Για τους Σπαρτιάτες, είλωτας. Και για τους είλωτες, Σπαρτιάτης

Το πρόσωπο του ικέτη και εκείνου που αιτείται άσυλο είναι απαραβίαστο και χρήζει προστασίας, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και προϋποθέσεις που συνδέονται με τις ενέργειες και τις πράξεις του. Από τα αρχαία χρόνια, από τον Παυσανία έως τον Κύλωνα, τα μέτρα των κοινωνιών δοκιμάστηκαν μπροστά στον ικέτη των θεών και τον προσπέφτοντα των ανθρώπων.

Στην περίπτωση της σύλληψης και της, ουσιαστικά, απαγωγής του Τζούλιαν Ασάνζ από την πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο δοκιμάζονται και αποκαλύπτονται «σε ζωντανή μετάδοση», πάρα πολλά. Η παντοδυναμία του αμερικανικού κατεστημένου και η έφοδος ξανά στην «πίσω αυλή» της Λατινικής Αμερικής. Η εκδικητική μανία που προκάλεσαν στην Ουάσιγκτον πρώτα του Ομπάμα και μετά του Τραμπ οι αποκαλύψεις του Σνόουντεν και της Μάνινγκ για τα μαύρα κουτιά του πολιτικοστρατιωτικού συμπλέγματος ισχύος, την πολεμική κρεατομηχανή στη Μέση Ανατολή για τα πετρέλαια και τον Μεγάλο Αδερφό των αμερικανικών, μυστικών υπηρεσιών που ενδεχομένως διαβάζει μαζί μας αυτό το κείμενο. Και ας έδωσε ο Ομπάμα, στην τελευταία πράξη της προεδρίας του, χάρη στη Μάνινγκ... Δοκιμάζεται και η ανοχή των πολιτών στη κρατική και ιμπεριαλιστική βία, όταν προ πολλού ο εχθρός που βρίσκεται μέσα στις ίδιες μας τις χώρες έχει εκατοντάδες σκελετούς να κρύψει ακόμη στις ντουλάπες του.

Εν προκειμένω, η Ουάσιγκτον δεν ξεχνά.

Την ώρα που το ενδιαφέρον της τραμπικής προεδρίας (επαν)έρχεται στη Λατινική Αμερική είτε με τις φεηκνιουζγραμμένες και «πονηρές» εκλογές τύπου Μπολσονάρο, είτε με τα μεταμοντέρνα πραξικοπήματα τύπου Γκουαϊδό, είτε, τέλος και με πιο μονεταριστικές ερπύστριες, με την επάνοδο του ΔΝΤ πρώτα στην Αργεντινή του ακραία νεοφιλελεύθερου Μάκρι και αύριο, στο Εκουαδόρ του ακραία «τσιπρίζοντος» Λένιν (ήμαρτον, δηλαδή!) Μορένο. Τόσο μακριά από τον Θεό, τόσο κοντά στις ΗΠΑ οι λατινοαμερικανικές χώρες ξαναζούν το χιλιοπαιγμένο έργο, αυτή τη φορά ως νέο πεδίο αντιπαράθεσης κυρίως στο πλαίσιο του ψυχροπολεμικού σκηνικού που έχει στηθεί με το «πίβοτ στον Ειρηνικό» και την αναχαίτιση της Κίνας. Αλλά αυτά, χρήζουν άλλου είδους κείμενο.

Το θέμα μας είναι η απαγωγή του Ασάνζ σε επιχείρηση βγαλμένη λες από τα εγχειρίδια βρώμικου πολέμου της CIA, αυτή τη φορά «σε ζωντανή μετάδοση». Ένα πλήγμα στην αλήθεια, την ελευθεροτυπία, την καθαρή, χωρίς χρωστικές, συντηρητικά και δημόσιες σχέσεις δημοσιογραφία. Ιδού, άπιστοι και εθελοτυφλούντες Θωμάδες των μεταδημοκρατιών της Αμερικής και της Ευρώπης, εθελοτυφλούντες καταναλωτές και χρεωμένοι έως τον λαιμό στις τράπεζες μικροαστοί ιδιοκτήτες, τα έγγραφα, τα ντοκουμέντα, τα στοιχεία. Ιδού ο τύπος των αυτοκρατορικών ήλων, στο σώμα των νεκρών του Ιράκ ή στα μάτια των αποβλακωμένων χρηστών του διαδικτύου και των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης, φίμωσης, αποπροσανατολισμού και κατασκόπευσης. Ιδού η φρίκη, ιδού η σφαγή, ιδού η σπατάλη δισεκατομμυρίων για τους πετρελαιάδες, ιδού ο θάνατος, ιδού η ανύπαρκτη ιδιωτικότητα και προστασία της ζωής από το πανοπτικόν του Μεγάλου, αμερικανού και ευρωπαίου, Αδελφού. Ο πόλεμος είναι ειρήνη. Η ελευθερία είναι σκλαβιά. Η άγνοια είναι δύναμη.

Ο Ασάνζ με τα Wikileaks ξαναέβαλε τα πράγματα στη θέση τους - ο πόλεμος είναι υπόθεση συμφερόντων και πολιτικής ισχύος και προκαλεί θρήνο, καταστροφή και αίμα μετρημένα σε χρήμα, η ελευθερία είναι σκλαβιά μόνο για τους εθελόδουλους και η άγνοια είναι δύναμη μόνο για τους βλάκες. Η δημοσιογραφία στα καλύτερα της προς πάσα κατεύθυνση και με κάθε αντικείμενο έρευνας. Χωρίς τα «ναι, μεν, αλλά...» των αφυδατωμένων ασπόνδυλων ισορροπιστών του μεσαίου χώρου της συστημικής μετριοκρατίας. Γιατί ο πόλεμος δεν είναι ειρήνη για τον υπερκορεσμό και την υπερχρέωση των αμερικανών και ευρωπαίων γκατζετούχων καταναλωτών, η ελευθερία από τη συστημική και τη συστηματική προπαγάνδα δεν είναι σκλαβιά και η άγνοια των βασικών, πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών αξόνων που κινούν τον κόσμό μας είναι δύναμη μόνο για τους ασήμαντους και τους ηλίθιους.

Αυτά τα μέτρα, της χυδαίας και πνιγηρής ασημαντότητας, ξεπέρασαν ο Σνόουντεν, η Μάνινγκ και ο Ασάνζ, ανεξάρτητα το πώς θα καταλήξει η υπόθεση της απαγωγής του από την πρεσβεία του Εκουαδόρ. Χρειαζόμαστε περισσότερους-όπως χρειαζόμαστε περισσότερη και μεγαλύτερη εγρήγορση και επαγρύπνηση μπροστά στην επίδειξη ισχύος και την φαιδρότητα των πρόθυμων συνοδοιπόρων της αυτοκρατορίας, είτε της αμερικανικής, είτε της ευρωενωσιακής, είτε της κινεζικής, αύριο-μεθαύριο. Είτε στη Λατινική Αμερική, είτε στη γειτονιά μας, είτε παντού στον κόσμο.

Χρειαζόμαστε περισσότερους, αν αφυπνιστούν και οι περισσότεροι. Ή τουλάχιστον εκείνες οι κρίσιμες «μειοψηφίες» που δίνουν το έναυσμα των επαναστατικών διαδικασιών. Για την ειρήνη, την ελευθερία, τη γνώση.

Μέχρι τότε και πάντοτε, ορισμένοι θα είναι στη γκρίζα ζώνη εκείνη όπου έχοντας ξεπεράσει τα μέτρα της εποχής τους, δεν θα κατατάσσονται εύκολα στα καλούπια της κοινής γνώμης. Για τους Σπαρτιάτες, θα είναι είλωτες. Και για τους είλωτες, Σπαρτιάτες.