Σε ένα σημείο των «εποπτικών» υλικών για το ΟΧΙ, που ανέβασε το Left, ξεχώρισα την προτροπή: Παλέψτε, αντισταθείτε, μη γκρινιάζετε…
Στην ώρα μιας μεγάλης μάχης, πιθανότατα καθοριστικής για την έκβαση του πολέμου, αυτή η προτροπή ταιριάζει με τις εμπειρίες και τα ανακλαστικά των αγωνιστών της βάσης της Αριστεράς.
Στις διπλανές στήλες, σ’ αυτές με τα πολιτικά νέα, το μάτι μου πήρε τη δήλωση του Καμένου («έχουμε πόλεμο, όποιος δεν αντέχει να φύγει») που απευθυνόταν στους βουλευτές των ΑΝΕΛ, που στο πάρα πέντε του δημοψηφίσματος ανακάλυψαν ότι έχουν «πολιτικές διαφωνίες» (Κόκκαλης, Δαμαβολίτητης, Δ. Καμένος υπέρ του ΝΑΙ, Ν. Μαυραγάνης υπέρ της… απόσυρσης του δημοψηφίσματος).
Και στον ΣΥΡΙΖΑ;
Την προηγούμενη ημέρα, σε όλα τα οικονομικά, πολιτικά και παραπολιτικά sites, μπορούσε κανείς να διαβάσει μια «λίστα» (που δε διαψεύστηκε…) με τρεις ευρωβουλευτές και κάμποσους υπουργούς που διαφωνούσαν, λέει, με την κλιμάκωση της «σύγκρουσης με τους θεσμούς» και ζητούσαν από τον Αλ. Τσίπρα «πρωτοβουλίες» ώστε «να αποφύγει η χώρα την καταστροφή». Και λίγο νωρίτερα, καθοδηγητικό στέλεχος του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, μέσω τηλεοπτικής συνέντευξης, υποδείκνυε ως «υπεύθυνο» για την αποτελεσματικότητα των διαπραγματεύσεων τον Αλ. Τσίπρα, ενώ ταυτόχρονα –ασκώντας το δικαίωμα της ελευθερίας στη γνώμη!- δήλωνε ότι η συμφωνία με τους δανειστές θα έπρεπε να έχει υπογραφεί από τον περασμένο Φλεβάρη.
Όλα αυτά, τρεις μόλις ημέρες πριν το δημοψήφισμα αποτελούσαν βούτυρο στο ψωμί των αντιπάλων μας. Που, σημειωτέον, δεν παλεύουν απλώς για να ρεφάρουν, αλλά για να μας εξοντώσουν.
Οι συνέπειες φάνηκαν αμέσως. Οι διαβρωτικές «δεύτερες σκέψεις» κεντρικών στελεχών, έφευγαν με ταχύτητα προς τα κάτω, παραλύοντας ευρύτερα τμήματα. Τα παπαγαλάκια του συστήματος βρήκαν ευκαιρία για διασπορά σεναρίων κάθε είδους ή ποιότητας. Ο κόσμος μας έμενε, προς στιγμήν, εμβρόντητος.
Τη φωτιά έσβησε –ευτυχώς γρήγορα- το διάγγελμα του Αλ. Τσίπρα και η συνεδρίαση της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ που ακολούθησε.
Όμως μιας και μπήκαμε στον Ιούλιο και γιορτάζουμε τα 50 χρόνια από τα μεγάλα γεγονότα του 1965, καλύτερα είναι να προσέχουμε.
Άλλωστε, την επομένη του δημοψηφίσματος, αυτή η συζήτηση θα ανοίξει, αναπόφευκτα, ξανά.
