Να προσληφθούν οι 47 καθαρίστριες/ες στο Δήμο Αθήνας

Τι άλλαξε; Μια φαινομενικά θετική εξέλιξη: εργασία όχι με σύμβαση έργου αλλά σύμβαση ορισμένου χρόνου για τις σχολικές καθαρίστριες.

Αιτία: Ρατσιστική διάταξη σε νόμο, υπουργικές αποφάσεις, προκηρύξεις θέσεων  που εμποδίζει πολίτες τρίτων χωρών να συνάπτουν τέτοιες συμβάσεις εργασίας  με τους δήμους.

Η κατάφωρη αυτή αδικία πρωτοεμφανίστηκε την προηγούμενη σχολική χρονιά οπότε δόθηκε μια προσωρινή λύση που κάλυψε τις  μετανάστριες/ες με συμβάσεις έργου μόνο για το 2020-21.

Εκτιμώντας το θέμα αυτό ως σημαντικό και πολυδιάστατο, ας το προσεγγίσουμε αναδεικνύοντας επιμέρους ζητήματα όπως αρμοδιότητες τοπικής αυτοδιοίκησης, ιεράρχηση πόρων σε βάρος του κοινωνικού αγαθού της παιδείας, αγορά εργασίας με έντονες ανισότητες ( φύλου, εθνικότητας)

Ξεκινάμε με τα δεδομένα του προβλήματος

1.Τα σχολικά κτήρια θα πρέπει να καθαρίζονται επιμελώς γενικά και ειδικότερα σε συνθήκες πανδημίας.

Οι δήμοι της χώρας, μετά τις μεταρρυθμίσεις με τα βαρύγδουπα ονόματα ( Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης) βρέθηκαν με την αρμοδιότητα -ανάμεσα στα άλλα- για τον καθαρισμό των σχολείων αλλά χωρίς αντίστοιχους  πόρους.

Κάθε χρόνο δίνονταν παρατάσεις προσωρινών λύσεων και τον καθαρισμό των σχολείων αναλάμβαναν κυρίως γυναίκες ντόπιες και αλλοδαπές με ιδιότυπες συμβάσεις έργου χωρίς δικαίωμα άδειας ούτε όταν αρρώσταιναν, πενιχρές αμοιβές ανά αίθουσα που εισέπρατταν με καθυστέρηση μηνών.

Οι ελάχιστες/οι μόνιμοι υπάλληλοι δεδομένου ότι δε γινόταν νέοι διορισμοί και είχαν προσωποπαγείς θέσεις έγιναν γρήγορα είδος προς εξαφάνιση.

Σε ένα γραφειοκρατικό κυκεώνα με εμπλοκή Διευθυντών/τριών σχολικών μονάδων Σχολικών Επιτροπών δήμων,  εποπτευόμενων φορέων του Υπουργείου Παιδείας  που άλλαζαν ονόματα για πολλά χρόνια οι εργαζόμενες/οι στην καθαριότητα των σχολείων πάλευαν να κρατούν τους χώρους σε αξιοπρεπές επίπεδο αν και εργαζόταν μετά το πέρας του σχολικού ωραρίου.

Η πανδημία έθεσε πιο επιτακτικά το πρόβλημα που χρόνια έβαζαν όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας ( διδάσκοντες, μαθητές, γονείς) και φάνηκε καθαρά ότι η μόνη ρεαλιστική λύση είναι μόνιμο, επαρκές σε αριθμό και μέσα, προσωπικό καθαριότητας με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και παρουσία σε όλη τη διάρκεια του διδακτικού ωραρίου (καθαρισμός και απολύμανση αιθουσών και βοηθητικών χώρων).

2. Οι πολίτες τρίτων χωρών που βρέθηκαν στη χώρα μας, ως πρόσφυγες και μετανάστες έχουν  ανθρώπινα καθώς και κοινωνικά δικαιώματα  (υγεία, μόρφωση εργασία) που πρέπει να γίνονται σεβαστά στην πράξη

Η μη πολιτογράφηση ανθρώπων που έτυχε να γεννηθούν εκτός της Ελλάδας  ή από γονείς που γεννήθηκαν εκτός Ελλάδας,  αλλά ζουν ,εργάζονται , σπουδάζουν, μεγαλώνουν τα παιδιά τους στη χώρα μας  είναι αποτυχία της ελληνικής κοινωνίας .

Αποτυχία με εγκληματικές συνέπειες που οδηγεί σε ανθρωπιστικές τραγωδίες για τους ίδιες/ους τους /τις πρόσφυγες μετανάστες αλλά και σε εκφασισμό και ακραία οπισθοδρόμηση ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Η αναβίωση κι η υπερπροβολή  των επιχειρημάτων της απειλής της «ελληνικής φυλής» προκαλεί ανατριχίλα και δείχνει καθαρά την υποκρισία και τα όρια των ευρωπαϊκών αξιών και της πολιτικής της πολυπολιτισμικότητας και της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.

Ο επιπλέον κατακερματισμός της αγοράς εργασίας αποκτά και ξεκάθαρη ρατσιστική διάσταση όταν το δημόσιο (για μόνιμους αλλά και συμβασιούχους) είναι εργασιακός χώρος μόνο για Έλληνες/Ελληνίδες.

Φυσικά, οι υπερπατριώτες πριμοδοτούν την εξαίρεση που επιτρέπει το διορισμό για όσους έχουν «ελληνικό αίμα» και καλύπτονται από τη θολή και με εθνικιστική τοξική επιβάρυνση  έννοια του ομογενούς , αλλά και κάνουν γαργάρα την αναγκαστική επιβολή από το ευρωενωσιακό δίκαιο για μη διάκριση μεταξύ των πολιτών των Κ-Μ.

Στο συγκεκριμένο χώρο των σχολικών καθαριστριών/στών οδηγεί σε ένα επιπλέον διαχωρισμό μεταξύ μεταναστών/ριών που έχουν πχ  αλβανική καταγωγή σε σχέση με αυτές/ους με ρουμάνικη ή βουλγάρικη.

Η διαδικασία της απόκτησης ιθαγένειας έρχεται ως κορύφωση μιας απαράδεκτης και απάνθρωπης πολιτικής, όσες/οι κατάφεραν να επιβιώσουν στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και στυγνής εργασιακής εκμετάλλευσης  και να συγκεντρώσουν τα χρήματα για το παράβολο συμμετοχής στις εξετάσεις, συμμετέχουν σε μια διαδικασία  διαγωνισμού- τεστ γνώσεων με ερωτήσεις ελληνικής γλώσσας, ιστορίας, γεωγραφίας, πολιτικών θεσμών, και πολιτισμού.

Οι ερωτήσεις προέρχονται από  τράπεζα θεμάτων  ιδιαίτερης και μεροληπτικής δυσκολίας, ελέγχουν  την ύπαρξη συγκεκριμένου επιπέδου γνώσεων  ή/και παιδείας, την οποία οι αιτούντες/σες καλούνται να αποκτήσουν μόνοι/ες τους και με συγκεκριμένη μαθησιακή μέθοδο (αποστήθιση). Από την πλευρά της η πολιτεία περιορίζεται να  δημοσιοποιεί στον ιστότοπο  του Υπουργείου Εσωτερικών  τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις. Ολοφάνερα για το ελληνικό κράτος ιδεατός πολίτης είναι κάποιος/α με αρκετή μόρφωση και εξοικείωση με τη γραπτή γλώσσα που μπορεί να διαβάσει και να αποστηθίσει τις σωστές απαντήσεις.

Ο βαθμός δυσκολίας δεν έχει καμία σχέση με τον υποτιθέμενο στόχο: δηλ. τη διαπίστωση το κατά πόσο οι άνθρωποι έχουν ενταχθεί στην κοινωνία κι έχουν εξοικειωθεί με τη δεύτερη πατρίδα τους. Αντίθετα είναι κατάφωρη αδικία για γυναίκες και άνδρες που ζουν στη χώρα μας επί δεκαετίες με τις οικογένειές τους, εργάζονται, φορολογούνται και είναι πλήρως ενταγμένοι στην Ελληνική κοινωνία.

Επιπλέον, με την ισχύουσα Υπουργική Απόφαση καθορίστηκε συγκεκριμένο ύψος εισοδήματος που θα πρέπει να έχει ο/η αιτών/ουσα πολιτογράφηση και μάλιστα επί 3, 5 ή και 7 συνεχή χρόνια, καθιστώντας έτσι αδύνατη την απόκτηση της ελληνικής  ιθαγένειας για όποιον/α είχε ένα χρονικό διάστημα ανεργίας ή ακόμα και αδήλωτης εργασίας. Συχνά οι οικογένειες αναγκάζονται να επιλέξουν ποια μέλη θα έχουν την ευκαιρία να διεκδικήσουν την απόκτηση ιθαγένειας ( δεν αντέχουν οικονομικά να πληρώσουν 4, φορές το παράβολο) με αποτέλεσμα οι γονείς και συχνότερα οι γυναίκες να παραχωρούν τη θέση τους στα παιδιά τους.

Επομένως ειδικότερα στην περίπτωση των καθαριστών/στριών ας δούμε το φαύλο κύκλο στον οποίο εγκλωβίζονται : δεν μπορούν να εργαστούν γιατί δεν έχουν την ελληνική ιθαγένεια και ταυτόχρονα δεν μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια αν δεν έχουν εργασία.

Από την άλλη πλευρά η ίδια  η πολιτεία αναγνωρίζοντας την ανάγκη να εργαστούν και επίσης την καταλληλότητα τους -όπως αποδείχτηκε από την πολύχρονη δουλειά τους στα σχολεία-  αφαίρεσε από την προκήρυξη την προϋπόθεση  της κατοχής τίτλου υποχρεωτικής εκπαίδευσης  για τις/ους υποψήφιες/ους για τις θέσεις σχολικών καθαριστών/στριών.

Όμως μια/ενας πχ από την Αλβανία θα πρέπει  να γνωρίζει ονόματα και λεπτομέρειες  για ελληνίδες βασίλισσες και δοσίλογους πρωθυπουργούς καθώς «γνώσεις» όπως  το όνομα της Ελληνίδας βασίλισσας που ήταν αδερφή του Κάιζερ Γουλιέλμου ΄Β της Γερμανίας, αν η τελευταία Ελληνίδα βασίλισσα ονομαζόταν Αλίκη ή πόσους πρωθυπουργούς ανέδειξε η οικογένεια Ράλλη  περιλαμβάνονται στην Τράπεζα Θεμάτων.

Ελπίζουμε ειλικρινά να μη σκεφτούν να υποχρεώσουν σε τέτοιου είδους εξέταση πολίτες  Έλληνες  από γέννηση με ποινή την αφαίρεση της ιθαγένειας αν δώσουν λανθασμένες απαντήσεις!

Επιπλέον, όσες κι όσοι από εμάς πιστεύουμε στην αναγκαιότητα της οργανωμένης ταξικής πάλης από τα συνδικάτα,  νοιώθουμε επιτακτική  την ανάγκη τέτοια αιτήματα όπως αυτά των σχολικών μεταναστριών/των καθαριστών/στριων να υιοθετηθούν άμεσα από όλα τα σωματεία εργαζομένων στους δήμους, στα σχολεία, την ομοσπονδία ΠΟΕ-ΟΤΑ  και την ΑΔΕΔΥ κι όχι να περιορίζονται σε πρωτοβουλιακές δράσεις ατόμων, συνδικαλιστικών παρατάξεων ή κατά περίπτωση επιτροπών αγώνα.

Τέλος, μετά και την πρόσφατη τη νικηφόρα έκβαση της μάχης των εργαζομένων της e food, τονίζουμε εμφατικά ότι «λύσεις» του τύπου οι απολυμένες/οι γίνονται συμβαλλόμενοι του δημοσίου (με ΚΟΙΝΣΕΠ όπως πρότεινε ο Βορίδης στη βουλή και στις ίδιες τις μετανάστριες) ή εταιρείες καθαριότητας  αναλαμβάνουν τον καθαρισμό των σχολείων δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτές από την σχολική κοινότητα και την ελληνική κοινωνία. 

*Μέλη της Ανυπότακτης Αθήνας και της Συνέλευσης 8 Μάρτη