Η απογοήτευση, η αμηχανία ή η οργή, είναι τα συνηθέστερα συναισθήματα, που κατακλύζουν αυτή την ώρα, τα μέλη, τα στελέχη, του οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα το «λαό της Αριστεράς». Και δικαιολογημένα, όταν η ταπεινωτική συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές, περιέχει σκληρά μέτρα φτωχοποίησης για τον κόσμο μας, όταν το ελπιδοφόρο εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς κινδυνεύει να μετατραπεί σε απολογητή της λιτότητας.

Παρ’ όλα αυτά, δεν μας επι­τρέ­πε­ται να πα­ρα­λύ­σου­με από τον πα­νι­κό ή το θυμό μας. Τώρα είναι η στιγ­μή της πιο απο­φα­σι­στι­κής μάχης για τον κόσμο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η δια­δρο­μή και τα φυ­σιο­γνω­μι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του πο­λι­τι­κού μας φορέα, μας υπο­χρε­ώ­νουν να απο­βά­λου­με τις όποιες σκέ­ψεις απο­στρά­τευ­σης από την κα­θη­με­ρι­νή πο­λι­τι­κή πάλη. Μας υπο­χρε­ώ­νουν να δώ­σου­με μια κρι­σι­μό­τα­τη μάχη συ­ντε­ταγ­μέ­να, νη­φά­λια και με πλήρη συ­νεί­δη­ση της συ­γκυ­ρί­ας, για να δια­φυ­λά­ξου­με το ρόλο για τον οποίο δη­μιουρ­γή­θη­κε και υπη­ρέ­τη­σε μέχρι τώρα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ: του πο­λι­τι­κού ερ­γα­λεί­ου για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και της νε­ο­λαί­ας.

Από τον Χώρο Δια­λό­γου και τα Φό­ρουμ, μέχρι τη συ­γκρό­τη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και την κυ­βέρ­νη­ση με «κορμό την Αρι­στε­ρά», εκ­προ­σω­πή­σα­με πο­λι­τι­κά τον κόσμο της ερ­γα­τι­κής-λαϊ­κής αντί­στα­σης, τα πο­λύ­μορ­φα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα, τους με­γά­λους αγώ­νες ενά­ντια στα μνη­μό­νια της εξα­θλί­ω­σης και το κοι­νω­νι­κό ρεύμα που συ­γκρο­τή­θη­κε πάνω στη δια­χω­ρι­στι­κή γραμ­μή λι­τό­τη­τα/αντι­λι­τό­τη­τα. Ρεύμα που εκ­φρά­στη­κε μα­ζι­κά με την τα­ξι­κή ψήφο στο δη­μο­ψή­φι­σμα της 5ης Ιου­λί­ου και θα βρε­θεί πο­λι­τι­κά ακά­λυ­πτο, αν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με­ταλ­λα­χθεί σε «χει­ρο­κρο­τη­τή» των κυ­βερ­νη­τι­κών επι­λο­γών.

Το άμεσο κα­θή­κον που μας αντι­στοι­χεί είναι η γε­νι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση των μελών και των στε­λε­χών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να φρά­ξου­με το δρόμο στο νέο μνη­μό­νιο, για να αμ­φι­σβη­τή­σου­με τη συμ­φω­νία μέσα στο κόμμα, για να πα­λέ­ψου­με ώστε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να μη με­τα­τρα­πεί και αυτός σε ακόμα έναν δια­χει­ρι­στή της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πο­λι­τι­κής.

Η μάχη αυτή είναι απο­λύ­τως κρί­σι­μη για τις προ­ο­πτι­κές του κι­νή­μα­τος και της Αρι­στε­ράς στην Ελ­λά­δα και την Ευ­ρώ­πη. Καμιά φορά η ιστο­ρία σκα­ρώ­νει τα πιο πε­ρί­ερ­γα παι­χνί­δια, αλλά είναι ξε­κά­θα­ρο πλέον ότι στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και στην έκ­βα­ση αυτής της κρί­σι­μης μάχης στο εσω­τε­ρι­κό του, συ­μπυ­κνώ­νε­ται αυτή τη στιγ­μή η τα­ξι­κή πάλη! Απέ­να­ντι στην ισο­πε­δω­τι­κή συμ­φω­νία και στις όποιες προ­σπά­θειες εξω­ραϊ­σμού των απο­τε­λε­σμά­των της, η μόνη συ­νε­πής στάση είναι ο αγώ­νας για να μπλο­κά­ρου­με την αρ­νη­τι­κό­τα­τη εξέ­λι­ξη που δια­φαί­νε­ται.

Με επι­μο­νή στο πο­λι­τι­κό μας σχέ­διο για κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας, επεί­γει η μέ­γι­στη δυ­να­τή συ­σπεί­ρω­ση των ρι­ζο­σπα­στι­κών φωνών στο εσω­τε­ρι­κό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στη βάση της απο­τρο­πής ενός ολο­κλη­ρω­τι­κού εξευ­τε­λι­σμού, που δεν θα έχει επι­στρο­φή.

Κάθε προ­σπά­θεια να με­τα­τρα­πούν οι δυ­νά­μεις του κόμ­μα­τος σε προ­πα­γαν­δι­στή πε­ρι­κο­πών συ­ντά­ξε­ων, κα­τά­σχε­σης κα­τοι­κιών, ξε­που­λή­μα­τος της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και «κλα­δέ­μα­τος» της λαϊ­κής κυ­ριαρ­χί­ας, δεν μπο­ρεί να γίνει ανε­κτή. Αντί­θε­τα, οφεί­λου­με να βρε­θού­με στην πρώτη γραμ­μή της κοι­νω­νι­κής αντί­στα­σης, να συν­δε­θού­με με το κοι­νω­νι­κό-πο­λι­τι­κό δυ­να­μι­κό του 61,3 %, για την τε­λι­κή νίκη του «ΟΧΙ», για την ορι­στι­κή ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων της λι­τό­τη­τας, για την προ­ε­τοι­μα­σία του λαού (και την υπε­ρά­σπι­σή του) στην προ­ο­πτι­κή της ρήξης με την ΕΕ και τις εγ­χώ­ριες ελίτ. 

*μέλος Νο­μαρ­χια­κής Επι­τρο­πής ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ανα­το­λι­κών Συ­νοι­κιών Αθή­νας

Σχετικά

Ετικέτες