Ισπανικές εκλογές με το καταλανικό ζήτημα ανοιχτό

Οι εθνι­κές εκλο­γές της 10ης Νο­έμ­βρη γί­νο­νται σε συν­θή­κες μιας πα­ρα­τε­τα­μέ­νης πο­λι­τι­κής κρί­σης που μετρά ήδη τέσ­σε­ρα χρό­νια. Στο κέ­ντρο αυτής της κρί­σης βρί­σκε­ται η αδυ­να­μία ακυ­βερ­νη­σί­ας και στο φόντο οι μα­ζι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις στην Κα­τα­λο­νία μετά από την από­φα­ση του Ανώ­τα­του Δι­κα­στη­ρί­ου να κα­τα­δι­κά­σει τους ηγέ­τες της κα­τα­λα­νι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας σε 9-13 χρό­νια φυ­λά­κι­σης. 

Μετά το αδιέ­ξο­δο των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων για την ψήφο εμπι­στο­σύ­νης στον Πέδρο Σάν­τσες, πρό­ε­δρο του σο­σια­λι­στι­κού κόμ­μα­τος (PSOE), και μια με­γά­λη με­ρί­δα του προ­ο­δευ­τι­κού κό­σμου να δη­λώ­νει βαθιά απο­γοη­τευ­μέ­νη, οι Ισπα­νοί και οι Ισπα­νί­δες κα­λού­νται να ξα­να­ψη­φί­σουν, έχο­ντας θεούς και δαί­μο­νες να προ­σπα­θούν να τους πεί­σουν ότι η ψήφος τους πρέ­πει να είναι μια χρή­σι­μη και όχι ιδε­ο­λο­γι­κή ψήφος.

Η προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δος είναι εξαι­ρε­τι­κά σύ­ντο­μη, θα διαρ­κέ­σει μόλις 8 μέρες και το απο­τέ­λε­σμα φαί­νε­ται προ­δια­γραμ­μέ­νο. Σύμ­φω­να με την τε­λευ­ταία δη­μο­σκό­πη­ση της «El Pais», το PSOE δια­τη­ρεί την πρω­τιά με πρό­βλε­ψη για 27,2% που αντι­στοι­χεί σε 116 έδρες. Ακο­λου­θεί το κόμμα της δε­ξιάς PP με 21,1% και 94 έδρες. Σύμ­φω­να με τη δη­μο­σκό­πη­ση, οι κάλ­πες θα ανα­δεί­ξουν το ακρο­δε­ξιό κόμμα VOX σε τρίτη δύ­να­μη με 12,8% και 42 έδρες. Ακο­λου­θεί σε από­στα­ση ανα­πνο­ής το Unidos Podemos με 12,7%, πο­σο­στό που αντι­στοι­χεί σε 36 έδρες στο εθνι­κό κοι­νο­βού­λιο. Το κόμμα των Ciudadanos κα­τα­πο­ντί­ζε­ται, προ­κα­λώ­ντας ήδη συ­ζή­τη­ση στο εσω­τε­ρι­κό του για αλ­λα­γή ηγε­σί­ας, με 9% και 19 έδρες. Τέλος στο ισπα­νι­κό κοι­νο­βού­λιο φαί­νε­ται να ει­σέρ­χε­ται και ο νέος σχη­μα­τι­σμός του Ερ­ρε­χόν, μέχρι πρό­τι­νος Νο2 στέ­λε­χος του Podemos, αφού οι δη­μο­σκο­πή­σεις τον το­πο­θε­τούν στο 3,8% , αριθ­μό που του δίνει 6 έδρες. Το κόμμα έχει την ανοι­χτή και δη­μό­σια στή­ρι­ξη της Μα­νου­έ­λα Καρ­μέ­να , δη­μάρ­χου της Μα­δρί­της μέχρι τον Ιού­νιο του 2019. Τριά­ντα έξι ακόμα έδρες πα­ρα­μέ­νουν σε άλ­λους μι­κρό­τε­ρους σχη­μα­τι­σμούς, κυ­ρί­ως αυ­το­νο­μί­στι­κους (Κα­τα­λο­νία, Χώρα των Βά­σκων κλπ). 

Παρά τις συ­νερ­γα­σί­ες που μπο­ρούν να γί­νουν μετά τις εκλο­γές, ο σχη­μα­τι­σμός που θα μπο­ρέ­σει να κυ­βερ­νή­σει θα πρέ­πει να έχει 176 έδρες. Ούτε μια συμ­μα­χία της δε­ξιάς με 155 έδρες, αλλά ούτε και μια προ­ο­δευ­τι­κή συμ­μα­χία με 158 έδρες, οδη­γεί αυ­τό­μα­τα στην κυ­βέρ­νη­ση. Αν και μια κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής συμ­μα­χί­ας φαί­νε­ται το μο­να­δι­κό εφι­κτό σε­νά­ριο, ο Σάν­τσες δη­λώ­νει επα­νει­λημ­μέ­να ότι δεν θα κυ­βερ­νή­σει με τη δεξιά.  Ένα πι­θα­νό σε­νά­ριο θα ήταν η στή­ρι­ξη μιας σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης από τα κόμ­μα­τα υπέρ της ανε­ξαρ­τη­σί­ας, αλλά κάτι τέ­τοιο μοιά­ζει εξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λο μετά το ξέ­σπα­σμα της κα­τα­λα­νι­κής κρί­σης, που απο­τε­λεί άλλο ένα αγκά­θι για τον Σάν­τσες. 

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση για την Αρι­στε­ρά, εν­νο­ώ­ντας κυ­ρί­ως τις δυ­νά­μεις των Unidas Podemos, το ζή­τη­μα δεν θα έπρε­πε να είναι ο σχη­μα­τι­σμός κυ­βέρ­νη­σης, αλλά η οι­κο­δό­μη­ση μιας ισχυ­ρής εναλ­λα­κτι­κής δύ­να­μης στη βουλή και στο δρόμο, που θα ανά­γκα­ζε την όποια κυ­βέρ­νη­ση σε υπο­χω­ρή­σεις. Κάτι τέ­τοιο δεν φαί­νε­ται να είναι στις προ­θέ­σεις του Πά­μπλο Ιγλέ­σιας, ο οποί­ος σπα­τά­λη­σε όλο τον προ­ε­κλο­γι­κό χρόνο των τε­λευ­ταί­ων μηνών, εγκα­λώ­ντας τον Σάν­τσες που δεν απο­δέ­χτη­κε τους προ­τει­νό­με­νους υπουρ­γούς του. Με αυτό τον τρόπο επέ­τρε­ψε να εμ­φα­νι­στεί στα δεξιά του μια νέα δύ­να­μη, το κόμμα του Ερ­ρε­χόν Mas Pais που δια­φη­μί­ζε­ται από όλα τα ΜΜΕ ως η νέα υπεύ­θυ­νη προ­ο­δευ­τι­κή δύ­να­μη. 



Στο με­τα­ξύ όποια και αν είναι η νέα κυ­βέρ­νη­ση θα πρέ­πει να το­πο­θε­τη­θεί απέ­να­ντι στο κα­τα­λα­νι­κό ζή­τη­μα και να πάρει θέση στο ζή­τη­μα της αμνη­στί­ας στους πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους και ηγέ­τες της ανε­ξαρ­τη­σί­ας. Στην Κα­τα­λο­νία οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις και οι συ­γκρού­σεις συ­νε­χί­ζο­νται κα­θη­με­ρι­νά. Η αρι­στε­ρή ρι­ζο­σπα­στι­κή CUP, ενό­ψει της επι­κεί­με­νης επί­σκε­ψης του μο­νάρ­χη στη Βαρ­κε­λώ­νη, ζητά από τη δή­μαρ­χο Άντα Κο­λά­ου να τον ανα­κη­ρύ­ξει persona non grata. Στο με­τα­ξύ το κί­νη­μα «Δη­μο­κρα­τι­κό Τσου­νά­μι» ετοι­μά­ζει νέες κι­νη­το­ποι­ή­σεις για το Σάβ­βα­το 9 Νο­έμ­βρη, μια μέρα δη­λα­δή πριν τις εθνι­κές εκλο­γές. Οι κα­τα­λή­ψεις και οι απερ­γί­ες συ­νε­χί­ζο­νται, αλλά καμία πρό­βλε­ψη δεν είναι ασφα­λής για το πώς θα συ­νε­χι­στεί αυτή η μάχη. 

Η υπη­ρε­σια­κή ισπα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση δη­λώ­νει ότι δεν θα ανε­χτεί κι­νη­το­ποι­ή­σεις που μπο­ρεί να επε­κτα­θούν τη μέρα των εκλο­γών και απει­λεί με κα­τα­στο­λή και διώ­ξεις. Οι επι­τρο­πές υπε­ρά­σπι­σης της ανε­ξαρ­τη­σί­ας συ­νε­χί­ζουν να ανα­πτύσ­σο­νται, σχε­διά­ζο­ντας προ­σε­χτι­κά τα επό­με­νά βή­μα­τά τους και δια­τη­ρώ­ντας τα μα­ζι­κά και ρι­ζο­σπα­στι­κά τους χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. 

Καθώς προ­χω­ρούν οι μέρες, η ομί­χλη πάνω από το ισπα­νι­κό κρά­τος φου­ντώ­νει. Το καλό νέο είναι ότι οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των λαών της Ισπα­νί­ας που ξε­κί­νη­σαν 8 χρό­νια πριν, την άνοι­ξη του Μάη του 2011, απο­τέ­λε­σαν την αρχή μιας με­γά­λης κι­νη­το­ποί­η­σης της οποί­ας οι συ­νέ­πειες είναι ακόμα ορα­τές. Αν και ο κύ­κλος εκεί­νων των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων έκλει­σε, η πα­ρά­δο­ση αυτών των αγώ­νων έμει­νε ζω­ντα­νή. 

Η αμ­φι­σβή­τη­ση της μο­ναρ­χί­ας έγινε εφι­κτή για πρώτη φορά μετά το 1978, μια ισχυ­ρή αυ­το­νο­μία πα­λεύ­ει για την αυ­το­διά­θε­σή της, από τα αρι­στε­ρά εκα­τομ­μύ­ρια γυ­ναί­κες κι­νη­το­ποιού­νται κάθε χρόνο, κά­νο­ντας απερ­γία από το σπίτι και την ερ­γα­σία, ενώ εκα­το­ντά­δες αρι­στε­ροί δήμοι δη­μιουρ­γούν ένα άλλο μο­ντέ­λο δια­κυ­βέρ­νη­σης και πο­λι­τι­κής. Αυτό που απου­σιά­ζει είναι η δυ­να­τό­τη­τα της με­γά­λης επί­ση­μης Αρι­στε­ράς να βα­θύ­νει την κρίση και να την πάει μέχρι τέ­λους, ανα­τρέ­πο­ντας κυ­βερ­νή­σεις και πο­λι­τι­κές.

Οι διερ­γα­σί­ες που έχουν ξε­κι­νή­σει με κέ­ντρο τις δυ­νά­μεις των Αντι­κα­πι­τα­λί­στας για τη δη­μιουρ­γία ενός εναλ­λα­κτι­κού αρι­στε­ρού πόλου, είναι το πιο ελ­πι­δο­φό­ρο νέο. Θα πα­ρα­κο­λου­θού­με στενά αυτές τις δια­δι­κα­σί­ες και θα συ­νε­χί­σου­με να με­τα­φέ­ρου­με τα ελ­πι­δο­φό­ρα νέα.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά