Νέος Ποινικός Κώδικας: Προστατεύουν τους καταχραστές, διώκουν το πολιτικό φρόνημα

Παρά τον μανδύα «προοδευτικότητας» ορισμένων διατάξεων (εναλλακτικές ποινές, κοινωφελή εργασία, κατ’ οίκον έκτιση ποινής,  χρηματικές ποινές αντί για φυλάκιση κ.α.), στο σχέδιο αλλαγών του Ποινικού Κώδικα δεν λείπουν οι αντιδραστικές προτάσεις στην κατεύθυνση της αυταρχικότερης θωράκισης του κράτους, όπως η πρόβλεψη για ισόβια σε όσους βίαια προσβάλλουν το δημοκρατικό πολίτευμα ακόμα και με προπαρασκευαστικές πράξεις, ακόμα και μέσω διαδικτύου.
Βασική επιλογή του νέου Ποινικού Κώδικα είναι η κατάργηση του Ν. 1608/1950 «Περί αυξήσεως των ποινών των προβλεπομένων για τους καταχραστάς του Δημοσίου» και όλων των άρθρων που τον συνοδεύουν. Στο όνομα της αναλογικότητας των ποινών, το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης που ενήργησε σε βάρος του Δημοσίου (δωροδοκίες, επιβλαβείς συμβάσεις κλπ) ουσιαστικά προστατεύεται χάρη στην υιοθέτηση ευεργετικότερων ποινών, ενώ εκατοντάδες υποθέσεις διαφθοράς, που εκκρεμούν, κινδυνεύουν να παραγραφούν. Στα χρόνια της μνημονιακής λεηλασίας, με τα απανωτά εγκλήματα ενάντια στην κοινωνία, οι καταχραστές του δημοσίου χρήματος θα πέφτουν στα «μαλακά», την ίδια ώρα που κατάσχονται λογαριασμοί και σπίτια των λαϊκών νοικοκυριών. 
Τα όρια της δίωξης του φρονήματος αγγίζουν και τα ειδικά άρθρα που αφορούν την προσβολή του πολιτεύματος, θυμίζοντας άλλες σκοτεινές εποχές. Η ρύθμιση αυτή, πιστή στο πνεύμα τρομοκράτησης και καταστολής όσων αντιστέκονται στη βαρβαρότητα του συστήματος, θα προβλέπει κάθειρξη από δέκα χρόνια έως ισόβια, σε όποιον «επιχειρεί με βία ή απειλή βίας να καταλύσει, να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα», αλλά και σε όποιον «δημόσια ή με διάδοση εγγράφων, εικόνων ή παραστάσεων ή μέσω Διαδικτύου προκαλεί με πρόθεση ή προσπαθεί να διεγείρει άλλους στην επιχείρηση πράξης», από εκείνες που αναφέρονται στα συγκεκριμένα άρθρα.
Είναι φανερό ότι αν υιοθετηθεί ένα τέτοιο νομοθέτημα, ανοίγει ο δρόμος για καταχρηστικές διώξεις χιλιάδων ανθρώπων, που μπορεί απλά με μια ανάρτηση στο διαδίκτυο να κριτικάρουν την κυρίαρχη πολιτική και να καλούν π.χ. σε αγώνες ενάντια στο καθεστώς της φτώχειας και του αυταρχισμού. 
Οι κυβερνητικές παλινωδίες με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και η γενικότερη αντιμεταναστευτική πολιτική, η ποινικοποίηση των απεργιών και κάθε κοινωνικής διαμαρτυρίας, οι φυλακές τύπου Γ, η αστυνομοκρατία στο δημόσιο χώρο και η μετατροπή της ακροδεξιάς ατζέντας σε επίσημη κυβερνητική πολιτική, αποτελούν τυπικά δείγματα της οικοδόμησης τους κράτους «έκτακτης ανάγκης». Ο νέος Ποινικός Κώδικας είναι ένα μέσο ακόμα για την πειθάρχηση των «από κάτω» και την αποδοχή του κοινωνικού μοντέλου της εξοντωτικής λιτότητας, αθωώνοντας παράλληλα του διεφθαρμένους αξιωματούχους των αστικών δυνάμεων.
Η νέα απειλή για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες όλων μας πρέπει να σημάνει συναγερμό για το κίνημα και την Αριστερά. Πρόκειται για ακόμα έναν σοβαρότατο λόγο, ώστε η συμμορία Σαμαρά-Βενιζέλου να γίνει παρελθόν άμεσα.