Ζωή-µαρτύριο για τους πρόσφυγες

Στο επιτελικό κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι πρόσφυγες αντιµετωπίζονται ως παιδιά ενός κατώτερου θεού. Αυτό είναι γνωστό. Κάπως έτσι, εκτός από τον πόλεµο, τη Frontex, το λιµενικό, τους διακινητές, την πανδηµία και τα ακραία καιρικά φαινόµενα, έχουν να αντιµετωπίσουν και κάτι πρόσθετο: την πείνα στην οποία τους καταδικάζει µε απόφασή του το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής.

Εγκληµατική πρακτική

Μετά τους φράχτες στον Έβρο, τις παράνοµες επαναπροωθήσεις και τις απωθήσεις του ελληνικού λιµενικού στο Αιγαίο, το ελληνικό κράτος βρήκε άλλο ένα µέσο για να εφαρµόσει το δόγµα της αποτροπής της εισόδου προσφύγων στην ελληνική επικράτεια. Πιο συγκεκριµένα, σύµφωνα µε στοιχεία που δηµοσιοποίησε η «Εφ.Συν.», το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου παρήγγειλε στις εταιρείες catering που ανέλαβαν τη σίτιση των δοµών της ενδοχώρας από τις αρχές Δεκεµβρίου ‘21 έως το τέλος Μαρτίου ’22, πολύ λιγότερες µερίδες φαγητό από τον πληθυσµό που ζει σε αυτές.

Σύµφωνα µε το Διεθνή Οργανισµό Μετανάστευσης, ο συνολικός πληθυσµός που ζούσε στις 26 δοµές της ενδοχώρας στις 21 Νοεµβρίου ανέρχεται σε 16.659 άτοµα. Ωστόσο, µία εβδοµάδα µετά, οι αποφάσεις κατακύρωσης της σύµβασης µε τις δύο αναδόχους εταιρείες για την παρασκευή, τη µεταφορά και τη διανοµή γευµάτων στις δοµές της βόρειας και της νότιας Ελλάδας προβλέπουν ότι ο συνολικός αριθµός των ατόµων που δικαιούνται σίτιση ανέρχεται µόνο σε 10.213. Με λίγα λόγια το υπουργείο αποφάσισε να αφήσει σχεδόν το 40% των διαµενόντων στις δοµές χωρίς σίτιση, υπό το πρόσχηµα ότι κάποιοι από αυτούς έχουν ολοκληρώσει τη διαδικασία ασύλου και δεν δικαιούνται να µένουν στις δοµές.

Η άκρως ρατσιστική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επιχειρεί ασκώντας το χειρότερο µέσο πίεσης, να αποσυµφορήσει τις δοµές της ενδοχώρας, κάνοντας το βίο αβίωτο σε ανθρώπους που κυριολεκτικά δεν έχουν εναλλακτική. Μέχρι τώρα στην πλειοψηφία των προσφυγικών δοµών, οι πρόσφυγες είχαν ζήτηµα µε την ποιότητα των τροφών καθώς σε πολλές περιπτώσεις, τα φαγητά που τους έδιναν ήταν αδύνατο να καταναλωθούν ή τους οδηγούσαν ακόµη και σε τροφικές δηλητηριάσεις. Πλέον το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής προχωράει ένα βήµα παραπέρα, στερώντας τρόφιµα από πρόσφυγες που τα δικαιούνται.

Διεθνής διασυρµός

Η παραπάνω απάνθρωπη κατάσταση οδηγεί σε έναν διεθνή διασυρµό χωρίς προηγούµενο. Μέχρι και υψηλόβαθµα στελέχη της ΕΕ χωρίς καµία ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα, έχουν αναγκαστεί να κάνουν έκκληση στις ελληνικές αρχές να σεβαστούν τα δικαιώµατα των προσφύγων και να τους εξασφαλίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για υποκριτικές εκκλήσεις από τη στιγµή που η ΕΕ χτίζει τη νέα, ακόµη πιο σκληρή Ευρώπη Φρούριο, της οποίας το ελληνικό κράτος αποτελεί συνοριοφύλακα. Όµως η κατάσταση ξεφεύγει τόσο πολύ που ακόµη και ευρωπαίοι αξιωµατούχοι ζητάνε να µην παραξεφύγει η κατάσταση.

Τι µπορεί να πει κανείς, όµως, για µια κυβέρνηση που προφανώς πατώντας στα πεπραγµένα της προκατόχου της και έχοντας τις ευλογίες της ευρωπαϊκής ηγεσίας, επιχειρεί να φτιάξει νέες κλειστές δοµές-φυλακές στα νησιά καθιστώντας σαφές µε κάθε τρόπο ότι η Ελλάδα θα είναι ένας τόπος µαρτυρίου για όσους την προσεγγίσουν. Τι µπορεί να πει κανείς, όταν δίπλα σε όσους διαµαρτύρονταν στη Χίο ενάντια στα κλειστά κέντρα µε φιλοπροσφυγική και αλληλέγγυα λογική, έβρισκαν έδαφος οι διάφοροι «πατριώτες» και ξενοφοβικοί να χύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο ενάντια στους πρόσφυγες; Τι µπορεί να πει κανείς όταν µετά τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από την πετσοκοµµένη σίτιση των προσφύγων στην ελληνική ενδοχώρα, διεθνή µέσα κορυφαίας εµβέλειας όπως ο Guardian, κάνουν λόγο για «κρίση πείνας» στην Ελλάδα.

Αντιρατσιστικό κίνηµα

Απέναντι στο ρατσιστικό κατήφορο της κυβέρνησης το αντιρατσιστικό κίνηµα και η ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις. Να βάλουν φρένο στα εγκληµατικά σχέδια Μητσοτάκη-Μηταράκη που αντιµετωπίζουν τους πρόσφυγες ως πολίτες γ’ κατηγορίας. Οι υποκριτικές υποσχέσεις του Γενικού Γραµµατέα Υποδοχής, Μάνου Λογοθέτη, ότι θα παραιτηθεί «αν βρεθούν δέκα πρόσφυγες στη χώρα στους οποίους αρνήθηκε κανείς το φαγητό», δεν πείθουν κανένα, αφού όλοι γνωρίζουν το πώς γίνονται αυτές οι δουλειές χωρίς να κουνηθεί φύλλο.

Με ορίζοντα την 21η Μάρτη και τις ετήσιες κινητοποιήσεις, οφείλουµε να οικοδοµήσουµε ένα διαρκές πλέγµα δράσεων που θα φέρνουν στο προσκήνιο τις απάνθρωπες πολιτικές που εφαρµόζει η κυβέρνηση τόσο στα σύνορα και στα νησιά, όσο και στις δοµές της ενδοχώρας, όπως η κινητοποίηση ενάντια στα pushbacks στις 6 Φλεβάρη στο Σύνταγµα. Το αντιρατσιστικό κίνηµα, οι αριστερές οργανώσεις, οι µεταναστευτικές συλλογικότητες, τα συνδικάτα, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι µαθητικές οµάδες, πρέπει από κοινού να υψώσουν ασπίδα προστασίας απέναντι στους πρόσφυγες που βρίσκονται αντιµέτωποι µε µια απάνθρωπη και εγκληµατική πολιτική.

Τόσο σε επιµέρους κοινωνικούς χώρους, όσο και κεντρικά πολιτικά, τα αιτήµατα των προσφύγων πρέπει να βρουν έκφραση µέσα από τις δικές µας φωνές και τις δικές µας διεκδικήσεις. Μόνο έτσι η κυβέρνηση, η ΕΕ και οι επιχειρησιακοί τους βραχίονες θα καταλάβουν ότι δεν µπορούν να εγκληµατούν συστηµατικά και ανενόχλητα. Μόνο έτσι µπορούµε να διεκδικήσουµε µια κοινωνία όπου άνθρωποι γύρω µας δε θα πεθαίνουν από τον πόλεµο, το κρύο, τις αρρώστιες και, εσχάτως και στην Ελλάδα, την πείνα…

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά