Μία από τις «καταβολές» του λαϊκού ρεύματος που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη μεγάλη εκλογική νίκη και την κυβέρνηση ήταν το «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» –αυτό το προδρομικό σκίρτημα του «αντιπαγκοσμιοποιητικού κινήματος» που επανασύνδεσε τη μαζική κινηματική πρωτοπορία, έστω θολά και αντιφατικά, με το αντικαπιταλιστικό πρόταγμα.
Σήμερα, ό,τι ήθελε βαθύτερα να πει αυτό το σύνθημα, επανέρχεται ως πιεστική ανάγκη να απαντηθεί το άμεσο πολιτικό δίλημμα που συμπυκνώνει την αντιπαράθεση με τους δανειστές, το εγχώριο και διεθνές σύστημα. Τώρα, το άμεσο δίλημμα είναι «στάση πληρωμών στους τοκογλύφους δανειστές ή στάση πληρωμών σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες;». Και η απάντηση είναι –αν μιλάμε για ριζοσπαστική Αριστερά– μία και μοναδική: στάση πληρωμών στα τοκοχρεολύσια, διότι για μας «οι κοινωνικές ανάγκες είναι πάνω από το χρέος». Αλλά και γενικότερα: η κατάργηση των μνημονίων ενάντια και πάνω από τους εκβιασμούς των δανειστών, η ανατροπή της λιτότητας πάνω από τα κέρδη των καπιταλιστών, οι κοινωνικές ανάγκες πάνω από το χρέος και τις απαιτήσεις των τοκογλύφων.
Η επιλογή αυτή εμπεριέχει και εξειδικεύεται σε μια σειρά άλλες: Η πληρωμή μισθών και συντάξεων δεν μπορεί ούτε να μετατεθεί ούτε να υποτιμηθεί μέσα από το «παράλληλο νόμισμα» για να πληρώνονται «πλήρως και εγκαίρως» τα τοκοχρεολύσια στους τοκογλύφους δανειστές. Η δημόσια υγεία δεν μπορεί να αφεθεί να καταρρεύσει καθηλωμένη στο μνημονιακό κρεβάτι του Προκρούστη των πρωτογενών πλεονασμάτων ώστε νε εξασφαλίζονται πόροι για τους τοκογλύφους. Οι δημόσιοι πόροι στη μορφή των δημόσιων επιχειρήσεων ή ευρύτερα της δημόσιας περιουσίας δεν μπορούν να ξεπουληθούν ούτε να «αξιοποιηθούν» από και για τα ιδιωτικά καπιταλιστικά συμφέροντα. Τα μνημόνια και η λιτότητα που ο λαός έδιωξε στις εκλογές από την πόρτα, δεν μπορούν να επανέλθουν εκβιαστικά από το παράθυρο.
Όλα αυτά δεν μπορούν να συμβούν επειδή οι δανειστές, το εγχώριο και διεθνές σύστημα εκβιάζουν τη διατήρηση της «ανώτατης αρχής» ότι το χρέος και τα καπιταλιστικά κέρδη είναι πάνω από τους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές ανάγκες. Πρέπει «εδώ και τώρα», γιατί ο χρόνος πιέζει και η απάντηση δεν μπορεί να περιμένει, να εγκαταστήσουμε τη δική μας «ανώτατη αρχή»: οι κοινωνικές ανάγκες πάνω από το χρέος - διαγραφή του χρέους και όχι μια νέα μνημονιακή υποτίμηση των κοινωνικών αναγκών!
Φτάσαμε ως εδώ σφυρηλατώντας ένα «συμβόλαιο» με την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τα κινήματα αντίστασης, ότι ερχόμαστε για να καταργήσουμε τα μνημόνια και να ανατρέψουμε τη λιτότητα. Και έτσι θα συνεχίσουμε! Η κατεύθυνση των εξελίξεων κρίνεται τώρα, και αυτές οι αποφασιστικές επιλογές για να ανοίξουμε τον δικό μας δρόμο, πρέπει να γίνουν τώρα!
