Ομοφυλοφιλία: Αλήθειες και ψέματα για το διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό (και δυο λόγια για την ταυτότητα φύλου)

• Τι είναι ομοφυλοφιλία;

Το να ερωτεύεται και να διεγείρεται σεξουαλικά κάποιος ή κάποια με άτομο του ίδιου φύλου.

Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το πόσο «αρρενωπός» ή «θηλυπρεπής» είναι ένας άνδρας (και αντίστοιχα μία γυναίκα). Υπάρχουν πάρα πολλοί ομοφυλόφιλοι άνδρες που είναι αρρενωπότατοι και αντίστοιχα υπάρχουν ομοφυλόφιλες γυναίκες που είναι πολύ θηλυκές.  

Ειδικά για τους άνδρες ομοφυλόφιλους, το αν κάποιος είναι ενεργητικός ή παθητικός ή και τα δύο (ή… κανένα από τα δύο, αφού πολλοί ομοφυλόφιλοι δεν κάνουν πρωκτικό έρωτα), ΚΑΙ αυτό δεν εξαρτάται καθόλου από το πόσο αρρενωπός είναι κάποιος. Υπάρχουν παθητικοί άνδρες που είναι αρρενωπότατοι. Άλλωστε, τα πρότυπα «αρρενωπότητας» και «θηλυκότητας» είναι  κατά κύριο λόγο -αν όχι αποκλειστικά- κοινωνικές κατασκευές συμπεριφοράς.

Επιπλέον, εκτός από την ομοφυλοφιλία και την ετεροφυλοφιλία, υπάρχει και η αμφιφυλοφιλία (bisexuality): Οι αμφιφυλόφιλες και οι αμφιφυλόφιλοι έλκονται από ανθρώπους και των δύο φύλων, δεν είναι μπερδεμένοι/-ες. Σύμφωνα με την «κλίμακα του Kinsey», ανάμεσα στα δύο άκρα της αποκλειστικής ετεροφυλοφιλίας και ομοφυλοφιλίας, υπάρχουν και όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις. 

Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες νιώθουν γυναίκες; (και οι ομοφυλόφιλες γυναίκες νιώθουν άνδρες;)

Προφανώς και ΟΧΙ! (Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «θα ήταν πρόβλημα» αν οι γκέι άνδρες ένιωθαν γυναίκες. Αλλά δε νιώθουν έτσι.)

Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα τις δύο βασικές έννοιες που αποτελούν την… αλφαβήτα για καθετί που αφορά τους/τις ΛΟΑΤ: Άλλη είναι η έννοια του σεξουαλικού προσανατολισμού και τελείως διαφορετική η ταυτότητα κοινωνικού φύλου.Ο σεξουαλικός προσανατολισμός αφορά το αν ένας άνθρωπος έλκεται ερωτικά από το άλλο ή το ίδιο φύλο (ή και τα δύο). Αντίθετα, η ταυτότητα κοινωνικού  φύλου έχει να κάνει με την προσωπική αντίληψη του κάθε ανθρώπου για το φύλο του. Π.χ. οι άνδρες που νιώθουν γυναίκες και παίρνουν ορμόνες ή/και κάνουν διόρθωση φύλου, το πιο συνηθισμένοι είναι να μην έχουν ομοερωτικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Δηλαδή νιώθουν γυναίκες και έλκονται ερωτικά από τους άνδρες, άρα είναι ετεροφυλόφιλες τρανς γυναίκες. Υπάρχει όμως και η (απολύτως υπαρκτή) περίπτωση μια τρανς γυναίκα να είναι ΚΑΙ λεσβία, δηλαδή ομοφυλόφιλη (γεννήθηκε με βιολογικό φύλο άνδρας, νιώθει γυναίκα και παίρνει ορμόνες ή/και κάνει διόρθωση φύλου και έλκεται ερωτικά από γυναίκες – είναι λεσβία). Ας μην μπερδεύουμε λοιπόν το σεξουαλικό προσανατολισμό με την ταυτότητα φύλου.

Όσο για τους ομοφυλόφιλους άνδρες, το (συντριπτικά) μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς ΟΥΤΕ νιώθουν γυναίκες ΟΥΤΕ θέλουν να γίνουν γυναίκες.Απλά ερωτεύονται ανθρώπους από το ίδιο με αυτούς φύλο. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τις ομοφυλόφιλες γυναίκες.

Συμπερασματικά:

-Τους ομοφυλόφιλους ανθρώπους τους αφορά μόνο ο σεξουαλικός προσανατολισμός.

-Τους διαφυλικούς ανθρώπους τους αφορά η ταυτότητα φύλου, αλλά ενδεχόμενα και ο σεξουαλικός προσανατολισμός στην περίπτωση που εκτός από διαφυλικοί είναι και ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι.

Βέβαια, τα ζητήματα φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού δεν είναι «μπετόν-αρμέ». Υπάρχουν και πολλές ενδιάμεσες καταστάσεις. Κάποιοι άνθρωποι δε θέλουν να τους ταυτίζουν με μία από τις ταμπέλες «άνδρας» ή «γυναίκα». Για αυτούς το ζήτημα δεν μπαίνει αντιθετικά - ή άνδρας ή γυναίκα. Μπορούν να νιώθουν κάτι από τα δύο ταυτόχρονα ή τίποτα από τα δύο ή ένα από τα δύο σε διαφορετικές φάσεις τις ζωής τους.

Επίσης, μερικοί άνδρες πράγματι νιώθουν γυναίκες, όμως δε θέλουν ούτε να πάρουν ορμόνες ούτε να κάνουν διόρθωση φύλου και απλά τους αρέσει (περιστασιακά ή σε μόνιμη βάση) να ντύνονται ή/και να «φέρονται γυναικεία» (με βάση τις κοινωνικές νόρμες ντυσίματος και συμπεριφοράς). Πρόκειται για τη λεγόμενη «παρενδυσία», η οποία όμως μπορεί να είναι και πιο πολυδιάστατη από αυτό που μόλις περιγράφτηκε. Φερ’ ειπείν και πολλοί στρέιτ άνδρες αρέσκονται στο να φορούν (να νιώθουν πάνω τους) γυναικεία ρούχα ή (πιο συχνά) εσώρουχα, αλλά εδώ πρόκειται για μια τελείως -μα τελείως- διαφορετική κατάσταση: Αυτοί οι άνδρες δεν κολακεύονται από την εικόνα των γυναικείων (εσω)ρούχων πάνω τους, αλλά έτσι νιώθουν ότι έρχεται πιο κοντά τους (τους αγγίζει) το γυναικείο κορμί που ποθούν.

Είναι η ομοφυλοφιλία μια ανωμαλία; Μια σεξουαλική απόκλιση; Μια «ιδιαιτερότητα»; Μία ψυχική διαταραχή;

Ας δούμε τι λέει η επιστήμη της Ψυχιατρικής:

Ήδη από το 1973 η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία έχει αφαιρέσει την ομοφυλοφιλία από τον κατάλογο με τις ψυχικές διαταραχές – DSM[1].Εδώ και 39 (!) ολόκληρα χρόνια, λοιπόν, η ομοφυλοφιλία θεωρείται μια απόλυτα φυσιολογική ερωτική συμπεριφορά ακόμα και από το DSM. Επίσης, έχουν περάσει 22 χρόνια (17 Μαΐου 1990) από τότε που ΚΑΙ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από τον κατάλογο των ψυχικών ασθενειών. Δυστυχώς όμως ακόμα και σήμερα, ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς (κυρίως το ΚΚΕ και ο μαοσταλινικός χώρος) αντιμετωπίζουν την ομοφυλοφιλία σαν ταμπού…

Μα γιατί τέλος πάντων κάποιοι «επιλέγουν να γίνουν ομοφυλόφιλοι»; Μήπως είναι απλά «βιτσιόζοι»; Μήπως τελικά είναι μια μόδα της εποχής;

Κατ’ αρχάς, οι ομοφυλόφιλοι ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ναείναι ομοφυλόφιλοι. Πολύ απλά, κάποιοι άνθρωποι έλκονται σεξουαλικά από άτομα του ίδιου φύλου. Justthat!Ούτε βίτσιο είναι ούτε επιλογή τους. Δεν ξύπνησαν μια μέρα και είπαν «Τώρα θα γίνω ομοφυλόφιλος»! Απλώς έτσι ερωτεύονται.

Δυστυχώς, την άποψη περί «επιλογής σεξουαλικού προσανατολισμού» υιοθέτησε και η ομάδα γυναικών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην προκήρυξη[2] που μοίραζε στο AthensPride2012, με τον ομολογουμένως εύστοχο τίτλο «Μη βγαίνεις από τη ντουλάπα. Σπάσ’ την!» (επίσης, στο συγκεκριμένο κείμενο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και μάλιστα στο σημείο που μιλάει για την «επιλογή σεξουαλικού προσανατολισμού» υπάρχει σαφέστατη σύγχυση ανάμεσα στις έννοιες του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου). Μεγάλο κομμάτι του αντικαπιταλιστικού χώρου δεν μπορεί να αποδεχτεί πως η συντριπτική πλειονότητα των ομοφυλόφιλων (τουλάχιστον οι 99 στους 100) δηλώνουν πως δεν επέλεξαν την ομοφυλοφιλία τους. Η ομοφυλοφιλία τούς βρήκε – δεν την βρήκαν αυτοί.

Δηλαδή και οι ετεροφυλόφιλοι επιλέγουν να τους αρέσουν οι γυναίκες ως ερωτική συντροφιά; Μα αν ίσχυε αυτό, τότε θα μπορούσαμε να επιλέξουμε γενικώς ποιον άνθρωπο θα ερωτευτούμε. Π.χ. θα επιλέγαμε να ερωτευτούμε κάποιο στενό φιλικό μας πρόσωπο, με το οποίο προφανώς μας συνδέουν κοινές αντιλήψεις και ενδιαφέρονται. Ισχύει αυτό; Όχι βέβαια! Αν η ομοφυλοφιλία ήταν επιλογή, εγώ προσωπικά δεν υπήρχε περίπτωση «να επιλέξω να γίνω ομοφυλόφιλος» και να υφίσταμαι για μια ζωή τη διαρκή καταπίεση να ζω κρύβοντας την ερωτική μου ζωή σχεδόν από όλους…Χώρια που από τη στιγμή που υιοθετηθεί η άποψη περί επιλογής, τότε τροφοδοτείται και η άποψη ότι αν κάποιος θέλει, μπορεί και«να μην επιλέξει “να γίνει” ομοφυλόφιλος». (να υποθέσουμε ότι πατάει το κουμπάκι και γίνεται ετεροφυλόφιλος;)Τα «ψυχιατρικά» ιδρύματα που υπόσχονται «θεραπεία από την ομοφυλοφιλία», στη Βρετανία και αλλού, βασίζονται ακριβώς σε αυτή τη θεωρία περί «σεξουαλικής επιλογής»… 

Πάντως, ακόμα και αν η ομοφυλοφιλία ήταν επιλογή (που ΔΕΝ είναι), η Αριστερά εννοείται πως θα έπρεπε να υπερασπιστεί το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ορίζει εκείνος τις ερωτικές του «προτιμήσεις», στη βάση φυσικά της κοινής συναίνεσης και της μη συμμετοχής ανηλίκων.

Όσο για τον άλλο μύθο ότι η ομοφυλοφιλία είναι μόδα της εποχής, τι να σχολιάσει κανείς… Είναι πάρα πολλές οι αποδείξεις ότι ομοφυλόφιλοι υπήρχαν από τότε που υπάρχει και ο άνθρωπος. Για παράδειγμα: Έχουμε αμέτρητες αναπαραστάσεις με ομοφυλοφιλικές σκηνές σε αγγεία της Αρχαίας Ελλάδας. Αντίστοιχα έργα τέχνης βρίσκουμε και στην Αρχαία Ινδία και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς.

• Οι ομοφυλόφιλοι κάνουν πρωκτικό έρωτα. Ο πρωκτικός έρωτας είναι βρώμικος, επικίνδυνος και ανήθικος. Άρα οι ομοφυλόφιλοι είναι βρώμικοι, επικίνδυνοι και ανήθικοι

Η συγκεκριμένη… μπαρούφα μεγατόνων ενδέχεται να φορεθεί πολύ στην -ατυχή για τους ομοφυλόφιλους- περίπτωση να επικρατήσει τελικά το κράτος έκτακτης ανάγκης[3] και να συνεχιστεί η στοχοποίηση των πιο καταπιεσμένων μειονοτήτων από το αστικό σύστημα καπιταλιστικής εξουσίας. Ας μην ξεχνάμε ότι πρώτα υπέστησαν πογκρόμ οι μετανάστες, μετά οι οροθετικές μετανάστριες ιερόδουλες, ύστερα και οι ντόπιες οροθετικές ιερόδουλες, να αναρωτηθούμε ποιος άραγε έχει σειρά μετά;

Καταρχήν ας ξεκαθαρίσουμε τα αυτονόητα: Εφόσον έχει προηγηθεί η στοιχειώδης υγιεινή, ο πρωκτικός έρωτας δεν είναι βρώμικος! Ούτε και είναι επικίνδυνος για μετάδοση σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, όταν χρησιμοποιείται σωστά το προφυλακτικό – ιδιαίτερα στις περιστασιακές επαφές. Μην ξεχνάμε ότι η σύγχρονη επιδημιολογία δεν παραδέχεται τον όρο «ομάδες υψηλού κινδύνου», αλλά «συμπεριφορές υψηλού κινδύνου» (οι στρέιτ που επιδίδονται σε περιστασιακές κολπικές επαφές χωρίς προφυλακτικό κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από τους γκέι που κάνουν πρωκτικό έρωτα με προφυλακτικό). Όσο για το «ανήθικο» της υπόθεσης, πόσο ανήθικη μπορεί να είναι η διέγερση μιας από τις πλέον ερωτογόνες ζώνες του ανθρώπινου σώματος;

Επίσης, αξίζει να τονιστεί ότι δεν επιδίδονται όλοι οι ομοφυλόφιλοι σε πρωκτικές επαφές.Αυτό που χαρακτηρίζει τον ομόφυλο ανδρικό έρωτα δεν είναι η πρωκτική διείσδυση, αλλά ο πόθος για το ίδιο φύλο (το πρόσωπο, το σώμα, τη μυρωδιά, ολόκληρη την παρουσία ενός άνδρα). Άλλωστε, η πρωκτική διέγερση δεν είναι defactoμόνο ομοφυλόφιλη πρακτική, αφού όλοι οι άνδρες (στρέιτ και γκέι) διεγείρονται στη συγκεκριμένη περιοχή, επειδή αυτή εφάπτεται με τον προστάτη (βασικές γνώσεις ανατομίας-φυσιολογίας του ανδρικού σώματος, που όμως ακόμα και στο 2012 θεωρούνται ταμπού – ειδικά στην… εφαρμογή τους).

Στην παραφιλολογία περί βρώμικου, επικίνδυνου και ανήθικου έχει συμβάλει τα μέγιστα η ορθόδοξη Εκκλησία, με αποκορύφωμα τις ομοφοβικές δηλώσεις του  μητροπολίτη Πειραιά Σεραφείμ ότι «οι ομοφυλόφιλοι έκαναν αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής των περιττωμάτων»[4](sic). Εμείς του απαντάμε ότι με τέτοιες δηλώσεις καθιστά δική του υπέρτατη «αξία ζωής» τα κηρύγματα μίσους εναντίον των καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων… (υπενθυμίζουμε ότι εξαιτίας της κριτικής του εναντίον αυτών των δηλώσεων, ο ακτιβιστής Λύο Καλοβυρνάς διώχθηκε από τον μητροπολίτη Πειραιά με αγωγή ύψους… 1.000.000€!!)

•  Η ομοφυλοφιλία κάνει τον άνθρωπο αναξιόπιστο, διπρόσωπο και πισώπλατο. Ο ομοφυλόφιλος διαπράττει τις λεγόμενες «πουστιές».

Εδώ γελάμε! Αλλά η ρετσινιά της «πουστιάς» είναι πολύ σοβαρή, για να γελάσουμε ελεύθερα. Επιστρέφουμε λοιπόν και πάλι στο… αλφαβητάρι της Ψυχολογίας: Η ομοφυλοφιλία -αυτή καθαυτή- δεν επηρεάζει ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ τη διαμόρφωση της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του ανθρώπου (αυτονόητα, το ίδιο ισχύει και για την ετεροφυλοφιλία). Οι ομοφυλόφιλοι και οι ετεροφυλόφιλοι έχουν ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες να γίνουν αναξιόπιστοι, διπρόσωποι και πισώπλατοι.

•  ΑΙΤΙΕΣ της ομοφοβίας στη σημερινή ελληνική κοινωνία.

1. Ρόλος της οικογένειας στον καπιταλισμό

Ο καπιταλισμός αξιοποιεί τις σχέσεις ιεραρχίας που υπάρχουν στην παραδοσιακή πατριαρχική οικογένεια. Ο άνδρας εξουσιάζει τη γυναίκα, και το ανδρόγυνο εξουσιάζει τα παιδιά. Έτσι, η πατριαρχική οικογένεια προετοιμάζει τα μέλη της να υπακούν και να υποτάσσονται στα αφεντικά στους χώρους εργασίας. Αυτού του είδους η οικογένεια διδάσκει την υποταγή «στους ανώτερους» από τα γενοφάσκια. Επίσης, στην πατριαρχική οικογένεια η γυναίκα προσφέρει δωρεάν εργασία (νοικοκυριό, μεγάλωμα παιδιών, φροντίδα ηλικιωμένων), κάτι που προφανώς βολεύει τον καπιταλισμό.

Η ομοφυλοφιλία σπάει αυτό το πρότυπο της πατριαρχίας, γι’ αυτό και ο καπιταλισμός πολύ συχνά καταπολέμησε τους ομοφυλόφιλους (σε αγαστή συνεργασία με τους παπάδες και τους φασίστες). Αντίθετα, ο σοσιαλισμός δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό ΟΛΩΝ των καταπιεσμένων, άρα και των ομοφυλόφιλων και ιδιαίτερα των μεταναστριών και μεταναστών ομοφυλόφιλων. Η Σοβιετική Ρωσία του 1917 ήταν το πρώτο κράτος που αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία (μέχρι που πήρε την εξουσία ο Στάλιν και η καταπίεση των ομοφυλόφιλων εργαζόμενων άρχισε και πάλι). Τα δυτικά «πολιτισμένα» κράτη αποποινικοποίησαν την ομοφυλοφιλία αρκετές δεκαετίες αργότερα……

Η σοσιαλιστική επανάσταση είναι το πανηγύρι όλων των καταπιεσμένων, έγραφε ο Λένιν[5] ήδη από το 1905. Οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανς προφανώς και δε θα λείπουν από αυτή τη γιορτή της ανθρώπινης χειραφέτησης και της αλληλεγγύης!

2. Θρησκεία 

Ο χριστιανισμός καταδικάζει την ομοφυλοφιλία ΗΔΗ από την εποχή του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του «προς Τιμόθεον» αναφέρει: «Οι ομοφυλόφιλοι (αρσενοκοίτες) δεν μπορούν να κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού.» (Α΄Τιμοθ.1:10)

Η καταδίκη της ομοφυλοφιλίας συνεχίζεται (με πολύ σκληρότερο τρόπο) και από τους λεγόμενους «άγιους πατέρες της Εκκλησίας», π.χ. Ιωάννης Χρυσόστομος και Νικόδημος ο Αγιορείτης (Πηδάλιον). Όποιος μελετήσει αυτά τα «ιερά» κείμενα, θα σοκαριστεί από τη βαρβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι ομοφυλόφιλοι.

Μέσα από τέτοια γραπτά δημιουργήθηκε σταδιακά το πρότυπο του ετερόφυλου ζευγαριού που επιτρέπεται να κάνει έρωτα μόνο μετά το γάμο. Μάλιστα, τα «ιερά» κείμενα του χριστιανισμού βάζουν αυστηρότατους κανόνες στον έρωτα ΚΑΙ για τα παντρεμένα ετερόφυλα ζευγάρια: Το σεξ επιτρέπεται μόνο τις Τρίτες και τις Πέμπτες!! Και γιατί αυτό; Διότι η Δευτέρα είναι προς τιμήν του αρχάγγελου Μιχαήλ, η Τετάρτη αφιερώνεται στο μυστικό δείπνο και η Παρασκευή στην Παναγία! Όσο για το Σαββατοκύριακο; Η Κυριακή είναι η μέρα του εκκλησιασμού και της «θείας κοινωνίας» και το Σάββατο η μέρα προετοιμασίας για την Κυριακή. Επιπλέον, προβλέπονται για τους παντρεμένους τέσσερις μεγάλες περίοδοι καθημερινής αποχής από τον έρωτα:

- Το σαραντάμερο για τα Χριστούγεννα.

- Η μεγάλη σαρακοστή, για το Πάσχα (εφτά εβδομάδες!)

- Των Αγίων Αποστόλων, για τους αποστόλους Πέτρο και Παύλο (μέχρι ένας μήνας αποχής ως τις 29 Ιουνίου).

- Το Δεκαπενταύγουστο για την κοίμηση της Θεοτόκου.

Βέβαια, τα τελευταία χρόνια η Εκκλησία της Ελλάδας δείχνει σαφέστατη ανοχή στο προγαμιαίο σεξ και γενικά κάνει τα στραβά μάτια σε ό,τι αφορά τους κανόνες για τα ετερόφυλα ζευγάρια, παντρεμένα και μη. Ποτέ δεν βγήκε π.χ. ο Σεραφείμ Πειραιά ή ο Άνθιμος να κατακεραυνώσει όσους ετεροφυλόφιλους κάνουν έρωτα έξω από τους κανόνες του χριστιανισμού. Προφανώς το στρέιτ χριστιανικό ποίμνιο είναι πολύ μεγάλο, για να στραφεί εναντίον του η Εκκλησία, διακινδυνεύοντας να χάσει… πελατεία. Αντίθετα, δίνουν και παίρνουν τα κηρύγματα μίσους από άμβωνος εναντίον των ομοφυλόφιλων και ιδιαίτερα από χείλη διάφορων τηλε-αστέρων μητροπολιτών (Σεραφείμ, Αμβρόσιος, Άνθιμος και… δε συμμαζεύεται).

Για ποιο λόγο υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων; Μήπως το gayκίνημα είναι τύπου lifestyle(όπως λέει το ΚΚΕ και ο μαοϊκός χώρος);

1. Καταρχάς η Αριστερά πρέπει να υπερασπίζεται τα δικαιώματα ΟΛΩΝ των καταπιεσμένων και πάνω απ’ όλα το δικαίωμα στην ισότητα. Και οι ομοφυλόφιλοι είναι από τις πιο καταπιεσμένες ομάδες πληθυσμού στην Ελλάδα. Άλλωστε, γι’ αυτό το λόγο, πουθενά στην καθημερινή μας ζωή δεν βλέπουμε ομοφυλόφιλους: Διότι δεν τολμάνε σχεδόν ποτέ να αποκαλύψουν την ομοφυλοφιλία τους, παρά μόνο σε ένα πολύ στενό κύκλο φίλων (και αν). Κινούνται κρυφά και υπόγεια, με το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής. Άρα ναι, τους υπερασπιζόμαστε μαχητικά.

2. Συγκεκριμένα, διεκδικούμε το δικαίωμα στη σύναψη γάμου μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, για πολλούς λόγους:

Με το γάμο, τα ομόφυλα ζευγάρια αποκτούν εκ του νόμου βαθμό συγγένειας. Έτσι:

- Δικαιούνται φοροελαφρύνσεις και άλλες διευκολύνσεις όπως π.χ. την από κοινού υποβολή φορολογικής δήλωσης.

- Αποκτούν όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από το κληρονομικό δικαίωμα του συζύγου (Άρθρα 1820, 1821 Αστικού Κώδικα – Ο/η σύζυγος που επιζεί, Πέμπτη Τάξη) στην εξ αδιαθέτου διαδοχή. Ο σύζυγος που επιζεί δικαιούται ακόμα και να μεταβιβαστεί σε αυτόν η σύνταξη του  θανόντα όπως και να έχει συμμετοχή στα κοινά, κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης, αποκτήματα. Επίσης αποκτά όλα τα δικαιώματα που προβλέπονται στο οικογενειακό δίκαιο για τον γάμο (άρθρ. 1350 επ. – Γάμος), καθώς ένα ομόφυλο ζευγάρι μπορεί, όπως όλα τα ζευγάρια, να κόπιασε κατά τη διάρκεια της κοινής τους ζωής για την δημιουργία π.χ. μιας κατοικίας. Με το υπάρχον όμως καθεστώς μπορεί ο κάθε ανιψιός και συγγενής του θανόντα να πάρει π.χ. το σπίτι, στο οποίο έμενε το ζευγάρι και να πετάξει έξω τον επιζώντα σύντροφο.

- Επίσης, σε περίπτωση νοσηλείας στην εντατική ενός από τους συντρόφους, ο άλλος θα έχει το δικαίωμα να τον επισκεφτεί, διότι στην εντατική μπορούν να έχουν πρόσβαση μόνο συγγενείς του ασθενούς.

- Το κυριότερο: Με την ψήφιση του γάμου ομοφύλων έχουμε γενικότερη θεσμική κατοχύρωση των ομοφυλόφιλων.

*   Ευχαριστώ θερμά τη σ. Δήμητρα Ρωμανού για την πολύτιμη συνεισφορά της στο ζήτημα των δικαιωμάτων που απορρέουν από τη θέσπιση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών και τη σ. Λίνα Φιλοπούλου για την επιμέλεια του άρθρου.

* Σχόλια, παρατηρήσεις, εύσημα, αντιρρήσεις για το άρθρο αυτό, στο: gateluzos@hotmail.gr

[1]  Όχι βέβαια ότι περιμέναμε το DSMγια να μας πει το αυτονόητο: Η ομοφυλοφιλία είναι φυσιολογικότατη, ασχέτως των πορισμάτων των διαφόρων καταλόγων. Άλλωστε, η διαδικασία με την οποία προστίθενται ή αφαιρούνται «νοσήματα» από τον DSMθεωρείται άκρως διαβλητή και ευθέως συνδεδεμένη με τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών των ΗΠΑ.

[2]  http://www.antarsya.gr/node/548

[3]  Το κράτος έκτακτης ανάγκης «εγκαινιάστηκε» στη μεγαλειώδη εξεγερσιακή διαδήλωση της 5ης Μάη του 2010, μία μέρα πριν την ψήφιση του 1ου μνημονίου από το ΠΑΣΟΚ, την Ντόρα και το Λάος. Από τότε και μετά, οι κοινωνικοί και οι εργατικοί αγώνες στοχοποιούνται συλλήβδην από το κράτος και την αστυνομία ως εν δυνάμει επικίνδυνοι για τα συμφέροντα του ντόπιου καπιταλισμού και του αστικού συστήματος εξουσίας. Οι ομοφυλόφιλοι πήραμε μια πρώτη γεύση από το κράτος έκτακτης ανάγκης, όταν στο περσινό AthensPrideη αστυνομία εμπόδισε προς στιγμήν την gayπορεία να μπει στην πλατεία Συντάγματος. Τελικά απαγορεύτηκε «μόνο» η διέλευση των αρμάτων.

[4]Η πλήρης δήλωση του Σεραφείμ: Οι ομοφυλόφιλοι είναι «ηθικά απονευρωμένοι, με ψυχοπαθολογικές εκτροπές και ψυχασθένειες, με μανία ικανοποιήσεως της ψυχοπαθολογικής των εκτροπής, που έκαναν αξία ζωής τον σωλήνα αποβολής των περιττωμάτων».

Ή αλλιώς: Όταν η Τεχεράνη και το Ριάντ δεν απέχουν και πολύ από τον Πειραιά…

[5]Β.Λένιν, Δυο Ταχτικές της Σοσιαλδημοκρατίας στη Δημοκρατική Επανάσταση, 1905