Η τακτική κατευνασμού του αντιπάλων, δηλαδή της ελληνικής άρχουσας τάξης και των μηχανισμών της από τη μια και των δανειστών από την άλλη, έφτασε στα όριά της. Αποδείχτηκε ότι ο αντίπαλος δεν κατευνάζεται και, αντίθετα, επιζητεί τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τη συντριβή του προγράμματός του που ψήφισαν τα μέλη του αλλά και των εξαγγελιών της ΔΕΘ που ψήφισαν οι υποστηρικτές του.
Ως εμβληματικό πρόσωπο των δανειστών, η Μέρκελ δήλωσε (λίγα μόνο 24ωρα μετά τη συνάντησή της με τον Τσίπρα) ότι η Ελλάδα πρέπει «να εκπληρώσει τις φιλοδοξίες που όλοι έχουμε». Μπορείτε να προτείνετε όσες εναλλακτικές θέλετε, μας είπε πρακτικά η καγκελάριος, «όμως», όπως τόνισε, «τελικά το γενικό πλαίσιο πρέπει να καταλήγει στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα», εννοώντας πέρα από κάθε αμφιβολία τη συνέχιση της λιτότητας. Μάλιστα άφησε να διαρρεύσει ότι στην κατ’ ιδίαν συνάντηση πρότεινε ευθέως στον Τσίπρα τη μείωση των συντάξεων. Πιο επιθετικά ο επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών για ευρωπαϊκά θέματα, Γκ. Γκίχμπαουμ, δήλωσε ότι «αντί να παρακαλάει ο Τσίπρας για βοήθεια τους Ρώσους, καλύτερα να ετοιμάσει μια λίστα με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις» –εννοείται πάντα στη γραμμή της λιτότητας.
Ο «σοσιαλιστής» Σουλτς έχει αναλάβει τα πισώπλατα χτυπήματα, την ίδια στιγμή που ο Ντράγκι, ως νέος δρ Μένγκελε, δοκιμάζει το όρια χρηματοδοτικής ασφυξίας της ελληνικής κυβέρνησης –με τον κίνδυνο να του μείνει στα χέρια το πειραματόζωο. Οι ίδιοι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί –σε συνεργασία με τους ντόπιους συμμάχους τους και εν είδει ληστοσυμμορίτη– άρπαξαν τα 11 δισ. του ΤΧΣ για να μην μπορέσει να τα αξιοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ προς όφελος του λαού. Έκλεψαν και τα 1,9 δισ. που έχουν προκύψει από τα υπέρογκα κέρδη της ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα, και τα οποία είχαν αναγνωριστεί ως τέτοια και συνεπώς οι δανειστές είχαν αποδεχθεί ότι θα τα επέστρεφαν στην Ελλάδα.
Υπαγορεύουν όρους ενώ δεν έχουν δώσει φράγκο στην Ελλάδα από τον Αύγουστο του 2014 (ενώ η Ελλάδα έχει πληρώσει μόνον μέσα στο 2015 πάνω από 6 δισ. ευρώ) και απαιτούν, μέσω διαρροών, αντικαταστάσεις υπουργών.
Στο εσωτερικό μέτωπο, η άρχουσα τάξη άρχισε να «μιλάει». Τα ΜΜΕ σκληραίνουν τη στάση τους απέναντι στην κυβέρνηση, ενώ η μία από τις δύο «ναυαρχίδες» του κεφαλαίου, το «Βήμα», εγκατέλειψε τα γλυκόλογα και ζητάει από τον πρωθυπουργό να υπογράψει νέο μνημόνιο εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι, όπως γράφει μια στήλη, «απολαμβάνει υψηλή δημοφιλία». Η ίδια στήλη τρίζει τα δόντια στους εχθρούς της άρχουσας τάξης γράφοντας με πρωτοφανές θράσος: «Δεν μπορεί λοιπόν ο πρωθυπουργός να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη επειδή μια ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετη με το συμβιβασμό. Δεν μπορεί η άρνηση δύο-τριών μαρξιστών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση, στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η οποία είναι κόντρα σε κάθε πλαίσιο λειτουργίας της ΕΕ, να σταθεί εμπόδιο για έναν έντιμο συμβιβασμό».
Σε άλλο άρθρο γνώμης της εν λόγω εφημερίδας με τίτλο «Ρήξη με τις ιδεοληψίες, όχι με την Ευρώπη» διατυπώνεται η άποψη ότι «ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του δεν εξελέγησαν για να μας οδηγήσουν σε ρήξη με την Ευρώπη». Τις απόψεις του συντάκτη, αλλά ακόμη και την ορολογία του περί ιδεοληψιών, μερκελισμού του Τσίπρα κ.λπ., αναπαρήγαγαν σαν κασέτα ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Θεοδωράκης στη συζήτηση στη Βουλή, φανερώνοντας ανοικτά την ενιαία καθοδήγηση της άρχουσας τάξης προς τα όργανά της.
Το ίδιο έντυπο («Βήμα») «ανακαλύπτει» ρήγμα εντός της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας στο Brussels Group, ανάμεσα ακόμη και σε εξαιρετικά συστημικούς συνεργάτες του υπ. Οικονομικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η εφημερίδα θεωρεί ακόμη και την Ε. Παναρίτη υπερβολικά αντιμνημονιακή και μας «εκμυστηρεύεται» ότι προτίμηση των δανειστών είναι να συζητούν όχι με αυτήν αλλά με τον πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, Γ. Χουλιαράκη.
Αλλά δεν είναι μόνο οι δηλώσεις. Κυρίως είναι οι πράξεις του βαθέος κράτους, που παραμένει ανέγγιχτο με ευθύνη της νέας κυβέρνησης: οι πλούσιοι συνεχίζουν να βγάζουν ανενόχλητοι τα λεφτά τους στο εξωτερικό επειδή όλοι οι τραπεζίτες, και κυρίως ο Στουρνάρας, παραμένουν στις θέσεις τους. Η κ. Σακελλαρίου του ΤΧΣ «από λάθος» απέσπασε και έστειλε με την άνεσή της τα 1,2 δισ. στον EFSF και όμως, ακόμη και μετά από αυτό παραμένει στη θέση της. Η γενική γραμματέας Εσόδων, Αικ. Σαββαΐδου, κάνει επικοινωνιακό μποϊκοτάζ στην κυβέρνηση με εγκύκλιο για φορολόγηση ανείσπρακτων ενοικίων. Τα ίδια κάνουν και οι υπόλοιποι γενικοί γραμματείς και άλλοι ανώτεροι υπάλληλοι που είχε επιλέξει ο Σαμαράς και που, παρ’ όλα αυτά, παραμένουν στη θέση τους. Οι δικαστές οργιάζουν με αποφάσεις σε βάρος των φτωχών και υπέρ του συστήματος. Οι στρατοκράτες απειλούν εμμέσως βάζοντας τους ΟΥΚάδες να βροντοφωνάξουν το πού έχουν οι ανώτεροί τους γραμμένες τις απόψεις της κυβέρνησης. Τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια εκτοξεύουν τους οχετούς τους και, ενώ η κυβέρνηση δεν έχει ούτε έναν τηλεοπτικό σταθμό με το μέρος της, δεν έχει ακόμη ανοίξει την ΕΡΤ και, κυρίως, δεν έχει χτυπήσει τη διαπλοκή των καταχρεωμένων ιδιωτικών μεγαλοσταθμών.
Η κυβέρνηση, όχι για να κάνει σοσιαλισμό αλλά για να υλοποιήσει την κοινωνική σωτηρία που επαγγέλλεται, οφείλει να αλλάξει γρήγορα πρόσωπα και θεσμούς και να υλοποιήσει πλήρως και γρήγορα τις εξαγγελίες της ΔΕΘ. Αλλά είναι φανερό ότι για την άρχουσα τάξη σε Ελλάδα και Ευρώπη, ακόμη και τα μέτρα κοινωνικής σωτηρίας είναι μέτρα ρήξης με το σύστημα, είναι μέτρα αντικαπιταλιστικά.
Όμως η ρήξη δεν μπορεί να γίνει επιτυχημένα όταν την επιβάλλει ο αντίπαλος. Η κυβέρνηση λέει ότι έχει κόκκινες γραμμές (όχι σε μειώσεις συντάξεων, όχι σε ομαδικές απολύσεις, όχι σε γενική αύξηση ΦΠΑ, όχι σε ιδιωτικοποιήσεις). Για να υποστηριχτεί με συνέπεια η μη παραβίαση αυτών των «κόκκινων γραμμών» χρειάζεται στοιχειώδης προετοιμασία, δηλαδή χρειάζονται τουλάχιστον οι άμεσες αλλαγές προσώπων και θεσμών που περιγράψαμε. Και χρειάζεται και συμμετοχή και προετοιμασία του κόμματος σε αυτή την κατεύθυνση. Αλλιώς κανείς δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά τα περί ρήξης. Ούτε οι δανειστές για να την αποφύγουν, ούτε ο λαός για να τη στηρίξει.
