Το βέλος της ιστορίας του 2010-2015 αντιστρέφεται (;)

Χρειά­ζε­ται, όμως, ψυ­χραι­μία στον κόσμο του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς και προ­σπά­θεια κα­τα­νό­η­σης των μη­νυ­μά­των της κοι­νω­νί­ας. Δεν βοηθά ούτε ένας ελι­τι­σμός απέ­να­ντι στο λαό που «συ­ντη­ρη­τι­κο­ποιεί­ται» ή δεν ξέρει τι ψη­φί­ζει, ούτε μία ψυ­χο­λο­γία πα­ραί­τη­σης. Γιατί προ­δια­γρά­φε­ται μπρο­στά μας ένα τα­ραγ­μέ­νο τοπίο οι­κο­νο­μι­κά και γε­ω­πο­λι­τι­κά, στο οποίο η ση­με­ρι­νή «στα­θε­ρό­τη­τα» θα φανεί ότι δεν είναι τόσο αρ­ρα­γής. Για αυτό ο αγω­νι­ζό­με­νος κό­σμος και οι δυ­νά­μεις της μα­χό­με­νης Αρι­στε­ράς χρειά­ζε­ται να προ­ε­τοι­μά­ζουν τη μάχη για την ανα­τρο­πή της πιο αντι­δρα­στι­κής αντι­λαϊ­κής επί­θε­σης που είναι στα σκα­ριά. 

Η κυ­βέρ­νη­ση βγαί­νει ενι­σχυ­μέ­νη, με αύ­ξη­ση της συμ­με­το­χής κατά 3%. Αυτό οφεί­λε­ται στην οι­κο­δό­μη­ση ενός ση­μα­ντι­κού κοι­νω­νι­κού μπλοκ υπο­στή­ρι­ξης της ΝΔ. Γιατί, ούτε «χού­ντα» έχου­με, ούτε από την πο­λι­τι­κή της ΝΔ ωφε­λεί­ται μόνο το 1% και απέ­να­ντί του «εί­μα­στε το 99%». Υπάρ­χει ένα συ­μπα­γές μπλοκ, που απο­τε­λεί τον πυ­ρή­να της απεύ­θυν­σης της ΝΔ, που έχει ωφε­λη­θεί (από χρη­μα­το­δο­τή­σεις, πα­ρο­χές και διευ­κο­λύν­σεις, τη λίστα Πέτσα, το φα­γο­πό­τι σε δή­μους και πε­ρι­φέ­ρειες με τα «κον­δύ­λια για αντι­με­τώ­πι­ση του covid-19», διευ­κο­λύν­σεις σε τρά­πε­ζες, funds, εται­ρεί­ες ενέρ­γειας, ιδιω­τι­κά κολ­λέ­για κλπ.). Το ότι δεν προ­βάλ­λει σή­με­ρα μία εναλ­λα­κτι­κή και η απο­γο­ή­τευ­ση που έσπει­ρε η διά­ψευ­ση των ελ­πί­δων το 2015 οδη­γούν και ένα κομ­μά­τι κό­σμου – ακόμα και λαϊ­κών στρω­μά­των - να προ­τι­μά τη «στα­θε­ρό­τη­τα» σε ένα έδα­φος απο­μειω­μέ­νων προσ­δο­κιών. 

Σε αυτό το φόντο, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­ταρ­ρέ­ει πο­λι­τι­κά και εκλο­γι­κά. Κάτι που γί­νε­ται επει­δή ανα­ζη­τώ­ντας τη «βάρκα» της συ­στη­μι­κής με­τάλ­λα­ξης προ­σπα­θώ­ντας μά­ταια να κερ­δί­σει το «κέ­ντρο», τε­λι­κά έχασε και την επαφή με τα λαϊκά στρώ­μα­τα. Και αυτό οξύ­νει τον αντα­γω­νι­σμό με το ΠΑΣΟΚ για την ηγε­μο­νία στο χώρο της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας. Ανη­συ­χη­τι­κό είναι και το απο­τέ­λε­σμα της ακρο­δε­ξιάς που κα­τα­λαμ­βά­νει αθροι­στι­κά 11% και δεν πρέ­πει να υπο­τι­μά­ται. Δυ­στυ­χώς, με αυτό το κοινό επι­κοι­νω­νούν και κόμ­μα­τα υβρι­δι­κού χα­ρα­κτή­ρα, όπως η Πλεύ­ση Ελευ­θε­ρί­ας που διεκ­δι­κεί την εί­σο­δο στη Βουλή.

Στο χώρο της Αρι­στε­ράς, το ΚΚΕ έχει μία ενί­σχυ­ση πε­ρί­που 2%, απο­τυ­πώ­νο­ντας μία δυ­να­μι­κή των εκ­προ­σω­πή­σε­ων του στο κί­νη­μα και ενός συ­νε­πούς αντι­πο­λι­τευ­τι­κού πόλου που οι­κο­δο­μεί στο έδα­φος της ήττας μετά το 2015. Κα­τα­φέρ­νει να απορ­ρο­φά όμως μικρό μέρος της κα­τάρ­ρευ­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και υπο­λεί­πε­ται των πο­σο­στών που είχε στην αρχή της κρί­σης (2008-2012). Το Με­ΡΑ­25 μένει εκτός Βου­λής χά­νο­ντας 0,8% από το 2019. Η κα­μπά­νια του είχε ορ­γα­νω­τι­κές αδυ­να­μί­ες, αλλά το ση­μα­ντι­κό είναι ότι δεν δι­καιώ­θη­κε ο προ­γραμ­μα­τι­κά αμ­φί­ση­μος λόγος του. Αντι­θέ­τως, κό­στι­σε αμ­φί­πλευ­ρα, αφού ο λόγος του δεν ήταν αξιό­πι­στος και έδει­χνε εν μέρει επα­νά­λη­ψη του λόγου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ 2015. Η επα­να­στα­τι­κή Αρι­στε­ρά κα­τα­γρά­φει ανό­δους σε σχέση με το 2019, πολύ μι­κρές όμως στο τοπίο της απο­συ­γκρό­τη­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Χρειά­ζε­ται με­γα­λύ­τε­ρη σύ­νε­ση σε απο­τι­μή­σεις που δη­λώ­νουν δι­καιω­μέ­νες σε αυτό το τοπίο. Η ανά­γκη άλλης πο­ρεί­ας ανά­τα­ξης, αλ­λα­γής και ανα­σύν­θε­σης πα­ρα­μέ­νει επεί­γου­σα.   

Μπρο­στά μας έχου­με τις εκλο­γές της 25ης Ιου­νί­ου. Ο κίν­δυ­νος όχι μόνο της αυ­το­δυ­να­μί­ας, αλλά και πλειο­ψη­φί­ας 180 εδρών που θα προ­χω­ρή­σει σε αντι­δρα­στι­κή συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση είναι υπαρ­κτός. Και πρέ­πει να απο­τρα­πεί! Καμία ψήφος να μην πάει χα­μέ­νη σε συ­στη­μι­κά κόμ­μα­τα (ΝΔ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΠΑΣΟΚ). Καμία ψήφος σε ακρο­δε­ξιά και «πα­τριω­τι­κό» χώρο. Να ενι­σχυ­θούν όλες οι μα­χό­με­νες αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις, για να μειω­θεί η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση της ΝΔ, αλλά κυ­ρί­ως ως πα­ρα­κα­τα­θή­κη για την πε­ρί­ο­δο που έρ­χε­ται. Μία πε­ρί­ο­δος μάχης, γιατί θα έρθει με­γά­λη επί­θε­ση από τις δυ­νά­μεις του κε­φα­λαί­ου. Χρειά­ζε­ται αγω­νι­στι­κός συ­να­γερ­μός για την προ­ε­τοι­μα­σία του κι­νή­μα­τος και της αρι­στε­ράς, να μην κυ­ριαρ­χή­σει η απο­γο­ή­τευ­ση. Ξε­κι­νά­με βέ­βαια από δυ­σμε­νέ­στε­ρη αφε­τη­ρία. Και για αυτό εξί­σου επεί­γου­σα είναι η σο­βα­ρή προ­γραμ­μα­τι­κή ανα­ζή­τη­ση και επε­ξερ­γα­σία, η οι­κο­δό­μη­ση κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών όρων για την ανα­τρο­πή της επί­θε­σης και τη συ­γκρό­τη­ση μίας αρι­στε­ρής ρι­ζο­σπα­στι­κής εναλ­λα­κτι­κής. Χωρίς αυ­τάρ­κεια, με ενω­τι­κή – με­τω­πι­κή απεύ­θυν­ση, με πρα­κτι­κή κοι­νής δρά­σης στα κι­νή­μα­τα. Γιατί το μέλ­λον μπο­ρεί να διαρ­κεί πολύ, αλλά φτιά­χνε­ται από εμάς και όχι μόνο του.