Το Σχέδιο Νόμου για 13 ώρες εργασίας που τόλμησε να καταθέσει η κυβέρνηση στις 3 Οκτώβρη, προσθέτει ακόμα ένα ακραία αντεργατικό νομοθέτημα, στο ήδη υπάρχον πλαίσιο υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων στην Ελλάδα.
ΤΑ ΝΕΑ ομολογούν ωμά σε ποιους προσφέρει η κυβέρνηση το δώρο της 13ωρης εργασίας: «Ο λόγος που έγινε η προσθήκη της μιας επιπλέον ώρας υπερωρίας είναι αφενός γιατί το 13ωρο ισχύει για απασχόληση σε δύο εργοδότες και αφετέρου για να καλυφθούν εποχικές ανάγκες σε πρόσθετη εργασία από το υφιστάμενο και όχι νέο προσωπικό σε επιχειρήσεις που δεν βρίσκουν τους κατάλληλους εργαζομένους».
Το θράσος της κυβέρνησης να επιβάλλει τη 13ωρη ημερήσια εργασία σε μια χώρα όπου τα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν την υπεραπασχόληση των Ελλήνων εργαζομένων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο εδώ και χρόνια, είναι προκλητικό. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2022, οι εργαζόμενες-οι παραμένουν στην κορυφή με 1.886 ώρες εργασίας ετησίως, ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 1.571 ώρες εργασίας ετησίως.
Σε μια χώρα που τα εργατικά δυστυχήματα και ατυχήματα έχουν αυξηθεί τρομακτικά! Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το 2023 στην Ελλάδα σημειώθηκαν 4.847 εργατικά «ατυχήματα», δηλαδή περίπου 13 τη μέρα. Από αυτά, τα 51 ήταν θανατηφόρα. Κάθε εβδομάδα σχεδόν ένας εργάτης έχανε τη ζωή του! Πάνω από 15 νεκροί οικοδόμοι καταμετρώνται το πρώτο 7μηνο του 2025, ανάμεσα στους δεκάδες νεκρούς από τα εργατικά ατυχήματα.
Το κατατεθέν νομοσχέδιο της Κεραμέως περιλαμβάνει πλήθος διευκολύνσεων για την αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους εργοδότες: 13 ώρες συνεχούς δουλειάς σε έναν εργοδότη, περισσότερες και πιο φθηνές υπερωρίες για την εργοδοσία, 10ωρη απασχόληση χωρίς προσαύξηση στο μεροκάματο - διευθέτηση σε 12μηνη βάση, υπερωρίες ακόμα και στην εκ περιτροπής εργασία, επέκταση της «κατά παραγγελία» απασχόλησης - δουλειά χωρίς κανέναν προγραμματισμό, κατακερματισμό της ενιαίας ετήσιας άδειας αναψυχής σε όλο τον χρόνο, Fast track προσλήψεις ακόμα και για δύο ημέρες δουλειάς, χτύπημα στην υγεία και ασφάλεια στην εργασία.
Η συμβιβασμένη και συστημική ΓΣΕΕ αναγκάζεται να εναντιωθεί σε κάθε πτυχή του τερατουργήματος Κεραμέως:
«Δεν θα πρέπει να αγνοείται ότι η παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Εργασίας έρχεται να προστεθεί σε σειρά ήδη ισχυόντων αντεργατικών μέτρων για το χρόνο εργασίας (ν. 4808/2021 και 5053/2023) και να εφαρμοστεί σε ένα απορυθμισμένο πλαίσιο ατομικού και συλλογικού εργατικού δικαίου και σε περιβάλλον ακραίας επισφάλειας στην αγορά εργασίας, που τροφοδοτείται, από την εκτεταμένη χρήση μη τυπικών και επισφαλών μορφών απασχόλησης και την υποβάθμιση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους.
Επισημαίνουμε ότι η εργασία σε δύο εργοδότες αποτελεί (θεωρητικά) επιλογή των εργαζομένων, ενώ η 13ωρη απασχόληση σε έναν εργοδότη θα συνιστά ουσιαστικά υποχρέωσή τους».
Και ενώ η κυβέρνηση επιχειρεί να δείξει «ευαισθησία» μετά τη λαϊκή κατακραυγή και να ενσωματώσει προτάσεις των κοινωνικών εταίρων κατά την κατάθεση του ν/σ με την προσθήκη της πρόβλεψης ότι «η άρνηση παροχής υπερωρίας δεν μπορεί να οδηγήσει σε οποιαδήποτε βλαπτική μεταβολή ή δυσμενή διάκριση σε βάρος του εργαζομένου από τον εργοδότη», είναι προφανές ότι ακόμα και την απόλυση μπορεί να παρακάμψει η εργοδοσία, αφού σε προηγούμενους νόμους έχει φροντίσει η κυβέρνηση να καταργηθεί η υποχρέωση να αιτιολογήσει την από πλευράς του εργοδότη καταγγελία της σύμβασης εργασίας.
Ακόμα χειρότερα, οι εργοδότες αποκτούν ένα ακόμη κίνητρο να απασχολήσουν επιπλέον τους ήδη εργαζόμενους στην επιχείρηση, αντί να προχωρήσουν σε προσλήψεις νέων εργαζομένων, αφού οι υπερωρίες, η εργασία τις Κυριακές, αργίες , νύκτα κ.λπ. γίνονται φθηνότερες, ενώ συγχρόνως βλάπτονται οι εργαζόμενοι, αφού μειώνονται τα έσοδα του ΕΦΚΑ από ασφαλιστικές εισφορές.
Οι όλο και πιο ασφυκτικές κι απάνθρωπες συνθήκες που διαμορφώνει η κυβέρνηση στον εργασιακό, αλλά και σε ολόκληρο το βίο της κοινωνικής πλειοψηφίας των εργαζομένων δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητες. Το «Δεν έχω Οξυγόνο» επεκτείνεται από τα Τέμπη ως την Παλαιστίνη κι από το Δημόσιο με τα νέα πειθαρχικά και τις 2.500 διώξεις εκπαιδευτικών, στον Ιδιωτικό τομέα των 13 συνεχόμενων ωρών εργασίας!
Οι απεργιακές συγκεντρώσεις της 1ης Οκτώβρη έδειξαν μια δυναμική αντίστασης του εργατικού κινήματος, που κατανοεί πολύ καλά τι γίνεται και προς όφελος ποιων, αλλά δεν έχει βρει τις δυνάμεις που θα εμπιστευτεί για να ξαναβγεί μαζικά στο δρόμο και να ανατρέψει την ατζέντα της λιτότητας των πολλών για τα κέρδη των λίγων, του πολέμου, της στήριξης του γενοκτονικού Ισραήλ, του σκανδάλου της ιδιωτικοποίησης και της αδρά πληρωμένης πελατείας ψηφοφόρων της ΝΔ στον ΟΠΕΚΕΠΕ, της συγκάλυψης των αιτιών του εγκλήματος στα Τέμπη, της ακραίας εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Ετοιμάζοντας την επόμενη απεργιακή απάντηση ενάντια στην 13ωρη εργασία, ο κόσμος μας κοιτάζει με πολύ ενδιαφέρον και ενδόμυχη ή και φανερή «ζήλεια» τις δυο Γενικές Απεργίες για την Παλαιστίνη στην Ιταλία και το Γαλλικό Κίνημα να ρίχνει την 6η κυβέρνηση μέσα σε δυο χρόνια, όσο ο Μακρόν περιφρονεί το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών κι επιχειρεί να εφαρμόσει στρατιωτική λιτότητα.
Η συνεργασία συνδικαλιστικών και πολιτικών δυνάμεων στην Ιταλία και τη Γαλλία δίνει αποτελέσματα που δεν τα περιμέναμε, σπάζοντας τον αυταρχισμό της Μελόνι και την κινηματική «ησυχία» στην Ιταλία και ρίχνοντας τον ένα πρωθυπουργό μετά τον άλλο στη Γαλλία.
Οι καθημερινές κινηματικές «επισκέψεις» στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι στο Σύνταγμα, οι συχνές διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη, με το ποσοστό των πολιτών να αυξάνεται υπέρ της Παλαιστίνης, η αυξανόμενη αγανάκτηση των αγροτών για τη συλλογική τιμωρία τους για τον ΟΠΕΚΕΠΕ της ΝΔ, η αυξανόμενη οργή του κόσμου της δουλειάς για τις συνθήκες εργασίας, τα απάνθρωπα ωράρια, τους μισθούς, την υπερφορολόγηση της εργατικής τάξης, την ακρίβεια, τον αυταρχισμό και την προκλητική πολιτική «όλα για τους πλούσιους», δείχνουν ότι υπάρχει κίνημα εν αναμονή και στην χώρα μας!
Η κυβέρνηση δεν στέκεται καθόλου καλά! Η ανύπαρκτη κοινοβουλευτική αντιπολίτευση της δίνει συνεχείς ανάσες και το οξυγόνο που στερείται ο λαός. Το κίνημα ωστόσο δεν έχει παραδώσει τα όπλα και ετοιμάζοντας την επόμενη Γενική Απεργία, οι δυνάμεις μας, αν συντονιστούν και ξεπεράσει η καθεμιά τον εαυτό της, αν προσφέρουν εμπιστοσύνη στην εργαζόμενη κοινωνία, τότε μπορούμε να περιμένουμε «μεγαλύτερα πράγματα» και στην Ελλάδα.
Ειδικά σε μια περίοδο που προετοιμάζουν πολέμους, πληρώνουν με τους φόρους μας πανάκριβους και δολοφονικούς εξοπλισμούς και μας κάνουν τη ζωή-λάστιχο για τα υπερκέρδη όλο και λιγότερων, η αγανάκτηση επείγει να μετατραπεί σε οργανωμένη, συλλογική, εργατική αντεπίθεση!
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
