Τα κίτρινα γιλέκα, τα συνδικάτα και η Αριστερά

Ο Γάλλος αγωνιστής Philippe Juraver βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα για να μιλήσει σε εκδήλωση για το κίνημα των κίτρινων γιλέκων. Ο Philippe Juraver είναι ενεργός στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων, παλιός συνδικαλιστής της CGT (συνταξιούχος σιδηροδρομικός) και στέλεχος της Ανυπότακτης Γαλλίας (France Insoumise -FI). Με αυτήν την τριπλή ιδιότητά του, ήταν σε θέση να παρουσιάσει τις ανάγκες της πλειοψηφίας της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα και τις απαντήσεις που επιχειρείται ή χρειάζεται να δοθούν κοινωνικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά.

Παρακολουθήσαμε την ομιλία του, αλλά είχαμε επίσης την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του πριν την έναρξη της εκδήλωσης. Εδώ, παρουσιάζουμε την εικόνα που αποκτήσαμε από τα όσα είπε, για τον κόσμο των κίτρινων γιλέκων, τη γαλλική κρίση αλλά και στην πολιτική και συνδικαλιστική κατάσταση στη Γαλλία.

Η ενεργή εμπλοκή του στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων δεν ξεκίνησε αυτόματα και αυθόρμητα. Την περιέγραψε ως μια συνειδητή απόφαση που πήρε όταν παρατήρησε ότι αυτό που συνέβαινε αφορούσε «την αντίσταση στις ανισότητες και την προπαγάνδιση της διεκδίκησης μιας καλής ζωής για όλους». Η περιγραφή του πώς και γιατί συνδέθηκε με το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο ίδιος είναι συνδικαλιστικό και πολιτικό στέλεχος και μας υπενθύμισε ότι στα κίτρινα γιλέκα ήταν πολύ επιφυλακτικοί με τους συνδικαλιστές και την πολιτική. Η προσπάθεια σύνδεσης μαζί τους και η κατάληξη σε σχέσεις εμπιστοσύνης ήταν στόχος της Ανυπότακτης Γαλλίας και αρκετών συνδικαλιστών, που πέτυχε αρχικά, αλλά χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά.

Για να αποτυπώσει το κλίμα που επικρατεί στη γαλλική κοινωνία και τροφοδοτεί το κίνημα των κίτρινων γιλέκων επανήλθε πολλές φορές στη λέξη «θυμός». Εξήγησε ότι είναι αυτός ο θυμός, που αν μείνει στο πρώτο επίπεδο έκφρασης, χωρίς ταξικό προσανατολισμό, μπορεί να γίνει εκμεταλλεύσιμος ακόμα και από την ακροδεξιά. Ακριβώς αυτό επιχείρησε η ΜαρίνΛεπέν, στην αρχή του κινήματος των κίτρινων γιλέκων και είναι αυτό που μας μεταφέρει και ο Philippe Juraver, ότι το Εθνικό Μέτωπο θέλει να κεφαλαιοποιήσει εκλογικά τη δυσαρέσκεια, χωρίς ωστόσο να αποδέχεται και να στηρίζει τα βασικά οικονομικά αιτήματα των κίτρινων γιλέκων, για δίκαιο φορολογικό σύστημα και για κάλυψη των βασικών αναγκών της ζωής των εργαζόμενων φτωχών.

Ο Philippe ισχυρίστηκε ότι η συνειδητή παρέμβαση της Ανυπότακτης Γαλλίας, άλλων αριστερών οργανώσεων και συνδικαλιστών από τα SUD-SOLIDAIRES, την CGT κ.ά., κατάφερε να αναδείξει την ταξική φύση των αιτημάτων, προσπαθεί να προσανατολίσει τη δυσαρέσκεια ενάντια στο κεφάλαιο και να μην την αφήσει αόριστη προς την οποιαδήποτε κατεύθυνση. Επίσης κατάφερε με αυτήν την παρέμβαση να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο να ενισχυθούν οι ρατσιστικές ιδέες. Η κορυφαία στιγμή αυτής της προσπάθειας ήταν η πρώτη συνδυασμένη δράση κίτρινων γιλέκων και συνδικάτων στην απεργία που έγινε στις 5 Φλεβάρη, η οποία ανοίγει ενδιαφέροντες δρόμους για τη συνέχεια. Ήδη προετοιμάζεται νέα μεγάλη απεργία, για τα μέσα Μάρτη, αυτήν τη φορά με τη συμμετοχή περισσότερων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Έχει οριστεί για την ημέρα που θα τελειώνει ο διαβόητος «Μεγάλος Διάλογος» του Μακρόν.

Η προσπάθεια που καταβάλλεται συνειδητά από συνδικαλιστές και πολιτικά στελέχη στη Γαλλία να συνδεθούν με τα κίτρινα γιλέκα, μπορεί να αποδώσει οφέλη και στις δύο πλευρές: και στα κίτρινα γιλέκα και στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Πάνω σε αυτό το ζήτημα, ο Philippe Juraver αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα συνδικάτα στη Γαλλία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο συνδικαλισμός έχει γραφειοκρατικοποιηθεί και έχει αποκοπεί από την πάλη για την κάλυψη των αναγκών των ανθρώπων στους οποίους αναφέρεται και υποτίθεται ότι εκπροσωπεί. Με τα λόγια του: «Δυστυχώς, τα συνδικάτα δεν ήτανε πάντα αρκετά αντιπροσωπευτικά για τα βάσανα που υποφέρει ο κόσμος».

Γι’ αυτό, η προσπάθεια σύγκλισης κίτρινων γιλέκων-συνδικάτων μπορεί να αναζωογονήσει και τα δύο και να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα συνολικά για το εργατικό κίνημα στη Γαλλία και την αντιστροφή της κατάστασης ήττας που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, της κρίσης.

Ο Philippe αναφέρθηκε, επίσης, στο θέμα του τρομερού αυταρχισμού και της βίας κυβέρνησης και αστυνομίας, στα αιτήματα που προβάλλονται στις κινητοποιήσεις, στη μεγάλη συμμετοχή των γυναικών στο κίνημα (αφού αυτές δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση). Δήλωσε ενθουσιασμένος που μπόρεσε να μοιραστεί αυτές του τις σκέψεις με εμάς στην Ελλάδα, που έχουμε δώσει μεγάλους αγώνες τα χρόνια των μνημονίων.

Η μάχη των ευρωεκλογών: «Και τώρα ο Λαός»

Συζητώντας με έναν πολιτικό αγωνιστή, ήταν φυσικό να απασχολήσει και η πολιτική κατάσταση στη Γαλλία και στην Ευρώπη, μέσα από την οποία αναδύθηκε έστω κι έμμεσα το ζήτημα των ευρωεκλογών. 

Ο Philippe Juraver, ως στέλεχος της Ανυπότακτης Γαλλίας (FI), συμμετέχει και στη μάχη των Ευρωεκλογών του 2019. Είναι γνωστό και ελπιδοφόρο το γεγονός ότι η Ανυπότακτη Γαλλία έχει πρωτοστατήσει στη δημιουργία ενός κοινού Ευρωψηφοδελτίου, με τίτλο «Και τώρα ο Λαός» («Maintenant le Peuple»), με στόχο να ενωθούν οι λαοί της Ευρώπης ενάντια στις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει το κεφάλαιο εξαιτίας της κρίσης και να αντιμετωπιστεί η ακροδεξιά και ο ρατσισμός που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) καλλιεργεί.

Ο Juraver αναφέρθηκε στην ακραία κατάσταση αυταρχισμού με την οποία αντιμετωπίζονται τα κίτρινα γιλέκα, στους νόμους που απαγορεύουν στην ουσία τις διαδηλώσεις, ενώ στοχοποιούν και επιβάλλουν ποινές φυλάκισης σε όσους θεωρούνται αριστεροί ακόμα και λόγω της ομιλίας τους (!). Αυτά αποτυπώνουν το ζήτημα της δημοκρατίας που αντιμετωπίζουν οι λαοί σε όλη την Ευρώπη. Παράλληλα, περιγράφοντας την αντεργατική πολιτική και τη φορολογική πολιτική της Γαλλίας, που μεταφέρει πλούτο από τα φτωχά εργαζόμενα στρώματα προς τους πλούσιους, εξήγησε ότι και αυτό αποτελεί καθημερινότητα για όλες τις χώρες της Ευρώπης. Αντίστοιχα και με το φαινόμενο του κινδύνου της ακροδεξιάς. Αυτά, σύμφωνα με τον Juraver, αποτελούν τα βασικά ζητήματα που ενοποιούν τις ανάγκες απάντησης όλων των λαών της Ευρώπης από κοινού.

Όπως είπε χαρακτηριστικά: «Ξέρετε καλύτερα ως λαός το πρόβλημα της δημοκρατίας. Ξέρετε καλά ότι η εξουσία του λαού είναι αντίθετη με την ολιγαρχία. Η εξουσία κάποιων που έρχονται να μας κλέψουν τα κοινωνικά μας δικαιώματα, την ελευθερία μας. Ο ευρωπαϊκός φιλελευθερισμός, με την πρωτοβουλία και της χώρας μας οδηγεί το λαό στη φτώχεια, τη μιζέρια και φυσικά στο θυμό.

Στο όνομα της ελεύθερης διακίνησης των ευρωπαϊκών κεφαλαίων είναι υπεύθυνοι για μαζικές απολύσεις, για να δημιουργήσουν περισσότερα κέρδη. Οι μισθωτοί τούς χρησιμεύουν σαν κοινωνική μεταβλητή ρύθμισης της οικονομίας. Τόσο το χειρότερο αν οι ανθρώπινες και οικολογικές συνέπειες αυτού του οικονομικού συστήματος είναι καταστροφικές στους ανθρώπους και τον πλανήτη. Ο καπιταλισμός είναι κυνικός και καταστροφικός, δεν είναι πια ανθρώπινος».

Όπως λέει «την ώρα που όλοι οι λαοί της Ευρώπης έχουν χτυπηθεί από την ανεργία, τη φτώχεια κλπ, κυρίως έχουμε να δουλέψουμε στα πιο λαϊκά προάστια. Και αυτή είναι μία δουλειά πολύ πολύπλοκη για να την εξασκήσεις. Γιατί στα λαϊκά προάστια βρίσκονται οι "μεγάλοι ξεχασμένοι", οι "αόρατοι"».

Με αυτόν τον προσανατολισμό και για να ανταποκριθούμε σε αυτούς τους στόχους, με το «Maintenant le Peuple» («Και τώρα ο Λαός») στις Ευρωεκλογές θα έχουμε μια ευκαιρία εκκίνησης της ανασύνταξης του κινήματος και της Αριστεράς.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά