Ψυχρολουσία για Σαμαρά στη Σύνοδο Κορυφής

Μια αόριστη «εύφημη μνεία» για τις «προσπάθειες» που καταβάλλει η κυβέρνησή του, κατάφερε να αποσπάσει από τη Σύνοδο Κορυφής ο επικεφαλής του τρικομματικού κυβερνητικού θιάσου Αντώνης Σαμαράς. Το «πράσινο φως» για την εκταμίευση της δόσης παραπέμπεται για το Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου, υπό την υψηλή εποπτεία του «σκληρού» Γερμανού Οικονομικών κ. Σόιμπλε. Η παράταση της αβεβαιότητας ανάγκασε τον κ. Σαμαρά να.. απειλήσει με «ανεξέλεγκτες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις» αν δεν έρθει σύντομα η δόση των 31,5 δισ. ευρώ. «Ολόκληρη»… απαίτησε πριν την έναρξη της Συνόδου ο κ. Σαμαράς, αλλά τα παρασκήνια των Βρυξελλών βοούσαν για το σενάριο η δόση να δοθεί… σε δόσεις στο διάστημα που εκτείνεται από τα τέλη Νοεμβρίου μέχρι το Φεβρουάριο του 2013. Εξάλλου, έχει αποφασιστεί ότι τα χρήματα της δόσης θα πάνε στο σύνολό τους στον ειδικό λογαριασμό του χρέους και θα εκταμιεύονται από εκεί – δεν θα περάσουν από το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών! Για να συμπληρωθεί το παζλ, το ΔΝΤ καραδοκεί εκφράζοντας ρητά την εκτίμηση ότι με τα νέα μέτρα όχι μόνο δεν εξασφαλίζεται ότι το ελληνικό χρέος θα μειωθεί στο 120% του ΑΕΠ το 2020, αλλά με τις 9 δισ. ευρώ περικοπές το 2013 θα… αυξηθεί, εξαιτίας του βαθέματος της ύφεσης!

Όλα τα δεδομένα παρατείνουν την αβεβαιότητα για την κυβέρνηση Σαμαρά, που καλείται να περάσει τα μέτρα από τη Βουλή (στην πιο σκληρή εκδοχή τους) μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου χωρίς να έχει εξασφαλίσει ούτε πότε θα έρθει η δόση ούτε αν θα έρθει ολόκληρη ούτε αν η εκταμίευσή της θα συνοδευτεί και από άλλες απαιτήσεις! Αυτό είναι το πολιτικό κατάντημα του κυβερνητικού θιάσου, που ξεκίνησε τη θητεία του ύστερα από τις εκλογές του Ιουνίου με «προγραμματικές συμφωνίες» και «κόκκινες γραμμές» και τώρα σέρνεται στα πόδια της τρόικας, υποχωρεί στα πάντα και δεν έχει -παρ’ όλα αυτά- εξασφαλίσει τίποτε…

Οι εξελίξεις αυτές δημιουργούν πανικό στην κυβέρνηση, καθώς καλείται να περάσει από τη Βουλή το πιο βίαιο «πακέτο» μέτρων από καταβολής μνημονίων ενώ όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά. Η «λίστα Λαγκάρντ» (που προς το παρόν… χάθηκε στις διαδρομές από υπουργικό γραφείο σε υπουργικό γραφείο, αλλά την κατάλληλη στιγμή θα ξαναβρεθεί) και τα σενάρια για πραξικόπημα δείχνουν ότι κέντρα του συστήματος σε Ελλάδα αλλά και διεθνώς ετοιμάζουν το δικό τους «plan B» για το ενδεχόμενο «ανώμαλων» εξελίξεων στην Ελλάδα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανοίγεται μια σοβαρή δυνατότητα για το κίνημα και την Αριστερά να μην επιτρέψει να περάσουν τα μέτρα, να ανατρέψει την πιο άθλια μνημονιακή κυβέρνηση και να ανοίξει το δρόμο για την κυβέρνηση της Αριστεράς και μια διαδικασία πολιτικής ανατροπής και κοινωνικής χειραφέτησης. Για να πετύχουμε κάτι τέτοιο, δεν αρκεί να πάμε σε άλλη μία «τελετουργική» 24ωρη απεργία, περιμένοντας από τον κόσμο με τη μαζική του παρουσία να τη μετατρέψει σε πολιτικό γεγονός. Πρέπει η Αριστερά να κάνει πολιτικό κάλεσμα, να μπει επικεφαλής στον αγώνα, να καλέσει σε μετατροπή της απεργίας των συνδικάτων σε γενική πολιτική απεργία για να μην περάσουν τα μέτρα και να ανατραπεί η κυβέρνηση.

Μετά τις αμερικανικές εκλογές…

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στις πολιτικές αποφάσεις για την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, οι αποφάσεις αυτές είναι μέρος συνολικότερων αποφάσεων για τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη και εξαρτώνται πλέον άμεσα από τις σχέσεις ΔΝΤ (ΗΠΑ) - Γερμανίας. Οι αποφάσεις αυτές δεν έχουν ληφθεί και δεν πρόκειται να ληφθούν πριν γίνει γνωστό το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών της 6ης Νοεμβρίου. Διότι το αποτέλεσμα αυτών των αμερικανικών εκλογών δεν θα επηρεάσει μόνο τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και συμμαχίες, αλλά και τον τρόπο διαχείρισης της οικονομικής κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Τυχόν εκλογή του Ρόμνεϊ θεωρείται βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε άμεση αποχώρηση του ΔΝΤ από τα ευρωπαϊκά προγράμματα «διάσωσης» καθώς, σε επιτάχυνση του οικονομικού προστατευτισμού και σε οξύτατα επεισόδια ενδοϊμπεριαλιστικού οικονομικού ανταγωνισμού. Αλλά και η επανεκλογή του Ομπάμα δεν θα εξασφαλίσει την «ηρεμία»: το ΔΝΤ αναμένεται ότι θα θέσει «εκβιαστικά» το ζήτημα αλλαγής πολιτικής στην Ευρωζώνη στα πρότυπα της οικονομικής πολιτικής Ομπάμα, θα ζητήσει νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και θα φέρει τα πράγματα στο οριακό σημείο των «μεγάλων αποφάσεων».

Η κρίση βαθαίνει – φαντασίωση οι «μαγικές λύσεις»

Τους τελευταίους μήνες είναι έκδηλος ο διχασμός στους κόλπους της γερμανικής αστικής τάξης: ανάμεσα στους επιχειρηματικούς συνδέσμους, στους κόλπους των think tanks και των οικονομολόγων, στο πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης, στον κυβερνητικό συνασπισμό, στην ίδια την κυβέρνηση (όπου η Μέρκελ και ο Σόιμπλε εκπροσωπούν διαφορετικές στρατηγικές). Μέχρι τώρα, η γερμανική κυβέρνηση κερδίζει χρόνο, μεταθέτει διαρκώς τις «μεγάλες αποφάσεις» (δηλαδή αυτές που έχουν μεγάλα ρίσκα για το γερμανικό καπιταλισμό) και επωφελείται εκ του ασφαλούς από την κρίση στην Ευρωζώνη (πάνω από 100 δισ. ευρώ υπολογίζεται ότι κέρδισε ο γερμανικός καπιταλισμός από την κρίση, κυρίως εξασφαλίζοντας πολύ φτηνή αναχρηματοδότηση του γερμανικού χρέους, καθώς οι επενδυτές στρέφονται στα «σίγουρα» γερμανικά κρατικά ομόλογα). Τώρα όμως οι «μεγάλες αποφάσεις» δεν μπορούν να μετατεθούν για αργότερα, καθώς η Ισπανία, η Κύπρος και η Σλοβενία είναι στον προθάλαμο του νέου ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας (του ESM). Μέχρι και το Μάρτιο του 2013 πρέπει να ληφθούν αποφάσεις που όλες τους σημαίνουν την ανάληψη μεγάλων ρίσκων: είτε θα προχωρήσει η θρυλούμενη «τραπεζική ενοποίηση» με ενιαία εποπτεία των ευρωπαϊκών τραπεζών, θα υπάρξει ένα σύστημα εγγύησης των ευρωπαϊκών καταθέσεων, θα υπάρξει ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση και Ευρωπαίος «υπουργός Οικονομικών» και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πραγματοποιήσεις τις «απειλές» της ότι θα παρεμβαίνει μαζικά στις αγορές ομολόγων, είτε δεν θα προχωρήσουν όλα αυτά και η Ευρωζώνη θα κινδυνεύσει με άμεση διάλυση. Ό,τι και αν επιλέξει η γερμανική αστική τάξη, θα έχει πλέον κόστος - η περίοδος που επωφελούνταν εκ του ασφαλούς από την κρίση έχει τελειώσει.

Αλλά και στην περίπτωση που θα γίνει η πρώτη επιλογή, πάλι υπάρχουν διάφορα «υποσενάρια», που αφορούν άμεσα και την Ελλάδα: η αναστήλωση του κύρους του ελληνικού προγράμματος δεν είναι πλέον εφικτή, όταν το ίδιο του ΔΝΤ δηλώνει πως η «συνταγή» της εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα απέτυχε και πλέον το ελληνικό χρέος είναι μη διαχειρίσιμο χωρίς νέο «κούρεμα». Άρα, δύο επιλογές υπάρχουν: είτε αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ με τη λογική ότι δεν απέτυχε η «συνταγή» αλλά η Ελλάδα στη διαχείρισής της, είτε νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, που όμως προσκρούει σε δύσκολα διαχειρίσιμες πολιτικές παρενέργειες.

Να λοιπόν γιατί ο Σαμαράς ανησυχεί, να γιατί το «πακέτο» μέτρων δεν έχει κλείσει ακόμη, να γιατί υπάρχει τόση αβεβαιότητα για τη δόση, να γιατί η διάχυτη αβεβαιότητα, να γιατί εγχώρια και ξένα κέντρα ετοιμάζονται για «ανώμαλες» εξελίξεις: γιατί αναμένεται το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών και -κυρίως- οι αποφάσεις του γερμανικού καπιταλισμού για τη διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης.

Ακόμη χειρότερα: η καπιταλιστική κρίση κλιμακώνεται, πάμε σε νέο γύρο ύφεσης των οικονομιών Ευρώπης και ΗΠΑ, ενώ η κρίση χρέους θα γενικευτεί σε όλο τον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο μέσα στο 2013. Σε αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούμε να είμαστε περισσότερο αισιόδοξοι για την εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης και για αποφάσεις που θα δώσουν «μαγικές λύσεις» απ’ ό,τι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου.

Είμαστε στο σημείο που η διεθνής κρίσης απειλεί με βαθύτερη αποσταθεροποίηση τον ελληνικό καπιταλισμό. Εγχώρια και ξένα κέντρα προετοιμάζονται για την «επόμενη μέρα». Το ίδιο πρέπει να κάνει και η Αριστερά. Το πρώτο βήμα: πολιτικός ανένδοτος αγώνας – γενική πολιτική απεργία για να μην περάσουν τα μέτρα, για να ανατραπεί η κυβέρνηση!

Η ανακοίνωση της Συνόδου για την Ελλάδα

Σχετικά με την Ελλάδα, το ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής αναφέρει τα εξής:

«Χαιρετίζουμε την πρόοδο που σημειώθηκε από την Ελλάδα και την τρόικα για την επίτευξη μιας συμφωνίας σχετικά με τις πολιτικές που θα στηρίζουν το πρόγραμμα προσαρμογής, και αναμένουμε τη σύνοψη της εν εξελίξει αναθεώρησης. Το Eurogroup θα εξετάσει το αποτέλεσμα της αναθεώρησης με την έκθεση της Τρόικας και θα λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις.

Χαιρετίζουμε την αποφασιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησης να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της και επαινούμε τις αξιόλογες προσπάθειες του ελληνικού λαού.

Έχει γίνει σημαντική πρόοδος για να επανέλθει το πρόγραμμα προσαρμογής ξανά σε τροχιά. Περιμένουμε από την Ελλάδα να συνεχίσει τις δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και ενθαρρύνουμε τις προσπάθειές της για να εξασφαλιστεί η ταχεία εφαρμογή του προγράμματος. Αυτό είναι αναγκαίο προκειμένου να επιτευχθεί ένας πιο ανταγωνιστικός ιδιωτικός τομέας, ιδιωτικές επενδύσεις και ένας αποτελεσματικός δημόσιος τομέας. Αυτές οι συνθήκες θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να επιστρέψει στην ανάπτυξη και θα εξασφαλίσουν το μέλλον της στην ευρωζώνη».

Δηλαδή, συνεχίστε τις «προσπάθειες», δώστε τα όλα, και βλέπουμε…