Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ TOY ΑΔΜΗΕ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ

Α.   ΣΤΟΙ­ΧΕΙΑ ΠΟΥ  ΑΦΟ­ΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩ­ΤΙ­ΚΟ­ΠΟΙ­Η­ΣΗ 

Με την ΠΥΣ 15 της 24.7.2013 (ΦΕΚ 168 Α 13) απο­φα­σί­στη­κε η ανα­διάρ­θρω­ση και ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της ΔΕΗ με:

·      Τον ιδιο­κτη­σια­κό δια­χω­ρι­σμό του Δια­χει­ρι­στή Συ­στή­μα­τος ΑΔΜΗΕ (Ανε­ξάρ­τη­τος Δια­χει­ρι­στής

   Με­τα­φο­ράς Ηλε­κτρι­κής Ενέρ­γειας).

·      Τη δη­μιουρ­γία νέας κα­θε­το­ποι­η­μέ­νης εται­ρεί­ας ηλε­κτρι­σμού (προ­βλέ­πο­ντας λε­πτο­με­ρώς τη

  δια­δι­κα­σία πώ­λη­σής της).

·      Την απο­κρα­τι­κο­ποί­η­ση της ΔΕΗ.

Με τον ν.4237/2014 απο­φα­σί­στη­κε ο ιδιο­κτη­σια­κός δια­χω­ρι­σμός της εται­ρεί­ας «Ανε­ξάρ­τη­τος Δια­χει­ρι­στής Με­τα­φο­ράς Ηλε­κτρι­κής Ενέρ­γειας Α.Ε.» (ΑΔΜΗΕ Α.Ε.) μέσω της πώ­λη­σης και με­τα­βί­βα­σης από τη ΔΕΗ Α.Ε. με­το­χών εκ­δό­σε­ως της ΑΔΜΗΕ Α.Ε. που αντι­στοι­χούν σε πο­σο­στό 66% του κα­τα­βε­βλη­μέ­νου με­το­χι­κού κε­φα­λαί­ου της.

Ήδη έχει προ­κη­ρυ­χθεί δια­γω­νι­σμός για την πώ­λη­ση του 66% του ΑΔΜΗΕ.

Με το ν.4273/2014 απο­φα­σί­στη­κε η δη­μιουρ­γία νέας κα­θε­το­ποι­η­μέ­νης εται­ρεί­ας ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας («μικρή» ΔΕΗ)  στην  οποία  ει­σφέ­ρο­νται υπό τους όρους του νόμου τα εξής στοι­χεία του πα­ρα­γω­γι­κού δυ­να­μι­κού της ΔΕΗ Α.Ε.:

(α) οι κά­τω­θι μο­νά­δες ηλε­κτρο­πα­ρα­γω­γής με καύ­σι­μο λι­γνί­τη :

(i) η μο­νά­δα ηλε­κτρο­πα­ρα­γω­γής ΑΗΣ Αμύ­νταιο Ι και ΙΙ, ισχύ­ος 600MW,

(ii) η μο­νά­δα ηλε­κτρο­πα­ρα­γω­γής ΑΗΣ Με­λί­τη Ι, ισχύ­ος 330MW,

(β) άδεια ηλε­κτρο­πα­ρα­γω­γής για το σταθ­μό πα­ρα­γω­γής Με­λί­τη ΙΙ, ισχύ­ος 450MW,

(γ) επί των πα­ρα­κά­τω λι­γνι­τι­κών πα­ρα­χω­ρή­σε­ων, τα οποία με βάση τα δια­θέ­σι­μα απο­θέ­μα­τα εξα­σφα­λί­ζουν πα­ρο­χή καυ­σί­μου για τη μα­κρό­χρο­νη λει­τουρ­γία των­πα­ρα­πά­νω λι­γνι­τι­κών μο­νά­δων:

(i) τα δι­καιώ­μα­τα εκ­με­ταλ­λεύ­σε­ως του ορυ­χεί­ου Αμυ­νταί­ου συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νό­με­νου του ορυ­χεί­ου Λακ­κιάς και του ορυ­χεί­ου Κλει­διού,

(ii) τα δι­καιώ­μα­τα εκ­με­ταλ­λεύ­σε­ως επί του ορυ­χεί­ου Λόφων Με­λί­της, των ορυ­χεί­ων Κο­μνη­νών Ι και ΙΙ και του ορυ­χεί­ου Βεύης,

(δ) οι κά­τω­θι υδροη­λε­κτρι­κές μο­νά­δες:

(i) η μο­νά­δα πα­ρα­γω­γής ΥΗΣ Πλα­τα­νό­βρυ­ση, ισχύ­ος 116MW,

(ii) η μο­νά­δα πα­ρα­γω­γής ΥΗΣ Θη­σαυ­ρού, ισχύ­ος 384MW,

(iii) η μο­νά­δα πα­ρα­γω­γής ΥΗΣ Άγρας, ισχύ­ος 50MW,

(iv) η μο­νά­δα πα­ρα­γω­γής ΥΗΣ Εδεσ­σαί­ος, ισχύ­ος 19MW,

(v) η μο­νά­δα πα­ρα­γω­γής ΥΗΣ Πουρ­νά­ρι Ι και ΙΙ, συ­νο­λι­κής ισχύ­ος 334MW,

(ε) η μο­νά­δα ηλε­κτρο­πα­ρα­γω­γής με καύ­σι­μο φυ­σι­κό αέριο ΑΗΣ Κο­μο­τη­νής, ισχύ­ος 485MW.

Και η δεύ­τε­ρη αυτή θυ­γα­τρι­κή της ΔΕΗ προ­βλέ­πε­ται να ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί

Β. Η ΙΔΙΩ­ΤΙ­ΚΟ­ΠΟΙ­Η­ΣΗ ΟΜΩΣ ΤΟΣΟ ΣΗ­ΜΑ­ΝΤΙ­ΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑ­ΠΑ­ΝΗ­ΡΩΝ ΕΡΓΩΝ ΥΠΟ­ΔΟ­ΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡ­ΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΑΙΑ ΑΝΤΙ­ΣΥ­ΝΤΑΓ­ΜΑ­ΤΙ­ΚΗ ΚΑΙ ΠΙ­ΘΑ­ΝΟ­ΤΑ­ΤΑ ΔΕΝ ΑΠΟ­ΤΕ­ΛΕΙ ΚΑΝ ΣΥ­ΝΕ­ΠΕΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙ­ΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥ­ΡΩ­ΠΑΪ­ΚΗΣ ΕΝΩ­ΣΗΣ

Προ­σκρού­ει σα­φέ­στα­τα  στο άρθρο 25 παρ. 1 του Συ­ντάγ­μα­τος, το οποίο κα­το­χυ­ρώ­νει την αρχή του κοι­νω­νι­κού κρά­τους  δι­καί­ου και τα δι­καιώ­μα­τα του αν­θρώ­που ως μέ­λους του κοι­νω­νι­κού συ­νό­λου και υπο­χρε­ώ­νει όλα τα κρα­τι­κά όρ­γα­να να δια­σφα­λί­ζουν την απο­τε­λε­σμα­τι­κή και ανε­μπό­δι­στη άσκη­σή τους. Η διά­τα­ξη αυτή δεν απο­τε­λεί ευ­χο­λό­γιο ή μια απλή «κα­τευ­θυ­ντή­ρια αρχή» αλλά δε­σμεύ­ει όλα τα όρ­γα­να του κρά­τους, νο­μο­θε­τι­κά, εκτε­λε­στι­κά και δι­κα­στι­κά στην προ­στα­σία και στη μη αναί­ρε­ση των βα­σι­κών πτυ­χών του κοι­νω­νι­κού κρά­τους, σύμ­φω­να και με την βού­λη­ση του συ­ντα­κτι­κού νο­μο­θέ­τη του 1975 και του 2001, οπότε και ει­σή­χθη αυτή η  διά­τα­ξη. Η δε ευ­θεία και σκό­πι­μη  πα­ρα­βί­α­ση αυτής της διά­τα­ξης όχι μόνον οδη­γεί ευ­θέ­ως στη νο­μο­θέ­τη­ση αντι­συ­νταγ­μα­τι­κών νόμων και στη θέση διοι­κη­τι­κών πρά­ξε­ων κατ’ εξου­σιο­δό­τη­ση αντι­συ­νταγ­μα­τι­κής διά­τα­ξης νόμου, πα­ρα­βιά­ζο­ντας και το άρθρο 43 του Συ­ντάγ­μα­τος, αλλά, πι­θα­νό­τα­τα, οδη­γεί και σε ποι­νι­κή ευ­θύ­νη του­λά­χι­στον των φο­ρέ­ων των εκτε­λε­στι­κών/διοι­κη­τι­κών πρά­ξε­ων για το αδί­κη­μα της με πρό­θε­ση πα­ρα­βί­α­σης του Συ­ντάγ­μα­τος κατά τον Ποι­νι­κό Κώ­δι­κα και κατά την ει­δι­κή διά­τα­ξη του άρ­θρου 86 Συ­ντάγ­μα­τος περί ευ­θύ­νης υπουρ­γών, για όσα αδι­κή­μα­τα τε­λού­νται κατά την άσκη­ση υπουρ­γι­κών κα­θη­κό­ντων και σε αι­τιώ­δη συ­νά­φεια με αυτή την άσκη­ση. 

Αυτό ση­μαί­νει ότι η πα­ρο­χή των ανω­τέ­ρω υπη­ρε­σιών δεν αφή­νε­ται στην τύχη ούτε στους αβέ­βαιους μη­χα­νι­σμούς της αγο­ράς, αλλά ανα­τί­θε­ται, σύμ­φω­να με τα άρθρα 25 και 26 του Συ­ντάγ­μα­τος, σε δη­μό­σια όρ­γα­να, αφού μόνον αυτά είναι σε θέση να εγ­γυ­η­θούν ότι το κοι­νω­νι­κό κρά­τος δεν θα πα­ρα­μεί­νει χάρ­τι­νο, αλλά θα υλο­ποι­η­θεί με όρους δη­μο­σί­ου συμ­φέ­ρο­ντος. Με δε­δο­μέ­νη λοι­πόν την ανω­τέ­ρω συ­νταγ­μα­τι­κή του υπο­χρέ­ω­ση, το Ελ­λη­νι­κό κρά­τος οφεί­λει να έχει στη διά­θε­ση του όλους εκεί­νους τους υλι­κούς πό­ρους που είναι ανα­γκαί­οι για την προ­σή­κου­σα εκ­πλή­ρω­ση της.

Τόσο ο «Ανε­ξάρ­τη­τος Δια­χει­ρι­στής Με­τα­φο­ράς Ηλε­κτρι­κής Ενέρ­γειας» (ΑΔΜΗΕ)  όσο και οι με­γά­λες  ηλε­κτρο­πα­ρα­γω­γι­κές μο­νά­δες είναι ανα­ντι­κα­τά­στα­τες, καθώς έχουν δα­πα­νη­θεί τε­ρά­στια ποσά για την κα­τα­σκευή τους, προ­κει­μέ­νου να ικα­νο­ποι­ή­σουν τις ανά­γκες του Ελ­λη­νι­κού λαού σε ηλε­κτρι­κό ρεύμα και σε τιμές προ­σβά­σι­μες σε όλους τους πο­λί­τες και τους δια­μέ­νο­ντες στην Ελ­λη­νι­κή επι­κρά­τεια. Η νο­μι­κή με­τα­χεί­ρι­ση των υλι­κών αυτών πόρων πρέ­πει, επο­μέ­νως, να είναι αντί­στοι­χη προς την συ­νταγ­μα­τι­κή προ­στα­σία των θε­με­λιω­δών και πα­γί­ων δη­μο­σί­ων σκο­πών, στους οποί­ους είναι αφιε­ρω­μέ­νοι και τους οποί­ους εξυ­πη­ρε­τούν.

 Ακόμη «Η συ­νε­χής και ικα­νο­ποι­η­τι­κή από κάθε άποψη πα­ρο­χή των υπη­ρε­σιών αυτών είναι, κατά κυ­ριο­λε­ξία, ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας για τα φυ­σι­κά πρό­σω­πα και όχι απλώς μια πα­ρο­χή υπη­ρε­σιών κοι­νής ωφε­λεί­ας προς αυτά». Τα πα­ρα­πά­νω προ­κύ­πτουν από την από­φα­ση 1906/2014 της Ολο­μέ­λειας του ΣτΕ, που αφορά στην αί­τη­ση ακύ­ρω­σης της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της ΕΥΔΑΠ και τη με­τα­βί­βα­ση των με­το­χών της εται­ρεί­ας στο ΤΑΙ­ΠΕΔ.

Κατ’ ανα­λο­γί­αν δε του σκε­πτι­κού της από­φα­σης 1906/2014 ΣτΕ, ση­μείο 22 «Επει­δή, η πα­ρο­χή υπη­ρε­σιών κοι­νής ωφε­λεί­ας δεν συ­νι­στά δρα­στη­ριό­τη­τα ανα­πό­σπα­στη από τον πυ­ρή­να της κρα­τι­κής εξου­σί­ας», ισχύ­ουν τα ακό­λου­θα, πε­ρι­γρα­φό­με­να στην ως άνω από­φα­ση και για την πε­ρί­πτω­ση της ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας :

«Τούτο ισχύ­ει όχι μόνο για την πα­ρο­χή του νερού ως ου­σιώ­δους δη­μο­σί­ου και κοι­νω­νι­κού αγα­θού αλλά και προ­κει­μέ­νου περί των υπη­ρε­σιών ΠΑ­ΡΟ­ΧΗΣ ΕΝΕΡ­ΓΕΙΑΣ ΣΕ ΠΑ­ΝΕΛ­ΛΑ­ΔΙ­ΚΗ ΕΜ­ΒΕ­ΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙ­ΚΤΥΩΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΞΥ­ΠΗ­ΡΕ­ΤΟΥΝ ΜΕ ΣΤΟ­ΧΕΥ­ΣΗ ΤΟ ΣΥ­ΝΟ­ΛΟ ΤΟΥ ΕΛ­ΛΑ­ΔΙ­ΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΕ ΤΡΟΠΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑ­ΤΑ­ΚΕΡ­ΜΑ­ΤΙ­ΖΕ­ΤΑΙ Η ΔΥ­ΝΑ­ΤΟ­ΤΗ­ΤΑ ΠΑ­ΡΟ­ΧΗΣ ΤΩΝ ΒΑ­ΣΙ­ΚΩΝ ΕΝΕΡ­ΓΕΙΑ­ΚΩΝ ΑΝΑ­ΓΚΩΝ ΜΕ ΟΡΟΥΣ ΙΔΙΩ­ΤΙ­ΚΗΣ ΑΓΟ­ΡΑΣ ΔΗ­ΛΑ­ΔΗ ΠΡΟ­ΣΦΟ­ΡΑΣ ΠΡΟΣ ΚΕΡ­ΔΟ­ΣΚΟ­ΠΙ­ΚΟ ΣΚΟΠΟ ΑΝΕ­ΞΑΡ­ΤΗ­ΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΝΟ ΔΗ­ΜΟ­ΣΙΟ ΣΥΜ­ΦΕ­ΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΕΝΕΡ­ΓΕΙΑ­ΚΟ ΙΣΟ­ΖΥ­ΓΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΟΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑ­ΛΥ­ΨΗΣ ΤΩΝ ΒΑ­ΣΙ­ΚΩΝ ΑΝΑ­ΓΚΩΝ ΤΩΝ ΠΟ­ΛΙ­ΤΩΝ ΘΑ ΠΡΕ­ΠΕΙ ΝΑ ΠΑ­ΡΑ­ΜΕ­ΝΕΙ ΔΙΑ­ΣΦΑ­ΛΙ­ΣΜΕ­ΝΟ ΠΡΟ­ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΙΝ­ΔΥ­ΝΕΥ­ΣΕΙ ΑΠΟ ΕΝΕΡ­ΓΕΙΑ­ΚΗ ΦΤΩ­ΧΕΙΑ ΤΟ ΣΥ­ΝΟ­ΛΟ ΤΟΥ ΕΛ­ΛΗ­ΝΙ­ΚΟΥ ΛΑΟΥ. Έτσι,  τις πα­ρα­πά­νω υπη­ρε­σί­ες  δύ­να­ται να πα­ρέ­χει μια δη­μό­σια ΜΟΝΟ επι­χεί­ρη­ση που λει­τουρ­γεί υπό νο­μι­κό κα­θε­στώς ιδιω­τι­κού δι­καί­ου ως ανώ­νυ­μη εται­ρεία. Ο χα­ρα­κτή­ρας, όμως, της δη­μο­σί­ας επι­χει­ρή­σε­ως αναι­ρεί­ται στην πε­ρί­πτω­ση της απο­ξε­νώ­σε­ως του Ελ­λη­νι­κού Δη­μο­σί­ου από τον έλεγ­χο της ανω­νύ­μου εται­ρεί­ας δια του με­το­χι­κού κε­φα­λαί­ου, ήτοι της απο­ξε­νώ­σε­ώς του από εκεί­νο το πο­σο­στό των με­το­χών (με­γα­λύ­τε­ρο του 50% σύμ­φω­να με τις δια­τά­ξεις της νο­μο­θε­σί­ας και το κα­τα­στα­τι­κό) που εξα­σφα­λί­ζει τα ιδιο­κτη­σια­κά δι­καιώ­μα­τα και τη δυ­να­τό­τη­τα εκλο­γής, από τη Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση των με­τό­χων, της πλειο­ψη­φί­ας των μελών του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου, το οποίο είναι το ανώ­τα­το διοι­κη­τι­κό όρ­γα­νο της εται­ρεί­ας που δια­μορ­φώ­νει τη στρα­τη­γι­κή και πο­λι­τι­κή της ανά­πτυ­ξής της και δια­χει­ρί­ζε­ται τα πε­ριου­σια­κά στοι­χεία της. Στην πε­ρί­πτω­ση αυτή η δη­μό­σια επι­χεί­ρη­ση ιδιω­τι­κο­ποιεί­ται όχι μόνον τύ­ποις, δια της υπα­γω­γής της στις δια­τά­ξεις του ιδιω­τι­κού δι­καί­ου που διέ­πουν τις ανώ­νυ­μες εται­ρεί­ες, αλλά και κατ’ ου­σί­αν, με­τα­τρε­πό­με­νη σε ιδιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση, διότι πα­ρέ­χε­ται σε ιδιώ­τες επεν­δυ­τές η νο­μι­κή δυ­να­τό­τη­τα συ­γκε­ντρώ­σε­ως του πο­σο­στού του με­το­χι­κού κε­φα­λαί­ου που εξα­σφα­λί­ζει τον ιδιο­κτη­σια­κό έλεγ­χο και την εκλο­γή της πλειο­ψη­φί­ας των μελών του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της εται­ρεί­ας. Η δε κατ’ ου­σί­αν με­τα­τρο­πή της δη­μο­σί­ας επι­χει­ρή­σε­ως σε ιδιω­τι­κή, που λει­τουρ­γεί με γνώ­μο­να το κέρ­δος, κα­θι­στά αβέ­βαιη τη συ­νέ­χεια της εκ μέ­ρους της πα­ρο­χής προ­σι­τών υπη­ρε­σιών κοι­νής ωφε­λεί­ας, και δη υψη­λής ποιό­τη­τας, η οποία δεν εξα­σφα­λί­ζε­ται πλή­ρως με την κρα­τι­κή επο­πτεία. Σύμ­φω­να με τα εκτε­θέ­ντα στις προη­γού­με­νες σκέ­ψεις, οι υπη­ρε­σί­ες της ΔΕΗ Α.Ε ΚΑΙ ΑΔΜΗΕ Α.Ε. πα­ρέ­χο­νται μο­νο­πω­λια­κώς, στον όλο πλη­θυ­σμό του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, από δί­κτυα που είναι μο­να­δι­κά και ανή­κουν στα πάγια πε­ριου­σια­κά στοι­χεία της εται­ρεί­ας. Συ­νί­στα­νται δε οι υπη­ρε­σί­ες αυτές στην ενερ­γεια­κή τρο­φο­δο­σία που είναι ανα­γκαία για την υγιει­νή δια­βί­ω­ση και, ιδίως, στην πα­ρο­χή του ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος, ενερ­γεια­κού  αγα­θού απα­ραί­τη­του για την επι­βί­ω­ση. Αβε­βαιό­τη­τα ως προς τη συ­νέ­χεια της πα­ρο­χής προ­σι­τών υπη­ρε­σιών κοι­νής ωφε­λεί­ας με αυτόν τον βαθμό ανα­γκαιό­τη­τας δεν συγ­χω­ρεί­ται από το άρθρο 5 του Συ­ντάγ­μα­τος, ει­δι­κό­τε­ρα δε από τη διά­τα­ξη της πα­ρα­γρά­φου 5 που προ­σε­τέ­θη με το από 6.4.2001 Ψή­φι­σμα της Ζ΄ Ανα­θε­ω­ρη­τι­κής Βου­λής και κα­το­χυ­ρώ­νει το δι­καί­ω­μα στην προ­στα­σία της υγεί­ας, καθώς και από το άρθρο 21 παρ. 3 που ορί­ζει ότι το Κρά­τος με­ρι­μνά για την υγεία των πο­λι­τών.»  (σκε­πτι­κό της Ολο­μέ­λειας  ΣτΕ 1906/2014 για την πα­ρο­χή ύδα­τος στους δια­μέ­νο­ντες στην Ελ­λά­δα, το οποίο κατ’ ανα­λο­γί­αν και με τις ανα­γκαί­ες προ­σαρ­μο­γές ισχύ­ει και για το πα­ράλ­λη­λο προς το νερό δη­μό­σιο αγαθό της πα­ρο­χής ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας και ρεύ­μα­τος, το οποίο, επί­σης, πρέ­πει κατά τα πα­ρα­πά­νω να πα­ρέ­χε­ται μο­νο­πω­λια­κά από δη­μό­σια επι­χεί­ρη­ση, με δη­μό­σιο δί­κτυο δια­νο­μής και με δη­μό­σιες μο­νά­δες πα­ρα­γω­γής ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας. Σε δια­φο­ρε­τι­κή, δε, πε­ρί­πτω­ση δια­κυ­βεύ­ε­ται η υγεία και η  αξιο­πρε­πής δια­βί­ω­ση του πλη­θυ­σμού που δια­μέ­νει στην Ελ­λά­δα.

Προ­κύ­πτει, δη­λα­δή, με σα­φή­νεια, ότι η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του ΑΔΜΗΕ και της «μι­κρής ΔΕΗ», την οποία επι­τάσ­σουν οι δα­νει­στές και η ηγε­σία της ευ­ρω­ζώ­νης και του ΔΝΤ, οδη­γεί σε πλήρη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του βα­σι­κού βρα­χί­ο­να της ΔΕΗ ΑΕ, άρα :

·      Στην κα­τάρ­γη­ση της πα­ρο­χής ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας ως δη­μο­σί­ου και κοι­νω­φε­λούς αγα­θού και στην με­τα­τρο­πή της σε είδος βα­σι­κά εμπο­ρεύ­σι­μο και αγο­ραίο, κατά τους κα­νό­νες της ιδιω­τι­κής οι­κο­νο­μί­ας και της λε­γό­με­νης ελεύ­θε­ρης αγο­ράς, και άρα, στη στέ­ρη­ση αυτού του ου­σιώ­δους κοι­νω­νι­κού αγα­θού από την πρό­σβα­ση σε αυτό σε τιμές λο­γι­κές και προ­σβά­σι­μες για τον κάθε πο­λί­τη. Στην ολο­κλή­ρω­ση, έτσι, μιας στρα­τη­γι­κής που όπου εφαρ­μό­σθη­κε, με ακραίο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο πρό­ση­μο, (όπως λ.χ. στην Κα­λι­φόρ­νια των ΗΠΑ), προ­κά­λε­σε τε­ρά­στια προ­βλή­μα­τα και στην πρό­σβα­ση του πλη­θυ­σμού και στην ορθή και τε­χνι­κά επαρ­κή λει­τουρ­γία του δι­κτύ­ου με απο­τέ­λε­σμα συ­στη­μα­τι­κές δια­κο­πές ρεύ­μα­τος και με­γά­λες οι­κο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές κα­τα­στρο­φές καθώς και προ­σβο­λές της αν­θρώ­πι­νης υγεί­ας.

·      Στην κα­τάρ­γη­ση, συ­νε­πώς, βα­σι­κής πα­ρα­μέ­τρου του κοι­νω­νι­κού κρά­τους δι­καί­ου κατά το άρθρο 25 παρ.1 Συ­ντάγ­μα­τος, η οποία αφορά την δια­μέ­σου μο­νο­πω­λια­κώς δρώ­σας δη­μό­σιας επι­χεί­ρη­σης κατά τον προ­ο­ρι­σμό αυτής και δη­μο­σί­ου δι­κτύ­ου, πα­ρο­χής σε όλους τους δια­μέ­νο­ντες στη χώρα δη­μο­σί­ου και κοι­νω­φε­λούς αγα­θού, απο­λύ­τως ανα­γκαί­ου για την αξιο­πρε­πή δια­βί­ω­ση των μελών του πλη­θυ­σμού και ακόμη, τε­λι­κά, και για την απλή δια­βί­ω­ση αυτών. Επι­ση­μαί­νου­με, εδώ, ότι ακόμη και η Συν­θή­κη της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης, κατά το άρθρο 194 παρ. 2 υπο­παρ. Β’, δεν επι­βάλ­λει σε κάθε κρά­τος-μέ­λος τον τρόπο εκ­με­τάλ­λευ­σης των ενερ­γεια­κών του πόρων, άρα, αφή­νει τον χώρο σχε­δια­σμού ελεύ­θε­ρο στο εθνι­κό κρά­τος και τη συ­νταγ­μα­τι­κή του ορ­γά­νω­ση        

·      Στην κα­τάρ­γη­ση, ου­σια­στι­κά, των συν­θη­κών αξιο­πρε­πούς δια­βί­ω­σης ή και καν δια­βί­ω­σης για το τμήμα του πλη­θυ­σμού που δεν έχει τους οι­κο­νο­μι­κούς πό­ρους για πρό­σβα­ση στην πα­ρο­χή ηλε­κτρι­κής ενέρ­γειας κατά τους νό­μους της ελεύ­θε­ρης αγο­ράς, κατά πλήρη πα­ρα­βί­α­ση της θε­με­λιώ­δους συ­νταγ­μα­τι­κής αρχής του άρ­θρου 2 παρ.1 Συ­ντάγ­μα­τος για τον σε­βα­σμό της αξίας του αν­θρώ­που και  της αρχής του άρ­θρου 5 παρ. 1 Συ­ντάγ­μα­τος περί ελεύ­θε­ρης ανά­πτυ­ξης της προ­σω­πι­κό­τη­τας, η οποία σε ένα πλαί­σιο μι­κτής οι­κο­νο­μί­ας, όπως αυτό που εγκα­θι­στά το Σύ­νταγ­μα του 1975, δεν μπο­ρεί να εξα­ντλεί­ται στο δι­καί­ω­μα του επι­χει­ρείν αλλά πρέ­πει, προ­ε­χό­ντως, να προ­στα­τεύ­ει τους όρους φυ­σι­κής και ηθι­κής ανά­πτυ­ξης της προ­σω­πι­κό­τη­τας του ατό­μου εντός του κοι­νω­νι­κού συ­νό­λου, να είναι δη­λα­δή μια αρχή όχι απο­κλει­στι­κά φι­λε­λεύ­θε­ρη αλλά και μια αρχή κοι­νω­νιο­κε­ντρι­κή. Η ανα­θε­ώ­ρη­ση του άρ­θρου 25 Συ­ντάγ­μα­τος το 2001 για το κοι­νω­νι­κό κρά­τος δι­καί­ου τρο­πο­ποιεί ανα­γκα­στι­κά και την ερ­μη­νεία και εφαρ­μο­γή της αρχής του άρ­θρου 5 παρ.1 Συ­ντάγ­μα­τος. Στα πλαί­σια δε του κοι­νω­νι­κού κρά­τους δι­καί­ου, προ­στα­τεύ­ε­ται όχι μόνο η τυ­πι­κή ισό­τη­τα ενώ­πιον του νόμου αλλά και ορι­σμέ­νες βα­σι­κές όψεις της κοι­νω­νι­κής ισό­τη­τας, ιδίως εν όψει της πρό­σβα­σης όλων των πο­λι­τών αλλά και των δια­με­νό­ντων στην Ελ­λά­δα στα δη­μό­σια αγαθά.

·      Στην κα­τάρ­γη­ση των ου­σιω­δών εγ­γυ­ή­σε­ων για την προ­στα­σία της ζωής, της υγεί­ας και της σω­μα­τι­κής ακε­ραιό­τη­τας του πλη­θυ­σμού της χώρας κατά το άρθρο 21 παρ. 3 Συ­ντάγ­μα­τος και το άρθρο 5 παρ. 2 Συ­ντάγ­μα­τος. Ιδίως, η προ­στα­σία της υγεί­ας κατά το άρθρο 21 παρ. 3 Συ­ντάγ­μα­τος  σε συν­δυα­σμό και με την αρχή του άρ­θρου 2 παρ.1 Συ­ντάγ­μα­τος συ­νι­στά θε­με­λιώ­δες κοι­νω­νι­κό δι­καί­ω­μα, χωρίς το οποίο ο σε­βα­σμός της αξίας του αν­θρώ­που κα­θί­στα­ται αδια­νό­η­τος, και, άρα, ως διά­στα­ση και εκ­δή­λω­ση του σε­βα­σμού της αν­θρώ­πι­νης αξίας και κα­νο­νι­στι­κό αντι­κεί­με­νο μη υπο­κεί­με­νο στην ανα­θε­ω­ρη­τι­κή δια­δι­κα­σία του άρ­θρου 110 Συ­ντάγ­μα­τος.

Φαί­νε­ται, λοι­πόν, κα­θα­ρά ότι η τυχόν ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του ΑΔΜΗΕ και της μι­κρής ΔΕΗ κατ’ εφαρ­μο­γή αντι­συ­νταγ­μα­τι­κών δια­τά­ξε­ων νόμου, όπως αυτές που ει­σή­χθη­σαν από την μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση της πε­ριό­δου 2012-2015, οδη­γεί σε πλήρη συ­νταγ­μα­τι­κή εκτρο­πή στην Ελ­λά­δα και θέτει εκ­πο­δών βα­σι­κές όψεις της ελ­λη­νι­κής συ­νταγ­μα­τι­κής ορ­γά­νω­σης και μά­λι­στα θε­με­λιώ­δεις αρχές του Συ­ντάγ­μα­τος, μη υπο­κεί­με­νες καν στην ανα­θε­ω­ρη­τι­κή δια­δι­κα­σία και συ­νι­στώ­σες τον σκλη­ρό πυ­ρή­να του Ελ­λη­νι­κού Συ­ντάγ­μα­τος και της δη­μο­κρα­τι­κής κρα­τι­κής κυ­ριαρ­χί­ας στην Ελ­λά­δα.

Επί­σης, ισχύ­ουν οι θέ­σεις των κι­νη­μά­των κατά του ΤΑΙ­ΠΕΔ και όσα έχουν υπο­στη­ρί­ξει ρι­ζο­σπα­στι­κοί νο­μι­κοί αλλά και το Επι­με­λη­τή­ριο Πε­ρι­βάλ­λο­ντος και Βιω­σι­μό­τη­τας στην Ελ­λά­δα, ότι δη­λα­δή η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση βα­σι­κών δη­μο­σί­ων αγα­θών (δη­μο­σί­ων πραγ­μά­των ή αγα­θών απο­λύ­τως ανα­γκαί­ων για το κοινό καλό, δια­στά­σε­ων δη­λα­δή των «κοι­νών πραγ­μά­των» κατά την ευ­ρύ­τε­ρη έν­νοια) στε­ρεί το κρά­τος από βα­σι­κά μέσα για την άσκη­ση της κυ­ριαρ­χί­ας του και για την προ­ά­σπι­ση του δη­μο­σί­ου συμ­φέ­ρο­ντος και οδη­γεί σε ένα μη-πλή­ρες-κρά­τος ή σε ένα κρά­τος-αποι­κία στα πλαί­σια της πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης και των δια­δι­κα­σιών διε­θνο­ποί­η­σης του κε­φα­λαί­ου και στα πλαί­σια επι­βο­λής του πα­γκό­σμιου νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού.