Αν εξαιρέσουμε τους πάσης φύσεως μιλιταριστές και το τουρλουμπούκι της εθνικόφρονης δεξιάς-ακροδεξιάς, δεν πρέπει να υπήρξε άνθρωπος που να ένιωσε έστω και λίγο περήφανος από τον εκκωφαντικό ήχο των ραφάλ στον αττικό ουρανό.
Κι όμως η ΝΔ έσπευσε να κάνει κομματική φιέστα και καμπάνια για πολεμικούς εξοπλισμούς για τους οποίους έχουν δαπανηθεί δισεκατομμύρια ευρώ.
Την περίοδο της όξυνσης της πανδημίας, των δεκάδων χιλιάδων νέων κρουσμάτων, των κλεισιμάτων νοσοκομείων και της παντελούς έλλειψης μέτρων για την προστασία των πιο φτωχών και ευάλωτων, η κυβέρνηση Μητσοτάκη οργάνωσε ένα προκλητικό σόου. Κάθε ένα ραφάλ που πέταξε πάνω από τα κεφάλια μας ισούται με περίπου 1300 ΜΕΘ. Μπορεί να το συλλάβει ανθρώπινος νους; Κάθε ένα ραφάλ που πέταγε πάνω από τα κεφάλια μας ισούται με 25 σχολεία. Κατανοητό;
Δεν είναι μπακαλίστικοι υπολογισμοί οι παραπάνω. Είναι καθαρή αριθμητική. Αλλά όταν πίσω από τους αριθμούς κρύβεται πολιτική σκοπιμότητα, τότε το πράγμα αλλάζει. Η Ελλάδα της οικονομικής και πανδημικής κρίσης χαίρεται που εμπλέκεται στους ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στη νοτιοανατολική μεσόγειο και που με ξένες πλάτες εγείρει αξιώσεις ψηλότερες από το μπόι της. Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει τώρα την αντιπολίτευση, μάλλον ξεχνάει ότι ο ίδιος ως κυβέρνηση, άνοιξε το δρόμο για την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ανατολική μεσόγειο υιοθετώντας μια πολιτική που καμία σχέση δεν έχει με την Αριστερά.
Αυτό το μιλιτιριστικό και εθνικιστικό πάρτυ, λοιπόν, το στήριξε σύσσωμο το συστημικό κατεστημένο. Τα ΜΜΕ τόνωναν το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας προβάλλοντας τα μαχητικά να σκίζουν τους αιθέρες, η εκκλησία και το παππαδαριό ευλογούσε φονικά όπλα και η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ρητόρευε «για του έθνους το καλό» που λέει και το τραγούδι. Αυτά να τα θυμόμαστε κάθε φορά που μας λένε ότι δε γίνεται να χορηγηθούν δωρεάν PCR, ότι δε γίνεται να προσληφθούν γιατροί, ότι δε γίνεται να δημιουργηθούν ΜΕΘ.
Τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες αποτελούν μια καθαρή πρόκληση απέναντι στη χιλιοχτυπημένη και τσακισμένη από τα μνημόνια και την πανδημία εργατική τάξη. Αποτελούν ένα ξεκάθαρο μήνυμα για τις προτεραιότητες και τους σκοπούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και των προκατόχων της, που έστρωσαν το δρόμο για αυτή την εξέλιξη. Απέναντί τους, το εργατικό κίνημα και η Αριστερά πρέπει να θέσουν τους δικούς τους όρους συζήτησης.
Λεφτά για τις κοινωνικές ανάγκες όχι για εξοπλισμούς!
