Η χώρα δεν πωλείται - Οι εργαζόμενοι δεν υποτάσσονται

1. Οι εξε­λί­ξεις των τε­λευ­ταί­ων  ημε­ρών στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις κα­τέρ­ρι­ψαν κάθε επι­φύ­λα­ξη ή αυ­τα­πά­τη  για το στόχο των «θε­σμών», που δεν είναι άλλος από την πλήρη και πα­τα­γώ­δη απο­τυ­χία του πο­λι­τι­κού  εγ­χει­ρή­μα­τος της Αρι­στε­ράς στην Ελ­λά­δα.

Ο μαν­δύ­ας των «ισό­τι­μων συ­νο­μι­λη­τών» και του «ευ­ρω­παϊ­κού πο­λι­τι­κού πο­λι­τι­σμού» απο­τι­νά­χθη­κε, για να αντι­κα­τα­στα­θεί από το ωμό και βάρ­βα­ρο προ­σω­πείο των πιο συ­ντη­ρη­τι­κών νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων δυ­νά­με­ων που ηγε­μο­νεύ­ουν την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και μαζί με το ΔΝΤ εκ­προ­σω­πούν τις επι­διώ­ξεις του κε­φα­λαί­ου στην εποχή μας.

Οι πο­λύ­μη­νες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις της κυ­βέρ­νη­σης με τους «θε­σμούς» έφε­ραν στο προ­σκή­νιο τη σκλη­ρή πο­λι­τι­κή και τα­ξι­κή μάχη που έχει να δώσει ο λαός και οι ερ­γα­ζό­με­νοι. Οι «θε­σμοί», ξε­διά­ντρο­πα πια, απαι­τούν να αλ­λά­ξει όλο το μο­ντέ­λο της κοι­νω­νί­ας και της ερ­γα­σί­ας, να με­τα­τρα­πεί η χώρα σε ζώνη φτη­νού ερ­γα­τι­κού δυ­να­μι­κού, προς όφε­λος της ασύ­δο­της κερ­δο­φο­ρί­ας του κε­φα­λαί­ου.

Οι ευ­ρω­παί­οι «εταί­ροι» απαι­τούν εδώ και τώρα:

• Να πα­ρα­δο­θεί η χώρα μας  στο ευ­ρω­παϊ­κό διευ­θυ­ντή­ριο, πα­ρα­χω­ρώ­ντας στην ουσία  κάθε έν­νοια εθνι­κής ανε­ξαρ­τη­σί­ας και κυ­ριαρ­χί­ας.
• Να απο­ποι­η­θεί τη δη­μο­κρα­τι­κή της υπό­στα­ση και να πε­ρι­φρο­νή­σει τη λαϊκή βού­λη­ση και εντο­λή.
• Να θυ­σια­στεί ο λαός μας στο δόγμα της λι­τό­τη­τας και να πα­ρα­τα­θεί ο φαύ­λος κύ­κλος της απο­πλη­ρω­μής του  χρέ­ους, που είναι τα­ξι­κό και άδικο. 
• Να πα­ρα­δο­θεί στο ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο κάθε επι­χεί­ρη­ση και υπη­ρε­σία που απο­τε­λεί απα­ραί­τη­το μοχλό της πα­ρα­γω­γι­κής και οι­κο­νο­μι­κής προ­ο­πτι­κής της χώρας.
• Να ξε­που­λη­θεί στα οι­κο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα κάθε σπι­θα­μή δη­μό­σιας γης και πε­ριου­σί­ας.
• Να εξα­φα­νι­στεί κάθε έν­νοια κοι­νω­νι­κού κρά­τους και κοι­νω­νι­κής πο­λι­τι­κής. Η Υγεία, η Παι­δεία, η Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση να γί­νουν πεδίο κερ­δο­φο­ρί­ας για  το ιδιω­τι­κό κε­φά­λαιο.
• Να απε­λευ­θε­ρω­θεί η ερ­γο­δο­τι­κή αυ­θαι­ρε­σία από τις δε­σμεύ­σεις και τους ελέγ­χους της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας. Τα ερ­γα­σια­κά, ασφα­λι­στι­κά και κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων να πε­ριο­ρι­στούν στο πλαί­σιο των «ευ­έ­λι­κτων» και «απο­σα­θρω­μέ­νων» κα­νό­νων της αγο­ράς και να προ­σαρ­μο­στούν στις επι­τα­γές του κε­φα­λαί­ου.

2. H κα­θυ­στέ­ρη­ση στην εφαρ­μο­γή προ­γραμ­μα­τι­κών δε­σμεύ­σε­ων της κυ­βέρ­νη­σης μόνο υπο­χω­ρή­σεις απέ­να­ντι στους το­κο­γλύ­φους – δα­νει­στές μπο­ρεί να πα­ρά­γει, που ξε­περ­νούν τα όρια της λαϊ­κής εντο­λής και των ελ­πί­δων που γεν­νή­θη­καν.

Το ζη­τού­με­νο για τον ελ­λη­νι­κό λαό και τους ερ­γα­ζό­με­νους δεν είναι η απόρ­ρι­ψη της απα­ρά­δε­κτης και αποι­κια­κής συμ­φω­νί­ας που προ­τεί­νουν οι δα­νει­στές και η απο­δο­χή μιας λι­γό­τε­ρο κακής, αλλά η εφαρ­μο­γή του εναλ­λα­κτι­κού προ­γράμ­μα­τος που θα βάζει τέλος στη μνη­μο­νια­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα και θα υπη­ρε­τεί  τις ανά­γκες της με­γά­λης πλειο­νό­τη­τας του ελ­λη­νι­κού λαού και των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Απά­ντη­ση στους εκ­βια­σμούς των δα­νει­στών είναι η εκ­πλή­ρω­ση της λαϊ­κής εντο­λής, για εφαρ­μο­γή νέας οι­κο­νο­μι­κής, κοι­νω­νι­κής, πο­λι­τι­κής ατζέ­ντας, για να αντι­με­τω­πι­στεί η ανερ­γία, η αν­θρω­πι­στι­κή κρίση, οι ανά­γκες στην κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση, την υγεία, τη παι­δεία, αλλά και να υπάρ­ξει πρό­γραμ­μα πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης της χώρας σε όφε­λος του λαού και του τόπου.

Απα­ραί­τη­τη προ­ϋ­πό­θε­ση γι’ αυτά απο­τε­λούν:

• Η δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους.  Ενός χρέ­ους άδι­κου και τα­ξι­κού, που ο ελ­λη­νι­κός λαός το πλή­ρω­σε δύο και τρεις φορές, ενώ απ' αυτό επω­φε­λή­θη­κε το πα­ρα­σι­τι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό κε­φά­λαιο, η αστι­κή τάξη και το πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο που κυ­βέρ­νη­σε με­τα­πο­λε­μι­κά τον τόπο. Ο συσ­σω­ρευό­με­νος πλού­τος της χώρας μας δεν μπο­ρεί να συ­νε­χί­σει να «γε­μί­σει» την καρ­δά­ρα της ικα­νο­ποί­η­σης των δα­νει­στών ή πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο να συ­νά­πτο­νται νέα δά­νεια για απο­πλη­ρω­μή των πα­λιών.
• Πέ­ρα­σμα των τρα­πε­ζών υπό δη­μό­σια ιδιο­κτη­σία και κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο.
• Κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και των εφαρ­μο­στι­κών νόμων.
• Άμεση αντι­με­τώ­πι­ση της μά­στι­γας της ανερ­γί­ας
• Επα­να­φο­ρά των ερ­γα­τι­κών, κοι­νω­νι­κών και ασφα­λι­στι­κών δι­καιω­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων, που κα­ταρ­γή­θη­καν στη μνη­μο­νια­κή πε­ρί­ο­δο.
• Κα­τάρ­γη­ση όλων των αντι­λαϊ­κών φόρων και χα­ρα­τσιών που θε­σπί­στη­καν την προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο (ΕΝΦΙΑ, ει­σφο­ρά αλ­λη­λεγ­γύ­ης κ.λπ.), άμεση επα­να­φο­ρά του αφο­ρο­λό­γη­του στα 12.000 ευρώ, φο­ρο­λό­γη­ση του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου και φο­ρο­λο­γι­κή ελά­φρυν­ση των λαϊ­κών στρω­μά­των.
• Άμεση κα­τά­θε­ση του νο­μο­σχε­δί­ου για βα­σι­κό μισθό στα 751€ ΤΩΡΑ, την επα­να­φο­ρά των ΣΣΕ και του θε­σμού των συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων συ­νο­λι­κά, άρση των ανι­σο­τή­των με­τα­ξύ ερ­γα­ζο­μέ­νων πάνω και κάτω των ει­κο­σι­πέ­ντε ετών, ξε­πά­γω­μα των μι­σθο­λο­γι­κών ωρι­μάν­σε­ων, φρένο στις απο­λύ­σεις, θέ­σπι­ση ενός νέου, δί­καιου βαθ­μο­λο­γί­ου -μι­σθο­λο­γί­ου και συ­στή­μα­τος στε­λέ­χω­σης του Δη­μο­σί­ου, με στόχο τη βελ­τί­ω­ση των πα­ρε­χό­με­νων υπη­ρε­σιών στη κοι­νω­νία, τη στή­ρι­ξη των ερ­γα­ζο­μέ­νων, την  αξιο­κρα­τι­κή εξέ­λι­ξη σε θέ­σεις ευ­θύ­νης.
• Άμεση επα­να­φο­ρά της Κυ­ρια­κής Αρ­γί­ας.
• Κα­τάρ­γη­ση της ενοι­κια­ζό­με­νης και εκ πε­ρι­τρο­πής ερ­γα­σί­ας, των ερ­γο­λα­βιών, της ελα­στι­κής, μαύ­ρης και ανα­σφά­λι­στης ερ­γα­σί­ας, απο­κα­τά­στα­ση του ερ­γα­τι­κού δι­καί­ου και στε­λέ­χω­ση όλων των υπη­ρε­σιών του Δη­μο­σί­ου και ιδιαί­τε­ρα της παι­δεί­ας, της υγεί­ας, της πρό­νοιας, της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης και των ελεγ­κτι­κών μη­χα­νι­σμών με μό­νι­μο προ­σω­πι­κό, με βάση τις πραγ­μα­τι­κές ανά­γκες.
• Καμιά ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση επι­χει­ρή­σε­ων και βα­σι­κών κλά­δων της οι­κο­νο­μί­ας που έχουν στρα­τη­γι­κό ρόλο για την πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της χώρας και τη δια­σφά­λι­ση της γε­ω­πο­λι­τι­κής της θέσης, κα­τάρ­γη­ση όλων των αποι­κιο­κρα­τι­κών συμ­βά­σε­ων και συμ­φω­νιών και στα­δια­κή επα­να­φο­ρά στο Δη­μό­σιο της στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας επι­χει­ρή­σε­ων και κλά­δων που έχουν ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί τα προη­γού­με­να χρό­νια.

Η χώρα δεν πω­λεί­ται και ο λαός δεν τρο­μο­κρα­τεί­ται. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι, τα συν­δι­κά­τα, οι λαϊ­κές κοι­νω­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις δεν μπο­ρούν να πα­ρα­κο­λου­θούν πα­θη­τι­κά τις εξε­λί­ξεις. Οφεί­λουν να δώ­σουν τη σκλη­ρή πο­λι­τι­κή μάχη τόσο για την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών της λι­τό­τη­τας όσο και για την ικα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών ανα­γκών.

Το ΜΕΤΑ καλεί όλα τα μέλη και τους φί­λους του να πρω­το­στα­τή­σουν στο συ­ντο­νι­σμό και την ορ­γά­νω­ση της πάλης των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των συν­δι­κα­λι­στι­κών τους ορ­γα­νώ­σε­ων, μαζί  με όλες τις δυ­νά­μεις που αντι­στέ­κο­νται στους πο­λι­τι­κούς και οι­κο­νο­μι­κούς εκ­βια­σμούς των εταί­ρων.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ, για να οι­κο­δο­μή­σου­με μια χώρα ανε­ξάρ­τη­τη, κυ­ρί­αρ­χη, με δη­μο­κρα­τία, ελευ­θε­ρία, δι­καιο­σύ­νη, αλ­λη­λεγ­γύη, με προ­τε­ραιό­τη­τα στις ανά­γκες και τα δι­καιώ­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων, των συ­ντα­ξιού­χων, των άνερ­γων, των νέων.