Δημιουργήσαμε ένα νέο συνδικαλιστικό σχήμα, στον χώρο των γεωπόνων Δ.Υ., ένα νέο ψηφοδέλτιο στις εκλογές για ΔΣ ΠΕΓΔΥ και αντιπροσώπους στην ΠΟΓΕΔΥ.
Όπως γράφουμε και στη διακήρυξη για τις εκλογές της 5 Δεκέμβρη: «νέο, αλλά με ανθρώπους με ιστορία και παρελθόν στην αριστερά, τόσο στο γεωπονικό-γεωτεχνικό κίνημα, όσο και σε σωματεία στους εργασιακούς χώρους. Γιατί; Γιατί υπήρχε και υπάρχει η ανάγκη για σχήμα και ψηφοδέλτιο που ενώνει δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς. Γιατί υπάρχει ανάγκη για δράσεις και προτάσεις που να κινούνται στον χώρο μας χωρίς να διαιρούν τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους. Γιατί υπάρχει ανάγκη να παλεύουμε από κοινού με όλους τους κλάδους, με όλες τις συναδέλφισσες-ους, χωρίς διαχωρισμούς και ανταγωνισμούς που μας κάνουν αναποτελεσματικές-ους μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα των εχθρικών και αντεργατικών πολιτικών επιλογών όλων των κυβερνήσεων και του οικονομικού κατεστημένου που υπηρετούν, αφήνοντας εκτεθειμένη και φτωχοποιημένη τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Στη νέα κίνηση ενώσαμε τις δυνάμεις μας συναδέλφισσες και συνάδελφοι με παρελθόν από την ΑΚΙΓΔΥ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ, από το σχήμα Αριστερή Αγωνιστική Ενότητα στον ενιαίο σύλλογο του ΥΠΠΑΤ, από το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή στο ΓΕΩΤΕΕ, από τον ΠΡΩΤΑΡΙΣ, από ανένταχτους-ες συναδέλφους-ισσες. Δημιουργούμε ένα διευρυμένο σχήμα, πιστό στις αξίες της συλλογικότητας, της αριστεράς και της ανάπτυξης ενός ανατρεπτικού κινήματος, απέναντι στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και την ηττοπάθεια, ικανού να δώσει μαζικές και δυναμικές απαντήσεις στις αντιλαϊκές πολιτικές , να συμβάλλει στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων και στους αγώνες και στον χώρο των γεωπόνων και των γεωτεχνικών.»
Η ΠΕΓΔΥ και η ΠΟΓΕΔΥ αποτελούν κλαδικές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Τα όρια μεταξύ κλαδικών και συντεχνιακών αιτημάτων είναι πολλές φορές εξαιρετικά δυσδιάκριτα. Για τη συνδικαλιστική/εργατική αριστερά των χώρων, η συμμετοχή σε κλαδικές οργανώσεις (σωματεία και ομοσπονδίες) απαιτεί πολύ συγκεκριμένους χειρισμούς, που να αμβλύνουν τις αντιπαραθέσεις μεταξύ κλάδων και να μην προκαλούν ή και καλλιεργούν ανταγωνισμούς μεταξύ εργαζομένων που διαρρηγνύουν την πολυπόθητη ενότητα της εργατικής τάξης και μειώνουν, έτσι, την αποτελεσματικότητά της, δίνοντας ευκαιρίες στον αντίπαλο, που είναι η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις της.
Στο νέο σχήμα που δημιουργήσαμε συμφωνήσαμε διακηρυκτικά, να παρεμβαίνουμε με αυτό το σκεπτικό και με αυτήν τη λογική. Με αυτές τις αρχές κινηθήκαμε στα όργανα που συμμετείχαμε, οι υποψήφιοι του νέου ψηφοδελτίου σε όλο το παρελθόν μας. Δηλαδή, πρώτα και πάνω απ’ όλα είμαστε αριστερές εργαζόμενες και αριστεροί εργαζόμενοι και έπεται η γεωπονική μας ταυτότητα. Το έχουμε ήδη υλοποιήσει όπου είμαστε εκλεγμένες κι εκλεγμένοι, παρά τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις που χρειάστηκε πολλές φορές να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε εντέλει, προχωρώντας σε ευνοϊκότερα σχήματα.
Αντίστοιχα κατοχυρωμένη διακηρυκτικά είναι η αντιρατσιστική, αντισεξιστική/φεμινιστική, αντιπολεμική δράση μας ως συνδικαλιστικό σχήμα. Θεωρούμε ότι κάθε άλλο παρά άσχετα με το εργατικό κίνημα είναι τα ζητήματα των τομέων αυτών, παρόλο που από το σύστημα και τις…mainstream συνδικαλιστικές παρατάξεις γίνεται μια τεράστια προσπάθεια να δαιμονοποιηθούν και να παρουσιάζονται ως υπερβολές της αριστεράς. Η επίκληση της «μέσης γεωπονικής/κλαδικής» συνείδησης για την αποφυγή της ενασχόλησης με αυτά τα θέματα χρησιμοποιείται πολύ συχνά ως άλλοθι. Κι όμως, ο ρατσισμός, ο σεξισμός, αλλά και η υποταγή των κοινωνικών αναγκών στις πολεμικές προετοιμασίες, ακόμα και σε καιρό ειρήνης, επηρεάζουν πρωτίστως τις ζωές των εργαζόμενων ανθρώπων, αυτοί υφίστανται στο πετσί τους τις διακρίσεις με βάρβαρο τρόπο και συνδέονται απολύτως με τις συνθήκες στις οποίες δουλεύουμε και προσπαθούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς! Γι΄αυτό και θέλουμε να φέρνουμε τα προβλήματα αυτά στα σωματεία και τις ομοσπονδίες μας. Προφανώς δεν είναι λυμένα όλα αυτά, όπως πολύ εύκολα διαδίσουν όσοι δεν θέλουν να ασχοληθούν. Εξάλλου, ως γεωπόνοι/γεωτεχνικοί δουλεύουμε σε έναν χώρο με πολλές Μανωλάδες κι εργάτες γης ή εργαζόμενες-ους σε αγροβιομηχανίες που είναι το πιο άγρια εκμεταλλευόμενο τμήμα εργαζομένων. Το επάγγελμά μας, για όσες δεν είμαστε στον κάπως πιο «προστατευμένο» χώρο των γραφείων, δεν μπορεί να θεωρηθεί και το πιο ασφαλές για γυναίκες εργαζόμενες έξω, σε ελέγχους, σε εκτιμήσεις κλπ. Περήφανα μπορούμε να δηλώσουμε ότι οι υποψήφιες-οι στο νέο ψηφοδέλτιο που δημιουργήσαμε, στις εκλεγμένες θέσεις που υπηρετήσαμε και υπηρετούμε, δεν έχουμε υποχωρήσει από αυτές τις αρχές, παρόλο που και σε αυτό το σημείο έχουμε δεχθεί και εσωτερικές πιέσεις σε προηγούμενες συνδικαλιστικές καταστάσεις.
Ως γεωπόνοι/γεωτεχνικοί έχουμε σαφή θέση για το πώς βλέπουμε το ρόλο μας στην προστασία της φύσης και του περιβάλλοντος, των δασών, των νερών, των εδαφών, της ζωής στον πλανήτη, της παραγωγικής γης. Η δουλειά μας σχετίζεται άμεσα με την αγροτική παραγωγή και την παραγωγή τροφίμων ασφαλών, ποιοτικών και φτηνών για όλη την εργαζόμενη κοινωνία. Έτσι τη θέλουμε κι έτσι επιδιώκουμε να είναι.
Αναφερόμαστε για όλα αυτά στη διακήρυξή μας: «Στην εποχή της κλιματικής κρίσης και των καταστροφών στην αγροτική παραγωγή, το περιβάλλον, τα ζώα και τους ανθρώπους, είναι σημαντικότερο από ποτέ να αναρωτηθούμε αν όντως πρόκειται για ‘φυσικές’, ‘μοιραίες’, ‘ανυπέρβλητες’, ‘άνισες’, ‘αναπόφευκτες’ καταστάσεις που δημιουργούνται κάθε…400 χρόνια.
Το μοντέλο εξαντλητικής εκμετάλλευσης της φύσης, ώστε να παράγονται υπερκέρδη για μια χούφτα ανθρώπων παγκοσμίως, έχει προκαλέσει καταστροφικές συνέπειες στο κλίμα, τα δάση, τα νερά, τους ωκεανούς, την παραγωγική γη, τον αέρα, τον υδροφόρο ορίζοντα, με αποτέλεσμα όχι μόνο τη ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου, αλλά και αυτή καθαυτή την επιβίωσή μας.
Στους χώρους δουλειάς μας γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες της σχεδιασμένης και συνειδητής δολοφονικής πολιτικής που διαλύει το περιβάλλον και τον άνθρωπο, προκαλώντας και επιταχύνοντας την ‘κλιματική αλλαγή’ που, στη συνέχεια, κατηγορούν ως υπαίτια.
Δεν δουλεύουμε ως γεωπόνοι (παρά την πρόσληψή μας για να εξασκήσουμε αυτό το επάγγελμα και παρά τις κοινωνικές ανάγκες που χρειάζεται να καλύψουμε), καθώς έχουμε υποβαθμιστεί σε‘επιτελικούς’ τροχονόμους μεταβίβασης των κερδοφόρων αρμοδιοτήτων σε ιδιώτες, μένοντας μετην πίκρα και τη δυσκολία διαχείρισης των καταστροφών που ‘άλλοι’ προκαλούν!
Αυτή η κατάντια ξεπερνάει τη φαντασία, αλλά και τα όρια ανοχής και αντοχής μας.
Στην κοινωνία που οραματιζόμαστε, στο επίκεντρο βρίσκεται η ανθρώπινη και η κάθε είδουςζωή που φυσικά προϋποθέτει την προστασία του περιβάλλοντος καιτο σεβασμό στη φύση. Παλεύουμε για ένα Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων που θα σχεδιάζεικαι θα οργανώνει την αγροτική πολιτική της χώρας σε επίπεδο υπαίθρου – αγροτικού χώρου με ολοκληρωμένο και επιστημονικό τρόπο, που θα προστατεύει και θα ενισχύει την παραγωγή των μικρομεσαίων αγροτών, θα διασφαλίζει αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και όλα τα δικαιώματα των εργατών γης, των εργαζόμενων του αγροτοδιατροφικού τομέα και της κοινωνίας κόντρα στη δράση των πολυεθνικών του παγκόσμιου αγροδιατροφικού συστήματος και των εγχώριων συνεργατών τους.»
Ο ρόλος μας δεν είναι μια αφηρημένη περιγραφή. Μέσα από τις τεράστιες, προδιαγραμμένες, αλλά και προειδοποιημένες καταστροφές, που μόνο φέτος προκάλεσαν σοκαριστικές συνέπειες, σε Δαδιά και θεσσαλικό κάμπο για παράδειγμα, αναφερόμαστε σε πολύ συγκεκριμένα προβλήματα, ενδεικτικά στην πολύπαθη Θεσσαλία, σε σχετική ανακοίνωσή μας: «Αποκαλούν ‘θεομηνίες’ τις συνέπειες της κλιματικής κρίσης που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί και στη συνέχεια αρνείται να διαχειριστεί υπέρ του κοινωνικού συνόλου, δημιουργώντας νέες συνθήκες για περαιτέρω κλιματικά και περιβαλλοντικά προβλήματα! Αρνούνται ακόμα και τις επιστημονικές φωνές και τρομοκρατούν όποια-ον προειδοποιεί (περίπτωση ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟΥ Αθηνών). Φαύλος κύκλος…
Έχουν περάσει περίπου 2,5μήνες από τις καταστροφικές πλημμύρες στην Θεσσαλία και η κατάσταση συνεχίζει να είναι τραγική για την πλειοψηφία του κόσμου που έχει μείνει χωρίς σπίτι και δουλειά. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου για να δημιουργηθούν εντυπώσεις. Μπορεί τα κανάλια να έχουν φύγει και να έμεινε στην περιοχή μας μόνο η ιδιωτική Ολλανδική εταιρεία που θα παρουσιάσει το νέο σχέδιο ‘σωτηρίας’, αλλά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που κοιμούνται σε κλειστά γυμναστήρια (Παλαμάς), σε σπίτια χωρίς στρώματα (πολλά χωριά) ή φιλοξενούνται σε δικούς τους ανθρώπους μιας και δεν έχουν πού να πάνε. (Η καθημερινή συνάντηση με αυτούς τους ανθρώπους σε γεμίζει οργή για τον τρόπο που τους αντιμετωπίζει το κράτος)
Στον ίδιο ρυθμό με την πορεία της πρόνοιας των πλημμυροπαθών κινείται και η διαδικασία των αποζημιώσεων στον αγροτικό τομέα. Είναι συνεχής η προσπάθεια των κυβερνώντων να παρουσιάσουν την άμεση ανταπόκριση του κράτους με εβδομαδιαία δελτία τύπου των εκατομμύριων που μοιραστήκανε, όμως μια βόλτα στα χωριά του κάμπου θα έπειθε και τον πιο καλόπιστο για το τραγικό (και εάν δεν μιλούσαμε για ανθρώπινο πόνο για το κωμικό) της όλης υπόθεσης…
Στο βασικό πυρήνα της διαδικασίας υπάρχει η λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ελληνικής κυβέρνησης, ότι εφόσον δεν διακυβεύονται μεγάλες επενδύσεις και ιδιοκτησίες, δεν συμφέρει να κάνεις έργα πρόληψης καταστροφών, παρά συμφέρει να δίνεις «αποζημίωση»στους πληγέντες!!!!!! Η καθημερινή παρουσία στο πεδίο των καταστροφών μας δίνει την δυνατότητα να δούμε ότι 2,5 μήνες μετά ακόμα κάνουν αποκαταστάσεις αναχωμάτων (και είμαστε τέλος Νοέμβρη …στην αρχή του χειμώνα), λες και ο σχεδιασμός τους είναι να αφήσουν να τον κάμπο να ξαναπλημμυρίσει.
Όσον αφορά τις αποζημιώσεις στο φυτικό κεφάλαιο και λόγω του ότι οι ζημιές είναι τεράστιες και δεν έγινε η πρόσληψη των απαραίτητων γεωπόνων από τον ΕΛΓΑ, έχουμε τα παρακάτω: έχει εγκαταλειφθεί η εξατομίκευση τωνζημιών στο βαμβάκι (γίνεται συνολικά ανά περιοχή), ενώ συνεχίζεται και δεν έχει τελειώσει ακόμη σε όλες τις άλλες καλλιέργειες. Ηπαραδοχή από τον πρόεδρο του ΕΛΓΑ για λανθασμένες προκαταβολές αποζημίωσης την ίδια μέρα που δοθήκανε (17/11/2023) μαρτυράει και το μέγεθος της αποτυχίας. Την ίδια στιγμή δεν έχει δοθεί ούτε ημερομηνία για την καταβολή προκαταβολών σε πλήθος καλλιεργειών (π.χ. μηδική, δένδρα κλπ) με τους παραγωγούς να είναι σε απόγνωση. Η αντικατάσταση του φυτικού κεφαλαίου για τους παραγωγούς που οι καλλιέργειές τους είναι ακόμα κάτω από το νερό ή έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικά είναι προς το παρόν μόνο στη σφαίρα του φαντασιακού. Εδώ φαίνεται η πλήρης εγκατάλειψη του ΕΛΓΑ και η αποψίλωσή του από προσωπικό τα τελευταία χρόνια προς τέρψη των ιδιωτικών εταιρειών που θέλουν να βάλουν χέρι στην ασφάλιση των αγροτικών προϊόντων, που θα οδηγήσει τα κέρδη τους στα ύψη και τους αγρότες στην ανεργία.
Οι αποζημιώσεις των κτηνοτρόφων και των εγκαταστάσεων τους, δεν ξεφεύγουν της ανωτέρω περιγραφής μιας και δόθηκαν μόνο οι προκαταβολές και δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμόςγια την αντικατάσταση του ζωικού κεφαλαίου που έχει χαθεί ή στήριξη των παραγωγών που έχουν σώσει τα ζώα τους αλλά έχουν καταστραφεί ολοκληρωτικάοι εγκαταστάσεις τους και οι ζωοτροφές τους.
Όσον αφορά τις αποζημιώσεις του παγίου κεφαλαίου και των αποθηκευμένων προϊόντων εκεί η κατάσταση είναι ακόμη πιο μελανή. Η συγκρότηση των επιτροπών της κρατικής αρωγής έγινε 1 μήνα μετά την καταστροφή και οι επιτροπές έχουν να διαχειριστούν ένα τεράστιο όγκο δηλώσεων με πρόβλεψη ολοκλήρωσης των αυτοψιών περίπου το ….Πάσχα του 2024 (πρόβλεψη ολοκλήρωσης διαδικασίας αποζημιώσεων μαζί με τα γραφειοκρατικά….περίπου στα 3 χρόνια). Η αποζημίωση που θα φτάνει ΕΩΣ 70% του ύψους της ζημιάς που θα εκτιμηθεί μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί, όταν στον ΙΑΝΟ (2021) με το ¼ των ζημιών, οι αποζημιώσεις ανήρθαν τελικά στο 50% και ένα κομμάτι των παραγωγών δεν έχουν πάρει αποζημίωση ακόμα και σήμερα !!!!! ενώ ένας τεράστιος αριθμός παραγωγών δεν πήρε αποζημίωση γιατί δεν πληρούσε τα γραφειοκρατικά κριτήρια.
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι αμοιβές των Γεωπόνων στις επιτροπές (1μέλος Περιφέρεια – 1 ΕΛΓΑ – 1 ΓΕΩΤΕΕ) από την κρατική αρωγή με την μηνιαία αποζημίωση των μελών να φτάνει ΕΩΣ 300€ μεικτά τον μήνα και χωρίς οδοιπορικά !!!!!! με τους γεωπόνους του ΓΕΩΤΕΕ να έχουν μόνο αυτή την αμοιβή (ούτε στην γενιά των 600€ δεν συγκαταλέγονται) και τους γεωπόνους των Περιφερειών να είναι καθημερινά έξω και την εργασία του γραφείου να τρέχει κανονικά.
Οι πλημμύρες της Θεσσαλίας ανέδειξαν με τον πιο γλαφυρό τρόπο την ταξικότητα, όχι των φυσικών φαινομένων, αλλά της κρατικής οργάνωσης και των πολιτικών που εφαρμόζονται τόσα χρόνια. Οι μικροί και μεσαίοι παραγωγοί δεν θα μπορέσουν να ορθοποδήσουν ποτέ ξανά. Οι πλημμύρες θα είναι μια ευκαιρία για το κεφάλαιο να κάνει ακόμα ένα άλμα μπροστά στους σχεδιασμούς του για ολόκληρη της περιφέρεια, με αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου προς όφελος των μεγάλων μεταποιητικών επιχειρήσεων και την πλήρη ανατροπή των ιδιοκτησιακού καθεστώτος με την εδραίωση πλέον, σύγχρονων τσιφλικιών.
Αντίστοιχα και οι όροι εργασίας των συνάδελφων Γεωπόνων των υπηρεσιών εντάσσονται μέσα σε αυτό τον σχεδιασμό, με την αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας και την μείωση της αμοιβής της στα όρια της επιβίωσης, με την αξιολόγηση και την απειλή της απόλυσης ή της δυσμένειας να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους.»
Η υποστελέχωση, οι ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών μας και αγαθών και ο υποβιβασμός μας ως εργαζόμενες-οι στις Δημόσιες λειτουργίες συνολικά είναι προβλήματα όχι μόνο στη δουλειά μας, αλλά επηρεάζουν ολόκληρη την κοινωνία και το περιβάλλον που ζει.
Οι επιθέσεις στα σωματεία και τις συλλογικές διαδικασίες δέχονται απανωτά πλήγματα από όλο το μνημονιακό πολιτικό δυναμικό.
Τα ατομικά μισθολόγια μισθολόγια και στο Δημόσιο τομέα αποτελούν ακόμα μια προσπάθεια του συστήματος για να ξεκόψει ο κόσμος της δουλειάς από τις συνδικαλιστικές δράσεις και διεκδικήσεις, προβάλλοντας το μοντέλο της «ατομικής ευθύνης» και της ατομικής ανέλιξης κι ευημερίας, επιχειρώντας να επιβάλλουν τον ανταγωνισμό μεταξύ συναδελφισσών και συναδέλφων και την τυφλή υπακοή στην υπηρεσιακή και πολιτική ιεραρχία και τους στόχους της.
Μας απασχολεί ιδιαίτερα αυτό το πρόβλημα, αφού έχει πολλαπλές προεκτάσεις. Γι’ αυτό και υπάρχει ειδική ανακοίνωση του σχήματός μας, κάτι, που δυστυχώς, αποφεύγουν επιμελώς κάποιες παρατάξεις της αριστεράς, αλλά και του ΠΑΜΕ (ΕΣΑΚ-Σ), ενώ η δεξιά του χώρου μας έφτασε στο σημείο να χαιρετίζει πανηγυρικά αυτό τον τρόπο ευκαιριακής, αμφίβολης και ανθρωποφαγικής αύξησης των εισοδημάτων μας.
Προειδοποιούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας για το «φαινόμενο» των μπόνους, της τεχνικής βοήθειας μέσω ΕΣΠΑ, ακόμα και των υπερωριών, χωρίς να ζητάμε από καμιά και κανένα, φυσικά, να κάνει τον ήρωα απαρνούμενος κάποια χρήματα μετά από 13 χρόνια μειώσεων και τραγικής λιτότητας: «Υπάρχουν λεφτά;
Λεφτά υπάρχουν (κάποια λίγα για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους – όλα τα λεφτά για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο).
Ακόμα κι αυτά τα λίγα που είναι για την εργαζόμενη κοινωνία δίνονται ως μπόνους, υπερωρίες και με άλλους…ευφάνταστους τρόπους, δεν τα δίνουν ως οριζόντιες αυξήσεις για όλες και όλους.
Γιατί;
Τι δεν θέλει καμιά τέτοια κυβέρνηση να κάνει;
Δεν θέλει να ανοίξει την συζήτηση για αυξήσεις των βασικών αποδοχών στο Δημόσιο, για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για αυξήσεις στους προϋπολογισμούς λειτουργίας του Δημοσίου. Επίσης, δεν θέλει να τρέξει δημόσια έργα με δημόσιο έλεγχο και στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Πολύ περισσότερο να ανοίξει την συζήτηση για επαναφορά στο δημόσιο υπηρεσιών, πόρων και αγαθών όπως αυτές για τον αγροτικό-διατροφικό τομέα, του δημοσιονομικού ελέγχου, της παραγωγής ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών, της εκπαίδευσης, της υγείας.
Η αρχή του κακού: Νόμος Βορίδη,
Ένα από τα βασικά στοιχεία του Ν. 4940/2022 (ΦΕΚ A 112 - 14.06.2022) με τίτλο ‘Σύστημα στοχοθεσίας, αξιολόγησης και ανταμοιβής για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης, ρυθμίσεις για το ανθρώπινο δυναμικό του δημοσίου τομέα και άλλες διατάξεις’ είναι ότι πέρα από το ότι συνδέει την αξιολόγηση με τις μισθολογικές απολαβές (υπό μορφή μπόνους), θεσπίζει και μισθολογικές απολαβές πάλι υπό μορφή μπόνους, ανάλογα με την υπηρεσία ή το Υπουργείο, εγκαινιάζοντας τα ‘ειδικά μισθολόγια’ στο δημόσιο του ‘ενιαίου μισθολογίου’.
Ο στόχος της κυβέρνησης επιβεβαιώνεται ότι δεν είναι η καλή λειτουργία του Δημοσίου, αλλά το αλληλοφάγωμα κι ο αλληλοσπαραγμός για κάποια αμφίβολα μισθολογικά ψίχουλα, που ‘φέτος είναι - του χρόνου δεν είναι’, αφού η ίδια η στοχοθεσία, από την πλευρά της πολιτικής κι υπηρεσιακής ηγεσίας πάσχει. Έγινε πολύ καθυστερημένα, την τελευταία των στιγμών και με τη μορφή…’ξεπέτας’.»
Η μακροσκελής παρουσίαση του νέου σχήματός μας (ΑΓΩΝ.Ε.Σ. Γεωπόνων Δ.Υ. για την Ανατροπή) στόχο έχει να αναδείξει την χρησιμότητα της δημιουργίας του, μιας και στο συνδικαλιστικό/εργατικό χώρο των γεωπόνων Δ.Υ. υπήρχε το κενό μιας συνδικαλιστικής ομάδας εργαζομένων που να παρεμβαίνει συνδυάζοντας τα συγκεκριμένα εργατικά αιτήματα που απορρέουν από την εργασιακή μας καθημερινότητα, με τις πολιτικές που ασκούνται, τόσο σε κλαδικό όσο και σε συνολικό επίπεδο, αποφεύγοντας τις συγκρούσεις με άλλους κλάδους (που δυστυχώς συνηθίζονται σε κλαδικά συνδικαλιστικά όργανα).
Ένα σχήμα που δεν φοβάται να συσχετίσει τα αντιρατσιστικά, αντισεξιστικά και αντιπολεμικά ζητήματα με όσα αντιμετωπίζουμε στο εργασιακό περιβάλλον και να τα θέσει στα σωματεία και τις ομοσπονδίες μας, ως αναπόσπαστο τμήμα των επιθέσεων που βιώνουμε συνολικά.
Ένα σχήμα που δεν αναφέρεται μόνο σε κεντρικές πολιτικές, αλλά που ξέρει να τις συνδέει με τα προβλήματα όπως εμφανίζονται στους συγκεκριμένους κλάδους μας και τα αντικείμενα εργασίας μας.
Το ίδιο το ψηφοδέλτιό μας, χωρίς να θέλουμε να περιαυτολογήσουμε, αποτελεί εγγύηση ότι όσα γράφουμε τα πιστεύουμε και τα εφαρμόζουμε, μιας και ήδη έχει μια εξαιρετικά ευχάριστη αποδοχή, αποτελούμενο από ανθρώπους με αποδεδειγμένη συναδελφικότητα και πολιτική-κοινωνική-εργασιακή-συνδικαλιστική συνέπεια.
Στη σελίδα μας στο facebook (https://www.facebook.com/profile.php?id=61553231491324) βρίσκονται οι ανακοινώσεις και τα υλικά μας και στο μέηλ μας (agonesgeo2023@gmail.com) μπορούν οι συναδέλφισσες κι οι συνάδελφοι να επικοινωνήσουν μαζί μας.
Οι εκλογές για ΠΕΓΔΥ-ΠΟΓΕΔΥ, στις 5/12, γίνονται υπό εξαιρετικά δυσμενείς και επισφαλείς συνθήκες, αφού η πλειοψηφούσα παράταξη που αντιστοιχεί στη ΔΑΚΕ, με τη συμφωνία του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ (ή πρώην ΣΥΡΙΖΑ), τις διενεργεί με υπερβάλλοντα ζήλο ως προς τον ηλεκτρονικό τρόπο, που ξεπερνά ακόμα και το διαβόητο νόμο Χατζηδάκη. Μόνο μια κάλπη για δια ζώσης ψηφοφορία, στην Αθήνα και αυτή, για λίγες μόνο ώρες. Σε όλη την υπόλοιπη χώρα, οι συναδέλφισσες κι οι συνάδελφοι δεν θα έχουν την χαρά και τη δυνατότητα να συναντηθούν μεταξύ τους και να ανταλλάξουν απόψεις ούτε καν τη μέρα των εκλογών (1 μέρα κάθε 2 χρόνια)! Η διαβλητότητα είναι το ένα μεγάλο πρόβλημα. Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι η συνδικαλιστική αποξένωση και η διάλυση κάθε έννοιας συλλογικότητας, κάτι που ταυτίζεται με τις επιδιώξεις αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που έχουν νομοθετήσει εχθρικά και παρεμβατικά ως προς τη λειτουργία των σωματείων.
Σε κάθε περίπτωση, η εκλογική ενίσχυση του σχήματός μας, αλλά και η συμμετοχή όσο περισσότερων συναδελφισσών-ων στις διαδικασίες του και μετά τις εκλογές, στόχο έχει την ΑΝΑΤΡΟΠΗ, όπως γράφουμε και στην ονομασία μας!
