Προς την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι το αποτέλεσμα και η συμπύκνωση ιδεολογικών, πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών. Η διεύρυνση της πολιτικής του επιρροής, και της εκλογικής του δύναμης, απετέλεσε την νέα αφετηρία της Αριστεράς στην Ελλάδα. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την πολιτική του ηγεμονία. Το όραμα του Σοσιαλισμού με Δημοκρατία και Ελευθερία, είναι εφικτό. Χρειαζόμαστε πολιτικό σχέδιο και πολιτικό πλαίσιο δράσης και λειτουργίας. Η συνεχής παρουσία μας στα κοινωνικά κινήματα, η αντίσταση στα μνημόνια, η συγκρότηση δικτύων αλληλεγγύης, οι προσπάθειες ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος, η αποτελεσματική και χρήσιμη προγραμματική διακήρυξη (έστω και "μεταβατική"), το κάλεσμα για ενότητα της Αριστεράς και το σύνθημα για κυβέρνηση (του) λαού συγκροτούν και αποτελούν το πολιτικό μας υπόδειγμα και παράδειγμα.
Σήμερα οφείλουμε να φτιάξουμε ένα νέο -σίγουρα δεν ξεκινάμε απ' το μηδέν- ΣΥΡΙΖΑ, μέσα από μια καινούργια κοινωνικοπολιτική διαδικασία συγκρότησής του. Το αίτημα αυτό, σε συνθήκες οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης, αποκτά μια υπερβατική δυναμική και γίνεται πολιτική προτεραιότητα Οι θεωρητικές παρακαταθήκες, η πολιτική κουλτούρα και η εσωτερική πρακτική του σχήματος για πλουραλισμό, ανοιχτό κόμμα, συμμετοχική λειτουργία, δημοκρατική οργάνωση και γόνιμες πολιτικές συλλογικές διεργασίες, είναι στο DNA μας. είναι οι παραδόσεις μας, αποτελούν την δυναμική βάση αλλά και τις προϋποθέσεις για μια προωθητική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ενός νέου πολιτικού υποκειμένου που θα ανταποκριθεί πολιτικά και θα αντιστοιχηθεί οργανωτικά στην νέα και διευρυμένη σημερινή κοινωνική του βάση.
Η αθρόα και ενεργός συμμετοχή των πολιτών στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (που εκφράστηκε και με την ένταξή τους στο σχήμα), διευρύνει τα πολιτικά μας σύνορα και πολλαπλασιάζει τη δύναμή μας. Αναπαράχθηκαν όμως ήδη, και μάλιστα σε διευρυμένη (;) κλίμακα εσωτερικές παθογένειες του απωτέρου και κακού κομματικού παρελθόντος μας. Στα πρώτα βήματα που έγιναν στην κατεύθυνση της οργανωτικής και πολιτικής ενοποίησης διαπιστώθηκαν απροσδιοριστίες στην διαδικασία λήψης αποφάσεων και αμφισημίες στην έκφραση της συλλογικής βούλησης. Η αρχική προσπάθεια του "να τα καταφέρουμε" έγινε οργανωτίστικη πρεμούρα (Γρήγορα; Ναι! Αλλά και προσεχτικά!) με καταγραφές παραγοντισμού ατομικής ανάδειξης - κομματικής ανέλιξης (από το πουθενά) και ακροβολισμού σε "καλή θέση εκκίνησης" για το επόμενο και μεγαλύτερο "εκλογικό μπαμ" του σχήματος. Τα φαινόμενα αυτά ευνοήθηκαν απ' την κομματική γραφειοκρατεία
Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο (πηγαίνοντας προς την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και το Συνέδριο) η "εσωτερική" δημοκρατικότητά μας πρέπει να εκφράζεται με την αφοσίωση στην ενότητα και να υπηρετεί την ενοποίηση. Τα προβλήματα δεν προκύπτουν από την ύπαρξη πολιτικών τάσεων και ιδεολογικών ρευμάτων αλλά απο τους ηγεμονισμούς στελεχών και "εκπροσώπων" (πρώην) συνιστωσών.
Τα παραπάνω επιβάλουν να βρούμε τους όρους και τις προϋποθέσεις, ώστε να αποτρέψουμε τη σταδιακή μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε πολιτικό σχηματισμό τύπου «νέο ΠΑΣΟΚ», των παραγοντισμών, των διαγκωνισμών, των προσωπικών φιλοδοξιών και των αναρριχήσεων. Για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι οι εκπρόσωποι μας, στην Π.Σ., στο συνέδριο κλπ θα εναλλάσσονται και θα δεσμεύονται να μεταφέρουν και να υποστηρίζουν τις θέσεις, που μετά από πλατιά συζήτηση θα έχουν πάρει οι οργανώσεις τους. Επίσης τακτική εναλλαγή πρέπει να γίνεται τόσο στα τοπικά όσο και στα κεντρικά όργανα. Η εναλλαγή και η ανακλητότητα διαμορφώνουν ένα εσωτερικό πλαίσιο συντροφικού ελέγχου. Προτείνουμε αθροιστικά δύο θητείες σε αιρετά και κομματικά όργανα και καθήκοντα.
Θεωρούμε, επίσης, ότι όλοι οι σύντροφοι θα πρέπει να εκλέγουν και εκλέγονται (αντιπρόσωποι, σύνεδροι) στην τοπική οργάνωση στην οποία ανήκουν. Θα πρέπει περαιτέρω να θεσμοθετηθούν κανόνες και διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Θα ήταν φρόνιμο ακόμη, να αποφύγουμε μια κομματική υπερδομή "μητροπολιτικού" μεγέθους. Κυρίαρχα, ολιγομελή καθοδηγητικά όργανα (δεν είναι ανάγκη να "χωρέσουν όλοι"), δυνατές οργανώσεις βάσης με πολιτική δράση και κοινωνική προσφορά, εναλλαγή στελεχών σε δημόσιες και κομματικές θέσεις, ενιαίο ψηφοδέλτιο και "ένα μέλος-μια ψήφος".
Η γραμματεία εν όψη της συνδιάσκεψης, κατέθεσε ένα γενικόλογο σχέδιο διακήρυξης, περισσότερο αντινεοφιλελεύθερο παρά αντικαπιταλιστικό (σαν να συμβιβάζεται με ένα “καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο”).
Δεν αναφέρεται ρητά στη φύση της κρίσης, μιας κρίσης που είναι μια καπιταλιστική κρίση συσσώρευσης κεφαλαίου και σαν τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Προσεγγίζει αταξικά και απολιτικά το κράτος, το “δημόσιο” και τις κρατικές λειτουργίες και φαίνεται να στηρίζεται σε πολιτικές αυταπάτες ότι είναι δυνατόν η αντιμνημονιακή πολιτική να στηριχτεί (χωρίς να «σπάσει αυγά») στο έδαφος του σημερινού καθεστώτος ελέγχου της οικονομίας απ’ το κεφάλαιο; Η διέξοδος όμως θα έρθει μέσα από μέτρα σοσιαλιστικού χαρακτήρα με κοινωνικό έλεγχο των μέσων παραγωγής και του κρατικού μηχανισμού.
Επίσης προτείνουμε:
Την άμεση σύσταση ανεξάρτητης Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου για το ελληνικό χρέος,
Τον προσδιορισμό και την υποστήριξη ενός αριστερού συνολικού σχεδίου για την ανάπτυξη,
Τονίζουμε την ιδιαίτερη σημασία και αξία των κινημάτων (φιλειρηνικό - αντιμιλιταριστικό, φεμινιστικό, οικολογικό) και των δράσεών τους στη δημιουργία του νέου ΣΥΡΙΖΑ.
Πρέπει να μην περιμένουμε, απροετοίμαστοι, τις εξελίξεις. Πρέπει να αναλάβουμε, ως ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, πολιτικές πρωτοβουλίες αφού κατανοήσουμε, ότι βεβαιότητες κατάληψης της διακυβέρνησης δεν υπάρχουν και ότι ο αστικός κοινοβουλευτισμός, ακόμα και σε συνθήκες πολιτικής κρίσης, μπορεί να βρίσκει λύσεις. Και μάλιστα αν χρειαστεί και λύσεις με απλή αναλογική…
Ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλουμε; Ποιοι θα εκπονήσουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη μέρα; Μόνο οι “ειδικοί” των διορισμένων επιτροπών ή η δημοκρατική λαϊκή θέληση των ίδιων των μελών του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί ήμαστε εδώ; Για να συμμετέχουμε ενεργά στον καθορισμό αλλά και στην άσκηση της πολιτικής μαζί με την κοινωνία. Πρέπει να είμαστε κόμμα μελών και όχι στελεχών. Να επαγρυπνούμε και να μην αφήσουμε κανέναν να αλλάξει την αριστερή ριζοσπαστική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, να μη δώσουμε σε κανέναν το δικαίωμα παραγκωνισμού της συλλογικής βούλησης της βάσης του κόμματος, την θέληση και τη φωνή της κοινωνίας.
