Μαζικός αγώνας διαρκείας για να τους νικήσουμε
Ένα μήνα πριν αναστελλόταν με τον πιο σκληρό τρόπο η απόφαση για απεργία διαρκείας των καθηγητών και από πολλές πλευρές ερχόταν ψιθυριστά ή φωναχτά το μήνυμα ότι ο κόσμος δεν τραβάει.
Τριάντα μέρες μετά, η μαζική έκφραση αλληλεγγύης στην κατάληψη που πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στην Αγία Παρασκευή έχει μετατοπίσει το ερώτημα αλλού. Μπορούμε να τους νικήσουμε; Μπορούμε να τελειώνουμε μια και καλή με τα μνημόνια και τους κυβερνητικούς εκφραστές τους;
Ενότητα
Είναι ξεκάθαρο ότι η δύναμη της κινητοποίησης του κόσμου είναι το καταλυτικό σημείο το οποίο υποχρεώνει όλους να αντιμετωπίσουν κατάματα την πραγματικότητα. Ή θα δώσουμε τις δυνάμεις μας για να ανατρέψουμε τα μνημόνια, για να διαγράψουμε το χρέος και να κερδίσουμε οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία. Ή θα χάσουμε και αυτοί που θα βγουν κερδισμένοι, θα είναι οι μεγαλοκαναλάρχες, οι μεγαλοκαπιταλιστές και οι πολιτικοί τους εκφραστές, ο Σαμαράς και η Χρυσή Αυγή.
Η Αριστερά απέναντι στη χειροβομβίδα της συγκυβέρνησης με το κλείσιμο της ΕΡΤ αντιπαρέταξε αρκετά καλά την άμυνά της με τη στήριξη της κατάληψης του ραδιομεγάρου και της απεργίας των εργαζομένων στον Τύπο, αλλά και με την καθημερινή παρουσία στο προαύλιο. Είναι καιρός από καλύτερη θέση τώρα να οργανώσει την αντεπίθεσή της.
Ο πραξικοπηματικός τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση Σαμαρά έκλεισε την ΕΡΤ και έστειλε στην ανεργία 2.656 εργαζόμενους ένωσε όλους όσους έχουν χτυπηθεί από τη φτώχεια και την ανεργία, όπου μας έχουν υποχρεώσει να ζούμε για να ξεπληρώσουν το χρέος που δημιούργησαν.
Τους ένωσαν με όσους έχουν ακόμα τη δουλειά τους, αλλά έχουν χάσει σχεδόν όλα τα εργασιακά τους δικαιώματα με την κατάργηση των συμβάσεων, με το τσεκούρι στους μισθούς, με τις καθυστερήσεις στη μισθοδοσία. Τους ένωσαν με τους εργαζόμενους στο δημόσιο που είναι σε διαθεσιμότητα και με αυτούς που ξέρουν ότι έρχεται η σειρά τους να απολυθούν με μια και μόνο υπογραφή κάποιου υπουργού, που θα κλείσει ένα νοσοκομείο, ένα σχολείο, ένα άλλο δημόσιο οργανισμό. Τους ένωσε με τους επιστρατευμένους εκπαιδευτικούς, ναυτεργάτες, εργαζόμενους του μετρό.
Η τακτική του αποφασίζουμε και διατάζουμε στην ΕΡΤ δεν έθιξε απλά την ευαισθησία όλου του λαού σε θέματα δημοκρατίας. Ανέδειξε ότι ο αυταρχισμός και η καταστολή είναι η ξεκάθαρη επιλογή της συγκυβέρνησης, των τροϊκανών και των ντόπιων καπιταλιστών, για να επιβάλλουν το σκληρό ταξικό πρόγραμμά τους ενάντια στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Αλληλεγγύη
Αλλά η οργή του κόσμου μαζί με τη στήριξη της Αριστεράς τους έχει ήδη αποδυναμώσει και στριμώξει στο καναβάτσο. Εκείνο που χρειάζεται τις επόμενες μέρες είναι οι γρήγορες και αποτελεσματικές κινήσεις που μπορούν να τους βγάλουν νοκ-άουτ.
Με αφετηρία τον αγώνα για την ΕΡΤ μπορούμε πραγματικά να ξεκινήσουμε τον αγώνα για τη σωτηρία του λαού από τα δεινά που επιφέρει η πληρωμή του χρέους. Τα μαθήματα από τη μάχη των εκπαιδευτικών δεν πρέπει να μείνουν ανεκμετάλλευτα. Αυτοί που αρνούνται συνειδητά κι επίμονα να οργανώσουν, να συντονίσουν και να κλιμακώσουν τους αγώνες είναι οι μέχρι τώρα πλειοψηφίες στα συνδικάτα (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ).
Εκτός λοιπόν από το να εξαντλήσουμε τα ψηφίσματα και τις ανακοινώσεις συμπαράστασης σωματείων, συλλόγων και φορέων, πρέπει να εξαντλήσουμε την πίεση στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, για να προχωρήσουν άμεσα σε κλιμακούμενες κινητοποιήσεις.
Μετά την 24ωρη απεργία που κήρυξαν αμέσως μετά το ξέσπασμα του αγώνα στην ΕΡΤ, πρέπει να προχωρήσουν άμεσα σε νέες απεργιακές κινητοποιήσεις τις επόμενες μέρες. Ο τρόπος που θα πιεστούν δεν είναι μόνο με την καθημερινή παρουσία στην ΕΡΤ.
Απεργιακή κλιμάκωση
Οι αγωνιστές στα σωματεία και οι παρατάξεις της Αριστεράς έχουν καθήκον να απαιτήσουν και να οργανώσουν άμεσα συνελεύσεις που θα πάρουν αποφάσεις για απεργίες και καταλήψεις. Με περιοδείες στους χώρους δουλειάς μαζί με εργαζόμενους από το χώρο του Τύπου να δώσουν το στίγμα των αιτημάτων που απαιτούνται για να κερδίσει ο αγώνας. Την ανάγκη να παραμείνει η ΕΡΤ ανοιχτή και δημόσια. Να μην παραδώσουμε στους μεγαλοκαναλάρχες το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης, τις υποδομές και τον τεχνικό εξοπλισμό της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Να μην περάσουν οι απολύσεις στην ΕΡΤ και το δημόσιο, να σταματήσει η ασυδοσία των εργοδοτών που απολύουν όποτε και όπως θέλουν στον ιδιωτικό τομέα.
Απέναντι στον αυταρχισμό και την καταστολή, να υπερασπιστούμε τα εργατικά δικαιώματα, απαιτώντας να απαγορευθούν οι επιστρατεύσεις απεργών και οι νόμοι που κηρύσσουν τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές.
Ταυτόχρονα ένα αντίστοιχο κύμα εξορμήσεων πρέπει να οργανώσει η Αριστερά και στις γειτονιές. Η αρχική κεντρική πολιτική στήριξη, που μέχρι σήμερα έχει εκφραστεί ικανοποιητικά, χρειάζεται να πάρει σάρκα και οστά παντού, ώστε να γίνει πραγματικότητα η γενική πολιτική απεργία διαρκείας που θα οδηγήσει στην πτώση της κυβέρνησης. Στην απαραίτητη δηλαδή προϋπόθεση για να κερδίσουν οι αγώνες των εργαζόμενων και να ανοίξει ο δρόμος για την εφαρμογή των εργατικών αιτημάτων.
Όταν κηρύσσεις ανένδοτο αγώνα, σημαίνει ότι προσανατολίζεις όλη σου τη συλλογικότητα σε κατευθύνσεις όπως αυτές που ήδη έχουν πάρει κάποιες τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, πραγματοποιώντας εξορμήσεις που καλούν σε στήριξη του αγώνα στην ΕΡΤ, όπως στο 7ο Διαμέρισμα της Αθήνας και στο Αιγάλεω ή βάζοντας πανό όπως στο Περιστέρι.
Το «ή αυτοί ή εμείς» έχει τη δυνατότητα να γίνει άμεσα πραγματικότητα. Ας μη χάσουμε και αυτή την ευκαιρία.
