Τα ίδια διλήμματα-τα ίδια γεγονότα.
Από το 2010 και μετά, σε κάθε ψήφιση μνημονίου κοινωνικής λεηλασίας, ακούμε τα ίδια επιχειρήματα: μνημόνιο ή χρεοκοπία; Υποταγή ή κατάρρευση των τραπεζών;
Ζούμε τις ίδιες κοινοβουλευτικές εκτροπές, με κακομεταφρασμένα νομοσχέδια που έρχονται μέσα στη νύχτα και ψηφίζονται με διαδικασίες εξπρές, χωρίς ουσιαστική συζήτηση.
Ζούμε την ίδια τρομοϋστερία των κυρίαρχων ΜΜΕ, που έχουν βαφτίσει το συμφέρον των αφεντικών τους, σε «συμφέρον της χώρας».
Ζούμε τους ίδιους ψυχολογικούς εκβιασμούς στους βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας: Ψηφίζετε ή ρίχνετε την κυβέρνηση.
Ζούμε την ίδια καταστολή στο Σύνταγμα, ώστε την ώρα της ψηφοφορίας, η πλατεία να είναι άδεια.
Δυστυχώς, τα ίδια ψευτοδιλήμματα, η ίδια αλληλουχία γεγονότων, επαναλήφθηκε χθες και μάλιστα από μια κυβέρνηση «με κορμό την Αριστερά».
Για τον κόσμο μας, για τις δυνάμεις της Αριστεράς (εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ), η επιλογή είναι αυτονόητη: ίδια και πιο οργανωμένη κοινωνική αντίσταση, ίδιοι και πιο συντονισμένοι, ακόμα πιο μαζικοί-ενωτικοί αγώνες για να ακυρώσουμε την ταπεινωτική συνθηκολόγηση, ίδια επίμονη πολιτική πάλη για να δικαιωθεί το αίτημα για κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας.
Οι ανάγκες και τα συμφέροντα του κόσμους της εργασίας, δε χωράνε σε κανένα νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, σε καμία εθνική συνεννόηση, σε καμία αυταπάτη «ομαλότητας».
