Αξιολόγηση εκπαιδευτικών: μια μάχη πουμπορεί και πρέπει να κερδηθεί

Η διαδικασία της αξιολόγησης πρέπει να μπλοκαριστεί επειδή:

1. Εμφορείται από τη βαθιά ταξική νεοφιλελεύθερη αντίληψη του «λιγότερου κράτους».

2. Συνδέεται ευθέως με απολύσεις και με δηλωμένο στόχο το 15%.

3. Αποσκοπεί στη μισθολογική καθήλωση των εκπαιδευτικών και τη νομιμοποίηση των απολύσεων, των διαθεσιμοτήτων, της κινητικότητας και γενικά στην κατάργηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων του κλάδου.

4. Επιδιώκει τη δημιουργία ενός «σχολείου της αγοράς» που θα λειτουργεί με αμιγώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

5. Στοχοποιεί για όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης τον εκπαιδευτικό, μη υπολογίζοντας παράγοντες όπως την υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, τα σχολικά βιβλία κλπ.

6. Η εφαρμογή της θα εντείνει τον ταξικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης μέσω της κατηγοριοποίησης των σχολείων και της εντατικοποίησης της μαθησιακής διαδικασίας, πράγμα που θα οδηγήσει στην εγκατάλειψη του σχολείου από πολλά παιδιά των κατωτέρων στρωμάτων.

7. Δεν έχουν το δικαίωμα αξιολόγησης αυτοί που συνειδητά διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση, κλείνουν τα σχολεία, ευθύνονται για τα άθλια βιβλία και τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή. Δεν είναι αποδεκτή αξιολόγηση με προαποφασισμένο αποτέλεσμα (ποσοστώσεις), που θα βγάλει χιλιάδες εκπαιδευτικούς ανεπαρκείς μόνο για να τους αντικαταστήσει με φτηνούς νεοδιόριστους των 586 ευρώ.

8. Η αξιολόγηση οδηγεί τους εκπαιδευτικούς σε μια ισόβια εργασιακή κόλαση: μισθοί πείνας, περισσότερα χρόνια υπηρεσίας, μεγαλύτερα ωράρια, περισσότερα παιδιά στην τάξη, υπηρεσιακή καθήλωση, διαρκής κίνδυνος απόλυσης ή μετάθεσης και υπαγωγή σε έναν καταπιεστικό μηχανισμό αποτελούμενο από διευθυντές, σχολικούς συμβούλους, προϊσταμένους, περιφερειάρχες κλπ.

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, η αξιολόγηση δεν πρέπει να περάσει. Εκτός των άλλων, θα αποδειχτεί ότι η κυβέρνηση και η τρόικα δεν είναι παντοδύναμες και θα ανέβει και το ηθικό του κόσμου. Πρόκειται για μια νίκη που το κίνημα έχει απόλυτη ανάγκη και που ΜΠΟΡΕΙ να κερδηθεί, αφού η χρονική συγκυρία είναι μετά από πολύ καιρό ευνοϊκή.

Ο ΚΛΑΔΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΝ ΘΕΛΗΣΕΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ

Η μαζική άρνηση αποδοχής της αξιολόγησης και οι δυναμικές κινητοποιήσεις στο υπουργείο για τη ματαίωση των σεμιναρίων στους σχολικούς συμβούλους έδειξαν ότι σε πρώτη φάση η ενότητα, η αποφασιστικότητα και η καθολική αντίθεση του εκπαιδευτικού κόσμου στα σχέδια της κυβέρνησης είναι δεδομένες. Αν σε μια δεύτερη φάση υπάρξει μαζική άρνηση συμμετοχής στις ομάδες εργασίας, αυτό θα έχει τεράστια σημασία γιατί θα αφήσει στην κυβέρνηση ελάχιστα περιθώρια αντίδρασης με διοικητικά ή πειθαρχικά μέτρα, τα οποία δεν μπορούν βεβαίως να εφαρμοστούν στο σύνολο του κλάδου.

Βρισκόμαστε απέναντι στην πιο αδύναμη κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών. Έχει ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τριβές ανάμεσα στα κόμματα που την απαρτίζουν και ολοένα περισσότερο συρρικνούμενη βάση. Αν αυτό το τελευταίο επιβεβαιωθεί στις επικείμενες εκλογές με ένα αποτέλεσμα που θα την απονομιμοποιεί πλήρως, είναι σίγουρο ότι θα είναι πολύ πιο δύσκολο να ανοίξει μέτωπο με μαζικά κινήματα.

Είμαστε στο τέλος της σχολικής χρονιάς, πράγμα που σημαίνει ότι αν η αξιολόγηση μπλοκαριστεί τώρα, το φθινόπωρο ο αγώνας θα μπορεί πιθανότατα να δοθεί από πολύ καλύτερες θέσεις, μέσα σ’ ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό σκηνικό. Αρκεί η συνδικαλιστική ηγεσία να καθοδηγήσει σωστά τον αγώνα.

ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΝΟΣ “DISASTER” STORY

Είναι κοινό μυστικό ότι μετά τις εκλογές θα έχουμε την πλήρη κατάρρευση του success story όταν:

-Αποσταλούν τα νέα εκκαθαριστικά της εφορίας.

-Τιναχτεί για πολλοστή φορά το πρόγραμμα στον αέρα λόγω κυρίως της εξάντλησης της φοροδοτικής ικανότητας του πληθυσμού.

-Αποδειχτεί ότι παρά το πλασματικό πρωτογενές πλεόνασμα και τη στημένη έξοδο στις αγορές, η ανάσχεση ανεργίας και ύφεσης είναι ανέφικτες, όπως και ο περιορισμός του χρέους.

-Αρχίσει η επίθεση των τραπεζών στους δανειολήπτες.

-Γίνει σαφές ότι η χώρα δεν μπορεί να αποφύγει ένα τρίτo μνημόνιο.

Όλα αυτά θα δημιουργήσουν πιθανότατα ένα νέο κύμα ανόδου του κινήματος.

Τις επόμενες μέρες λοιπόν η προπαγάνδα και η ενημέρωση θα πρέπει να επικεντρωθούν σε δυο κατηγορίες εκπαιδευτικών: πρώτα σε όσους βλέπουν την αξιολόγηση ως μια ευκαιρία μισθολογικής ή υπηρεσιακής ανόδου και έπειτα σε όσους κατέχουν θέσεις ευθύνης (διευθυντές, σχολικούς συμβούλους κλπ).

Στους πρώτους θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι μνημονιακές δυνάμεις αποκλείουν οποιαδήποτε αύξηση μισθών μέχρι το 2017, ενώ άνοιξε ήδη η συζήτηση και για το πάγωμα των ωριμάνσεων. Άλλωστε οι ρυθμίσεις που συνοδεύουν την αξιολόγηση προβλέπουν ότι πάνω από ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, όλος ο υπόλοιπος μισθός θα εξαρτάται από την “αποδοτικότητα” του εκπαιδευτικού. Συνεπώς όσοι πάρουν μέρος σε αυτή τη διαδικασία δεν έχουν να κερδίσουν απολύτως τίποτε, ενώ έχουν 15% πιθανότητες να χάσουν τα πάντα, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο για τη μεταφορά της ζούγκλας του ιδιωτικού τομέα και στο δημόσιο.

Όσον αφορά τους δεύτερους, θα πρέπει να πειστούν ότι η σφαγή δεν θα περιοριστεί στη βάση του κλάδου. Αφού κάνουν τη βρώμικη δουλειά, θα μπουν κι αυτοί στο στόχαστρο, όχι μόνο γιατί στοιχίζουν περισσότερο από το μέσο εκπαιδευτικό αλλά και γιατί η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα που προωθούν θα οδηγήσει στη σημαντική μείωση των θέσεων ευθύνης. Ας έχουν επίσης κατά νου ότι ο κλάδος δεν θα συγχωρήσει όσους, ξεχνώντας ότι αποτελούν μέρος του, δράσουν σαν Πέμπτη Φάλαγγα στις τάξεις του.