Η ΝΔ έχει ξεκινήσει την πολιτική της επίθεση. Οι αλλαγές στα εργασιακά και η αυταρχική στροφή στο «νόμο και την τάξη» είναι αποκάλυψη του πραγματικού πυρήνα της πολιτικής της.
Την ίδια στιγμή ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ προσπάθησε να δείξει προφίλ κεντρώου και συναινετικού πολιτικού, αφήνοντας ανοιχτές τις προοπτικές ευρύτερης «συνεννόησης», αν οι συνθήκες το απαιτήσουν.
Αυτό το διπλό πρόσωπο μπορεί να ερμηνευτεί μόνο με βάση τους φόβους της ΝΔ για το αν θα μπορέσει, κυρίως δια της καταστολής, να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που θα διασφαλίζει στους καπιταλιστές όσα τους διασφάλισε ο Τσίπρας, με μια γενναιόδωρη προσαύξηση. Φόβους που επαυξάνει η απειλή της επιστροφής της παγκόσμιας οικονομίας σε βαθιά ύφεση.
Οι αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ στις εξαγγελίες του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ ήταν πραγματικά αστείες. Κατηγορώντας τον αρχηγό της ΝΔ ότι κλέβει την πολιτική του Τσίπρα, δίνουν απάντηση σε όσους πίστευαν ή ελπίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση θα δώσει κάποιες μάχες για την υπεράσπιση των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Μέσα σε αυτό το κλίμα οι αντιδράσεις των φιλικών προς τον Μητσοτάκη ΜΜΕ σχετικά με την ταινία του Γαβρά για τον Βαρουφάκη δείχνουν το πόσο το σημερινό ηγετικό πολιτικό προσωπικό εξακολουθεί να απεχθάνεται και να φοβάται κάθε υπόμνηση του αντιμνημονιακού ξεσηκωμού του Δημοψηφίσματος του 2015. Έστω κι αν αυτή γίνεται με αφορμή την πιο εκφυλισμένη και εκφυλιστική εκδοχή του 2015, όπως υπήρξε ο Γ. Βαρουφάκης και η πολιτική του στο υπουργείο Οικονομικών.
Αυτή την απειλή ενός μαζικού ξεσηκωμού, στις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί μετά την πολιτική ήττα στις εκλογές του Ιούλη, μπορεί να αναλάβει να στηρίξει μόνο η ριζοσπαστική Αριστερά.
Στη διαδήλωση στη ΔΕΘ έγιναν κάποια βήματα μπροστά. Επιβεβαιώθηκε ότι η στροφή σε ενωτική τακτική, διατηρώντας παράλληλα τη ριζοσπαστική αριστερή πολιτική, είναι ζητούμενο για ένα πολύτιμο κομμάτι του κόσμου μας. Σε αυτό το δρόμο θα πρέπει να συνεχίσουμε.
Η οργάνωση του αγώνα ενάντια στις καπιταλιστικές απειλές και κυρίως η οργάνωση του αγώνα για την ανασύνταξη του κινήματος στους εργατικούς χώρους, στη νεολαία και στις γειτονιές θα πρέπει να γίνει το κέντρο της προσοχής μας.
Με πολιτική βάση τα αιτήματα και τις ανάγκες του κόσμου μας. Με ενότητα στη δράση που θα διασφαλίζει συγκέντρωση δυνάμεων και σοβαρότητα, για να υπηρετηθεί στην πράξη αυτή η πολιτική βάση.
Σε αυτά τα καθήκοντα, που ήδη αισθάνεται ως πειστικά ένα πλατύ αγωνιστικό δυναμικό, θα κριθούμε όλοι και όλες.
