πολιτική
-
Οι προϋποθέσεις της ρήξης
«Αν το σχέδιο ήταν να απομονωθεί η Γερμανία, το αποτέλεσμα είναι ότι απομονώθηκε η Ελλάδα». Τέτοιες δηλώσεις εκφράζουν πλέον το κλίμα αυτοπεποίθησης που αναδίδεται από τη γερμανική καγκελαρία. Και πράγματι, οι δανειστές, δηλαδή το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν, ποτέ δεν ήταν πιο «συντονισμένοι» στη στάση τους απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση. Και όχι μόνο αυτό: το τελευταίο διάστημα οι δανειστές «συντονίζονται» και σε ακραίες εκφράσεις ιμπεριαλιστικού τραμπουκισμού.
-
Η επίμονη μηχανή του κιμά
Αν νομίζει κανείς ότι σήμερα μπορεί να χρησιμοποιήσει τους Παυλόπουλους, τους Παπαγγελόπουλους και άλλους παρόμοιους για το μεγάλο στόχο της ανατροπής της λιτότητας, δηλ. για την ανατροπή της βασικής πολιτικής επιλογής του πανευρωπαϊκού αστισμού (του ελληνικού περιλαμβανομένου), πλανώνται πλάνην οκτράν.
-
Iστορικές περιπτώσεις διαγραφής δημόσιου χρέους
Κι όμως, διαγράφεται… Κι όμως, «υπάρχει ζωή» ύστερα από τη στάση πληρωμών…
-
"Βήμα της Κυριακής": Ενορχηστρωμένη πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ, για επώδυνο συμβιβασμό
Στην κορυφαία φάση της βρίσκεται η συνδυασμένη προσπάθεια άσκησης πίεσης, από συγκεκριμένους παράγοντες, στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο με τους δανειστές, κατά πως επιτάσσουν τα ειδικότερα συμφέροντα τους.
-
Η εθνική ενότητα και ο Σάκης
Δεν θα αποφύγω να υποκύψω στο πειρασμό να αναφερθώ, και εγώ, στο πολυσυζητημένο πλέον θέμα της «ερμηνείας» του μουσικού έργου του Μ. Θεοδωράκη από τον τραγουδιστή Σάκη Ρουβά. Διότι το συγκριμένο γεγονός είναι μια ακόμη μεγάλη ψηφίδα σε συμβολικό- ιδεολογικό επίπεδο, μιας εικόνας που σχηματίζεται εδώ και κάποιο καιρό εκ νέου από το σύστημα και σχηματίζεται όλο και πιο έντονα με τα χρώματα του έθνους.
-
Σκάκι, όχι πόκερ! (Ξανακερδίζοντας τον χαμένο χρόνο)
Σε μια συγκυρία τέτοιας όξυνσης των κοινωνικών ανταγωνισμών όπως η σημερινή, μια κυβέρνηση που τάσσεται με τη μεριά της εργασίας και της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορεί ούτε καν να διανοηθεί να υποχωρήσει σε εκβιασμούς για τη συνέχιση της λιτότητας. Δεν μπορεί να μεταλλαχθεί σε μια κυβέρνηση των λίγων, σε μια κυβέρνηση αυτών που όχι απλώς δεν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επιπλέον αντιμάχονται την παρούσα κυβέρνηση.
-
Ο λόγος στο κόμμα!
Τις τελευταίες μέρες εντείνεται η εντύπωση ενός αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές. Το καθεστώς της ίδιας της διαπραγμάτευσης, πέρα από διαρροές, σκοπιμότητες, δηλώσεις και μιντιακή διαχείριση, παραμένει στάσιμο ως προς τη μη εκταμίευση χρημάτων από την τρόικα προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι επείγουσες ανάγκες της ελληνικής κυβέρνησης για την πληρωμή μισθών, συντάξεων αλλά και των δανειστών. Η κυβέρνηση έχει υποχρεωθεί να στραγγίξει τα διαθέσιμα του Δημοσίου, φτάνοντας γι’ αυτό ακόμη και στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.
-
Έντιμος συμβιβασμός, αλλά με ποιους;
Ποιος ακόμα πιστεύει πως οι «δανειστές» ζητάνε από την Ελλάδα μια έντιμη συμφωνία και όχι μια άτακτη και άνευ όρων παράδοση;
-
Ανάμεσα στο "κάτι" και στο "τίποτα"
Έτυχε μεγάλης αναπαραγωγής άρθρο του Mark Gilbert στο Bloomberg που, ξεκινώντας από ένα απόφθεγμα του Βιτγκενστάιν, υπογραμμίζει την αβεβαιότητα της διεθνούς ελίτ των αγορών απέναντι στην τελευταία φάση της ελληνικής κρίσης: «Η Ελλάδα δεν είναι κάτι, αλλά δεν είναι και τίποτα», είναι ο τίτλος που συμπυκνώνει το συμπέρασμά του. Ο ίδιος ο Βιτγκενστάιν έλεγε ότι «το να προσπαθήσεις να συζητήσεις για προσωπικά βιώματα όπως ο πόνος δεν είναι κάτι, αλλά ούτε και τίποτα».
-
Η κυβέρνηση σε δυσώδες ιμπεριαλιστικό έλος!
Στις 29/4 συνυπέγραψαν συμφωνία οι τρεις αρχηγοί κρατών, ο Α. Τσίπρας (Ελλάδα), Ν. Αναστασιάδης (Κύπρος) και στρατηγός Αλ Σίσι (Αίγυπτος). Στο πλαίσιο της συνάντησης η Αίγυπτος χαρακτηρίστηκε «πυλώνας ασφάλειας», όχι από τον δεξιό Αναστασιάδη, μα από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Πυλώνας ασφάλειας! Πάντως όχι για τον αιγυπτιακό, τον παλαιστινιακό και τους άλλους λαούς της περιοχής...