Οξυγόνο για την φοιτητική αριστερά
Στις 21-22 Φλεβάρη στο Πάντειο, βρεθήκαµε στο ίδιο αµφιθέατρο µε δεκάδες σχήµατα από πολλές πόλεις της Ελλάδας, για να µοιραστούµε προβληµατισµούς, να συζητήσουµε και να αναζητήσουµε λύσεις σε όλα όσα µας απασχολούν. Μέσα από αυτό προέκυψε η ίδρυση του νέου δικτύου αριστερών σχηµάτων (Ρεβάνς), µε σχήµατα της ΑΡΕΝ, των ΕΑΑΚ αλλά και ανεξάρτητα αριστερά σχήµατα. Αυτό το νέο δίκτυο είναι αποτέλεσµα µιας κοινής συµπόρευσης πολλών χρόνων εκλογικά και κινηµατικά εντός των φοιτητικών συλλόγων και µετράει σηµαντικά αποτελέσµατα και νίκες, µέσα από τις γρααµµές του «ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ», δυνάµεις που κουβαλούν διαφορετικές ιστορίες, από δίκτυα που καθόρισαν την πορεία της αριστεράς στα Πανεπιστήµια. Είναι σηµαντικό επίσης να αναφερθεί πως όλο αυτό προέκυψε και µέσα από συµπεράσµατα που βγάλαµε µετά από ένα περσινό µεγαλειώδες φοιτητικό κίνηµα, το οποίο ανέδειξε εµφατικά την ανάγκη επιµονής στην πολιτική της ενότητας. Σε αντίθεση µε άλλες δυνάµεις της φοιτητικής αριστεράς, οι οποίες µετά το κίνηµα κατέληξαν σε λανθασµένα συµπεράσµατα µε αποτέλεσµα να συνεχίζουν να επιµένουν σε λογικές πολιτικής καθαρότητας και ηγεµονισµού που συµβάλλουν στην περαιτέρω διάσπαση και κατακερµατισµό. Σε µια περίοδο ανακατάταξης του χάρτη της φοιτητικής αριστεράς (µε διασπάσεις, δηµιουργία καινούργιων δικτύων κτλπ) η πρωτοβουλία αυτή είναι ένα θετικό βήµα προς την σωστή κατεύθυνση, όπου θα επιδιώκει την ενότητα όχι µόνο εντός της δικτύωσης αλλά και εκτός, προσπαθώντας πάντα για την µέγιστη συµπόρευση εντός των φοιτητικών συλλόγων και των διαδικασιών τους, µε στόχο να ξεφεύγει από µικροπολιτικές αντιπαραθέσεις και να συνθέτει σε ενιαία αγωνιστική κατεύθυνση, πάνω στα πραγµατικά επίδικα και τον κοινό σχεδιασµό, εµπλέκοντας και το ανένταχτο δυναµικό των συλλόγων. Μια ενότητα η οποία δεν θα κρίνεται µε κριτήριο το πότε συµφέρει ή όχι την εκάστοτε δύναµη, αλλά µια ενότητα η οποία θα έχει ως κριτήριο την µεγιστοποίηση της αποτελεσµατικότητας του κινήµατος! Οι φοιτητικοί σύλλογοι θα πρέπει να αποτελούν εργαλεία οργάνωσης της αντίστασης και να ενώνουν τους/τις/τα φοιτητές/τριες/α.
Οι µεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα για το έγκληµα των Τεµπών όπου σωµατεία, φοιτητικοί σύλλογοι, µαθητικές κοινότητες και τοπικοί φορείς βγήκαν στους δρόµους, µας δείχνουν πως το πανεπιστήµιο δεν είναι ένας κοινωνικός χώρος αποκοµµένος από τη γενική πολιτική. Αυτές τις µέρες βρισκόµαστε πάλι µέσα σε µαζικές διαδικασίες γενικών συνελεύσεων και καταλήψεις. Η φοιτητική αριστερά θα πρέπει να προχωρήσει σε κοινά πλαίσια και δράσεις όπου θα γίνονται οι απαραίτητες συνδέσεις µε την συνολική επίθεση που βιώνουµε από την νεοφιλελεύθερη πολιτική κι αυτό µπορεί να γίνει επιµένοντας σε µια πολιτική που ενώνει, µέσα από µια δικτύωση που έχει µαζικά, ενωτικά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Όλα αυτά επίσης σηµαίνουν ότι η παρέµβαση µας, θα πρέπει να είναι πολυθεµατική και ταυτόχρονα να συνδέεται µε τα κοινωνικά κινήµατα όπως είναι η Παλαιστίνη και ιδιαίτερα το εργατικό κίνηµα που αυτή τη στιγµή δίνει µάχες (αξιολόγηση, Ωνάσεια, υγειονοµικοί κ.α) απέναντι στη πολιτική που προσπαθεί να διαλύσει το δηµόσιο πανεπιστήµιο αλλά και όλο το δηµόσιο τοµέα συνολικά (µεταφορές, νοσοκοµεία, ρεύµα, κτλπ).
Για να µπορεί όµως το παραπάνω πολιτικό σχέδιο να προκύψει και να είναι ικανό να αντιπαρατεθεί µε τα σηµερινά ερωτήµατα, η φοιτητική αριστερά που οικοδοµούµε οφείλει να έχει µια λειτουργία όπου θα γίνεται πολιτική ζύµωση µε συστηµατικά πανελλαδικά µαζέµατα, µε διαδικασίες ανά πόλεις και παραγωγή πολιτικού υλικού. Η εµπειρία µας µέχρι τώρα δείχνει ότι τα ενωτικά εγχειρήµατα κατασκευάζονται και παίρνουν ουσία, περιεχόµενο και υπόσταση µέσα από κινηµατικές διεργασίες. Χρειάζεται να προβούµε στη δράση πάνω σε κινηµατικά γεγονότα και µε αυτό το τρόπο θα ξεπεράσουµε διαφωνίες που µπορούν να υπάρχουν, προβληµατισµοί κτλπ. Όλα αυτά θα κριθούν στην πράξη, θα πρέπει να γίνει δοκιµή και λάθος και να έχουµε την γενναιότητα πολλά πράγµατα να τα αλλάξουµε. Το ίδιο ιδρυτικό κείµενο αναφέρει σωστά πως «κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια» και αυτό σηµαίνει ότι πολλές φορές µπορεί να χρειαστεί να αναιρέσουµε πράγµατα που χούµε επιλέξει. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουµε ότι µε καύσιµο µας τις κινηµατικές διεργασίες µέσα και έξω από τα πανεπιστήµια, εξελίξεις όπως η ένωση κινηµατικών δυνάµεων πάνω σε βάσεις που χτίζονται χρόνια µέσα από την κοινή δράση, αποτελεί τον µοναδικό τρόπο να βγούµε πιο δυνατοί/ες/α την επόµενη ηµέρα. Καλώντας παράλληλα όλες τις υπόλοιπες δυνάµεις της αριστεράς για κοινή συµπόρευση, µένοντας πιστά στη λογική ενός σχήµατος ανά κοινωνικό χώρο, ελπίζουµε η προσπάθεια αυτή να αποτελεί µόνο την αρχή σε νέους µαζικούς αγώνες που θα µπορέσουν να ανατρέψουν τις αντιδραστικές πολιτικές των από πάνω .
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
