Ζωή-µαρτύριο για τους πρόσφυγες

Στο επι­τε­λι­κό κρά­τος του Κυ­ριά­κου Μη­τσο­τά­κη, οι πρό­σφυ­γες αντι­µε­τω­πί­ζο­νται ως παι­διά ενός κα­τώ­τε­ρου θεού. Αυτό είναι γνω­στό. Κάπως έτσι, εκτός από τον πό­λε­µο, τη Frontex, το λι­µε­νι­κό, τους δια­κι­νη­τές, την παν­δη­µία και τα ακραία και­ρι­κά φαι­νό­µε­να, έχουν να αντι­µε­τω­πί­σουν και κάτι πρό­σθε­το: την πείνα στην οποία τους κα­τα­δι­κά­ζει µε από­φα­σή του το Υπουρ­γείο Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής.

Εγκλη­µα­τι­κή πρα­κτι­κή

Μετά τους φρά­χτες στον Έβρο, τις πα­ρά­νο­µες επα­να­προ­ω­θή­σεις και τις απω­θή­σεις του ελ­λη­νι­κού λι­µε­νι­κού στο Αι­γαίο, το ελ­λη­νι­κό κρά­τος βρήκε άλλο ένα µέσο για να εφα­ρµό­σει το δόγµα της απο­τρο­πής της ει­σό­δου προ­σφύ­γων στην ελ­λη­νι­κή επι­κρά­τεια. Πιο συ­γκε­κρι­µέ­να, σύ­µφω­να µε στοι­χεία που δη­µο­σιο­ποί­η­σε η «Εφ.Συν.», το Υπουρ­γείο Με­τα­νά­στευ­σης και Ασύ­λου πα­ρήγ­γει­λε στις εται­ρεί­ες catering που ανέ­λα­βαν τη σί­τι­ση των δοµών της εν­δο­χώ­ρας από τις αρχές Δε­κε­µβρί­ου ‘21 έως το τέλος Μαρ­τί­ου ’22, πολύ λι­γό­τε­ρες µε­ρί­δες φα­γη­τό από τον πλη­θυ­σµό που ζει σε αυτές.

Σύ­µφω­να µε το Διε­θνή Ορ­γα­νι­σµό Με­τα­νά­στευ­σης, ο συ­νο­λι­κός πλη­θυ­σµός που ζούσε στις 26 δοµές της εν­δο­χώ­ρας στις 21 Νο­ε­µβρί­ου ανέρ­χε­ται σε 16.659 άτοµα. Ωστό­σο, µία εβδο­µά­δα µετά, οι απο­φά­σεις κα­τα­κύ­ρω­σης της σύ­µβα­σης µε τις δύο ανα­δό­χους εται­ρεί­ες για την πα­ρα­σκευή, τη µε­τα­φο­ρά και τη δια­νο­µή γευ­µά­των στις δοµές της βό­ρειας και της νό­τιας Ελ­λά­δας προ­βλέ­πουν ότι ο συ­νο­λι­κός αρι­θµός των ατό­µων που δι­καιού­νται σί­τι­ση ανέρ­χε­ται µόνο σε 10.213. Με λίγα λόγια το υπουρ­γείο απο­φά­σι­σε να αφή­σει σχε­δόν το 40% των δια­µε­νό­ντων στις δοµές χωρίς σί­τι­ση, υπό το πρό­σχη­µα ότι κά­ποιοι από αυ­τούς έχουν ολο­κλη­ρώ­σει τη δια­δι­κα­σία ασύ­λου και δεν δι­καιού­νται να µέ­νουν στις δοµές.

Η άκρως ρα­τσι­στι­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης Μη­τσο­τά­κη, επι­χει­ρεί ασκώ­ντας το χει­ρό­τε­ρο µέσο πί­ε­σης, να απο­συ­µφο­ρή­σει τις δοµές της εν­δο­χώ­ρας, κά­νο­ντας το βίο αβί­ω­το σε αν­θρώ­πους που κυ­ριο­λε­κτι­κά δεν έχουν εναλ­λα­κτι­κή. Μέχρι τώρα στην πλειο­ψη­φία των προ­σφυ­γι­κών δοµών, οι πρό­σφυ­γες είχαν ζή­τη­µα µε την ποιό­τη­τα των τρο­φών καθώς σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις, τα φα­γη­τά που τους έδι­ναν ήταν αδύ­να­το να κα­τα­να­λω­θούν ή τους οδη­γού­σαν ακόµη και σε τρο­φι­κές δη­λη­τη­ριά­σεις. Πλέον το υπουρ­γείο Με­τα­να­στευ­τι­κής Πο­λι­τι­κής προ­χω­ρά­ει ένα βήµα πα­ρα­πέ­ρα, στε­ρώ­ντας τρό­φι­µα από πρό­σφυ­γες που τα δι­καιού­νται.

Διε­θνής δια­συ­ρµός

Η πα­ρα­πά­νω απάν­θρω­πη κα­τά­στα­ση οδη­γεί σε έναν διε­θνή δια­συ­ρµό χωρίς προη­γού­µε­νο. Μέχρι και υψη­λό­βα­θµα στε­λέ­χη της ΕΕ χωρίς καµία ιδιαί­τε­ρη ευαι­σθη­σία απέ­να­ντι στους πρό­σφυ­γες που βρί­σκο­νται στην Ελ­λά­δα, έχουν ανα­γκα­στεί να κά­νουν έκ­κλη­ση στις ελ­λη­νι­κές αρχές να σε­βα­στούν τα δι­καιώ­µα­τα των προ­σφύ­γων και να τους εξα­σφα­λί­σουν αξιο­πρε­πείς συν­θή­κες δια­βί­ω­σης. Θα έλεγε κα­νείς ότι πρό­κει­ται για υπο­κρι­τι­κές εκ­κλή­σεις από τη στι­γµή που η ΕΕ χτί­ζει τη νέα, ακόµη πιο σκλη­ρή Ευ­ρώ­πη Φρού­ριο, της οποί­ας το ελ­λη­νι­κό κρά­τος απο­τε­λεί συ­νο­ριο­φύ­λα­κα. Όµως η κα­τά­στα­ση ξε­φεύ­γει τόσο πολύ που ακόµη και ευ­ρω­παί­οι αξιω­µα­τού­χοι ζη­τά­νε να µην πα­ρα­ξε­φύ­γει η κα­τά­στα­ση.

Τι µπο­ρεί να πει κα­νείς, όµως, για µια κυ­βέρ­νη­ση που προ­φα­νώς πα­τώ­ντας στα πε­πρα­γµέ­να της προ­κα­τό­χου της και έχο­ντας τις ευ­λο­γί­ες της ευ­ρω­παϊ­κής ηγε­σί­ας, επι­χει­ρεί να φτιά­ξει νέες κλει­στές δο­µές-φυ­λα­κές στα νησιά κα­θι­στώ­ντας σαφές µε κάθε τρόπο ότι η Ελ­λά­δα θα είναι ένας τόπος µαρ­τυ­ρί­ου για όσους την προ­σεγ­γί­σουν. Τι µπο­ρεί να πει κα­νείς, όταν δίπλα σε όσους δια­µαρ­τύ­ρο­νταν στη Χίο ενά­ντια στα κλει­στά κέ­ντρα µε φι­λο­προ­σφυ­γι­κή και αλ­λη­λέγ­γυα λο­γι­κή, έβρι­σκαν έδα­φος οι διά­φο­ροι «πα­τριώ­τες» και ξε­νο­φο­βι­κοί να χύ­σουν το ρα­τσι­στι­κό τους δη­λη­τή­ριο ενά­ντια στους πρό­σφυ­γες; Τι µπο­ρεί να πει κα­νείς όταν µετά τις τε­λευ­ταί­ες εξε­λί­ξεις γύρω από την πε­τσο­κο­µµέ­νη σί­τι­ση των προ­σφύ­γων στην ελ­λη­νι­κή εν­δο­χώ­ρα, διε­θνή µέσα κο­ρυ­φαί­ας εµβέ­λειας όπως ο Guardian, κά­νουν λόγο για «κρίση πεί­νας» στην Ελ­λά­δα.

Αντι­ρα­τσι­στι­κό κί­νη­µα

Απέ­να­ντι στο ρα­τσι­στι­κό κα­τή­φο­ρο της κυ­βέρ­νη­σης το αντι­ρα­τσι­στι­κό κί­νη­µα και η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά πρέ­πει να δώ­σουν τις δικές τους απα­ντή­σεις. Να βά­λουν φρένο στα εγκλη­µα­τι­κά σχέ­δια Μη­τσο­τά­κη-Μη­τα­ρά­κη που αντι­µε­τω­πί­ζουν τους πρό­σφυ­γες ως πο­λί­τες γ’ κα­τη­γο­ρί­ας. Οι υπο­κρι­τι­κές υπο­σχέ­σεις του Γε­νι­κού Γρα­µµα­τέα Υπο­δο­χής, Μάνου Λο­γο­θέ­τη, ότι θα πα­ραι­τη­θεί «αν βρε­θούν δέκα πρό­σφυ­γες στη χώρα στους οποί­ους αρ­νή­θη­κε κα­νείς το φα­γη­τό», δεν πεί­θουν κα­νέ­να, αφού όλοι γνω­ρί­ζουν το πώς γί­νο­νται αυτές οι δου­λειές χωρίς να κου­νη­θεί φύλλο.

Με ορί­ζο­ντα την 21η Μάρτη και τις ετή­σιες κι­νη­το­ποι­ή­σεις, οφεί­λου­µε να οι­κο­δο­µή­σου­µε ένα διαρ­κές πλέ­γµα δρά­σε­ων που θα φέρ­νουν στο προ­σκή­νιο τις απάν­θρω­πες πο­λι­τι­κές που εφα­ρµό­ζει η κυ­βέρ­νη­ση τόσο στα σύ­νο­ρα και στα νησιά, όσο και στις δοµές της εν­δο­χώ­ρας, όπως η κι­νη­το­ποί­η­ση ενά­ντια στα pushbacks στις 6 Φλε­βά­ρη στο Σύ­ντα­γµα. Το αντι­ρα­τσι­στι­κό κί­νη­µα, οι αρι­στε­ρές ορ­γα­νώ­σεις, οι µε­τα­να­στευ­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, τα συν­δι­κά­τα, οι φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι και οι µα­θη­τι­κές οµά­δες, πρέ­πει από κοι­νού να υψώ­σουν ασπί­δα προ­στα­σί­ας απέ­να­ντι στους πρό­σφυ­γες που βρί­σκο­νται αντι­µέ­τω­ποι µε µια απάν­θρω­πη και εγκλη­µα­τι­κή πο­λι­τι­κή.

Τόσο σε επι­µέ­ρους κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους, όσο και κε­ντρι­κά πο­λι­τι­κά, τα αι­τή­µα­τα των προ­σφύ­γων πρέ­πει να βρουν έκ­φρα­ση µέσα από τις δικές µας φωνές και τις δικές µας διεκ­δι­κή­σεις. Μόνο έτσι η κυ­βέρ­νη­ση, η ΕΕ και οι επι­χει­ρη­σια­κοί τους βρα­χί­ο­νες θα κα­τα­λά­βουν ότι δεν µπο­ρούν να εγκλη­µα­τούν συ­στη­µα­τι­κά και ανε­νό­χλη­τα. Μόνο έτσι µπο­ρού­µε να διεκ­δι­κή­σου­µε µια κοι­νω­νία όπου άν­θρω­ποι γύρω µας δε θα πε­θαί­νουν από τον πό­λε­µο, το κρύο, τις αρ­ρώ­στιες και, εσχά­τως και στην Ελ­λά­δα, την πείνα…

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά