Κείμενο τριών ηγετικών στελεχών του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος Γαλλίας, των Olivier Besancenot, Christine Poupin και Philippe Poutou, για τις προοπτικές μιας "θερμής" χρονιάς στη Γαλλία, αλλά και διεθνώς. Γράφτηκε στις αρχές του 2013, λίγο πριν ξεσπάσει το κύμα απεργιακών αγώνων στη χώρα. Ο Olivier Besancenot, θα είναι στο διεθνές τριήμερο στην Αθήνα, ομιλητής στην εκδήλωση "Πολιτικές επιλογές της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Κινήματα ανατροπής και ο στόχος για την «κυβέρνηση της Αριστεράς»".
Θυμηθείτε, το έτος 2012 έπρεπε να λήξει με το τέλος του κόσμου. Πόσα άρθρα και σχόλια γράφτηκαν σχετικά με αυτό το γεγονός, το οποίο, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, τελικά δεν συνέβη. Δυσανάλογα και παράλογα αν τα δούμε σε σχέση με τα ελάχιστα άρθρα και σχόλια σχετικά με την επείγουσα ανάγκη και την αντικειμενική δυνατότητα να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο, αντί να τον δούμε να χάνεται. Είναι σαφώς πιο πιθανό και πειστικό για την κυρίαρχη άποψη να συζητάμε σοβαρά το τέλος του κόσμου παρά την αλλαγή του.
Κλιματική κρίση, οικονομική τρέλα
Πέρα από την γραφική πτυχή του σωστού-λάθους στο ημερολόγιο των Μάγια, το καπιταλιστικό ημερολόγιο, πάλι μένει απαράλλαχτο . Η τελευταία έκθεση της IPCC (Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή) ανακοινώνει για παράδειγμα, ως αποτέλεσμα των κλιματικών αλλαγών που βρίσκονται σε εξέλιξη, πιο σοβαρές επιπτώσεις στον πλανήτη σε σχέση με τα προγνωστικά όσον αφορά την εξαφάνιση των παγετώνων και την άνοδο των ωκεανών. Και ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει την αποτυχία των αλλεπάλληλων συνόδων κορυφής που οφείλεται στην υποκρισία των μεγαλύτερων δυνάμεων, με αυτήν της Ντόχα, που ήταν η πιο πρόσφατη, να αποτελεί το μεγαλύτερο παράδειγμα..
Από κοινωνικής άποψης, οι πολιτικές λιτότητας που τροφοδοτούν την οικονομική κρίση στερώντας από τον πληθυσμό τα μέσα να καταναλώνει ό, τι παράγει ο ίδιος. Το ΔΝΤ το παραδέχεται. Μάταια όμως, όλοι λένε ότι οι πολιτικές είναι αδιέξοδες, φροντίζοντας παρόλα αυτά συγχρόνως να χλευάσουν τις φωνές διαφωνίας που τολμούν να μιλήσουν για τους τρόπους να αλλάξουμε τη λειτουργία της παραγωγής και της κατανάλωσης όπως γίνονται σήμερα, με μια λέξη να αλλάξουμε πραγματικά την κοινωνία με το να απαλλαγούμε από ένα καταστροφικό καπιταλιστικό σύστημα που βρίσκεται σε κρίση.
Εκείνοι που, όπως εμείς, το ισχυρίζονται θεωρούνται στην καλύτερη περίπτωση ως ονειροπόλοι, στη χειρότερη ως ανυπότακτοι και ουσιαστικά επικίνδυνοι. Έτσι, αφού το 2012 δεν ήταν η χρονιά του τέλους του κόσμου, ας φροντίσουμε το 2013 να είναι αυτή της αλλαγής του.
Να προετοιμάσουμε τις κοινωνικές αναταραχές
Αντί για ευχές, το NPA προτείνει να σας βάλει στο ρυθμό ενός κόσμου που βρίσκεται σε κίνηση για να ζήσει, πέρα από τα σύνορά μας, με την ίδια ορμή, όπως εκείνων των ανθρώπων που ορθώνουν το ανάστημά τους ενάντια σε πολιτικές που, σε εμάς μόλις έχουν αρχίσει. Η Γαλλία δεν ζει στη γυάλα και η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση που βρίσκεται σε κρίση οποία δεν μας είχε ποτέ πραγματικά εγκαταλείψει μας παγιδεύει ξανά. Ο Ολάντ, ο Ayrault και οι σύμμαχοί τους βρίσκουν δισεκατομμύρια για την εργοδοσία και απαιτούν από τον κόσμο να σφίξει το ζωνάρι για να διατηρήσουν, κατά τη διάρκεια της κρίσης, την αέναη μεταφορά εισοδήματος από τις φτωχότερους στους πλουσιότερους, πράγμα το οποίο έχουμε υποστεί εδώ και πολύ καιρό ...
Με το NPA, σας προτείνουμε να προετοιμάσετε από τώρα τις αναταραχές που βρίσκονται μπροστά μας, το αποτέλεσμα των οποίων, δεν είναι σε καμία περίπτωση προδιαγεγραμμένο εκ των προτέρων. Η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία ... τόσα παραδείγματα που δείχνουν ότι η λαϊκή αντίσταση και ο αγώνας είναι επίκαιροι, τόσα γεγονότα που αναδεικνύουν την πολιτική αστάθεια που μας περιμένει, μας υπενθυμίζουν πως ο αγώνας δρόμου μεταξύ από τη μία, των αντι-καπιταλιστικών δυνάμεων και απ' την άλλη της ακροδεξιάς δεν είναι μια λέξη κενή περιεχομένου. Η ελληνική κατάσταση μας θυμίζει ότι η πολιτική εναλλαγή μεταξύ σκληρής δεξιάς και μαλακής αριστεράς ενέχει σοβαρούς κινδύνους . Έχουμε ευθύνη και πολλή δουλειά να κάνουμε.
Να αντιταχθούμε στην αντίδραση και στον σοσιαλφιλελευθερισμό
Λοιπόν, ήρθε η ώρα να πάρουμε τη σκυτάλη σε όλες τις μάχες. Ενισχύοντας τις ενωτικές κινητοποιήσεις, που πρέπει να διευρυνθούν από τον Ιανουάριο: για την απασχόληση και την απαγόρευση των απολύσεων, την επίταξη των επιχειρήσεων που πετάνε στο δρόμο τους εργαζόμενους και τα άδεια κτίρια που έχουν αφεθεί στην κερδοσκοπία, κατά των πολιτικών της ασφάλειας και της ξενοφοβίας - κυρίως στο πλευρό των παράνομων - για την πλήρη ισότητα, είτε πρόκειται για το δικαίωμα στο γάμο για όλους/ες ή το δικαίωμα ψήφου για τους μετανάστες, ή απλά για να εγκαταλειφθεί η κατασκευή του Αεροδρομίου της Notre-Dame-des-Landes ... Πολλά μέτωπα αγώνα, όπου ο δρόμος πρέπει να ακουστεί ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης.
Στις 13 Ιανουαρίου τα βάθη της σκληρής δεξιάς και της άκρας δεξιάς σκοπεύουν να διαμαρτυρηθούν δυνατά για το γάμο των ομοφυλοφίλων, το δικαίωμα ψήφου για τους μετανάστες και τον αντι-λευκό ρατσισμό (sic!). Τίποτα λιγότερο από, μια πραγματική παρέλαση της Κου Κλουξ Κλαν! Εναπόκειται σε μας δείξουμε ότι η κοινωνική και πολιτική αριστερά έχει το πάνω χέρι, ακόμα και όταν το PS είναι στην εξουσία. Και να φτιάξουμε τα αναχώματα της ενότητας της κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης, στα αριστερά της κυβέρνησης με στόχο μια αντικαπιταλιστική ρήξη.
