Όλοι και όλες στην απεργία της 6ης Νοέμβρη

Νέα μέτρα, νέοι φόροι, νέα επί­θε­ση για άλλη μια φορά. Σή­με­ρα πια όλοι κα­τα­λα­βαί­νουν πως κάθε μέρα πα­ρα­μο­νής της κυ­βέρ­νη­σης των μνη­μο­νί­ων διευ­ρύ­νει τη λι­τό­τη­τα, τη φτώ­χεια και την ανερ­γία. Κάνει την κα­τα­στρο­φή κα­θη­με­ρι­νή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα για ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρους.
Οι κλα­δι­κές Συμ­βά­σεις έχουν εξα­φα­νι­στεί, οι μι­σθοί μειώ­νο­νται κα­θη­με­ρι­νά, οι ερ­γα­ζό­με­νοι μέ­νουν χωρίς δι­καιώ­μα­τα, με δια­λυ­μέ­νες ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις, τρο­μο­κρα­τη­μέ­νοι από την απει­λή της ανερ­γί­ας.
Το ασφα­λι­στι­κό δια­λύ­ε­ται ολο­κλη­ρω­τι­κά. Ενώ οι συ­ντά­ξεις εξα­φα­νί­ζο­νται και ο ΕΟΠΥΥ κα­ταρ­ρέ­ει, οι ασφα­λι­στι­κές εται­ρεί­ες στή­νουν πάρτυ πάνω στην ανά­γκη και την απελ­πι­σία των ερ­γα­ζο­μέ­νων.
Δρο­μο­λο­γεί­ται νέος γύρος απο­λύ­σε­ων στο δη­μό­σιο και απε­λευ­θέ­ρω­ση των απο­λύ­σε­ων στον ιδιω­τι­κό τομέα. Οι επι­χει­ρή­σεις πε­τούν κατά χι­λιά­δες τους ερ­γα­ζό­με­νους στο δρόμο, κά­νουν απί­στευ­τα παι­χνί­δια με την αξιο­ποί­η­ση του άρ­θρου 99 κρα­τώ­ντας ομή­ρους τους ερ­γα­ζό­με­νους χωρίς ει­σό­δη­μα, χωρίς από­λυ­ση, χωρίς επί­δο­μα ανερ­γί­ας.

Η Κυ­ρια­κά­τι­κη αργία κα­ταρ­γεί­ται, το οχτά­ω­ρο εξα­φα­νί­ζε­ται, η ανερ­γία εξε­λίσ­σε­ται σε ωρο­λο­για­κή βόμβα. Δύο εκα­τομ­μύ­ρια οι άνερ­γοι. Τρία εκα­τομ­μύ­ρια χωρίς πε­ρί­θαλ­ψη. 500.000 οι­κο­γέ­νειες χωρίς ένα ευρώ ει­σό­δη­μα.
Τα «έκτα­κτα» χα­ρά­τσια γί­νο­νται μό­νι­μος και άδι­κος βαρύς φόρος για την πλειο­ψη­φία των νοι­κο­κυ­ριών, η θέρ­μαν­ση απο­τε­λεί πα­ρελ­θόν. Ο Αρ­βα­νι­τό­που­λος ισο­πε­δώ­νει τη δη­μό­σια παι­δεία και ο Γε­ωρ­γιά­δης κα­τε­δα­φί­ζει ό,τι απέ­μει­νε από την πρω­το­βάθ­μια υγεία και τα νο­σο­κο­μεία μας.
Οποια­δή­πο­τε κυ­βέρ­νη­ση στην υπη­ρε­σία του λαού θα υπο­κλι­νό­ταν στην προ­σφο­ρά των δομών αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Στα κοι­νω­νι­κά ια­τρεία και φαρ­μα­κεία, στους Για­τρούς του Κό­σμου, που βοη­θούν χι­λιά­δες ανα­σφά­λι­στους να μην πε­θά­νουν. Αυτοί, ταγ­μέ­νοι στην υπη­ρε­σία εξό­ντω­σης του λαού, ει­σβάλ­λουν στα γρα­φεία της αλ­λη­λεγ­γύ­ης ψά­χνο­ντας τάχα για ναρ­κω­τι­κά. Θέ­λουν να δια­λύ­σουν την αυ­το­ά­μυ­να που χτί­ζουν οι πο­λί­τες για να ξα­να­βρούν τα φάρ­μα­κα και τους για­τρούς τους.
Η αν­θρω­πι­στι­κή κρίση εκ­φρά­ζε­ται πια με τρα­γι­κό τρόπο. Οι πει­να­σμέ­νοι, οι άστε­γοι, οι εξα­θλιω­μέ­νοι, οι αυ­το­κτο­νί­ες είναι πλέον γύρω μας, κοντά μας, στο πε­ρι­βάλ­λον μας.
Κο­ροϊ­δεύ­ουν την ώρα που το σκο­τώ­νουν. Λένε πως οι θυ­σί­ες πιά­νουν τόπο και φτιά­χνουν φα­ντα­στι­κά σε­νά­ρια επι­τυ­χί­ας και ανά­καμ­ψης, τη στιγ­μή που σχε­διά­ζουν νέες επι­θέ­σεις.
Φέ­ρουν τε­ρά­στιες ευ­θύ­νες για την ανά­πτυ­ξη του φα­σι­σμού και συ­νε­χί­ζουν την ανι­στό­ρη­τη θε­ω­ρία των δύο άκρων, προ­σπα­θώ­ντας να σπι­λώ­σουν τις κοι­νω­νι­κές αντι­στά­σεις και την Αρι­στε­ρά.

ΝΑ ΞΕ­ΣΗ­ΚΩ­ΘΟΥ­ΜΕ­ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑ­ΤΡΕ­ΨΟΥ­ΜΕ ΤΑ ΜΝΗ­ΜΟ­ΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥ­ΒΕΡ­ΝΗ­ΣΗ ΤΗΣ ΚΑ­ΤΑ­ΣΤΡΟ­ΦΗΣ

Σή­με­ρα ο συ­ντο­νι­σμός των αγώ­νων μας, η δη­μιουρ­γία επι­τρο­πών αντί­στα­σης και ανα­τρο­πής σε κάθε γει­το­νιά, η συ­μπα­ρά­τα­ξη όλων μας σε κάθε μικρό και με­γά­λο μέ­τω­πο στις γει­το­νιές και τους χώ­ρους δου­λειάς είναι μο­νό­δρο­μος.
Σή­με­ρα η δράση μας σε δομές αλ­λη­λεγ­γύ­ης για την τροφή, την υγεία, τη στέγη, τη γνώση και τον πο­λι­τι­σμό, η συλ­λο­γι­κή δράση και η στή­ρι­ξη των συ­νε­ται­ρι­σμών και της αλ­λη­λέγ­γυας οι­κο­νο­μί­ας απο­τε­λούν όρο για να στα­θού­με στα πόδια μας σή­με­ρα, για να χτί­σου­με ένα δια­φο­ρε­τι­κό αύριο.
Η Τε­τάρ­τη 6 Νο­εμ­βρί­ου είναι μέρα απερ­γί­ας για τους ερ­γα­ζό­με­νους, αλλά και μέρα δια­δή­λω­σης για όλο το λαό. Είναι δια­δή­λω­ση για τους απερ­γούς, αλλά και τους ανέρ­γους. Για όσους τους κό­βε­ται το ρεύμα και το νερό. Για όσους λη­στεύ­ο­νται με φό­ρους. Για όσους απει­λού­νται με κα­τα­σχέ­σεις. Για όσους πε­τιού­νται έξω από τα σχο­λεία και τα νο­σο­κο­μεία. Για τους νέους και τις νέες που με βία σπρώ­χνο­νται στην απο­γο­ή­τευ­ση και τη με­τα­νά­στευ­ση. Την Τε­τάρ­τη 6 Νο­εμ­βρί­ου θα πρέ­πει να ακου­στεί δυ­να­τά η απά­ντη­σή μας. Να φω­νά­ξου­με δυ­να­τά ότι υπάρ­χει άλλος δρό­μος για τη χώρα, για το λαό μας, για τους ερ­γα­ζό­με­νους, τους νέους.
Ο δρό­μος που θα ανοί­ξουν οι αγώ­νες και μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς, σύμ­μα­χος του λαού και όχι των πλου­σί­ων, των δα­νει­στών και της τρόι­κας.
Αυτή η απερ­γία να γίνει η απά­ντη­σή μας. Λέμε όχι:

• Στο ξε­χαρ­βά­λω­μα της δη­μο­κρα­τί­ας.
• Στην κρα­τι­κή και ερ­γο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία, τον αυ­ταρ­χι­σμό και την κα­τα­στο­λή.
• Στο φα­σι­σμό και την εγκλη­μα­τι­κή δράση της να­ζι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας της Χρυ­σής Αυγής.
• Στο φόβο και το δι­χα­σμό.

Θα τους φω­νά­ξου­με ότι ο δικός τους δρό­μος, είναι ο μο­νό­δρο­μος της κα­τα­στρο­φής. Ο δικός μας δρό­μος, είναι ο δρό­μος των αγώ­νων, της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, της αντί­στα­σης, της ανα­τρο­πής. Ότι υπάρ­χει άλλος δρό­μος για τη χώρα, για το λαό μας, για τους ερ­γα­ζό­με­νους, τους νέους. Για την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης των μνη­μο­νί­ων, της λι­τό­τη­τας και των πο­λι­τι­κών ξε­που­λή­μα­τος δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και διά­λυ­σης των κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών.
Για τη δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους που ρη­μά­ζει τις ζωές μας. Για την πα­ρα­γω­γι­κή, κοι­νω­νι­κή και οι­κο­λο­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση προς όφε­λος του λαού, με δη­μό­σιο και κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο στο τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα και τις επι­χει­ρή­σεις στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας. Για την απε­λευ­θέ­ρω­ση των υπερ­χρε­ω­μέ­νων νοι­κο­κυ­ριών από το βρα­χνά των τρα­πε­ζών. Για να μπει τέλος στα σκάν­δα­λα των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και την εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών αγα­θών. Για να παρ­θούν άμεσα μέτρα ενά­ντια στη φτώ­χεια, για τη στή­ρι­ξη των ανέρ­γων και των μι­κρο­με­σαί­ων επι­χει­ρή­σε­ων. Για να δοθεί τέλος στα χα­ρά­τσια και τη φο­ρο­ε­πι­δρο­μή.

Όλοι και όλοι στην απερ­γία!
Ενά­ντια στον ολο­κλη­ρω­τι­σμό, τα μνη­μό­νια και το φα­σι­σμό!
Για να νι­κή­σει η δη­μο­κρα­τία και η δι­καιο­σύ­νη.
Για να νι­κή­σει η ζωή.