Να σπάσουμε τη λιτότητα, να σταματήσουμε τους εξοπλισμούς
Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιβεβαιώνει την προσήλωσή της σε μια αντικοινωνική πολιτική «ταξικής μεροληψίας» υπέρ των εργοδοτών και των πλουσίων.
Σε συνθήκες ύφεσης, τα εργατικά και λαϊκά στρώματα καλούνται να σφίξουν το ζωνάρι «λόγω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας», ενώ οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν γενναιόδωρες διευκολύνσεις «για να ανταπεξέλθουν στη δύσκολη οικονομική συγκυρία». Τώρα, που ο κρατικός προϋπολογισμός κάνει λόγο για σημαντική ανάπτυξη, αυτή δίνει «χώρο» για… γενναιόδωρες διευκολύνσεις στις επιχειρήσεις, ενώ τα εργατικά και λαϊκά στρώματα καλούνται και πάλι να σφίξουν το ζωνάρι, μη τυχόν και «εκτροχιαστούν» τα δημοσιονομικά επιτεύγματα…
Δώρα στο κεφάλαιο και λιτότητα
Παρουσιάζοντας τον προϋπολογισμό του 2022, το κυριακάτικο «Βήμα» έκανε εκτεταμένη αναφορά στην «ανάσα στις επιχειρήσεις». Και λογικά, αφού στο κομμάτι των «παροχών», τα μέτρα στήριξης των εργοδοτών καταλαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος. Οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν μειώσεις των ασφαλιστικών εισφορών, μείωση του φόρου επί των κερδών στο 22% (ενώ ο φόρος επί των μερισμάτων παραμένει καθηλωμένος στο 5%), μείωση της προκαταβολής φόρου, φοροαπαλλαγές και μειώσεις φόρων για εξαγορές-συγχωνεύσεις, φοροελαφρύνσεις για «μετασχηματισμούς».
Οι επιχειρηματίες όχι μόνο θα πληρώσουν λιγότερα, αλλά έχουν και… λαμβάνειν. Ένας πακτωλός χρηματοδοτήσεων (από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης) κατευθύνεται στην ενίσχυση των επενδύσεων του κεφαλαίου και τη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Η απλοχεριά της κυβέρνησης προς τους εργοδότες κάνει καθαρό το από πού προκύπτει η πρόβλεψη για αυξημένα φορολογικά έσοδα κατά 3,5 δισ. ευρώ. Η μερίδα του λέοντος προκύπτει συντριπτικά από τους έμμεσους φόρους, τους πιο άδικους και αντικοινωνικούς, που επιβαρύνουν τη λαϊκή κατανάλωση. Αυτή η μεγάλη εικόνα, γενναίας πριμοδότησης του πάνω κομματιού της κοινωνίας και αφαίμαξης των «από κάτω», δεν αλλάζει από κάποια στοχευμένα «φιλοδωρήματα» στο τέλος του έτους. Είναι πολύ λίγα και πολύ περιορισμένα μπροστά στις ανάγκες που δημιουργεί το τρομακτικό κύμα ακρίβειας (το οποίο η κυβέρνηση παρακολουθεί με… εκκλήσεις στις επιχειρήσεις για μια κάποια αυτοσυγκράτηση) και η καθήλωση των μισθών (που συνεχίζεται) σε επίπεδα πολύ πίσω από τα αναγκαία. Παράλληλα, διαιωνίζουν μια διαβρωτική λογική (στην οποία διέπρεψε και ο Αλ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός), όπου οι πάγιες κατακτήσεις στο μισθό (συμπεριλαμβανομένου του «κοινωνικού»), αντικαθίστανται από ό,τι προαιρείται και διευκολύνεται ο «ηγεμόνας» να παραχωρήσει κάθε Χριστούγεννα.
Με τον πακτωλό χρημάτων να κατευθύνεται στα κίνητρα προς την «επιχειρηματικότητα» και την «προσέλκυση επενδυτών», απουσιάζει κάθε σοβαρή πρόνοια στον τομέα της προστασίας, σε μια χώρα που αντιμετώπισε πρόσφατα καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες. Επιπλέον, συρρικνώνονται ραγδαία οι πόροι που προβλέπονται για μέτρα στήριξης λόγω των συνεπειών της πανδημίας (εξ ου και η κυβερνητική οχύρωση πίσω από τη διαθεσιμότητα του εμβολίου ως μόνη απάντηση και το επίμονο «την οικονομία δεν θα την ξανακλείσουμε»).
Αλλά εκεί που γίνεται πραγματική προκλητική η ιεράρχηση των κυβερνητικών προτεραιοτήτων στον τομέα των δαπανών, είναι στο «ισοζύγιο θανάτου» μεταξύ Υγείας και πολεμικών δαπανών.
Υγεία
Με την πανδημία σε πλήρη εξέλιξη και το ΕΣΥ να δοκιμάζεται σκληρά επί 2 χρόνια, οι προβλεπόμενες δαπάνες του υπουργείου Υγείας… μειώνονται διαρκώς! Από το 2021 ακόμα, οι δαπάνες υγείας ήταν μειωμένες σε σχέση με το 2020 κατά 570 εκατ. ευρώ. Στο σχέδιο προϋπολογισμού για το 2022 προβλέπεται νέα μείωση (560 εκατ. ευρώ). Με πολλά νοσοκομεία κλειστά και με τα υπάρχοντα υπό κατάρρευση, μειώνεται ακόμα περισσότερο (κατά 139 εκατ. ευρώ) η χρηματοδότησή τους. Οι πόροιγια την Πρωτοβάθμια Υγεία, της οποίας η ανάγκη ενίσχυσης είναι κομβικό μέρος της απάντησης σε μια πανδημία, μειώνονται κατά 52%. Το «νέο ΕΣΥ» το οποίο ευαγγελίζεται ο Μητσοτάκης, αφορά την σταδιακή απεμπλοκή του κρατικού προϋπολογισμού από τη χρηματοδότησή του. Όλη την τελευταία 2ετία, οι έκτακτες δαπάνες covid,αφορούν «μπαλώματα» -καθώς τα κυβερνητικά στελέχη ξορκίζουν το ενδεχόμενο να αποκτήσουμε ένα «πολυτελές» (!) Σύστημα Υγείας. Ενώ σε έρευνα του ΠΟΥ, τον Μάη του 2020, η Ελλάδα βρισκόταν στην προτελευταία θέση μεταξύ 24 ευρωπαϊκών χωρών ως προς τις έκτακτες υγειονομικές δαπάνες κατά κεφαλήν. Είναι αποκαλυπτικό ότι σε ολόκληρο το διάγγελμα Μητσοτάκη μπροστά στο τέταρτο πανδημικό κύμα που σαρώνει τη χώρα, δεν ανακοινώθηκε ούτε ένα μέτρο υλικής στήριξης του Συστήματος Υγείας.
Πολεμικές δαπάνες
Υπάρχει όμως ένα υπουργείο που απολαμβάνει σημαντική αύξηση στις δαπάνες του: το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Οι πολεμικές δαπάνες, ήδη μεγαλύτερες από τις υγειονομικές, ήδη σημαντικά φουσκωμένες για το 2021, αυξάνονται ακόμα περισσότερο (άλλα 800 εκατ. ευρώ) για το 2022. Στις αναφορές για τα προβλεπόμενα έξοδα, δεσπόζουν παντού οι αναφορές στις φυσικές παραλαβές οπλικών συστημάτων. Αυτά αφορούν τα ρητά και εύκολα εντοπίσιμα έξοδα. Γιατί είναι γνωστό ότι διάφορες δαπάνες αυτών των υπουργείων (Άμυνας, Εξωτερικών) είναι πολύ καλά «κρυμμένες» σε διάφορους κωδικούς.
Ενώ οι ασθενείς στοιβάζονται σε ράντζα και οι υγειονομικοί παλεύουν «άοπλοι» απέναντι στην πανδημία, οι στρατοκράτες αποκτούν τα ακριβότερα και πιο φονικά «παιχνίδια» στην αγορά. Το χάσμα μεταξύ υγειονομικών και πολεμικών δαπανών αποκαλύπτει τις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Δείχνει επίσης αν και πού «υπάρχουν τα λεφτά» για να στηριχτεί το Σύστημα Υγείας, για να προχωρήσουν μέτρα (στις συγκοινωνίες, στα σχολεία) που μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Δυστυχώς το χάσμα αυτό, που ήδη διευρύνεται χρόνο με το χρόνο, θα συνεχίσει να μεγαλώνει. Στη Δημόσια Υγεία, οι προθέσεις της κυβέρνησης για είσοδο των ιδιωτών με ΣΔΙΤ κ.ά., αποκαλύπτουν την πρόθεση να συνεχίσει να μειώνεται η δημόσια υγειονομική δαπάνη. Στον τομέα των εξοπλισμών, η οικονομική επιβάρυνση των τελευταίων χρόνων θα συνεχίσει να μας «συνοδεύει» αμείωτη τα επόμενα χρόνια, καθώς οι φρεγάτες, τα Ραφάλ, τα βλήματα κλπ έχουν ένα σωρευτικό κόστος πάνω από 10 δισ. ευρώ, το οποίο κάθε χρόνο θα κατατρώει σημαντικό μέρος των πόρων που θα μπορούσαν να καλύψουν ζωτικές κοινωνικές ανάγκες.
Ένα χρόνο πριν, οι σύντροφοί μας στην Ιταλία έγραφαν εύστοχα για τα αντίστοιχα πεπραγμένα της δικής τους κυβέρνησης:
«Τώρα που σε σπίτια και νοσοκομεία πεθαίνουν λόγω έλλειψης αναπνευστήρων, οφείλει να γνωρίζει κανείς ότι το κόστος για τα F35 όχι μόνο είναι άχρηστο, επιβλαβές, θανατηφόρο για τα θύματα των πολέμων, αλλά επίσης είναι και η αιτία θανάτου εδώ, λόγω της κατάρρευσης των υγειονομικών δομών. Πόσες ζωές θα μπορούσαν να σωθούν;».
Η κυβέρνηση είναι γαλαντόμα στους καπιταλιστές και επιβάλει λιτότητα στους εργαζόμενους. Αντί να προστατεύσει τη ζωή, επενδύει σε εργαλεία θανάτου. Για την κοινωνική πλειοψηφία, οι προτεραιότητες είναι οι ακριβώς ανάποδες. Οι εργατικές αντιστάσεις που έχουν εμφανιστεί στο προσκήνιο χρειάζεται να συνενωθούν γύρω από τη συντονισμένη προσπάθεια να τις επιβάλουν: Να σπάσουμε τη λιτότητα, κάνοντας τους πλούσιους να πληρώσουν. Να σταματήσουμε τους εξοπλισμούς, κατευθύνοντας τους πόρους που απορροφούν στις κοινωνικές ανάγκες. Αυτή η αντιστροφή προτεραιοτήτων, οφείλει να είναι στην «καρδιά» των πολιτικών σχεδίων και του αντικυβερνητικού αγώνα της πολιτικής Αριστεράς.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
