Η εξεγερμένη Αλβανία έχει το δίκιο της ζωής

Ο 25χρο­νος Klodian Rasha στη γει­το­νι­κή Αλ­βα­νία είναι άλλο ένα όνομα στη μακρά λίστα των δο­λο­φο­νη­μέ­νων από αστυ­νο­μι­κές αρχές. Το πα­ρά­πτω­μά του ήταν ότι είχε πάει να αγο­ρά­σει τσι­γά­ρα και δε στα­μά­τη­σε στο σήμα των αρχών για έλεγ­χο. Γιατί στο σύγ­χρο­νο κόσμο της διαρ­κούς επι­τή­ρη­σης όλοι εί­μα­στε ύπο­πτοι και εν δυ­νά­μει ένο­χοι. Όλοι πα­ρα­νο­μού­με εντός μια γε­νι­κευ­μέ­νης πα­ρά­νοιας. Αυτή είναι η κα­νο­νι­κό­τη­τα σή­με­ρα. Η από­κρι­ση σε ένα αλτ. Η ακι­νη­σία σε ένα στα­μά­τα. Η απά­ντη­ση σε ένα τι κά­νεις στη ζωή σου. Αλ­λιώς, βρί­σκε­σαι με μια σφαί­ρα στο στέρ­νο.

Από τον Φλόιντ μέχρι τον Κλό­ντι και από το Γρη­γο­ρό­που­λο μέχρι τον Μπερ­κίν Ελβάν, το αίμα νε­ο­λαί­ων που έχα­σαν τη ζωή τους από αστυ­νο­μι­κές σφαί­ρες πο­τί­ζει τις συ­νο­ρια­κές γραμ­μές βά­φο­ντάς τες κόκ­κι­νες. Ανα­δει­κνύ­ο­ντας ότι η κρα­τι­κή εξου­σία όπως διαρ­θρώ­νε­ται στο σύγ­χρο­νο κα­πι­τα­λι­σμό δεν έχει την πο­λυ­τέ­λεια να συν­δια­λέ­γε­ται, να κου­βε­ντιά­ζει και να αφου­γκρά­ζε­ται. Αυτά ανή­καν σε άλ­λους και­ρούς. Πλέον οι ζωές μας είναι νού­με­ρα, στα­τι­στι­κές και σφάλ­μα­τα. Άλλες επι­βιώ­νουν σε κα­τα­λό­γους, άλλες σκο­τώ­νο­νται στους δρό­μους.

Το κα­μέ­νο χρι­στου­γεν­νιά­τι­κο δέ­ντρο στα Τί­ρα­να καθώς και οι λόγοι της βεν­ζί­νης και της φω­τιάς ξύ­πνη­σαν μνή­μες δικές μας. Και μας θύ­μι­σαν με τον κα­λύ­τε­ρο τρόπο ότι σε κάθε χώρα υπάρ­χουν δύο κό­σμοι. Εκεί­νος των κα­τα­πιε­στών και εκεί­νος των κα­τα­πιε­σμέ­νων. Και αυτοί οι επι­μέ­ρους κό­σμοι συ­γκρο­τούν διε­θνείς κοι­νό­τη­τες είτε κρα­τι­κής και κα­τα­σταλ­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας από τη μία, είτε διε­θνι­στι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης και αγώνα από την άλλη.

Γιατί όσο θα ση­κώ­νουν το πι­στό­λι και θα μας σκο­τώ­νουν υπό το κύρος των γα­λο­νιών τους, άλλο τόσο κα­λού­μα­στε να καίμε τις πο­λι­τεί­ες που τους τα φό­ρε­σαν στον ώμο.

Αλ­λη­λεγ­γύη στους εξε­γερ­μέ­νους Αλ­βα­νούς.