Ανοιχτή επιστολή στα συνδικαλιστικά στελέχη του FIOM και της CGIL που συμμετέχουν στην εκλογή του ηγέτη της κεντροαριστεράς

Με­γά­λη με­ρί­δα συν­δι­κα­λι­στι­κών στε­λε­χών επέ­λε­ξε στις ιτα­λι­κές εκλο­γές να στη­ρί­ξει την κε­ντρο­α­ρι­στε­ρή συμ­μα­χία του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος με το «Σο­σια­λι­σμός, Οι­κο­λο­γία και Ελευ­θε­ρία» του Βέ­ντο­λα, συμ­με­τέ­χο­ντας και στις προ­κρι­μα­τι­κές εκλο­γές για την ανά­δει­ξη του προ­ε­δρι­κού υπο­ψη­φί­ου της συμ­μα­χί­ας. Στην ανοι­χτή επι­στο­λή που δη­μο­σιεύ­ου­με, ο Τζόρ­τζιο Κρε­μά­σκι, συν­δι­κα­λι­στής του FIOM, είχε στα­θεί στα προ­βλή­μα­τα αυτής της επι­λο­γής. Η επι­στο­λή ανα­δεί­κνυε το «πραγ­μα­τι­κό» πρό­γραμ­μα της ιτα­λι­κής κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς (που είναι χρή­σι­μο να γνω­ρί­ζου­με για να απο­τι­μή­σου­με το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα τις 25 Φλε­βά­ρη), αλλά και ζη­τή­μα­τα που αφο­ρούν την «πο­λι­τι­κή» στάση των συν­δι­κά­των απέ­να­ντι στην λι­τό­τη­τα.

Ο Τζόρ­τζιο Κρε­μά­σκι θα είναι στο τρι­ή­με­ρο του rproject, ομι­λη­τής στην συ­ζή­τη­ση για τα συν­δι­κά­τα και το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, ενώ θα πα­ρέμ­βει και στη συ­ζή­τη­ση για την Αρι­στε­ρά.

------------------------------------------------------------------------------------------

Στμ: FIOM: Ομό­σπον­δο συν­δι­κά­το των ερ­γα­ζό­με­νων στην βαριά με­ταλ­λουρ­γία

CGIL: Το αρι­στε­ρό συν­δι­κά­το της τρι­με­ρούς συ­νο­μο­σπον­δί­ας των ιτα­λι­κών συν­δι­κά­των. Ως το 1989 ελεγ­χό­με­νο απο­κλει­στι­κά από τους κομ­μου­νι­στές και τους αρι­στε­ρούς σο­σια­λι­στές.

---------------------------------------------------------------------------------

Αγα­πη­τοί σύ­ντρο­φοι και συ­ντρό­φισ­σες, τις τε­λευ­ταί­ες ημέ­ρες έτυχε να δια­βά­σω πολλά κα­λέ­σμα­τα, αλλά και το­πο­θε­τή­σεις σας, που υπο­στη­ρί­ζουν τον Μπερ­σά­νι ή τον Βέ­ντο­λα για το χρί­σμα του ηγέτη της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς

Φυ­σι­κά, δεν προ­τί­θε­μαι να αμ­φι­σβη­τή­σω το δι­καί­ω­μά σας να συμ­με­τά­σχε­τε ως συ­νει­δη­τοί πο­λί­τες στην εκλο­γή αυτή. Όμως, επει­δή κά­ποιοι από εμάς είναι και συν­δι­κα­λι­στι­κά στε­λέ­χη, θεωρώ επι­βε­βλη­μέ­νο να σας απευ­θύ­νω με­ρι­κά ερω­τή­μα­τα.

Γνω­ρί­ζε­τε το κεί­με­νο «Ιτα­λία: κοινή μας αξία»; Η δια­κή­ρυ­ξη αυτή συ­νυ­πο­γρά­φε­ται από τους υπο­ψη­φί­ους για την ηγε­σία της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς και είναι δε­σμευ­τι­κή για τις μελ­λο­ντι­κές τους συ­μπε­ρι­φο­ρές. Στο κεί­με­νο λοι­πόν αυτό δη­λώ­νε­ται ρητά η βού­λη­ση να μην αμ­φι­σβη­τη­θεί η δη­μο­σιο­νο­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα (fiscalcompact) και όλες οι υπο­χρε­ώ­σεις που ανέ­λα­βε ως προς αυτήν ο Μοντι. Δη­λα­δή η λι­τό­τη­τα۠ ναι, ακρι­βώς έτσι, η λι­τό­τη­τα για την οποία εμείς δια­δη­λώ­σα­με στις 14 Νο­εμ­βρί­ου. Πε­ριτ­τό βέ­βαια να πούμε ότι για το θέμα των συ­ντά­ξε­ων δεν γί­νε­ται καν λόγος.

Επι­πλέ­ον, και στο κεί­με­νο που θα υπο­γρά­ψε­τε, ώστε να έχετε το δι­καί­ω­μα να ψη­φί­σε­τε για την ηγε­σία, αυτές οι υπο­χρε­ώ­σεις ανα­φέ­ρε­ται ότι δε­σμεύ­ουν όλους τους υπο­ψη­φί­ους σας.

Ένα συν­δι­κα­λι­στι­κό στέ­λε­χος του FIOMκαι του CGIL συ­νη­θί­ζε­ται -είτε ένεκα της πο­λι­τι­κής του προϊ­στο­ρί­ας, είτε ως απόρ­ροια της συσ­σω­ρευ­μέ­νης εμπει­ρί­ας του- να εξε­τά­ζει με με­γά­λη προ­σο­χή τα κεί­με­να που υπο­γρά­φει, άλ­λω­στε αυτό είναι ένα από τα συ­στα­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της δρα­στη­ριό­τη­τας που ασκεί.

Ανα­ρω­τιέ­μαι λοι­πόν, ποια είναι η αιτία που σας ωθεί να πα­ρα­γνω­ρί­σε­τε αυτήν τη ση­μα­ντι­κή δέ­σμευ­ση για τη χώρα και, κυ­ρί­ως, τα ση­μεία εκεί­να που σχε­τί­ζο­νται με τις έως τώρα συν­δι­κα­λι­στι­κές μας πρω­το­βου­λί­ες;

Μια πρώτη απά­ντη­ση στο ερώ­τη­μα αυτό θα μπο­ρού­σε να είναι ότι, εντέ­λει, συμ­φω­νεί­τε και σεις με τις δε­σμεύ­σεις του Μοντι, καθώς  και με ό,τι αυτές ση­μαί­νουν για τη δη­μο­σιο­νο­μι­κή αυ­στη­ρό­τη­τα και τη λι­τό­τη­τα.

Άλ­λω­στε, είναι αλή­θεια ότι, κατά βάθος, στα θέ­μα­τα αυτά οι επί­ση­μες το­πο­θε­τή­σεις του CGIL, αλλά και του FIOM, δεν είναι ξε­κά­θα­ρες. Γιατί ναι μεν λέμε όχι στη μία ή την άλλη από­φα­ση του Μόντι με την οποία πε­ριο­ρί­ζο­νται τα δι­καιώ­μα­τα μας, αλλά, από την άλλη, δεν λέμε όχι στο συ­νο­λι­κό πα­κέ­το της πο­λι­τι­κής του, και ούτε καν αμ­φι­σβη­τού­με όποιον από την αρι­στε­ρά υπο­στη­ρί­ζει πα­ρό­μοια μέτρα και τα ψη­φί­ζει στη Βουλή.

Θα μπο­ρού­σε λοι­πόν κά­ποιος να κα­τα­λή­ξει στο συ­μπέ­ρα­σμα ότι και εσείς θε­ω­ρεί­τε μη τρο­πο­ποι­ή­σι­μα τα ση­μεία αφε­τη­ρί­ας αυτής της πο­λι­τι­κής, και ότι το μόνο που σας απα­σχο­λεί είναι πώς να πε­ριο­ρί­σε­τε τις κοι­νω­νι­κές συ­γκρού­σεις που απορ­ρέ­ουν από αυτήν. Εν πάση πε­ρι­πτώ­σει, εάν είστε πει­σμέ­νοι ότι η δη­μο­σιο­νο­μι­κή αυ­στη­ρό­τη­τα είναι απα­ραί­τη­τη, σας πα­ρα­κα­λώ, πείτε το.

Αντι­θέ­τως, εάν πα­ρα­μέ­νε­τε ακόμα στα­θε­ρά αντί­θε­τοι με την οποια­δή­πο­τε εκ­δο­χή της λι­τό­τη­τας, ευ­ρω­παϊ­κής ή ιτα­λι­κής, τότε, θα ήταν σωστό, να μου δώ­σε­τε να κα­τα­λά­βω γιατί υπο­στη­ρί­ζε­τε κά­ποιον ο οποί­ος, έστω και απρό­θυ­μα, δε­σμεύ­ε­ται απέ­να­ντι σε αυτήν.

Μήπως θε­ω­ρεί­τε ότι ο υπο­ψή­φιός σας δεν θα τη­ρή­σει τις ευ­ρω­παϊ­κές δε­σμεύ­σεις; Ότι οι συν­θή­κες αυτές θα ανα­τρα­πούν από μόνες τους και ότι επο­μέ­νως δεν θα υπάρ­χει κάτι στο οποίο θα οφεί­λου­με να συμ­μορ­φω­θού­με; Ότι μια ευ­ρω­παϊ­κή επα­νά­στα­ση θα αλ­λά­ξει τα πάντα; Ότι ο Ομπά­μα θα κη­ρύ­ξει τον πό­λε­μο στην Μέρ­κελ;

Πραγ­μα­τι­κά, θα ήθελα να μου εξη­γή­σε­τε πως είναι δυ­να­τόν να είστε ενά­ντιοι στη δη­μο­σιο­νο­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα και την ίδια στιγ­μή να υπο­στη­ρί­ζε­τε κά­ποιον ο οποί­ος την ψή­φι­σε και υπε­ρα­μύ­νε­ται αυτής. Σας πα­ρα­κα­λώ, εξη­γεί­στε το μου.

Αντι­θέ­τως, πάλι, αν η επι­λο­γή σας να συμ­με­τά­σχε­τε στις εκλο­γές για το χρί­σμα βα­σί­ζε­ται στην κοι­νό­το­πη αι­τιο­λό­γη­ση τού να μη μεί­νε­τε έξω από τα κέ­ντρα της λήψης των απο­φά­σε­ων, τότε ποιος ο λόγος να ασχο­λεί­στε με το δικό μας είδος πο­λι­τι­κής που δεν λο­γα­ριά­ζει τέ­τοιες λε­πτο­μέ­ρειες.

Το συν­δι­κά­το του CGIL δεν υπέ­γρα­ψε την κα­τα­στρο­φι­κή συμ­φω­νία για την πα­ρα­γω­γι­κό­τη­τα που προ­τά­θη­κε από την κυ­βέρ­νη­ση. Την από­φα­σή του αυτή μόνον ο Βέ­ντο­λα την υπο­στή­ρι­ξε, προ­σέ­χο­ντας όμως να μη δε­σμευ­τεί ότι θα ακυ­ρώ­σει τη συμ­φω­νία σε πε­ρί­πτω­ση νίκης του. Γιατί; Γιατί η κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά είναι δε­σμευ­μέ­νη να φέρει εις πέρας τις υπο­χρε­ώ­σεις που ανέ­λα­βε ο Μόντι.

Δεν κα­τα­λα­βαί­νω λοι­πόν γιατί τόσος εν­θου­σια­σμός για κά­ποιες προ­κρι­μα­τι­κές εκλο­γές με πε­ριο­ρι­σμέ­νη κυ­ριαρ­χία. Μήπως γιατί απέ­να­ντι στις τόσες δυ­σκο­λί­ες αλλά και τις ήττες που έχου­με υπο­στεί, κα­τα­λή­ξα­με, για μια ακόμη φορά, στην πα­μπά­λαια απο­τυ­χη­μέ­νη μας τα­κτι­κή να πλευ­ρί­ζου­με και να θε­ω­ρού­με μο­να­δι­κή σα­νί­δα σω­τη­ρί­ας την κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά; Σας πα­ρα­κα­λώ απα­ντή­στε μου.