Έντεκα χρόνια συµπληρώνονται φέτος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι.

Από το βράδυ που ο Ρου­πα­κιάς και το το­πι­κό Τάγµα Εφό­δου της Χρυ­σής Αυγής µα­χαί­ρω­σαν τον Παύλο στο ύψος της καρ­διάς. Από τότε άλ­λα­ξαν πολλά. Με τη Χρυσή Αυγή τε­λειώ­σα­µε ορι­στι­κά και αµε­τά­κλη­τα. Τόσο στους δρό­µους, όσο και στις δι­κα­στι­κές αί­θου­σες. Με την ακρο­δε­ξιά και τον φα­σι­σµό όµως έχου­µε ακόµη ανοι­χτούς πο­λι­τι­κούς λο­γα­ρια­σµούς. Και γι’ αυτό δεν πρέ­πει να εφη­συ­χά­ζου­µε λεπτό.

Το αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­µα της προη­γού­µε­νης δε­κα­ε­τί­ας πρω­τα­γω­νί­στη­σε σε µε­γά­λες µάχες και µας έδωσε τη δυ­να­τό­τη­τα να βγά­λου­µε πολύ ση­µα­ντι­κά συ­µπε­ρά­σµα­τα. Το τρί­πτυ­χο µα­ζι­κό­τη­τα-ενό­τη­τα-ρι­ζο­σπα­στι­σµός πήρε σάρκα και οστά εκεί­νο το πρω­ι­νό του Οκτώ­βρη του 2020 έξω από το εφε­τείο όταν ανα­κοι­νώ­θη­κε η κα­τα­δι­κα­στι­κή από­φα­ση εις βάρος των δο­λο­φό­νων νε­ο­να­ζί. Όµως είχε ήδη σχη­µα­το­ποι­η­θεί στις µι­κρό­τε­ρες µάχες στις γει­το­νιές, στα σχο­λεία, στις σχο­λές, στους χώ­ρους δου­λειάς. Αυτή την πο­λι­τι­κή πα­ρα­κα­τα­θή­κη πρέ­πει να κρα­τή­σου­µε σφι­χτά στις γρο­θιές µας και να την κά­νου­µε ενερ­γή κοι­νω­νι­κή δύ­να­µη. Με άνοι­γµα στην κοι­νω­νία, χωρίς στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση του κι­νή­µα­τος από τη µία, ούτε σύρ­σι­µο πίσω από συ­στη­µι­κά δη­µο­κρα­τι­κά µέ­τω­πα από την άλλη.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, οφεί­λου­µε να δώ­σου­µε στον Αντι­φα­σι­στι­κό Σε­πτέ­µβρη µα­ζι­κά και ενω­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που θα συ­σπει­ρώ­σουν τον κόσµο του κι­νή­µα­τος και της Αρι­στε­ράς, απέ­να­ντι στις νέες σο­βα­ρο­φα­νείς µε­τε­ξε­λί­ξεις των Κα­σι­διά­ρη­δων. Η ακρο­δε­ξιά είναι πα­ρού­σα πο­λι­τι­κά και αυτό φά­νη­κε σε όλες τις προη­γού­µε­νες εκλο­γι­κές ανα­µε­τρή­σεις. Το διε­θνές ρεύµα της λε­γό­µε­νης αλτ ράιτ εµφα­νί­ζε­ται µε διά­φο­ρες µορ­φές στο πα­γκό­σµιο πο­λι­τι­κό προ­σκή­νιο. Διά­φο­ροι επί­δο­ξοι αρ­χη­γί­σκοι επι­χει­ρούν να το εκ­φρά­σουν και στην Ελ­λά­δα τρώ­γο­ντας προς το παρόν ο ένας τις σάρ­κες του άλλου. Όµως, υπάρ­χουν στην πο­λι­τι­κή ζωή και συ­νε­χί­ζουν να απο­τε­λούν µια ση­µα­ντι­κή απει­λή απέ­να­ντι στον κόσµο της ερ­γα­σί­ας, τους µε­τα­νά­στες, τα µέλη της ΛΟ­ΑΤ­ΚΙ κοι­νό­τη­τας.

Ο φε­τι­νός αντι­φα­σι­στι­κός Σε­πτέ­µβρης ξε­κι­νά το Σάβ­βα­το 14/9 και ολο­κλη­ρώ­νε­ται µε την αντι­φα­σι­στι­κή πο­ρεία την Τε­τάρ­τη 18/9 στο Κε­ρα­τσί­νι. Στο εν­διά­µε­σο υπάρ­χει ένα πλού­σιο πρό­γρα­µµα µε οµι­λί­ες, θέ­α­τρο, τουρ­νουά µπά­σκετ, πα­ρου­σί­α­ση βι­βλί­ου και συ­ναυ­λία. Οι δύο εκ­δη­λώ­σεις πα­ρου­σιά­ζουν ιδιαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον. Η πρώτη έχει τίτλο «Ο αγώ­νας ενά­ντια στην εγκλη­µα­τι­κή ορ­γά­νω­ση συ­νε­χί­ζε­ται: ενη­µέ­ρω­ση, εξε­λί­ξεις & συ­µπε­ρά­σµα­τα από το εφε­τείο της Χ.Α. και την κα­τά­στα­ση του φα­σι­στι­κού χώρου στην Ελ­λά­δα» και η δεύ­τε­ρη «Δι­καιο­σύ­νη ενά­ντια στη συ­γκά­λυ­ψη: Οµι­λί­ες και πα­ρε­µβά­σεις για τα εγκλή­µα­τα της Πύλου, των Τε­µπών, του Ζακ Κω­στό­που­λου/Zackie Oh, του Κώστα Μα­νιου­δά­κη, του Αν­δρέα - Οδυσ­σέα Τσια­µπό­κα­λου, του Βα­σί­λειου Μάγ­γου».

Έντε­κα χρό­νια µετά τη δο­λο­φο­νία του Παύ­λου από τους νε­ο­να­ζί της Χρυ­σής Αυγής οφεί­λου­µε να µην ξε­χά­σου­µε και να βά­λου­µε τις βά­σεις για ένα ακόµη πιο µα­ζι­κό και δυ­να­µι­κό αντι­φα­σι­στι­κό κί­νη­µα. Ένα κί­νη­µα που θα απλώ­νε­ται σε κάθε κοι­νω­νι­κό χώρο και δεν θα αφή­νει πεδίο πα­ρέ­µβα­σης στην ακρο­δε­ξιά και τους φα­σί­στες. Σή­µε­ρα που η πο­λι­τι­κή έχει υπο­χω­ρή­σει και αυτό λει­τουρ­γεί υπέρ της ακρο­δε­ξιάς, έχου­µε χρέος να δυ­να­µώ­σου­µε τα κι­νή­µα­τα, να µι­λή­σου­µε πο­λι­τι­κά, να αγω­νι­σθού­µε συλ­λο­γι­κά.

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Ετικέτες