8 Μάρτη: Η μεγαλύτερη γυναικεία/φεμινιστική διαδήλωση των τελευταίων ετών

Γυ­ναί­κες στην Πορ­το­γα­λία, την Ισπα­νία, την Χιλή, το Με­ξι­κό, την Τουρ­κία, την Γερ­μα­νία, την Σου­η­δία, την Γαλ­λία, το Λου­ξεμ­βούρ­γο, την Ιτα­λία και την Ελ­βε­τία  βρέ­θη­καν στο δρόμο διεκ­δι­κώ­ντας ίση ζωή με ίσα δι­καιώ­μα­τα, STOP στις γυ­ναι­κο­κτο­νί­ες, κά­λυ­ψη των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών με δη­μό­σιες-δω­ρε­άν δομές, τέρμα στο σε­ξι­σμό. Όσα έγρα­φαν και οι πι­κέ­τες της Συ­νέ­λευ­σης 8 Μάρτη, συμ­με­τέ­χο­ντας στην κι­νη­το­ποί­η­ση που κα­λού­σε στην πλα­τεία Κλαυθ­μώ­νος μαζί με πλή­θος γυ­ναι­κεί­ων και φε­μι­νι­στι­κών συλ­λο­γι­κο­τή­των.

Στην Ελ­λά­δα, πέρα από την Αθήνα, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε δια­δή­λω­ση και στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, με τα πανό της Συ­νέ­λευ­σης Γυ­ναι­κών 8 Μάρτη γε­μά­τα κόσμο και μα­χη­τι­κά συν­θή­μα­τα, ενώ η ΑΔΕΔΥ είχε προ­κη­ρύ­ξει στάση ερ­γα­σί­ας την Πα­ρα­σκευή 6 Μάρτη, κάτι που θε­ω­ρή­θη­κε «ασυγ­χώ­ρη­το» από το ΣΚΑΪ και σχο­λιά­στη­κε με χυ­δαίο τρόπο από τις εκ­πο­μπές του.

Παρά το γε­γο­νός ότι ήταν Κυ­ρια­κή ήταν η με­γα­λύ­τε­ρη γυ­ναι­κεία/φε­μι­νι­στι­κή δια­δή­λω­ση των τε­λευ­ταί­ων ετών.

Ση­μα­ντι­κό ρόλο σε αυτό έπαι­ξε το έγκαι­ρο κά­λε­σμα που είχε βγει από τη Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη και η προ­σπά­θεια των προη­γού­με­νων μηνών να βρε­θεί σε κάθε γει­το­νιά, ερ­γα­σια­κό χώρο, σχολή και σχο­λείο. Αυτό φά­νη­κε και από την ποι­κι­λία των πανό που υπήρ­χαν: από τα μα­θη­τι­κά και των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων, τα πανό των σω­μα­τεί­ων, των συν­δι­κα­λι­στι­κών σχη­μά­των, των πο­λι­τι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων,  το μπλοκ των με­τα­να­στριών και των προ­σφυ­γισ­σών, με κε­ντρι­κό αυτό των γυ­ναι­κών από το κέ­ντρο φι­λο­ξε­νί­ας Λαυ­ρί­ου, μέχρι και το πανό της Διε­θνούς Αμνη­στί­ας.

Χι­λιά­δες γυ­ναί­κες κα­τέ­βη­καν στο δρόμο με ζω­ντά­νια και μα­χη­τι­κό­τη­τα απο­δει­κνύ­ο­ντας ότι το ζή­τη­μα των γυ­ναι­κεί­ων διεκ­δι­κή­σε­ων και του φε­μι­νι­σμού δεν είναι ούτε ξε­πε­ρα­σμέ­νο, ούτε υπό­θε­ση με­ρι­κών «ει­δι­κών». Η δια­δή­λω­ση της 8 Μάρτη έδει­ξε την ση­μα­σία της συ­στη­μα­τι­κής δου­λειάς που έγινε, αλλά ταυ­τό­χρο­να μας γέ­μι­σε με όμορ­φες ει­κό­νες και ελ­πί­δα.

Για τη Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη όμως –όπως και για κάθε ενερ­γό κομ­μά­τι του φε­μι­νι­στι­κού κι­νή­μα­τος- ο αγώ­νας ενά­ντια στην βία, το σε­ξι­σμό, την κα­τα­πί­ε­ση και την εκ­με­τάλ­λευ­ση δεν στα­μα­τά εδώ. Δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται σε μία συμ­βο­λι­κή ημέρα, αντι­θέ­τως απο­τε­λεί κομ­μά­τι της κα­θη­με­ρι­νής μας πάλης.

Η φε­τι­νή 8η Μάρτη μας έδωσε δύ­να­μη και δυ­να­τό­τη­τα να συ­νε­χί­σου­με να μα­χό­μα­στε, μας έδει­ξε πως μπο­ρού­με να εί­μα­στε ακόμα πιο πολ­λές.  Για αυτό και για ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρούς λό­γους, ανα­νε­ώ­νου­με το ρα­ντε­βού μας για της 17 Μάρτη, στον Σύλ­λο­γο Ελ­λή­νων Αρ­χαιο­λό­γων, στις 7μμ, για να συ­ζη­τή­σου­με συλ­λο­γι­κά, να απο­τι­μή­σου­με τη φε­τι­νή 8 Μάρτη, αλλά και να σχε­διά­σου­με τις επό­με­νες δρά­σεις μας.

*Φωτό: Άγ­γε­λος Κα­λο­δού­κας