Η νίκη στις 25 Ιανουαρίου δεν είναι νίκη ευρέως λαϊκού μετώπου, αλλά νίκη της Αριστεράς που δίκαια έπεισε.
Στις πρόσφατες εκλογές, είναι σε όλους γνωστό, ότι το εκλογικό σώμα δημιούργησε ένα υποστηρικτικό μέτωπο κατά πολύ ευρύτερο από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η ιδεολογική απεύθυνση ήταν πολύ μεγαλύτερη από την ιδεολογική κάλυψη. Και έγινε αποδεκτή. Όπως αποδεκτή έγινε και η νέα κυβέρνηση από ένα ακόμα ευρύτερο τμήμα του λαού. Έτσι η αποδοχή φθάνει σε ποσοστά πρωτόγνωρα που ξαφνιάζουν.
Συνειδητοποιούμε , ότι εκτός από την αποκατάσταση της λαϊκής αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας κλπ, έχει συντελεστεί και η αποκατάσταση της δομής της πολιτικής. Γιατί η απαξίωση πολιτικής, συνδικαλισμού κλπ είχε σχεδιαστεί επιμελώς και εφαρμοστεί συστηματικά επί σειρά δεκαετιών.
Βλέπουμε επίσης την κινηματική θέληση του ελληνικού λαού που τόσο είχε κατηγορηθεί για αδιαφορία.
Δικαιωθήκαμε λοιπόν, όσοι υποστηρίζαμε ότι τα αποτελέσματα των εκλογών του 2012 και των ευρωεκλογών του 2014, εξέφραζαν κινηματική δυναμική. Απλά η φαινομενική αδιαφορία ήταν αποτέλεσμα της επίμονης προσπάθειας απαξίωσης της πολιτικής ζωής, όπως αυτή εκφραζόταν από τα διαπλεκόμενα και διεφθαρμένα κόμματα εξουσίας. Η γνωστή ρήση των Ισπανών ‘’ μη φωνάζετε γιατί θα ξυπνήσουμε τους Έλληνες’’, πόσο άδικη ήταν. Το ξέσπασμα στις πλατείες τότε και τα αποτελέσματα των εκλογών του 2012 τους διέψευσαν πανηγυρικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εισέπραξε αυτή την κινηματική δυναμική. Γιατί παρέμεινε στην κρίση, σταθερός στις θέσεις του : στην οικονομία, την υγεία, τήν παιδεία, την απασχόληση, την ανάπτυξη κλπ. Παρέμεινε σταθερός στην υποστήριξη του σε όλες τις λαϊκές κινητοποιήσεις : ΕΡΤ, Σκουριές, μετανάστες, καθαρίστριες, υπόθεση Ρωμανού πρόσφατα κλπ. Και έτσι φτάσαμε σε αυτά τα πρωτόγνωρα και αδιαμφισβήτητα εκλογικά αποτελέσματα και την κυβέρνηση της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.
Και ναι η κυβέρνηση, για να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, χρειάζεται την συμμετοχή, την ενεργό υποστήριξη μεγάλου λαϊκού τμήματος. Χρειάζεται μεγάλο υποστηρικτικό μέτωπο. Και το είχε στις εκλογές. Και το έχει και διογκούμενο και τώρα. Όμως όλοι οι πολίτες και αυτοί που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ και όλοι που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και όλοι που υποστηρίζουν τόσο ένθερμα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μα όλοι, οι τόσοι και τόσο πολλοί, γνωρίζουν συνειδητά, ότι ψήφισαν και υποστηρίζουν την ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Δεν υπάρχουν ούτε αμφιβολίες ούτε ψευδαισθήσεις για αυτό.
Και εμείς αυτήν την μοναδική, παλλαϊκή επίγνωση, μην την χαρίσουμε. Μην αρχίσουμε τους συμψηφισμούς, μην την χαραμίσουμε όπως τόσες φορές έχει γίνει στο παρελθόν. Είναι η ευκαιρία της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Η ευκαιρία να συνειδητοποιήσει ο λαός μας, να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι η ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι δίπλα μας. Είναι αυτή που μας εκφράζει. Αυτή που διεκδικεί τα δικαιώματα μας, τα ταξικά και κοινωνικά. Να διαψεύσουμε τους φόβους που δημιούργησε μια πολύχρονη αντιλαϊκή προπαγάνδα. Να ξαναπάρει η ΑΡΙΣΤΕΡΑ την ιδεολογική της ηγεμονία. Την θέση που της ταιριάζει.
Δεν χρειάζεται να καλυπτόμαστε πίσω από ‘’εθνικό μέτωπο’’ ή ‘’πατριωτικό μέτωπο’’, για να μην φοβηθεί ο κόσμος. Τους δικούς μας φόβους φοβόμαστε. Ναι ‘’μέτωπο κοινωνικής σωτηρίας’’ αλλά γύρω και με σπονδυλική στήλη της ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Αυτή η δυναμική συνειδητοποίηση του λαού έχει ήδη συντελεστεί. Το βλέπουμε στην πλατεία : τα μάτια δεν είναι οργισμένα αλλά χαρούμενα, τα σηκωμένα χέρια δεν κινούνται απειλητικά αλλά ανοίγουν σαν σε αγκαλιά, τα χείλη δεν είναι σφιγμένα αλλά πανηγυρίζουν. Δεν υπάρχει φόβος, ταπείνωση, ντροπή. Σαν να ξεδιψάσαμε, σαν να ξανααναπνεύσαμε. Φαίνονται λόγια. Είναι όμως η αλήθεια που την νιώσαμε ΟΛΟΙ.
Όμως για να μην φύγει ο ενθουσιασμός, για να εξακολουθήσει η συσπείρωση γύρω από την ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση.
Θα πρέπει να αναβαθμίσουμε το κόμμα μας με δυνάμωμα της εσωτερικής μας δημοκρατίας.
Θα πρέπει οι οργανώσεις μας να συνδιαλαγούν, να ενεργοποιηθούν, να αναπτύξουν πρωτοβουλίες.
Τώρα είναι η μεγάλη πρόκληση. Το κόμμα να γίνει κόμμα μελών, με έντονη δραστηριότητα και όχι μόνο των στελεχών. Και όπως έχει πολλές φορές λεχθεί και αποτελεί ανάγκη, εναλλαγή στις δομές, με διαφύλαξη του μεγάλου μας ατού, της πολιτασικότητάς μας, αλλά και με στήριξη των ειλημμένων αποφάσεων.
Ο αγώνας στον ‘’λάκκο των λεόντων’’ τώρα ξεκίνησε. Καλός ο ενθουσιασμός αλλά τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει το κόμμα. Όχι σεχταριστικά αλλά σαν σταθερή συνειδητή υποστηρικτική δύναμη. Καλός ο ενθουσιασμός αλλά στα δύσκολα είναι απαραίτητο το κόμμα. Εύχομαι να μην αποδειχθεί.
