Το προεκλογικό πολιτικό σκηνικό στην Κύπρο

Οι βου­λευ­τι­κές εκλο­γές στην Κύπρο κα­θρε­φτί­ζουν τις κομ­μα­τι­κές συμ­μα­χί­ες του επό­με­νου δια­στή­μα­τος και απο­τε­λούν προ­άγ­γε­λο των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών. 

Εξε­λί­ξεις στο ΔΗΣΥ

Στο εσω­τε­ρι­κό του κυ­βερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος, του Δη­μο­κρα­τι­κού Συ­να­γερ­μού (ΔηΣυ) που είναι ο κύ­ριος εκ­φρα­στής των συμ­φε­ρό­ντων της ντό­πιας αστι­κής τάξης, έχουν ενερ­γο­ποι­η­θεί τα αντα­να­κλα­στι­κά αυ­το­συ­ντή­ρη­σης μέσω της τή­ρη­σης προ­σε­κτι­κών μεν, απο­στά­σε­ων δε, από τον Πρό­ε­δρο Ανα­στα­σιά­δη. Ο τε­λευ­ταί­ος αντι­με­τω­πί­ζει ίσως τη δυ­σκο­λό­τε­ρη πε­ρί­ο­δο της πο­λι­τι­κής του δια­δρο­μής: Η απο­κά­λυ­ψη του Αλ Τζα­ζί­ρα για το πάρτι των χρυ­σών δια­βα­τη­ρί­ων επί των ημε­ρών του, το άρθρο του Αν­δρέα Πα­ρά­σχου (ο οποί­ος την επό­με­νη της δη­μο­σί­ευ­σής του πα­ραι­τή­θη­κε από τη διεύ­θυν­ση της «Κα­θη­με­ρι­νής» Κύ­πρου) που κάνει λόγο για άμεση εμπλο­κή του Προ­έ­δρου στο σκάν­δα­λο των δια­βα­τη­ρί­ων, ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός της κυ­βέρ­νη­σης ως «συμ­μο­ρία» στο νε­ο­εκ­δο­θέν βι­βλίο του Μα­κά­ριου Δρου­σιώ­τη (άλ­λο­τε στε­νού συ­νερ­γά­τη του προ­έ­δρου) και οι προ­τρο­πές του Αρ­χιε­πί­σκο­που να «κλέ­βουν λι­γό­τε­ρο», έχουν εκ­θέ­σει ανε­πα­νόρ­θω­τα την κυ­βέρ­νη­ση σε πλα­τιά κομ­μά­τια της κοι­νω­νί­ας, τόσο αρι­στε­ρά όσο και δεξιά. Μέσα σε αυτά έρ­χε­ται και η δια­κρι­τή στάση που εξέ­φρα­σε το ίδιο του το κόμμα για την βίαιη κα­τα­στο­λή της δια­δή­λω­σης στις 13 Φλε­βά­ρη. Το κα­θο­ρι­στι­κό και πιο πρό­σφα­το χτύ­πη­μα ήρθε πριν από λίγες μέρες όταν ο επι­κε­φα­λής του ΔηΣυ, Αβέ­ρωφ Νε­ο­φύ­του, εξέ­φρα­σε σαφώς δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νη γραμ­μή στο κυ­πρια­κό. 

Αξί­ζει εδώ να ση­μειω­θεί πως το σκη­νι­κό της σήψης και δια­φθο­ράς έχει στη­θεί στo ευ­ρύ­τε­ρο φόντο των επι­κίν­δυ­νων εξε­λί­ξε­ων που δρο­μο­λό­γη­σε ο Ανα­στα­σιά­δης με τις επι­λο­γές του στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις. Ξέ­ρου­με πως ο κύ­ριος λόγος για το ναυά­γιο των συ­νο­μι­λιών στο Κραν Μο­ντα­νά ήταν η μα­ξι­μα­λι­στι­κή στάση Ανα­στα­σιά­δη-Κο­τζιά που οδή­γη­σε τις συ­νο­μι­λί­ες σε αδιέ­ξο­δο και διευ­κό­λυ­νε τη σκλή­ρυν­ση της στά­σης της τουρ­κο­κυ­πρια­κής κοι­νό­τη­τας και της Τουρ­κί­ας. Σί­γου­ρα δεν ήταν ο μόνος λόγος που κα­θό­ρι­σε τις κι­νή­σεις της Τουρ­κί­ας στις συ­νο­μι­λί­ες, αλλά έπαι­ξε κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο τη δε­δο­μέ­νη στιγ­μή. Με ποιο τρόπο λοι­πόν ο Νε­ο­φύ­του κρι­τι­κά­ρει και ανα­τρέ­πει την τα­κτι­κή του προ­έ­δρου; Δη­λώ­νο­ντας στα ΜΜΕ πως η ελ­λη­νο­κυ­πρια­κή πλευ­ρά μπο­ρεί και πρέ­πει «να δώσει» πο­λι­τι­κή ισό­τη­τα στους Τουρ­κο­κύ­πριους, και πως αυτό είναι μο­νό­δρο­μος για να μπο­ρέ­σουν να βγουν από το αδιέ­ξο­δο. Εν όψει της πε­ντα­με­ρούς συ­νά­ντη­σης που είναι προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη στα τέλη Απρί­λη, ο Νε­ο­φύ­του ου­σια­στι­κά προ­ε­τοι­μά­ζει το έδα­φος για τις ανα­γκαί­ες πα­ρα­χω­ρή­σεις της ελ­λη­νο­κυ­πρια­κής πλευ­ράς, καθώς δεν υπάρ­χει πε­ρί­πτω­ση να αρθεί το αδιέ­ξο­δο αν επα­να­λη­φθεί η τα­κτι­κή Ανα­στα­σιά­δη-Κο­τζιά. 

Φαί­νε­ται πως σε αυτή τη φάση οι πιέ­σεις από το εξω­τε­ρι­κό και το εσω­τε­ρι­κό ωθούν τον Νε­ο­φύ­του να πάρει πρω­το­βου­λί­ες και να προ­σεγ­γί­σει το ΑΚΕΛ, το μόνο κοι­νο­βου­λευ­τι­κό κόμμα που στη­ρί­ζει στα­θε­ρά την προ­ο­πτι­κή των συ­νο­μι­λιών τα τε­λευ­ταία 15 χρό­νια. Στο εσω­τε­ρι­κό του ΔηΣυ, οι πιέ­σεις από το κομ­μά­τι της αστι­κής τάξης που βλέ­πει τα συμ­φέ­ρο­ντά της να εξυ­πη­ρε­τού­νται κα­λύ­τε­ρα μέσα από τη λύση αυ­ξά­νο­νται. Σε ένα κα­θε­στώς οι­κο­νο­μι­κής αστά­θειας και αβε­βαιό­τη­τας είναι πι­θα­νόν πολ­λοί από εκεί­νους που δεν ήθε­λαν λύση στην προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο τώρα να βλέ­πουν πως σε ένα νέο, ασφα­λέ­στε­ρο πεδίο με λυ­μέ­νο κυ­πρια­κό μπο­ρεί να σω­θούν από την οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­στρο­φή. Είναι σί­γου­ρο δε πως μετά το τέλος την παν­δη­μί­ας τα πλήγ­μα­τα θα είναι τόσο σο­βα­ρά που μπο­ρεί να μην φτά­νουν οι επι­θέ­σεις στους ερ­γα­ζό­με­νους για να τους βγά­λουν ξανά στην επι­φά­νεια. 

Η αντι­πο­λί­τευ­ση

Τι γί­νε­ται, όμως, με τις υπό­λοι­πες πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις; Εδώ το τοπίο είναι αρ­κε­τά θολό ακόμη. Πέρα από τους οι­κο­λό­γους, ένα κε­ντρώο κόμμα που δια­τη­ρεί δεξιά γραμ­μή στο κυ­πρια­κό, που ως ένα βαθμό κα­τα­φέρ­νει να εμ­φα­νί­ζει μια δυ­να­μι­κή, τα υπό­λοι­πα κόμ­μα­τα κι­νού­νται με γνώ­μο­να τη συ­ντή­ρη­ση δυ­νά­με­ων. Τρα­ντα­χτό πα­ρά­δειγ­μα είναι το ΑΚΕΛ. Κι­νεί­ται μου­δια­σμέ­να και ακρο­βα­τεί στα όρια της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας. Έχει με­γά­λο με­ρί­διο ευ­θύ­νης καθώς το προη­γού­με­νο διά­στη­μα είχε αφή­σει ελεύ­θε­ρο πεδίο κι­νή­σε­ων στη δεξιά και δεν έκανε πραγ­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση σε κα­νέ­να κε­ντρι­κό πεδίο αντι­πα­ρά­θε­σης κά­νο­ντας συ­στη­μι­κές επι­λο­γές που απο­γοη­τεύ­ουν ακόμα και φα­να­τι­κούς υπο­στη­ρι­κτές του. Πρό­σφα­το πα­ρά­δειγ­μα είναι η πρώτη πο­ρεία του «Ως Δαμέ» στις 13/2 όπου το ΑΚΕΛ έδει­ξε φο­βι­κά αντα­να­κλα­στι­κά, μη στη­ρί­ζο­ντας τη δια­δή­λω­ση.

Κί­νη­μα

Τι είναι, όμως, τε­λι­κά αυτό που δεί­χνει ένα  «φω­τει­νό μο­νο­πά­τι» μετά από όσα έχου­με πε­ρι­γρά­ψει πα­ρα­πά­νω; Είναι η αντί­δρα­ση μιας κοι­νω­νί­ας -που μέχρι την 20η του Φλε­βά­ρη όταν χι­λιά­δες άν­θρω­ποι κα­τέ­βη­καν στο δρόμο στη δεύ­τε­ρη πο­ρεία του «Ως Δαμέ»- φά­ντα­ζε μα­κρι­νή ου­το­πία. Μια εξέ­λι­ξη που έβαλε στο κέ­ντρο της συ­ζή­τη­σης τα αι­τή­μα­τα των δια­δη­λω­τών, αι­τή­μα­τα που μέχρι εκεί­νη τη στιγ­μή κα­νέ­νας δεν έθετε και ανά­γκα­σε κόμ­μα­τα -όπως το ΑΚΕΛ- να  εκ­δη­λώ­σουν τη στή­ρι­ξή τους. Έβαλε για πρώτη φορά την κυ­βέρ­νη­ση μπρο­στά στις κραυ­γα­λέ­ες αντι­φά­σεις των μέ­τρων της παν­δη­μί­ας με την ομάδα των επι­δη­μιο­λό­γων να δη­λώ­νει ούτε λίγο ούτε πολύ πως δεν γί­νε­ται να κα­τα­στέλ­λεις τις δια­δη­λώ­σεις και να έχεις ανοι­χτά τα malls και τις εκ­κλη­σί­ες. Μαζί με τη συ­ζή­τη­ση για την κα­τα­στο­λή άνοι­ξε μια σειρά από θέ­μα­τα που είχαν χαθεί από το προ­σκή­νιο: την ανά­γκη ενί­σχυ­σης του κρά­τους πρό­νοιας, την αντι­με­τώ­πι­ση της δια­φθο­ράς αλλά και την ανά­γκη κοι­νής δρά­σης με τους Τουρ­κο­κύ­πριους για την επα­νέ­νω­ση της Κύ­πρου.

Είναι εντυ­πω­σια­κό πως αυτή η κί­νη­ση του κό­σμου ξαφ­νιά­ζει με θε­τι­κό τρόπο ακόμα και τους πιο αι­σιό­δο­ξους. Το ερώ­τη­μα που τί­θε­ται, όμως, αυ­τό­μα­τα είναι αν και πως αυτή η «κι­νη­μα­τι­κή πα­λίρ­ροια» μπο­ρεί να συ­γκρο­τη­θεί κα­θο­ρί­ζο­ντας όχι μόνο πε­ρι­στα­σια­κά αλλα σε τα­κτι­κή βάση την πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Η απά­ντη­ση είναι πως μπο­ρεί! Αρκεί οι δυ­νά­μεις που απο­τε­λούν τη ρα­χο­κο­κα­λιά του να συ­νερ­γα­στούν προ­τάσ­σο­ντας τα κε­ντρι­κά τους αι­τή­μα­τα και απο­δει­κνύ­ο­ντάς το στη δράση. Αυτές οι δυ­νά­μεις προ­έρ­χο­νται από το χώρο της αρι­στε­ράς και της αυ­το­νο­μί­ας, είναι οι ομά­δες, οι ορ­γα­νώ­σεις, οι άν­θρω­ποι που δια­χρο­νι­κά δεί­χνουν τη με­γα­λύ­τε­ρη συ­νέ­πεια μπρο­στά στα δύ­σκο­λα ζη­τή­μα­τα της κυ­πρια­κής κοι­νω­νί­ας, από το κυ­πρια­κό και το με­τα­να­στευ­τι­κό μέχρι την τα­ξι­κή και αντι­φα­σι­στι­κή πάλη. Ήρθε η ώρα  οι δυ­νά­μεις αυτές να αρ­πά­ξουν την ευ­και­ρία και να δεί­ξουν πως το κί­νη­μα «Ως Δαμέ» δεν είναι μια ανα­λα­μπή, αλλά η αρχή για κάτι πολύ με­γα­λύ­τε­ρο.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Δια­βά­στε πε­ρισ­σό­τε­ρα για το κί­νη­μα "Ως Δαμέ" εδώ: https://​rproject.​gr/​article/​kypros-​kai-​kinima-​os-​dame-​meres-​paraxenes-​th...