Θα πρέπει και εμείς από την πλευρά μας να κάνουμε το ίδιο και να είμαστε σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα γιατί ο αγώνας αυτός συνεχίζεται και δεν είμαστε μόνοι μας.
Τα χτυπήματα που δέχεται η δημόσια εκπαίδευση το τελευταίο διάστημα μετά από εντολή της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι απανωτά. Ξεκίνησαν από τη συγχώνευση και το κλείσιμο σχολικών μονάδων και τη μετατροπή μαθητών και εκπαιδευτικών σε γυρολόγους από σχολείο σε σχολείο. Στοίβαξαν και θα στοιβάζουν τους μαθητές στις τάξεις. Πετσόκοψαν μισθούς και συντάξεις. Αύξησαν τις ώρες διδασκαλίας των καθηγητών. Κατήργησαν δυναμικές ειδικότητες των ΕΠΑΛ για να τις προσέφεραν βορά στους ιδιώτες θέτοντας σε διαθεσιμότητα και απολύοντας έμπειρους και άξιους εκπαιδευτικούς. Επινόησαν σχέδια όπως το «σχέδιο Αθηνά Β» για την βίαιη απομάκρυνση του πιο φτωχού τμήματος των μαθητών έξω από τις εκπαιδευτικές διαδικασίες και την στροφή τους σε ένα σύστημα μισοειδίκευσης – μισοκατάρτισης προκειμένου να δημιουργήσουν στρατιές φτηνού και αναλώσιμου εργατικού δυναμικού. Επινόησαν ένα εξεταστικό σύστημα ρουλέτας με τον ψευδεπίγραφο και πομπώδη τίτλο «τράπεζα θεμάτων» πέρα και έξω από κάθε εκπαιδευτική και παιδαγωγική λογική.
Είναι ένα καλά μελετημένο σχέδιο εκποίησής του Δημοσίου Σχολείου. Ενός Σχολείου που θα φυτοζωεί με τη χρηματοδότησή του, η οποία μέχρι το 2016 προβλέπεται να φτάσει στο ιλιγγιώδες μερίδιο του 1,9% του ΑΕΠ. Δρομολογούν ένα σχολείο με ακραίο και βαθιά ταξικό χαρακτήρα που πλήττει και θα πλήττει τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας που αυξάνονται δραματικά απ' τις μνημονικές πολιτικές τους. Αλλά δεν τους φτάνουν μόνον αυτά.
Γνωρίζουν ότι η ολοκλήρωση του σχεδίου τους προϋποθέτει την εκμηδένιση κάθε θύλακα αντίστασης στα σχολεία και την κοινωνία. Προϋποθέτει την τρομοκράτηση, τη χειραγώγηση και την υποταγή του εκπαιδευτικού. Προϋποθέτει την κατασυκοφάντηση και την απαξίωσή του. Προϋποθέτει τη διάσπαση της ενότητας του κλάδου με τις γνωστές τακτικές του «διαίρει και βασίλευε». Αυτό το στόχο εξυπηρετεί η αξιολόγηση – χειραγώγηση του εκπαιδευτικού, όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν με την επικοινωνιακή προπαγάνδα των προθύμων τους.
Δεν έχουν την παραμικρή νομιμοποίηση!
Θα μπορούσε κανείς να γελά με τους κυβερνητικούς μηχανισμούς, τα καμώματα της τοπικής διοίκησης και των «υπεύθυνων επιμορφωτών», αν τα πράγματα δεν ήταν τραγικά και επικίνδυνα. Η διοικητική πυραμίδα εκπαιδεύεται μήνες τώρα, από τα σεμινάρια των σχολικών συμβούλων μέχρι τα σεμινάρια των διευθυντών, για να ασκήσει αυθαιρεσία και τρομοκρατία, για να εκτελέσει συμβόλαια θανάτου και όχι φυσικά για να προάγει την εκπαιδευτική διαδικασία!
Γνωρίζοντας το ΥΠΕΠΘ τη στάση των συναδέλφων στην Πρωτοβάθμια που με πρωτοφανή ενότητα και συσπείρωση για έναν κλάδο που δεν είχε στο παρελθόν δείξει ανάλογη συμπεριφορά έδειξε με 93% των υπογραφών από Γενικές Συνελεύσεις σε κάθε σχολική μονάδα ότι είναι αντίθετος με τον θεσμό της αυτοαξιολόγησης επειδή είμαστε πεπεισμένοι τι προωθείται με την αξιολόγηση, έστειλε «εντολή» οι σχολικές μονάδες να παρουσιάσουν έκθεση στο τέλος της χρονιάς για την αποτελεσματικότητα της κάθε μονάδας. Όταν πάλι μαζικά και ενωτικά ο κλάδος αντέδρασε στέλνοντας ένα κοινό κείμενο της ΔΟΕ για να μην μπορέσουν να το αξιοποιήσουν για την κατηγοριοποίηση των «καλών» και «κακών» σχολείων, τότε ήρθε η σειρά των σεμιναρίων των διευθυντών , που έπρεπε να φανεί ότι έγιναν γιατί για να αξιολογήσει τους εκπαιδευτικούς κάθε διευθυντής και διευθύντρια, πρέπει να έχει πιστοποίηση ως αξιολογητής, δηλαδή να έχει πάρει «πτυχίο» ότι θα εκτελέσει καλά και με επάρκεια την καρατόμηση των εκπαιδευτικών!! Εξάλλου, υπήρχε ζεστό χρήμα που έπρεπε να απορροφηθεί. Όλα έγιναν με την υπεύθυνη σφραγίδα του ΕΣΠΑ.
Όσοι είχαν αυταπάτες ότι η αξιολόγηση έχει στόχο την καλυτέρευση της εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού, τώρα καταλαβαίνουν καθαρά ότι έχει αποκλειστικά χαρακτήρα χειραγώγησης. Επιδιώκει να συμμορφώσει τους εκπαιδευτικούς, για να υπηρετήσουν σε καθεστώς φόβου και αυθαιρεσίας το σχολείο της αγοράς. Να συναινέσουν σε απολύσεις και στη διάλυση του δημόσιου σχολείου. Για αυτό και πραγματοποιούν σεμινάρια που εξευτελίζουν την ήδη ευτελισμένη διαδικασία! Το Υπουργείο μοιράζει πιστοποιήσεις μαϊμού και το γνωρίζει!!!
Έτσι ξεκίνησε η διαδικασία των «σεμιναρίων» μετά την επίσημη λήξη της σχολικής χρονιάς για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση (13/06/2014) με προσωπικά τηλέφωνα σε κινητά για να μην υπάρχει τίποτα επίσημο επί της διαδικασίας και κυρίως για να μην προλάβουν οι εκπαιδευτικοί να τους σταματήσουν και να οργανώσουν την αντίστασή τους.
Όμως δεν κατάλαβαν καλά. Από την μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη, η προσπάθεια αυτή έπεσε στο κενό. Σύλλογοι Πρωτοβάθμιας μαζί με γονείς και συλλογικότητες της περιοχής, έτρεξαν και σταμάτησαν τα σεμινάρια μπροστά από τα κέντρα αξιολόγησης. Σε κάθε μέρος είμαστε εκεί, με τα πανό μας, με τις ντουντούκες μας, με τα συνθήματά μας. Είμαστε εκεί παρά τις πιέσεις, τις απειλές και την προσπάθεια τρομοκράτησης από μερίδα διευθυντών, να επιμείνουμε στο μεγάλο «όχι» στην αξιολόγηση, να συνεχίσουμε όλοι μαζί με αποφασιστικότητα τον αγώνα για να μπλοκάρουμε την πολιτική κυβέρνησης, κεφαλαίου, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. που παγιώνει σε μόνιμο εφιάλτη τη φτώχεια και τις απολύσεις για όλους τους εργαζόμενους.
Γιατί η μόνη λύση για να αποτρέψουμε και πάλι μια τέτοια διαδικασία είναι μία: ο δρόμος της σύγκρουσης. Υπήρξαν και αρκετοί διευθυντές που απείχαν από τη διαδικασία δηλώνοντας στάση εργασίας καλυπτόμενοι από την 48 που έχει κηρύξει κατά περίπτωση η ΔΟΕ, αλλά και ελάχιστοι που με τη συμμετοχή τους στην απεργία και την παρουσία τους έξω από τα κέντρα επιμόρφωσης, απέτρεψαν στην πράξη τη διεξαγωγή των σεμιναρίων της ντροπής. Η εικόνα που έχουμε από όλους τους Συλλόγους αποδεικνύει και στην πράξη την καθολική αντίθεση του κλάδου στον κανιβαλικό θεσμό της αξιολόγησης. Αντίθεση που εκφράστηκε και στον σύλλογό μας «Ο Θουκυδίδης» με τον καθημερινό αποκλεισμό όλων των κέντρων επιμόρφωσης και την ακύρωση στην πράξη των σεμιναρίων «επιμόρφωσης».
Βέβαια οι διευθύνσεις σε γραπτό μήνυμα δήλωσαν ότι η αξιολόγηση των στελεχών της θα γίνει με τηλε- εκπαίδευση, για να είναι έτοιμοι όλοι για την αξιολόγηση των συναδέλφων από Σεπτέμβριο. Η τροπή αυτή καταδεικνύει με τον πιο απαίσιο τρόπο ότι αυτοί είναι αποφασισμένοι να περάσουν την πολιτική τους. Θα πρέπει και εμείς από την πλευρά μας να κάνουμε το ίδιο και να είμαστε σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα γιατί ο αγώνας αυτός συνεχίζεται και δεν είμαστε μόνοι μας.
Οι εργαζόμενοι παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους. Στο υπόλοιπο Δημόσιο οι εργαζόμενοι μέσα από μαζικές συνελεύσεις σε όλους τους χώρους αποφασίζουν ανυπακοή στα εγκληματικά σχέδια της κυβέρνησης. Οι εκθέσεις αυτοαξιολόγησης συλλέγονται ασυμπλήρωτες και παραδίδονται στα σωματεία. Συγκροτείται ένα μέτωπο στο οποίο απαιτείται να συμβάλλουμε αφενός με τη συσπείρωση και μαζική συμμετοχή όλων μας στις διαδικασίες – συνελεύσεις των κατά τόπους συλλόγων και αφετέρου με το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων τόσο στην εκπαίδευση, όσο και σε όλο το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με συνελεύσεις, οργάνωση από τη βάση και κοινές επιτροπές αγώνα. Και σε αυτό το κομμάτι η Αριστερά έχει και υποχρέωση να οργανώσει τον αγώνα αλλά και την εμπειρία να το κάνει.
Η εμπειρία των δυο τελευταίων χρόνων απέδειξε ότι για να αντιμετωπιστεί η πολιτική που οδηγεί τους εργαζόμενους στην ανεργία και στην εξαθλίωση δεν αρκούν πλέον μόνο παρεμβάσεις διαμαρτυρίας και καταγγελίας. Η απεργία των Χαλυβουργών, η απεργία των καθηγητών, ο αγώνας των απολυμένων της ΕΡΤ, η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, ο αγώνας των διαθέσιμων καθηγητών και των σχολικών φυλάκων, αλλά και ο ηρωικός αγώνας των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών δείχνουν το δρόμο για όλους τους εργαζόμενους. Η μέχρι τώρα αδυναμία των αγώνων για ανατροπή αυτής της πολιτικής στο σύνολό της, δείχνει την αναγκαιότητα αναβάθμισης του κινήματος. Κάνει φανερή την απαίτηση για ανυποχώρητο - διαρκή αγώνα, συντονισμό και διεύρυνση του μετώπου των εργαζομένων. Η έλλειψη του συντονιστικού κέντρου λόγω της κατάστασης της ΑΔΕΔΥ, αλλά και της στάσης των ομοσπονδιών, οι οποίες αποφεύγουν το συντονισμό και υποχωρούν όταν η κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της, πρέπει να καλυφτεί με τη δημιουργία κέντρου αγώνα και συντονισμού όλων των πρωτοβάθμιων σωματείων που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Έτσι θα βάλουν οι εργαζόμενοι τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Με αγωνιστική ενότητα, αισιοδοξία και ελπίδα, προτάσσοντας τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
