Οι προθανάτιοι σπασμοί του ελλαδικού κοινοβουλευτισμού

Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, η καμαρίλα του Μεγάρου Μαξίμου και το προεδρείο της Βουλής συντονίστηκαν προκειμένου η εσωτερική, κυβερνητική κρίση αποσταθεροποίησης και απώλειας της δεδηλωμένης εμπιστοσύνης της Βουλής προς την κυβέρνηση, που ξέσπασε με αφορμή το μακεδονικό και τις «Πρέσπες», να μετατραπεί σε κρίση θεσμών και δη του κοινοβουλίου.

Με άλλα λόγια, με αφορμή, και όχι πραγματική αιτία, τον ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια και τη Νοτιανατολική Μεσόγειο, όπου δρα σχεδόν ανεξέλεγκτα ως εμπροσθοφυλακή των ευρωνατοϊκών σχεδιασμών. Οι αιτίες, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στο εσωτερικό, πολιτικό μέτωπο, πρέπει να αναζητηθούν πρώτον, στις αλλοπρόσαλλες τακτικές προσωπικής, κοινοβουλευτικής επιβίωσης τις οποίες μεταχειρίζονται πρόσωπα και ομάδες με τον ίδιο εντεινόμενο εκνευρισμό μπροστά στην ήττα, από το Μαξίμου έως τον Καμμένο και τον Θεοδωράκη, ώστε να διασωθούν πολιτικά την επόμενη μέρα, καταρχάς των εθνικών εκλογών, δεύτερον, στην άθλια κατάσταση της οικονομίας και κυρίως της κοινωνίας που στενάζει κάτω από τον βαρύ ταξικό ζυγό της... εξόδου από τα μνημόνια και τρίτον, στην προκαταρκτική «μάχη», η οποία έχει ήδη δοθεί για τη διαχείριση του ζεστού, ευρωπαϊκού χρήματος που έχει διοχετευθεί στη χώρα, για το μεταναστευτικό, και ας θυμηθούμε εδώ ότι αυτή υπήρξε η θρυαλλίδα για την εκπαραθύρωση Κοτζιά από το υπουργείο Εξωτερικών-το πού πήγαν ή πού πάνε τα λεφτά τόσο των ευρωπαϊκών όσο και των μυστικών κονδυλίων. 

Από την «αποχή της γκαζόζας» έως τους «κουραμπιέδες», από τα έδρανα της Βουλής έως τα τηλεοπτικά «παράθυρα» και τα κλικ του διαδικτύου, και με αποκορύφωμα την προκαταβολική δήλωση προθέσεων και ψήφων των «έξι» κυριαρχεί η δυσωδία της σήψης και η αποσύνθεση της διάβρωσης στην ελλαδική, αστική δημοκρατία. Κανείς από το σύνολο του μνημονιακού μπλοκ εξουσίας δεν θέλει να χάσει ή να εγκαταλείψει το μερίδιο εξουσίας, πολιτικής, κομματικής, κοινοβουλευτικής, που τού αναλογεί προς το παρόν, κάτω από το κράτος της υφιστάμενης «νομιμότητας» και όταν αυτή η «νομιμότητα» υπαγορεύει απώλειες προνομίων, διευκολύνσεων και δημοσιότητας τότε αλλάζει αυθαίρετα και «στο γόνατο» η «νομιμότητα». Ακόμη και όταν οι κωλοτούμπες διαδέχονται η μία την άλλη, στα αλλεπάλληλα και αντικρουόμενα ήξεις αφήξεις της κυβέρνησης και του προεδρείου της Βουλής για το αν, για παράδειγμα, αλλάξει ο κανονισμός, προκειμένου να έχουν περίσσευμα χρόνου ομιλιών και αστυνομικής φρουράς ο Καμμένος και ο Θεοδωράκης. Όπως υποστηρίζει και η παροιμία, εδώ ο κόσμος καίγεται και το αυτό χτενίζεται...

Η επιστολή του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα προς τον πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση ήρθε σαν στυφό κερασάκι στην άνοστη τούρτα της τραγελαφικής κατάστασης. Μέσα σε τρεις παραγράφους, ο πρωθυπουργός παραδεχόταν ότι οι όποιες αλλαγές στον κανονισμό της Βουλής, είχαν την αρχικη έγκριση του,για να μην γράψουμε ότι θα γίνονταν κατ ΄εντολήν του, αλλά για να μην φανεί... εκβιαζόμενος(!), όπως υποστήριζε η ΝΔ, προέτρεπε τον πρόεδρο της Βουλής να μην τις κάνει, αλλά να προχωρήσει σε μια κάποια βολική και τραβηγμένη από τα μαλλιά «ερμηνεία» στην Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, προκειμένου Καμμένος και Θεοδωράκης, και κυρίως ο πρώτος, να συνεχίσουν να εμφανίζονται στην κοινοβουλευτική αρένα ως αρχηγοί κοινοβουλευτικής ομάδας, με τις ανάλογες διευκολύνσεις δημόσιας, πολιτικής παρουσίας. Με άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός είναι ολίγον... εκβιαζόμενος, αφού παραπέμπει τις αλλαγές σε άλλο όργανο όχι με αποφασιστικές, αλλά γνωμοδοτικές αρμοδιότητες. Για γέλια και για κλάματα.

Και όλα αυτά, ενώ από την επόμενη εβδομάδα και για τρεις μέρες, η ολομέλεια της Βουλής καλείται να ψηφίσει το πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης, στην πρώτη φάση της διαδικασίας, που θα ολοκληρωθεί από την επόμενη Βουλή όποτε και αν γίνουν εκλογές. Και εδώ πια τα πράγματα έχουν σοβαρέψει και έχουν εκτροχιαστεί προκαταβολικά, καθώς το κέντρο βάρους της προεκλογικής αντιπαράθεσης έχει περάσει στη σύνθεση του εκλογικού σώματος, με τα φιλικά στην κυβέρνηση ΜΜΕ να κατηγορούν τον Μητσοτάκη για εξαιρετικά χαλαρή και ανοιχτή προσέγγιση στο θέμα της ψήφου των αποδήμων ενώ τα φιλικά προς την ΝΔ ΜΜΕ, αποκαλύπτουν... βιομηχανία απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας και επομένως του δικαιώματος του εκλέγειν, μέσα σε λίγες εβδομάδες. Και διόλου τυχαία, τα παραπάνω συντελούνται, τη στιγμή που οι δημοσκοπήσεις στα αντίστοιχα ΜΜΕ, που παλεύουν «να φτιάξουν κλίμα», είναι σε ό, τι αφορά την απόσταση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, η μέρα με την νύχτα, φτιάχνοντας κλίμα περισσότερο ιλαρό και φαιδρό, παρά προεκλογικό και νικηφόρο.

Με άλλα λόγια, κυβέρνηση και αντιπολίτευση προετοιμάζονται να αμφισβητήσουν εκατέρωθεν το εκλογικό αποτέλεσμα εφόσον ηττηθούν ή επιπλέον στην περίπτωση της ΝΔ δεν προκύψει αυτοδυναμία, επικαλούμενες αλλοίωση του εκλογικού σώματος. Τηρουμένων των αναλογιών, η κατάσταση θυμίζει προεκλογική περίοδο και σύγκρουση λατινοαμερικανικού τύπου, μόνο που στην περίπτωσή μας, δεν διακρίνει κανείς ουσιώδεις διαφορές ως προς τους κεντρικούς άξονες της πολιτικής, στην οικονομία και την εξωτερική πολιτική. Η μάχη δίνεται αποκλειστικά για την πίτα της εξουσίας, για την εξουσία καθεαυτήν.

Την ώρα όμως που η προσοχή όλων των ενδιαφερομένων είναι στραμμένη στη μάχη ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ για την κυβερνητική εξουσία, η ναζιστική Χρυσή Αυγή φαίνεται δημοσκοπικά να ενισχύει προκλητικά την απήχησή της, πάνω στην άμπωτη των «Πρεσπών» και τις συνεχείς κωλυσιεργίες στη μεγάλη δίκη της, με αποτέλεσμα να σταθεροποιείται στην τρίτη θέση και να αγγίζει διψήφια ποσοστά-και σε αυτό το σημείο, συμφωνούσαν και οι, κατά τα άλλα, εκ διαμέτρου αντίθετες δημοσκοπήσεις του Σαββατοκύριακού! Το οξύ εθνικιστικό ρεύμα που καλλιεργήθηκε από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές στη διαπραγμάτευση, τη συμφωνία αλλά και την κυρίαρχη πολεμική εναντίον των «Πρεσπών» πάνω στη βάση των ιστορικών, εθνολογικών και γεωγραφικών πλαστογραφιών και τη φιλοπόλεμη στάση της δεξιάς εθνικοφροσύνης βρίσκει στέγη στη ναζιστική οργάνωση και κρούει ξανά τον κώδωνα του κινδύνου για τον όποιον εφησυχασμό υπήρχε απέναντι στην οργάνωση και τη δημόσια παρουσία της, το τελευταίο διάστημα.

Με αυτά τα δεδομένα, αφενός την εντελώς καιροσκοπική, αυτοκτονική και αλλοπρόσαλλη διαχείριση της κοινοβουλευτικής καθημερινότητας προκειμένου η κυβέρνηση να πάρει παράταση και ανάσες ζωής έως την προκήρυξη των εκλογών και αφετέρου τη διάχυτη διαμόρφωση ενός κατ ΄ουσίαν αντιαριστερού, αντικομμουνιστικού και αντικοινοβουλευτικού ρεύματος πάνω στο κύμα των «Πρεσπών» και την εγκληματικά εσφαλμένη επιχειρηματολογία για την απόρριψή της και από τμήμα της ελληνικής «αριστεράς», προχωρά το πολυ-εκλογικό 2019. Μαζί με ένα εντελώς ένστολο και στρατιωτικοποιημένο υπουργείο Άμυνας, ο πολιτικός ορίζοντας αποκτά μελανά χρώματα και οι σπασμοί της κυβερνητικής κρίσης που έγιναν κοινοβουλευτικές αναταράξεις και μπουρμπουλήθρες γκαζόζας, δεν αφήνουν δημοκρατικά και ταξικά περιθώρια αμφιβολιών - η Ελλάδα μπαίνει σε προκαταρκτική φάση θεσμικής διολίσθησης σε αυτό το υβρίδιο «δημοκρατίας» και δικτατορίας, που σκιάζει τη Λατινική Αμερική και αρχίζει να κατατρέχει και τον πυρήνα της ΕΕ.