ΨΗΦΙΣΜΑ Α΄ ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Σαν  επα­νά­λη­ψη  κα­κό­γου­στου  έργου  είναι  πλέον  οι  ει­δή­σεις  που  φτά­νουν  κα­θη­με­ρι­νά  για  ναυά­για  και  θα­νά­τους  με­τα­να­στών/με­τα­να­στριών  και  προ­σφύ­γων. Ένα  έργο  που  πρέ­πει  να  στα­μα­τή­σει  να  παί­ζε­ται  εδώ  και  τώρα!

Πόση  θλίψη; Πόση  οργή; Πόσοι  πνιγ­μέ­νοι  στον  πάτο  της  Με­σο­γεί­ου  και  πόσοι  νε­κροί  στα  ναρ­κο­πέ­δια;  Και  ποια  η  θέση  της  κοι­νω­νί­ας  για  αυ­τούς  τους  αν­θρώ­πους; Τώρα, που  το  δο­λο­φο­νι­κό  χέρι  δεν  είναι  οι  κακοί  μου­σουλ­μά­νοι  φο­ντα­με­ντα­λι­στές  αλλά  η  πο­λι­τι­σμέ­νη  ΕΕ, δε  θα  βρο­ντο­φω­νά­ξου­με  “je suis”;

Πόσα  χρή­μα­τα  ακόμα  σκορ­πι­σμέ­να  για  το  κλει­δα­μπά­ρω­μα  και  την «προ­στα­σία» της  πο­λι­τι­σμέ­νης  και  ευ­η­με­ρού­σας (ίσως  όχι  για  πολύ  ακόμα) Ευ­ρώ­πης; Πόση  μι­σαν­θρω­πιά  και  σκλη­ρό­τη­τα  άραγε  είναι  ακό­μα­κρυμ­μέ­νη  στον  ου­μα­νι­σμό  του  δυ­τι­κού  κό­σμου;

Είναι  απί­στευ­το  στην  Ευ­ρώ­πη  του  21ου  αιώνα  να  κι­νεί­ται  με  τόση  ευ­κο­λία  το  κε­φά­λαιο  και  τα  εμπο­ρεύ­μα­τα  και  να  είναι  αδια­νό­η­το  να  κι­νη­θούν  οι  άν­θρω­ποι. Σύ­νο­ρα  ανοι­χτά  πια, αλλά  μόνο  για  τα  χρή­μα­τα  και  τις  τρά­πε­ζες. Η  ΕΕ  συ­νέ­βα­λε, στο  πλευ­ρό  πάντα  του  πρώ­του  δι­δά­ξα­ντα, του  ΝΑΤΟ, σε  πο­λέ­μους  και  λη­στρι­κές  αρ­πα­γές  του  φυ­σι­κού, και  όχι  μόνο, πλού­του  ανά  τον  κόσμο  και  νό­μι­σε  ότι  θα  εμπο­δί­σει  το  διάβα  τον  αν­θρώ­πων, αλλά  μά­ταια. Γέν­νη­σε  τη  φτώ­χεια  και  την  εξα­θλί­ω­ση, χώ­ρι­σε  τους  αν­θρώ­πους  σε  κα­τη­γο­ρί­ες  και  τώρα  οι  κυ­βερ­νή­σεις  της  σκορ­πά­νε  τρόμο  για  να  συ­νε­χί­σουν  την  εκ­με­τάλ­λευ­ση  ντό­πιων  και  ξένων.

Πριν  2 χρό­νια  με  το  ναυά­γιο  στο  Φαρ­μα­κο­νή­σι  ανα­τρι­χιά­σα­με  και  βγή­κα­με  στο  δρόμο, γι’ άλλη  μια  φορά. Με  το  ναυά­γιο  στη  Λα­μπε­ντού­ζα  βγή­κα­με  από  τα  ρούχα  μας  και  φω­νά­ξα­με  με  όση  φωνή  μας  είχε  απο­μεί­νει  για  να  στα­μα­τή­σουν  οι  δο­λο­φο­νι­κές  πρα­κτι­κές  της  Ευ­ρω­παϊ­κής  Ένω­σης. Σή­με­ρα,  φτά­σα­με  να  ακού­με  κάθε 2-3 μέρες  για  νέους  πνιγ­μούς  και  στε­κό­μα­στε  μου­δια­σμέ­νοι.

Είναι  τα­ξι­κό  μας  χρέος  να  στα­θού­με  στο  πλευ­ρό  αυτών  που  αγω­νί­ζο­νται  και  αντι­στέ­κο­νται. Ντό­πιοι  και  ξένοι  να  διεκ­δι­κή­σου­με  το  ανα­φαί­ρε­το  δι­καί­ω­μά  μας  για  ζωή  κι  αξιο­πρέ­πεια. Να  ανα­γκά­σου­με  κυ­βερ­νή­σεις  και  ΕΕ  να  στα­μα­τή­σουν  τις  δο­λο­φο­νι­κές  πρα­κτι­κές  απο­κλει­σμού  της  Ευ­ρώ­πης. Ενά­ντια  στην  πο­λι­τι­κή  του  μί­σους  και  του  ρα­τσι­σμού, να  ενω­θού­με  και  να  διεκ­δι­κού­με  έναν  άλλο  κα­λύ­τε­ρο  κόσμο.

Η  πα­ρο­χή  τα­ξι­διω­τι­κών  εγ­γρά­φων  στους  πρό­σφυ­γες, η  κα­τάρ­γη­ση  των  συν­θη­κών  του  Δου­βλί­νου  και  της  Σέ­γκεν, αλλά  και  το  άνοιγ­μα  των  συ­νό­ρων  της  Ευ­ρώ­πης, είναι  πια  μο­νό­δρο­μος  για  να  στα­μα­τή­σου­με  να  θρηνούμε  νε­κρούς  που  με­τριού­νται  πια  σε  εκα­το­ντά­δες. Και  βέ­βαια  είναι  ζω­τι­κής  ση­μα­σί­ας  να  ξε­κι­νή­σει  άμεσα  νέα  δια­δι­κα­σία  νο­μι­μο­ποί­η­σης  για  όλους  και  όλες  τους  με­τα­νά­στες  και  με­τα­νά­στριες.

Τα  πε­ρά­σμα­τα  στε­νεύ­ουν  και  οφεί­λου­με­να  δια­λέ­ξου­με  έμπρα­κτα  πλευ­ρά.

Τέρμα  πια  στις  αυ­τα­πά­τες. Ή  με  το  κε­φά­λαιο ή  με  τους  πρό­σφυ­γες  και  τους  με­τα­νά­στες.

Ετικέτες