Για το αντιδραστικό νομοσχέδιο για τους ΟΤΑ

Αφού κα­τα­γρά­φη­καν τα ονό­μα­τα των υπουρ­γών Εσω­τε­ρι­κών (Θε­ο­δω­ρι­κά­κος, Βο­ρί­δης)  ως ονο­μα­το­δο­τών νόμων δίπλα στα ιστο­ρι­κά πρό­σω­πα (Κα­πο­δί­στριας Καλ­λι­κρά­της Κλει­σθέ­νης) ήρθε και η σειρά του Λι­βά­νιου  να κα­τα­θέ­σει προς συ­ζή­τη­ση και ψή­φι­ση στη βουλή ένα σχέ­διο νόμου με τον τίτλο

“Ανα­μόρ­φω­ση του συ­στή­μα­τος δια­κυ­βέρ­νη­σης Ορ­γα­νι­σμών Το­πι­κής Αυ­το­διοί­κη­σης α’και β’ βαθ­μού, κα­τάρ­γη­ση νο­μι­κών προ­σώ­πων δη­μο­σί­ου δι­καί­ου δήμων, πα­ρα­κο­λού­θη­ση επι­δό­σε­ων το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης, οι­κο­νο­μι­κή και διοι­κη­τι­κή δια­χεί­ρι­ση ορ­γα­νι­σμών το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης, ευ­ζω­ία των ζώων συ­ντρο­φιάς, κα­τα­σκευή και ανα­βάθ­μι­ση λει­τουρ­γού­ντων χερ­σαί­ων συ­νο­ρια­κών σταθ­μών και λοι­πές δια­τά­ξεις του Υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών”

Σε μια προ­σπά­θεια να σχο­λιά­σου­με το τι πώς και γιατί αλ­λά­ζει στο θε­σμι­κό πλαί­σιο που αφορά τους δή­μους και τις πε­ρι­φέ­ρειες στη χώρα μας θα πε­ριο­ρι­στού­με στις αντί­στοι­χες προ­βλέ­ψεις του νο­μο­σχε­δί­ου.

Η χρο­νι­κή στιγ­μή που η κυ­βέρ­νη­ση παίρ­νει αυτή τη νο­μο­θε­τι­κή πρω­το­βου­λία έχει τη ση­μα­σία της αν και οι με­γά­λες ρη­το­ρι­κές κο­ρώ­νες από την αντι­πο­λί­τευ­ση για αιφ­νι­δια­σμό λίγες μέρες πριν τις εκλο­γές της 8ης Οκτώ­βρη κα­τα­λή­γουν στο από­λυ­τα αμυ­ντι­κό αί­τη­μα για ανα­βο­λή και σε δια­δι­κα­στι­κού χα­ρα­κτή­ρα εν­στά­σεις.

Από την πλευ­ρά της κυ­βέρ­νη­σης πέρα από το αλα­ζο­νι­κό ύφος της εξου­σί­ας της μετά την εκλο­γι­κή νίκη, η επι­λο­γή της συ­γκυ­ρί­ας έχει τη ση­μα­σία της καθώς κα­θα­ρή επι­δί­ω­ξη της είναι η ψή­φι­ση του νο­μο­σχε­δί­ου πριν από τις δη­μο­τι­κές εκλο­γές. Είχε προη­γη­θεί ως γνω­στόν η από­φα­ση του ΣτΕ για ακύ­ρω­ση δια­τά­ξε­ων του νόμου Θε­ο­δω­ρι­κά­κου με βα­σι­κό επι­χεί­ρη­μα τη θέ­σπι­ση και την ισχύ τους εντός της θη­τεί­ας των δη­μο­τι­κών αρχών και αυτό φαί­νε­ται να έγινε μά­θη­μα στην πο­λι­τι­κή ηγε­σία του υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών. Επι­πλέ­ον η επι­λο­γή της τε­λευ­ταί­ας στιγ­μής στην κο­ρύ­φω­ση της προ­ε­κλο­γι­κής πε­ριό­δου φαί­νε­ται να λει­τουρ­γεί ως μειω­τή­ρας των ανα­με­νό­με­νων αντι­δρά­σε­ων τόσο από τις αγω­νι­ζό­με­νες δυ­νά­μεις όσο και από άλλου τύπου πλητ­τό­με­νους αι­ρε­τούς και υπο­ψή­φιους που αυτή τη στιγ­μή εστιά­ζουν στην προ­ε­κλο­γι­κή τους εκ­στρα­τεία και αδυ­να­τούν να προ­βούν ρου­σφε­το­λο­γι­κού τύπου αι­τή­μα­τα επί του νόμου.

Χωρίς αμ­φι­βο­λία, όμως, υπάρ­χουν ήδη στο νο­μο­σχέ­διο οι κα­τάλ­λη­λες εξου­σιο­δο­τι­κές δια­τά­ξεις για να ανοί­ξει ένας κύ­κλος αι­τη­μά­των εξαι­ρέ­σε­ων με την πε­λα­τεια­κή λο­γι­κή των ημε­τέ­ρων τόσο στο χρο­νι­κό διά­στη­μα ανά­με­σα στην εκλο­γή των το­πι­κών αρχών και την ανά­λη­ψη των κα­θη­κό­ντων τους ( 8/15.10.23 έως 31.12.23) όσο και με­τα­γε­νέ­στε­ρα και φυ­σι­κά ανα­μέ­νε­ται πλή­θος τρο­πο­λο­γιών σε σχε­τι­κά και άσχε­τα μελ­λο­ντι­κά νο­μο­σχέ­δια όταν οι προ­θε­σμί­ες που θέτει απο­δει­χθούν ανέ­φι­κτοι στό­χοι.

Οι αλ­λα­γές στο σύ­στη­μα δια­κυ­βέρ­νη­σης ΟΤΑ α’ και β’ βαθ­μού έχουν σαφή και δια­κη­ρυγ­μέ­νη κα­τεύ­θυν­ση.  Εύ­γλωτ­τος ως προς αυτή ο ίδιος ο  υπουρ­γός : «να κλεί­σουν οι ιστο­ρι­κές εκ­κρε­μό­τη­τες με την απλή ανα­λο­γι­κή, η θη­τεία της οποί­ας ολο­κλη­ρώ­νε­ται τις 31 Δε­κεμ­βρί­ου, η οποία δεν ήταν «κα­θό­λου βο­λι­κή». Δεύ­τε­ρος στό­χος είναι η αλ­λα­γή της ορ­γα­νω­τι­κής δομής των δήμων. Και ο τρί­τος στό­χος είναι η αξιο­λό­γη­ση της ποιό­τη­τας των ΟΤΑ»

Ας δούμε τι ση­μαί­νουν αυτά:

• Ενι­σχύ­ο­νται ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο οι υπε­ρε­ξου­σί­ες του Δη­μάρ­χου και της πλειο­ψη­φού­σας πα­ρά­τα­ξης: οι σύμ­βου­λοι της μειο­ψη­φί­ας ρητά δεν μπο­ρούν πλέον να γί­νουν αντι­δή­μαρ­χοι, καθώς επί­σης υπο­εκ­προ­σω­πού­νται έως εξα­φά­νι­σης στο νέο όρ­γα­νο τη Δη­μο­τι­κή/Πε­ρι­φε­ρεια­κή Επι­τρο­πή το οποίο δη­μιουρ­γεί­ται με τη σύμ­πτυ­ξη των Οι­κο­νο­μι­κής Επι­τρο­πής και της Ποιό­τη­τας Ζωής έχει απο­φα­σι­στι­κό ρόλο και υπο­κα­θι­στά το Δη­μο­τι­κό Συμ­βού­λιο. Στο νέο όρ­γα­νο ο δή­μαρ­χος/πε­ρι­φε­ρειάρ­χης δια­θέ­τει υπο­χρε­ω­τι­κά μέχρι και 72% των μελών του. Ως γνω­στόν, οι Κι­νή­σεις/Πα­ρα­τά­ξεις της αρι­στε­ράς δεν συμ­με­τεί­χαν ούτως ή άλλως στα μο­ντέ­λα συν­διοί­κη­σης/συ­νευ­θύ­νης που ήταν δια­θέ­σι­μα στο υπάρ­χον πλαί­σιο, γε­γο­νός που μας κάνει να ερ­μη­νεύ­ου­με τις συ­γκε­κρι­μέ­νες αλ­λα­γές ως πε­ρε­ταί­ρω οχύ­ρω­ση απέ­να­ντι στη συ­μπο­λι­τευό­με­νη μειο­ψη­φία και την απο­θά­ρυν­ση δη­μιουρ­γί­ας νέων πα­ρα­τά­ξε­ων με «αντάρ­τες».
• «Τε­λειώ­νου­με» με ό,τι έχει απο­μεί­νει από δυ­να­τό­τη­τα της μειο­ψη­φί­ας -κυ­ρί­ως αυτής πέραν της «αξιω­μα­τι­κής» αντι­πο­λί­τευ­σης- να έχει λόγο ακόμη και γνώση των απο­φά­σε­ων στο δήμο και την πε­ρι­φέ­ρεια πριν αυτές ορι­στι­κο­ποι­η­θούν και τε­θούν σε εφαρ­μο­γή. Το Δη­μο­τι­κό Συμ­βού­λιο γί­νε­ται πλέον ένα δια­κο­σμη­τι­κό όρ­γα­νο καθώς πε­ριο­ρί­ζε­ται εως κα­τάρ­γη­σης στην πράξη και της δυ­να­τό­τη­τας να τί­θε­νται θέ­μα­τα εκτός ημε­ρή­σιας διά­τα­ξης από τις πα­ρα­τά­ξεις της μειο­ψη­φί­ας. Η προ­σχη­μα­τι­κή «ενί­σχυ­ση» της δια­δι­κα­σί­ας της λο­γο­δο­σί­ας είναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κα­θιέ­ρω­ση μιας απα­ξιω­μέ­νης δια­δι­κα­σί­ας/τε­λε­τουρ­γί­ας καθώς πρό­κει­ται για ει­δι­κή συ­νε­δρί­α­ση χωρίς υπο­χρέ­ω­ση απαρ­τί­ας ούτε δυ­να­τό­τη­τα λήψης απο­φά­σε­ων και με ασφυ­κτι­κά πλαί­σια καθώς κάθε σύμ­βου­λος «μπο­ρεί να θέσει έως (1) θέμα» ενώ η ημε­ρή­σια διά­τα­ξη δια­μορ­φώ­νε­ται με εως 10 θε­μά­των που προ­κύ­πτουν μετά απο κλή­ρω­ση! Στα­τι­στι­κά, λοι­πόν, όσο λι­γό­τε­ρους συμ­βού­λους έχει μία Κί­νη­ση/Πα­ρά­τα­ξη τόσο ισχνό­τε­ρη η δυ­να­τό­τη­τα έντα­ξης θε­μά­των στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό, δε, των κυ­βερ­νη­τι­κών προ­θέ­σε­ων -που φυ­σι­κά μπο­ρούν πάντα να επα­νέλ­θουν με τρο­πο­λο­γί­ες σε επό­με­να νο­μο­σχέ­δια του ΥΠΕΣ- ότι στην αρ­χι­κή δια­τύ­πω­ση των εν λόγω δια­τά­ξε­ων, δεν υπήρ­χε καμία ρήτρα που να δια­σφα­λί­ζει ότι δεν θα είναι όλα τα θέ­μα­τα προ­τει­νό­με­να από τους συμ­βού­λους της πλειο­ψη­φί­ας.
• Οι συ­νε­δριά­σεις του δη­μο­τι­κού συμ­βου­λί­ου είναι κατά κα­νό­να εξ’ απο­στά­σε­ως με ό,τι αυτό συ­νε­πά­γε­ται για τη λει­τουρ­γία ενός τέ­τοιου ορ­γά­νου που υπο­τί­θε­ται εκ­φρά­ζει τη “λαϊκή βού­λη­ση” αλλά απο­κό­πτε­ται από οποια­δή­πο­τε ζω­ντα­νή πα­ρέμ­βα­ση συλ­λο­γι­κο­τή­των της γει­το­νιάς, συλ­λό­γων ερ­γα­ζο­μέ­νων, γο­νέ­ων κ.α.
• Η ανα­βάθ­μι­ση της δη­μαρ­χο­κε­ντρι­κής αντί­λη­ψης και πρα­κτι­κής φθά­νει σε ση­μεία ρεκόρ καθώς το μο­ντέ­λο αυτό επε­κτεί­νε­ται στον τρόπο που αντι­λαμ­βά­νε­ται και κυ­ρί­ως ρυθ­μί­ζει θέ­μα­τα εσω­τε­ρι­κής λει­τουρ­γί­ας όλων πα­ρα­τά­ξε­ων (ανε­ξαρ­τή­τως πο­σο­στού). Κο­ρυ­φαία πα­ρέμ­βα­ση σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση το γε­γο­νός ότι πλέον μια δη­μο­τι­κή πα­ρά­τα­ξη δεν θα μπο­ρεί μπο­ρεί -δη­λα­δή απα­γο­ρεύ­ε­ται νο­μι­κά- να δια­γρά­ψει το μέλος με το οποίο είχε κα­τέ­βει ως επι­κε­φα­λής! Πα­ρεμ­βαί­νει δλδ ακόμα και στη δυ­να­τό­τη­τα ανά­κλη­σης των αι­ρε­τών μελών που πολ­λές Κι­νή­σεις της αρι­στε­ράς είχαν εντά­ξει στον συλ­λο­γι­κό τρόπο λει­τουρ­γί­ας τους. Απο­δει­κνύ­ε­ται ότι η «ψη­φια­κή» επι­λο­γή της κα­τά­θε­σης των ψη­φο­δελ­τί­ων με έγκρι­ση κάθε υπο­ψη­φί­ου/ας από τον επι­κε­φα­λής ήταν υψη­λής ση­μειο­λο­γι­κής αξίας και χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε από τον ίδιο τον υπουρ­γό ως επι­χεί­ρη­μα στη σχε­τι­κή συ­ζή­τη­ση στην αρ­μό­δια επι­τρο­πή της βου­λής.
• Η κα­τάρ­γη­ση ΝΠΔΔ και κοι­νω­φε­λών επι­χει­ρή­σε­ων που προ­βάλ­λε­ται ως ανα­γκαί­ος εκ­συγ­χρο­νι­σμός της ορ­γα­νω­τι­κής δομής των δήμων με τη με­θο­δο­λο­γία της άμε­σης ορι­ζό­ντιας επι­λο­γής του ξαφ­νι­κού θα­νά­του από 1.1.24 προ­κα­λεί συ­νειρ­μούς των αντί­στοι­χων απαι­τή­σε­ων της Τρόι­κα και απαι­τεί να δούμε το θέμα με με­γα­λύ­τε­ρη προ­σο­χή. Αξί­ζει να θυ­μη­θού­με ότι οι δήμοι δη­μιούρ­γη­σαν νο­μι­κά πρό­σω­πα και κοι­νω­φε­λείς επι­χει­ρή­σεις για να έχουν «ευ­ε­λι­ξία» προ­σλή­ψε­ων και διά­θε­σης πόρων πέραν από δια­δι­κα­σί­ες ΑΣΕΠ και δη­μό­σιου λο­γι­στι­κού. Δη­λα­δή οι θε­σμοί αυτοί είχαν λει­τουρ­γι­κό­τη­τα όσο η επί­θε­ση στο δη­μό­σιο ήταν στην πιο «ελα­φριά» εκ­δο­χή, στη βάση του ιδε­ο­λο­γή­μα­τος του κακού δη­μό­σιο το οποίο εγ­γε­νώς δυ­σκο­λεύ­ει την ανά­πτυ­ξη με τη γρα­φειο­κρα­τία του, κι επο­μέ­νως ως απά­ντη­ση είχε κα­τα­σκευα­στεί ένα πα­ράλ­λη­λο «ευ­έ­λι­κτο» σύ­στη­μα εντός του δήμου. Τώρα, όμως, η επί­θε­ση είναι ενά­ντια σε αυτή κα­θαυ­τή την ύπαρ­ξη δη­μό­σιων αγα­θών και των δη­μο­τι­κών υπη­ρε­σιών που αυτές οι ΝΠΔΔ είχαν ως αντι­κεί­με­νο.

Είναι αυ­το­νό­η­το ότι δεν υπε­ρα­σπί­ζου­με ούτε τώρα την ύπαρ­ξη αυτών των θε­σμών εκτός της κα­νο­νι­κής δομής του δήμου -όπως ήμα­σταν στα­θε­ρά απέ­να­ντι σε τέ­τοιες πρα­κτι­κές- πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο που η λει­τουρ­γία τους τόσα χρό­νια έγινε πολ­λές φορές συ­νώ­νυ­μο του πε­λα­τεια­κού συ­στή­μα­τος με ρου­σφε­το­λο­γι­κές προ­σλή­ψεις, αδια­φά­νεια κα­τα­σπα­τά­λη­ση πόρων, ασυ­νέ­χεια πο­λι­τι­κών κ.α.

Για εμάς η επι­λο­γή της κα­τάρ­γη­σης τους δεν είναι ούτε πρό­χει­ρη ούτε ακα­τα­νό­η­τη τη θε­ω­ρού­με ως στοι­χείο της «ωρί­μαν­σης» των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων των ίδιων των λει­τουρ­γιών του δήμου. Εϊναι δλδ ένα ακόμα με­γα­λύ­τε­ρο βήμα στην κα­του­σία και κατα πε­ριε­χό­με­νο αλ­λα­γή των ορ­γα­νι­σμών και του μο­ντέ­λου διοί­κη­σης του Δήμου ακόμα κι αν δεν αλ­λά­ξει η υπό­λοι­πη ορ­γα­νω­τι­κή δομή. Καθώς τί­πο­τε δεν δια­σφα­λί­ζει οτι η κα­τάρ­γη­ση των ΝΠΔΔ θα οδη­γή­σει σε εν­σω­μά­τω­ση των υπη­ρε­σιών/αντι­κει­μέ­νου στο ορ­γα­νό­γραμ­μα του Δήμου κι όχι σε αντι­κα­τά­στα­σή τους από συ­μπρά­ξεις με τον ιδιω­τι­κό τομέα, μνη­μό­νια συ­νερ­γα­σί­ας ή νέες ΑΕ. Ας ανα­λο­γι­στού­με ότι οι Ανα­πτυ­ξια­κοί Ορ­γα­νι­σμοί ( Ανώ­νυ­μες Εται­ρεί­ες ει­δι­κού σκο­πού) και οι ΑΕ των δήμων φυ­σι­κά θα πα­ρα­μεί­νουν σε ένα κα­θα­ρό πεδίο από ερ­μα­φρό­δι­τα μορ­φώ­μα­τα ( όπως δη­μο­τι­κές κοι­νω­φε­λείς επι­χει­ρή­σεις) και οι ιδιώ­τες θα συ­ναλ­λάσ­σο­νται κε­ντρι­κά με το δήμο (ελεγ­χό­με­νο από­λυ­τα από το δή­μαρ­χο) για ανα­θέ­σεις, ερ­γο­λα­βί­ες, προ­μή­θειες κλπ

• Πα­ράλ­λη­λα, με την κα­τάρ­γη­ση των ΝΠΔΔ προ­κύ­πτει και το πολύ ση­μα­ντι­κό ζή­τη­μα της δια­σφά­λι­σης της ερ­γα­σί­ας και των δι­καιω­μά­των των χι­λιά­δων ερ­γα­ζο­μέ­νων σε αυτές και στις κοι­νω­φε­λείς εται­ρεί­ες. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά η γε­νι­κό­λο­γη ανα­φο­ρά σε με­τα­φο­ρά προ­σω­πι­κού και θέ­σε­ων από τα κα­ταρ­γού­με­να νο­μι­κά πρό­σω­πα στο δήμο έγινε πιο λε­πτο­με­ρής με εν­σω­μά­τω­ση προ­τά­σε­ων κα­τη­γο­ριών ερ­γα­ζο­μέ­νων στο νο­μο­σχέ­διο που κα­τα­τέ­θη­κε συ­γκρι­τι­κά με αυτά που αναρ­τή­θη­κε στη δια­βού­λευ­ση. Για να μην εμπλα­κού­με σε ένα λα­βύ­ριν­θο αντι­με­τώ­πι­σης της κάθε πε­ρί­πτω­σης κα­τη­γο­ριών ερ­γα­ζο­μέ­νων που θα ανοί­ξει σί­γου­ρα δου­λειές σε δι­κη­γο­ρι­κά γρα­φεία ερ­γα­το­λό­γων, θα δούμε ποια θα ήταν μια ορ­θο­λο­γι­κή σειρά που θα εξα­σφά­λι­ζε την ομαλή έντα­ξη των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην ορ­γα­νω­τι­κή δομή των δήμων εφό­σον η πρό­θε­ση ήταν η εν­σω­μά­τω­ση τόσο των ερ­γα­ζο­μέ­νων όσο και του αντι­κει­μέ­νου τους στον Δήμο. Πολύ συ­νο­πτι­κά: 1.πλή­ρης κα­τα­γρα­φή προ­σω­πι­κού με τα προ­σό­ντα και τις ερ­γα­σί­ες που επι­τε­λούν, 2.δη­μιουρ­γία πρό­τυ­πων ορ­γα­νι­σμών δήμων στους οποί­ους θα υπάρ­χει ει­δι­κή έμ­φα­ση σε υπη­ρε­σί­ες σύμ­φω­νες με τις κοι­νω­νι­κές, πο­λι­τι­στι­κές, αθλη­τι­κές  ανά­γκες μας όπου κυ­ρί­ως δρα­στη­ριο­ποιού­νται τα νο­μι­κά πρό­σω­πα, 3. Το­πο­θε­τή­σεις προ­σω­πι­κού που ήδη υπη­ρε­τεί με με­τα­τρο­πή συμ­βά­σε­ων ερ­γα­σί­ας όπου χρειά­ζε­ται 4. Προ­κή­ρυ­ξη για νέες προ­σλή­ψεις ανα­γκαί­ου προ­σω­πι­κού.

Αντί­θε­τα οι ρυθ­μί­σεις του νο­μο­σχε­δί­ου θέ­τουν ασφυ­κτι­κές ορι­ζό­ντιες προ­θε­σμί­ες δη­μιουρ­γούν με­γά­λο γρα­φειο­κρα­τι­κό βάρος στις διοι­κη­τι­κές υπη­ρε­σί­ες του κάθε δήμου, οδη­γούν στην αυ­το­εκ­πλη­ρού­με­νη προ­φη­τεία ότι ο δήμος χρειά­ζε­ται εξω­τε­ρι­κούς συ­νερ­γά­τες και το κυ­ριό­τε­ρο δε δια­σφα­λί­ζουν ούτε την ομαλή μι­σθο­δο­σία των με­τα­φε­ρό­με­νων ερ­γα­ζό­με­νων. Το ακόμη πιο ση­μα­ντι­κό είναι ότι δια­τη­ρεί­ται η παν­σπερ­μία ερ­γα­σια­κών κα­θε­στώ­των (μό­νι­μοι, αο­ρί­στου, ορι­σμέ­νου χρό­νου, συμ­βά­σεις έργου, μέσω προ­γραμ­μά­των ΔΥΠΑ) εμπαί­ζο­ντας τους ερ­γα­ζό­με­νους με τη διαιώ­νι­ση της ομη­ρί­ας τους αντί για την εξα­σφά­λι­ση μό­νι­μης δου­λειάς με δι­καιώ­μα­τα.

• Από την άλλη πλευ­ρά όλη αυτή η βίαιη απορ­ρύθ­μι­ση θα έχει πι­θα­νό­τα­τα αρ­νη­τι­κές συ­νέ­πειες στις προ­σφε­ρό­με­νες υπη­ρε­σί­ες στους δη­μό­τες  σε κρί­σι­μους το­μείς ( βρε­φο­νη­πια­κούς σταθ­μούς, Κέ­ντρα δη­μιουρ­γι­κής απα­σχό­λη­σης, Λέ­σχες Φι­λί­ας, αθλη­τι­κά κέ­ντρα, Δη­μο­τι­κά Ωδεία, κ.α.) στε­ρώ­ντας την πρό­σβα­ση σε αυτά στους οι­κο­νο­μι­κά ασθε­νέ­στε­ρους και διευ­κο­λύ­νο­ντας την επέ­λα­ση των ιδιω­τών στους το­μείς της πα­ρο­χής υπη­ρε­σιών φρο­ντί­δας, πο­λι­τι­σμού και αθλη­τι­σμού.
• Ει­δι­κή ανα­φο­ρά χρειά­ζε­ται για το ζή­τη­μα της κα­τάρ­γη­σης των σχο­λι­κών επι­τρο­πών. Καλ­λιερ­γεί­ται σκό­πι­μα η σύγ­χυ­ση ανά­με­σα στη Σχο­λι­κή  Επι­τρο­πή ΝΠΔΔ και τη σχο­λι­κή επι­τρο­πή όρ­γα­νο συμ­με­το­χής της εκ­παι­δευ­τι­κής κοι­νό­τη­τας (εκ­παι­δευ­τι­κών, μα­θη­τών, γο­νέ­ων). Προ­κει­μέ­νου να μπο­ρεί να δια­χει­ρι­στεί οι­κο­νο­μι­κές απο­φά­σει μέχρι τώρα κάθε σχο­λι­κή επι­τρο­πή ήταν και ΝΠΔΔ (στην Αθήνα είχμα 2 –πρω­το­βάθ­μια και δευ­τε­ρο­βάθ­μια- ανα κάθε Κοι­νο­τη­τα) ενώ συμ­με­τεί­χαν εκ­πρό­σω­ποι τόσο τη Δη­μο­τι­κής Κοι­νό­τη­τας και της Εκ­παι­δευ­τι­κής όσο και των γο­νει­κών και μα­θη­τι­κών συλ­λό­γων. Μαζί με τα ΝΠΔΔ κα­ταρ­γού­νται και οι ίδιες οι επι­τρο­πές (δεν εν­δω­μα­τώ­νο­νται δλδ στην ορ­γα­νω­τι­κή δομή του Δήμου). Έτσι πλέον ο διευ­θυ­ντής/διευ­θύ­ντρια κάθε σχο­λι­κής μο­νά­δας θα κα­λεί­ται να δια­χει­ρι­στεί όπως νο­μί­ζει την πάγια προ­κα­τα­βο­λή και φυ­σι­κά ο/η πε­τυ­χη­μέ­νος/η να ανα­ζη­τή­σει χο­ρη­γούς για να κα­λυ­φθούν οι ανά­γκες του σχο­λεί­ου του. Αξί­ζει να ση­μειω­θεί δί­νε­ται, υπό συν­θή­κες, δυ­να­τό­τη­τα δια­τή­ρη­σης των Σχο­λι­κών Επι­τρο­πών σε με­γά­λους δή­μους με πάνω από 100 σχο­λεία όπως είναι και ο δήμος της Αθή­νας αλλά αυτές πλέον δεν θα έχουν συμ­με­το­χή της μα­θη­τι­κής κοι­νό­τη­τας ούτε απο­φα­σι­στι­κό ρόλο, αφού δεν θα έχουν τη δυ­να­τό­τη­τα οι­κο­νο­μι­κής δια­χεί­ρι­σης.
• Στο ζή­τη­μα της στο­χο­θε­σί­ας και αξιο­λό­γη­σης της ποιό­τη­τας του έργου των δήμων/πε­ρι­φε­ρειών οι ρυθ­μί­σεις είναι αό­ρι­στες και ψη­φια­κές! Δη­μιουρ­γία δια­δι­κτυα­κού κόμ­βου πα­ρα­κο­λού­θη­σης των επι­δό­σε­ων των ΟΤΑ και ως προς το πε­ριε­χό­με­νο των στό­χων από­λυ­τη ασά­φεια έτσι ώστε να δίνει τη δυ­να­τό­τη­τα δη­μιουρ­γί­ας πλα­σμα­τι­κών στό­χων και επι­τευγ­μά­των. Ανοί­γει, δε, διά­πλα­τα πλέον την πόρτα για Πε­ρι­φέ­ρειες/Δή­μους/Κοι­νό­τη­τες πολ­λα­πλών τα­χυ­τή­των όπου τα επι­τεύγ­μα­τα θα ορί­ζουν και το ύψος της χρη­μα­το­δό­τη­τσης. Πι­στεύ­ου­με ότι ο απερ­χό­με­νος δή­μαρ­χος Αθή­νας θα μπο­ρού­σε να συμ­βά­λει πραγ­μα­τι­κά στη δη­μιουρ­γία κα­τάλ­λη­λων -για τα κέρδη τους και όχι φυ­σι­κά για τις ανά­γκες μας- δει­κτών. Τόσο ο απο­λο­γι­σμός  του όσο και το πρό­γραμ­μά του βρί­θουν τέ­τοιων με­τρή­σι­μων δει­κτών όπως αριθ­μός νη­πια­γω­γεί­ων που δη­μιουρ­γή­θη­καν χωρίς να φτια­χτεί ούτε μια σχο­λι­κή αί­θου­σα, η αύ­ξη­ση του πρά­σι­νου με μεί­ω­ση των δέ­ντρων, η δη­μιουρ­γία πλατ­φόρ­μας για την κα­τα­γρα­φή των αι­τη­μά­των των σχο­λεί­ων για επι­σκευ­ές που οδη­γεί σε στα­τι­στι­κά αλλά όχι και σε πραγ­μα­τι­κά έργα η λε­πτο­με­ρής κα­τα­γρα­φή  του αριθ­μού των επι­χει­ρή­σε­ων κα­θα­ριό­τη­τας  στις γει­το­νιές που συ­νε­χί­ζουν να έχουν κά­δους ξέ­χει­λους σε απορ­ρίμ­μα­τα κ.α.

Όλα τα πα­ρα­πά­νω μας οδη­γούν στη σκέψη ότι για να ανα­τρέ­ψου­με τα σχέ­δια τους για την επό­με­νη μέρα και στους δή­μους και στις πε­ρι­φέ­ρειες είναι ανα­γκαίο να εκ­φρά­σου­με  με την ψήφο μας στις κάλ­πες στις  8 Οκτώ­βρη ότι ενι­σχύ­ου­με τις δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς που  θέ­τουν τις πό­λεις και τις ανά­γκες μας πάνω από τα κέρδη. Είναι πραγ­μα­τι­κά ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας το μή­νυ­μα των εκλο­γών να λει­τουρ­γή­σει ως το­νω­τι­κή ένεση ηθι­κού για όλα τα κι­νή­μα­τα που αγω­νί­ζο­νται για τα δη­μό­σια αγαθά και την κοι­νω­νι­κή αλ­λη­λεγ­γύη.

Ει­δι­κά για το Δήμο της Αθή­νας ο οποί­ος τόσο στο πα­ρελ­θόν όσο και τώρα έχει απο­τε­λέ­σει αρ­νη­τι­κό υπό­δειγ­μα αλ­λα­γών πριν αυτές πε­ρά­σουν στη θε­σμι­κή σφαί­ρα (ΑΕ, Ανα­πτυ­ξια­κή Εται­ρεία, αντι­κα­τά­στα­ση υπη­ρε­σιών με ιδιω­τι­κές ερ­γο­λα­βί­ες κλπ), η δη­μιουρ­γία και η κά­θο­δος στις εκλο­γές σχη­μά­των όπως η Ανα­τρε­πτι­κή Συμ­μα­χία για την Αθήνα μπο­ρούν να τους χα­λά­σουν τα σχέ­δια. Όχι μόνο σε επί­πε­δο εκλο­γι­κών απο­τε­λε­σμά­των, όσο κυ­ρί­ως ως κα­θη­με­ρι­νή δραση, διεκ­δί­κη­ση και έκ­φρα­ση στο απο­στει­ρω­μέ­νο αυ­το­διοι­κη­τι­κό πεδίο που προ­σπα­θούν να κα­τα­σκευά­σουν ότι ένας άλλος κό­σμος είναι εφι­κτός.

*Υπο­ψή­φιες δη­μο­τι­κές σύμ­βου­λοι με την Ανα­τρε­πτι­κή Συμ­μα­χία για την Αθήνα