Τρία σημεία για το νόημα του δημοψηφίσματος και τα άμεσα απαιτούμενα μέτρα

Στην πολιτική, συχνά, τα πράγματα και οι εξελίξεις ακολουθούν μια διαφορετική και πιοαυτόνομη πορεία από αυτήν που θα ήθελαν οι εμπνευστές τους και αυτοί που τις δρομολόγησαν. Η σχετική αυτονομία του πολιτικού επιπέδου καθορίζεται συχνά από αυτό το νόημα που εκ των υστέρων και μέσα από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης παίρνουν τα πράγματα. Συχνά, το τελικό αποτέλεσμα είναι κάτι που κανείς εξ αρχής δεν το θέλησε, όπως έχει εύστοχα γράψει ο Ένγκελς. Συχνά, η δυναμική των πολιτικών πραγμάτων ξεπερνά τα ίδια τα πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα.  

Η κυβέρνηση δρομολόγησε το δημοψήφισμα για να βγει από τον απελπιστικό εγκλωβισμό που την είχαν οδηγήσει οι δικές της ολιγωρίες και στρατηγικά λάθη αλλά και οι εκβιασμοί των δανειστών. Η πρωτοβουλία της αυτή είχε πιο πολύ τακτικό και λιγότερο στρατηγικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό, άλλωστε η επιχειρηματολογία της είχε παραμείνει προεκλογικά δογματικά προσηλωμένη στο εσφαλμένο ιδεώδες του αριστερού ευρωπαϊσμού και της ντε και καλά παραμονής στην ευρωζώνη και στην πάση θυσία επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές και  μάλιστα εντός 48 ωρών. Αυτή η επιχειρηματολογία έχει ξεπεραστεί πολιτικά από τα πράγματα. Υπάρχει μια διαδικασία πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης σε εξέλιξη, η οποία αναζητά πολιτική εκπροσώπηση και φορέα. Υπάρχει μια ορφανή δυναμική, που χρήζει υπεράσπισης και εκπροσώπησης.  

Ο λαός απάντησε παίρνοντας πάνω του την δυναμική του δημοψηφίσματος και αποφασίζοντας την πλήρη κατάργηση των μνημονίων με κάθε κόστος και μάλιστα των μνημονίων κάθε μορφής. Ο λαός νίκησε την τρομοκρατία των ΜΜΕ, των τραπεζιτών και τους καθεστωτικούς εκβιασμούς και αποσάθρωσε τα δήθεν  «κινήματα» του τύπου «Μένουμε Ευρώπη».  

Ο λαός δεν απέρριψε τα τελεσίγραφα των δανειστών για να αποδεχθεί τις 47 +10 σελίδες ή την τελική πρόταση της κυβέρνησης προς τους Θεσμούς ή το σχέδιο Γιουνκέρ. Θα ήταν απολύτως λάθος να διαβάσουμε έτσι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το οποίο για δεύτερη φορά μέσα σε πέντε μήνες συνεπάγεται την άρση του νεοφιλελεύθερου και μνημονιακού σχεδίου με κάθε κόστος. Πολύ περισσότερο, ο λαός δεν επέλεξε παρά την διαγραφή του χρέους και όχι την υπογραφή τρίτου μνημονίου για τα επόμενα χρόνια, παρά το γεγονός ότι είναι πολιτικά ανέντιμο η Ελλάδα που βρίσκεται εκτός πλαισίου χρηματοδότησης να οδηγηθεί σε ασφυξία εντός των επομένων ημερών από την ΕΚΤ και τους δανειστές. Ο λαός επέλεξε όχι μόνο την άρνηση της ασφυξίας αλλά και την άρνηση του πλαισίου που γεννά την ασφυξία.  

Ο ελληνικός λαός πήρε με μεγάλη πλειοψηφία μια απόφαση αγώνα και όχι παραίτησης και υποταγής στους δανειστές και την τρόικα. Καμία ταπεινωτική συμφωνία δεν επιτρέπεται να υπάρξει  και να υπογραφεί πάνω στο έδαφος αυτής της απόφασης. Η κυβέρνηση οφείλει να αποσύρει τα σχέδια που υπέβαλε τους τελευταίους μήνες και να ζητήσει να υπάρξει μια συμφωνία στην βάση των κύριων σημείων της ΔΕΘ και του προεκλογικού της προγράμματος του Γενάρη 2015(αυξήσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση ΕΝΦΙΑ, άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών, σταμάτημα ιδιωτικοποιήσεων, μείωση έμμεσης φορολογίας και αύξηση της φορολογίας του πλούτου) .Οφείλει να απαιτήσει την διαγραφή του μεγαλύτερου τμήματος του χρέους και την αποπληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης. Οφείλει να ζητήσει ένα μη δανειακό αναπτυξιακό πρόγραμμα, χωρίς το οποίο κανείς προοδευτικός μετασχηματισμός δεν μπορεί να υπάρξει.  

Για να γίνουν αυτά και να μην οδηγηθούμε σε απόλυτη ασφυξία από τους δανειστές τις επόμενες ημέρες, χρειάζεται να ληφθούν από την κυβέρνηση τρεις βασικές αποφάσεις και μάλιστα άμεσα :  

• Να εγκαταλείψουμε την λογική μιας συμφωνίας μέσω βασικών υποχωρήσεων και παραχωρήσεων προς τους δανειστές, όπως αυτή η λογική πρυτάνευσε τους τελευταίους μήνες .  Οι 47 σελίδες και το σχέδιο Γιουνκέρ δεν μπορούν να αποτελέσουν βάση για συζήτηση. Να ζητήσουμε μια συμφωνία στην βάση των παραπάνω  πολιτικών και προγραμματικών στόχων μας  και διαφορετικά να εγκαταλείψουμε το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.Να αναστείλουμε/σταματήσουμε την πληρωμή των επόμενων δόσεων του Ιουλίου προς το ΔΝΤ και την ΕΕ. Να βγούμε από την λογική του «εθνικού μετώπου» ή της «εθνικής ενότητας’ χωρίς ταξικό υπόβαθρο, που μας οδηγεί σε άτακτη υποχώρηση.Να ελεγχθούν άμεσα οι τράπεζες τόσο κεφαλαιακά όσο και διοικητικά από το Δημόσιο  και να τοποθετηθούν νέες διοικήσεις άμεσα ελεγχόμενες από το Δημόσιο. Να αλλάξει άμεσα ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος με κυβερνητική παρέμβαση. Να διερευνηθούν πηγές ρευστότητας των τραπεζών και εκτός ΕΚΤ μέσω διακρατικών συμφωνιών.

• Να εγκαινιασθεί μια διαδικασία κάλυψης της ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος με εθνικά μέσα προσωρινής φύσεως και να προχωρήσει αποφασιστικά μέσα στις επόμενες εβδομάδες η προετοιμασία της χώρας σε όλους τους τομείς για την μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Να μην φοβηθούμε την ρήξη με τους δανειστές αλλά να πάρουμε όλα τα μέτρα που είναι απαραίτητο προστάδιο προς αυτήν την κατεύθυνση.

•   Προφανώς, αυτές οι αποφάσεις δεν πρέπει να ληφθούν μέσα από αρχηγικές ή μονοπρόσωπες διαδικασίες. Άμεσα, όλα τα συλλογικά όργανα του κόμματος πρέπει να συνεδριάσουν και να τοποθετηθούν υπεύθυνα δεσμεύοντας την κυβέρνηση και τους χειρισμούς της.  

* Ο Δημήτρης Μπελαντής και η Δέσποινα Σπανού  είναι μέλη της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.