Το Σαββατοκύριακο 21-22 Μάρτη διεξήχθη το πανελλαδικό διήμερο της Αριστερής Ενότητας. Η ΑΡΕΝ είναι το συνδικαλιστικό όχημα στο οποίο συμμετέχει η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ στα πανεπιστήμια. Το πανελλαδικό θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί τομή καθώς θα μπορούσε να πει κανείς ότι έβαλε τις βάσεις για να αλλάξει η φυσιογνωμία της ΑΡΕΝ όπως μέχρι τώρα την ξέραμε.
Το πανελλαδικό ξεκίνησε με αργοπορία και τις 2 μέρες. Θα έλεγε κανείς ότι ένα πανελλαδικό αυτήν την εποχή θα ασχολούνταν με πολιτικά θέματα. Αντίθετα δεν ασχολήθηκε σχεδόν καθόλου με αυτό. Σοβαρός πολιτικός διάλογος με επιχειρήματα πάνω στο τι πρέπει να κάνει η ΑΡΕΝ στα πανεπιστήμια, ποια η στάση της απέναντι στην κυβέρνηση, ποια η πολιτική που πρέπει να χαράξει απέναντι στην «άλλη» Αριστερά, δεν έγινε. Θα αναρωτιόταν κάποιος εύλογα, με τι ασχολήθηκε τότε η ΑΡΕΝ; Τα σχήματα επέλεξαν να ασχοληθούν με οργανωτικά ζητήματα, όπως το ποιο θα είναι το μέτρο στις ψηφοφορίες και το αν θα έχει η ΑΡΕΝ άξονα θέσεων πάνω στην έρευνα. Επέλεξαν την αντιδημοκρατική εμβάθυνση καταργώντας το ιστορικό 2/3 για τις ψηφοφορίες και αντικαθιστώντας το με πλειοψηφία 50%+1, γεγονός που δεν αφήνει με κανέναν τρόπο σε μία μειοψηφία όχι το δικαίωμα να καταγράφεται στις αποφάσεις, αλλά ούτε καν να μπορεί να ασκήσει σοβαρή πίεση για να αποτρέψει προτάσεις με τις οποίες διαφωνεί ακόμα και αν αυτή η μειοψηφία φτάνει στο 49%. Επέλεξαν την αντιδημοκρατική εμβάθυνση με την πρακτική αδυναμία να υπάρχουν τοποθετήσεις ατόμων.
Το πιο παράδοξο όλου του πανελλαδικού όμως είναι το γεγονός πως οι δύο μεγάλες τάσεις της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες δήθεν ανησυχούν για την αυτονομία της ΑΡΕΝ ώστε να μη γίνει η ΑΡΕΝ κυβερνητική παράταξη, επέλεξαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να κάνουν το πανελλαδικό διήμερο πεδίο τασικών ανταγωνισμών εν όψει του ιδρυτικού συνεδρίου της Νεολαίας. Δεν δίστασαν ακόμα και να καταπατήσουν τις αποφάσεις που πριν από 2 μέρες πήραν και πριν από 2 ώρες ψήφισαν, δηλαδή το μέτρο 50%+1. Αυτές οι πρακτικές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια την ΑΡΕΝ στο να γίνει μια κυβερνητική παράταξη η οποία το μόνο που θα κάνει θα είναι να προσπαθεί να αποσπά τη συναίνεση από το κοινωνικό σώμα για τις πολιτικές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ο γράφων έχει πολύ διαφορετική άποψη για το τι θα όφειλε να κάνει η Αριστερή Ενότητα. Αυτήν την εποχή, που ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός, η ΑΡΕΝ θα όφειλε να μιλήσει πολιτικά και στις διαδικασίες της και στις συνελεύσεις, όπου αυτές βγαίνουν. Να βγει με θάρρος και να πει ότι στηρίζει πολιτικά τη συγκυβέρνηση στα ευεργετικά μέτρα που παίρνει για τις υποτελείς τάξεις και να κάνει σκληρή κριτική στα λάθη. Να πει στους φοιτητές με θάρρος και ειλικρίνεια ότι η συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση δεν είναι ούτε νίκη ούτε ισοπαλία, ότι δεν αποτελεί περίοδο χάριτος από τους εταίρους, ότι πρέπει οι φοιτητές να διεκδικήσουν αυτά που τους αναλογούν στη μέριμνα, στα δικαιώματα. Να ανοίξει τις μεγάλες πολιτικές συζητήσεις στους συλλόγους για την ΕΕ και το ευρώ, και όχι να αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι αυτά τα ζητήματα χαρακτηρίζοντάς τα μικροπολιτικά και από την άλλη μεριά να βουτά ολόκληρη στον φοιτητοκεντρισμό.
Η ΑΡΕΝ όλο το προηγούμενο διάστημα υποστήριζε πως πρέπει να φύγει η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έτσι ώστε η ανάδειξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε κυβέρνηση να ανοίξει νέα πεδία διεκδίκησης στους «από κάτω». Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε, τώρα που είναι σε θέση να υλοποιήσει το συγκρουσιακό και διεκδικητικό πολιτικό της σχέδιο, δεν το κάνει. Προτιμά να μείνει στη γωνία και να μετεξελιχθεί σε άβουλο παρατηρητή της κυβέρνησης.
