100% αλληλεγγύη στους πρόσφυγες-Για να γκρεμίσουμε το φρούριο της ΕΕ και την ακροδεξιά απειλή!

Το σύ­νο­λο των χωρών της ΕΕ υψώ­νει ένα τε­ρά­στιο «απα­γο­ρευ­τι­κό» στους πρό­σφυ­γες που η ίδια η ΕΕ σε με­γά­λο βαθμό ξε­ρί­ζω­σε από τις πα­τρί­δες τους.  Κυ­βερ­νή­σεις, στρα­τός, αστυ­νο­μία, ΝΑΤΟ, FRONTEX, ρα­τσι­στές και νε­ο­να­ζί, όλος αυτός ο συ­να­σπι­σμέ­νος συρ­φε­τός επι­στρα­τεύ­ε­ται στην αθλιό­τη­τα: να εξο­ντώ­σει, να απο­τε­λειώ­σει τα θύ­μα­τα της φτώ­χειας και του πο­λέ­μου.

10 Χώρες των Βαλ­κα­νί­ων και της Κε­ντρι­κής Ευ­ρώ­πης συ­να­ντή­θη­καν χθες στη Βιέν­νη για να φρά­ξουν το δρόμο στους πρό­σφυ­γες στα σύ­νο­ρα Ελ­λά­δας-ΠΓΔΜ και ΠΓΔΜ-Σερ­βί­ας. Ενώ η «απο­τρο­πή» κα­τ’αρ­χήν αφο­ρού­σε τους Αφ­γα­νούς, η Αυ­στρία «πρό­λα­βε» και «επα­να­προ­ώ­θη­σε» και Σύ­ριους, με το αι­τιο­λο­γι­κό ότι «δεν προ­έρ­χο­νται από εμπό­λε­μες πε­ριο­χές της Συ­ρί­ας».

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι προ­σφυ­γι­κές ροές ξε­κί­νη­σαν ήδη να «πε­ριο­ρί­ζο­νται» προς τα βό­ρεια, με πε­ρισ­σό­τε­ρους από 5.000 πρό­σφυ­γες εγκλω­βι­σμέ­νους αυτή τη στιγ­μή  μόνο στην Ει­δο­μέ­νη.

Από εκεί η ελ­λη­νι­κή αστυ­νο­μία προ­σπα­θεί να με­τα­φέ­ρει τους πρό­σφυ­γες στα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης δια­φό­ρων μορ­φών στην Ελ­λά­δα. Οι Για­τροί  Χωρίς Σύ­νο­ρα κα­τήγ­γει­λαν την αστυ­νο­μία στο Πο­λύ­κα­στρο για ξυ­λο­δαρ­μούς γυ­ναι­κο­παί­δων. Τα ίδια -και χει­ρό­τε­ρα- φαί­νε­ται να κά­νουν οι αντί­στοι­χοι μπά­τσοι και στις υπό­λοι­πες χώρες υπο­δο­χής.

Πολλά κόμ­μα­τα, πα­ρα­πλή­σια η ρα­τσι­στι­κή λο­γι­κή

«Η τα­κτι­κή ανο­χής στη διέ­λευ­ση των προ­σφύ­γων από τον πιο γρή­γο­ρο δρόμο προς την κε­ντρι­κή Ευ­ρώ­πη πρέ­πει να τε­λειώ­σει», δή­λω­σε ο «κακός δε­ξιός» αυ­στρια­κός υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών Σε­μπά­στιαν Κούρτς. «Θα ανα­γκα­στού­με να κά­νου­με την Ευ­ρώ­πη λι­γό­τε­ρο ελ­κυ­στι­κή» για τους πρό­σφυ­γες, δή­λω­νε λίγες μέρες πριν ο Ντό­ναλντ Τουσκ. «Θα απο­κό­ψου­με τις γραμ­μές πα­ρά­νο­μης με­τα­νά­στευ­σης στο Αι­γαίο», δή­λω­σε ο Γ. Στόλ­τεν­μπεργκ, εκ­προ­σω­πώ­ντας το ΝΑΤΟ .

Τι κά­νουν όμως οι «αρι­στε­ρές κυ­βερ­νή­σεις»; Ευ­θυ­γραμ­μί­ζο­νται πλή­ρως με αυτές τις σκο­τα­δι­στι­κές εξε­λί­ξεις. Πλή­ρως!

Λίγες μέρες πριν ο Π.Καμ­μέ­νος κορ­δω­νό­ταν ότι «πα­ρά­νο­μη με­τα­νά­στευ­ση τέλος», εν­θου­σια­σμέ­νος με το ευ­ρω­παϊ­κό σχέ­διο να «συ­γκρα­τού­νται» στην Τουρ­κία, ώστε να μην προ­λα­βαί­νουν οι πρό­σφυ­γες καν να αι­τού­νται άσυλο. Στις 24/2 ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, για να απα­ντή­σει στην ξε­νο­φο­βι­κή εκτρο­πή της Βιέν­νης,  ζή­τη­σε  υπε­ρή­φα­να να ...ξε­κι­νή­σει άμεσα η απο­στο­λή του ΝΑΤΟ για τη μεί­ω­ση των προ­σφυ­γι­κών ροών! Ζή­τη­σε επί­σης να υπάρ­ξει μια ενιαία εθνι­κή θέση για το ζή­τη­μα με τα κόμ­μα­τα που εξό­ντω­ναν με­τα­νά­στες τα προη­γού­με­να χρό­νια. Η πι­θα­νό­τη­τα εθνι­κής συμ­φω­νί­ας είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή του βαθ­μού –ρα­τσι­στι­κής- συ­να­ντί­λη­ψης κομ­μά­των από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μέχρι τη ΝΔ, ενώ η οι­κου­με­νι­κή συ­νεν­νό­η­ση συ­νε­χί­ζει να χτί­ζε­ται από πολ­λές με­ριές.

Πα­ράλ­λη­λα, το προ­σφυ­γι­κό χρη­σι­μο­ποιεί­ται από τους νε­ο­μνη­μο­νια­κούς ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ ως μια ευ­και­ρία για ‘πινκ-πον­κ’ με την Τουρ­κία που οδη­γεί στην καλ­λιέρ­γεια του εθνι­κι­σμού και της τουρ­κο­φα­γί­ας.  Θαυ­μά­στε τον «ει­δι­κό συ­νερ­γά­τη» του Τσί­πρα, τον Στέ­λιο Κού­λο­γλου: «Αδυ­να­τι­σμέ­νη από την μα­κρό­χρο­νη οι­κο­νο­μι­κή κρίση, η Ελ­λά­δα δεν μπο­ρεί να δια­χει­ρι­στεί μόνη της το πάρ­κινγκ (σ.σ. !!!) των προ­σφύ­γων. Αν η Τουρ­κία συ­νε­χί­ζει να αθε­τεί τις συμ­φω­νί­ες-παί­ζο­ντας και ύπο­πτα παι­χνί­δια όπως προ­χθές με το Κα­στε­λό­ρι­ζο- τότε τα 3 δις που προ­βλέ­πο­νται στις σχε­τι­κές συμ­φω­νί­ες πρέ­πει να έρ­θουν στην Αθήνα».  Ο ίδιος ανα­φέ­ρε­ται σε άλλο άρθρο του για τον «πιο δύ­σκο­λο Μάρ­τιο στην ιστο­ρία της Ελ­λά­δας» συν­δέ­ο­ντάς τον με το «προ­σφυ­γι­κό πρό­βλη­μα». Υπο­θέ­του­με ότι οι Μάρ­τη­δες της Χού­ντας ή της Κα­το­χής ήταν πιο εύ­κο­λοι. Ενώ ο Καμ­μέ­νος δή­λω­σε ότι η («κακιά») Τουρ­κία τορ­πιλ­λί­ζει τη  συμ­φω­νία με το («καλό») ΝΑΤΟ.

 Ο Τσί­πρας δή­λω­σε πως δεν θέλει την Ελ­λά­δα «απο­θή­κη ψυχών», αλλά και καμία άλλη χώρα δε θέλει να γίνει «απο­θή­κη». Στον πυ­ρή­να της σκέ­ψης όλων αυτών δε­ξιών ή «κε­ντρο­α­ρι­στε­ρών» ηγε­τών βρί­σκε­ται η κοινή αντί­λη­ψη για το προ­σφυ­γι­κό ως «πρό­βλη­μα» που χρή­ζει «πε­ριο­ρι­σμού» και «απο­τρο­πής» και τους αν­θρώ­πους όχι ως ζω­ντα­νές δυ­νά­μεις ικα­νές να προ­σφέ­ρουν αλλά πε­ρί­που ως ...απο­θη­κευ­τι­κά είδη, ως μπα­λά­κι του πινκ-πονκ ή ως ...αυ­το­κί­νη­τα. Και ξα­να­ρω­τά­με εμείς, τι έχει να προ­σθέ­σει στη λο­γι­κή αυτή ο Κα­σι­διά­ρης; 

«Χρειά­ζο­νται μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες , ηλί­θιε!» (Kαι στη σωστή κα­τεύ­θυν­ση)

Ο Κουρτς είπε και μια αλή­θεια...πα­σπαρ­τού: « οι χώρες που συμ­με­τεί­χαν στη Διά­σκε­ψη θα προ­τι­μού­σαν κοινή ευ­ρω­παϊ­κή λύση, εξαι­τί­ας όμως της έλ­λει­ψης μιας τέ­τοιας, είναι ανα­γκα­σμέ­νες για λύ­σεις σε εθνι­κό επί­πε­δο». Ο μόνος που δεν το κα­τα­λα­βαί­νει είναι ο Τσί­πρας, που –του­λά­χι­στον μέχρι σή­με­ρα- θε­ω­ρού­σε ότι μπο­ρεί να εξα­να­γκά­σει όλες τις χώρες της ΕΕ σε κοινή και δί­καιη συμ­φω­νία για «κα­τα­με­ρι­σμό των βαρών στη με­τε­γκα­τά­στα­ση των προ­σφύ­γων».  Ο Έλ­λη­νας πρω­θυ­πουρ­γός είδε την τε­ρά­στια επι­τυ­χία της «δια­πραγ­μά­τευ­σης» και του «έντι­μου συμ­βι­βα­σμού» που οδή­γη­σε στο Μνη­μό­νιο, και λέει να την επα­να­λά­βει. Και, με μια δόση απο­ρί­ας,  κα­τη­γο­ρεί Αυ­στρία για ...μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες. 1) Γί­νο­νται και τέ­τοιες στην ΕΕ χωρίς να έρθει η κα­τα­στρο­φή της χώρας που τις επι­λέ­γει; 2) Είναι λάθος να του απα­ντή­σει η Αυ­στρία «μόνο με μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες επι­βάλ­λεις τις θέ­σεις σου, ηλί­θιε;»

Ακόμα και η χλωμή απει­λή του Τσί­πρα για βέτο, μετά απ’ όσα έγι­ναν τις τε­λευ­ταί­ες μέρες, δύ­σκο­λα πεί­θει. Για πολ­λούς λό­γους. Κυ­ρί­ως γιατί έχο­ντας επι­λέ­ξει τη στρα­τη­γι­κή  «Μέ­νου­με Ευ­ρώ­πη-Μέ­νου­με Μνη­μό­νιο» είναι υπο­χρε­ω­μέ­νος είτε να την ακο­λου­θή­σει ως το τέλος, ή να έρθει σε ρήξη μαζί της ως το τέλος. Η δεύ­τε­ρη πι­θα­νό­τη­τα μάλ­λον δεν υφί­στα­ται. Θα είχε πά­ντως εν­δια­φέ­ρον μια δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή τα­κτι­κή από μια «αρι­στε­ρή» κυ­βέρ­νη­ση που κα­τά­πιε αμά­ση­το το τρίτο Μνη­μό­νιο και απει­λεί με «μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες» για να απα­ντή­σει στο «πρό­βλη­μα» των προ­σφύ­γων...

Η ακρο­δε­ξιά δη­μα­γω­γία συ­νε­χί­ζει να ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η Ελ­λά­δα του Τσί­πρα θα «πλημ­μυ­ρί­σει».  Ο Τσί­πρας απλά υπη­ρε­τεί το ευ­ρω­παϊ­κό σχέ­διο: η Ελ­λά­δα θα «φι­λο­ξε­νή­σει» κά­ποιους (50-70.000 αν­θρώ­πους, κατά το Μου­ζά­λα) σε στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης, ενώ η Τουρ­κία με τον ίδιο τρόπο «φι­λο­ξε­νεί» 2,5 εκα­τομ­μύ­ρια πρό­σφυ­γες, αφή­νο­ντάς τους να πε­θά­νουν από την πείνα και τις κα­κου­χί­ες. Και οι δυο χώρες εναρ­μο­νί­ζο­νται με το σχέ­διο της ΕΕ να πνί­ξει πε­ρισ­σό­τε­ρους  πρό­σφυ­γες και προ­σφυ­γό­που­λα στο Αι­γαίο, με το ΝΑΤΟ , τη Frontex και τους άλ­λους κυ­νη­γούς κε­φα­λών. Το πρό­βλη­μά μας δεν είναι το πού θα πε­θά­νουν οι πρό­σφυ­γες ούτε αν θα πε­θαί­νουν λίγο πιο πέρα για να μην τους βλέ­που­με. Το πρό­βλη­μά μας είναι ότι κα­νέ­νας δεν μπο­ρεί να αντι­με­τω­πί­σει μόνος του την κρίση. Ότι δεν μπο­ρού­με να ανα­τρέ­ψου­με τον πό­λε­μο, τη φτώ­χεια, την ανερ­γία, τα μνη­μό­νια χωρίς τα­ξι­κή και διε­θνι­στι­κή αλ­λη­λεγ­γύη σε όλα τα επί­πε­δα.

Να μην επι­κρα­τή­σει ο φόβος και ο κα­νι­βα­λι­σμός των ητ­τη­μέ­νων

 Έχου­με να απα­ντή­σου­με ταυ­τό­χρο­να σε μια βαρ­βα­ρό­τη­τα που αγριεύ­ει και σε μια αν­θρώ­πι­νη τρα­γω­δία, τμήμα της οποί­ας γι­νό­μα­στε όλοι και όλες μας, όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο.

Και ενώ δια­φαί­νε­ται ότι οι απο­στά­σεις με­τα­ξύ  μνη­μο­νια­κής αρι­στε­ράς, ακραί­ου κέ­ντρου  και ακρο­δε­ξιάς μι­κραί­νουν ανα­πά­ντε­χα, απο­δει­κνύ­ε­ται ταυ­τό­χρο­να ότι οι πιο «απλοϊ­κές» και «ακραί­ες» απα­ντή­σεις οδη­γούν στη μόνη τα­ξι­κή και ταυ­τό­χρο­να τη μόνη αν­θρώ­πι­νη, απλώς, λύση.

Να πα­ρα­δε­χθού­με για αρχή τα αυ­το­νό­η­τα:

1. Οι με­τα­νά­στες και οι πρό­σφυ­γες δεν είναι βάρος. Με τα χέρια τους μπο­ρούν να πα­ρά­γουν πλού­το που θα αβγα­τί­σει και τον πλού­το των «ντό­πιων» κάθε χώρας.Βάρος είναι τα μνη­μό­νια και τα κόμ­μα­τα που την υπη­ρε­τούν, οι εκ­πρό­σω­ποι του κε­φα­λαί­ου και οι κρα­τι­κοί μη­χα­νι­σμοί που λο­γο­δο­τούν σε αυ­τούς. Βάρος και πα­ρά­σι­τα είναι αυτοί που κα­τέ­χουν τον πλού­το και την εξου­σία αλλά πε­ριο­ρί­ζουν κι άλλο τους πό­ρους για τις ανά­γκες του 99% της κοι­νω­νί­ας κι αφή­νουν άνερ­γη την πλειο­ψη­φία των ικα­νών για ερ­γα­σία αν­θρώ­πων.
2. Ο ρα­τσι­στι­κός δια­χω­ρι­σμός προ­σφύ­γων-(«λαθρο»)με­τα­να­στών γί­νε­ται πιο πα­ρά­λο­γος, πιο ελε­ει­νός και πιο απάν­θρω­πος από ποτέ.  Αλ­λη­λεγ­γύη και ίσα δι­καιώ­μα­τα για όλους!
3. Δεν υπάρ­χουν ούτε «δια­κι­νη­τές» ούτε «τρο­μο­κρά­τες» σε φου­σκω­τές βάρ­κες. Αν θέλει κα­νείς να χτυ­πή­σει το «δου­λε­μπό­ριο» μένει να κάνει τη με­τα­κί­νη­ση των αν­θρώ­πων ελεύ­θε­ρη, αντί για εμπο­ρευ­μα­τι­κή συ­ναλ­λα­γή. Εμείς μι­λά­με για αν­θρώ­πι­νες ζωές.
4. Το επι­χεί­ρη­μα «ναι αλλά μέσα στην κρίση έχου­με πρό­βλη­μα οι Έλ­λη­νες, ποιον να πρω­το­κοι­τά­ξου­με» , που επι­κα­λού­νται με πα­ραλ­λα­γές από τον Κού­λο­γλου μέχρι τη Χ.Α., είναι τόσο ηλί­θιο όσο το «μαζί τα φά­γα­με» του Πά­γκα­λου. Γιατί εδώ δεν πρό­κει­ται για μια πίτα που δε φτά­νει για όλους. Μι­λά­με για ένα σύ­στη­μα που συ­νε­χί­ζει να δίνει όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρες «πίτες» στους  λί­γους, ενώ πα­ρα­χω­ρεί όλο και μι­κρό­τε­ρα ψί­χου­λα στους πολ­λούς που πα­ρά­γουν τις πίτες. Το ζή­τη­μα είναι κυ­ρί­ως πο­λι­τι­κό: Όποιος αντι­λαμ­βά­νε­ται ότι όλοι εμείς οι άν­θρω­ποι της δου­λειάς έχου­με κοινά συμ­φέ­ρο­ντα, και ότι μέσα στην κρίση έχου­με εν πολ­λοίς κοινό πε­πρω­μέ­νο, ότι αν δεν στα­θού­με αλ­λη­λέγ­γυοι στον «άλλο», σε λίγο θα εί­μα­στε στη θέση του, το ίδιο θα σκέ­φτε­ται ακόμα κι αν με­γα­λώ­σει η «πίτα».
5. Τέ­τοια Ευ­ρώ­πη-Νε­κρο­τα­φείο, τέ­τοια ΕΕ όχι μόνο δεν τη θέ­λου­με, την ανα­τι­νά­ζου­με. Οι ζωές των αν­θρώ­πων είναι πάνω από τη Σέ­γκεν. Κά­νου­με όλες εκεί­νες τις ενέρ­γειες που ανα­λο­γούν στα «εθνι­κά μας σύ­νο­ρα». Δε χρειά­ζε­ται καμιά «εθνι­κή ενό­τη­τα» κύριε Τσί­πρα για να ανοί­ξεις τα σύ­νο­ρα, για να εξα­σφα­λί­σεις ασφα­λή μο­νο­πά­τια ει­σό­δου και εξό­δου στους πρό­σφυ­γες, κό­ντρα στις κα­τα­σταλ­τι­κές δυ­νά­μεις των γει­το­νι­κών χωρών.  Για να χο­ρη­γή­σεις όλα τα απα­ραί­τη­τα χαρ­τιά στους πρό­σφυ­γες για να συ­νε­χί­σουν το τα­ξί­δι τους, άσυλο, δια­βα­τή­ρια. Για να  εξα­σφα­λί­σεις αν­θρώ­πι­νες συν­θή­κες στέ­γα­σης, πε­ρί­θαλ­ψης και σί­τι­σης για να φι­λο­ξε­νή­σεις τον κόσμο και τα παι­διά του, για να δη­μιουρ­γή­σεις συν­θή­κες αλ­λη­λεγ­γύ­ης και αρ­μο­νι­κής συ­νύ­παρ­ξης αντί για φυ­λα­κές, γκέτο και αστυ­νο­μο­κρα­τία. Για να απαλ­λο­τριώ­σεις τα κέρδη του Μπό­μπο­λα και του Με­λισ­σα­νί­δη για να αντι­με­τω­πι­στεί η φτώ­χεια τόσο των «ξένων» θυ­μά­των του πο­λέ­μου όσο και των «συ­μπα­τριω­τών» σου –θυ­μά­των της φτώ­χειας.Αντί­θε­τα, αυτά μπο­ρούν να γί­νουν μόνο ενά­ντια στην «εθνι­κή ενό­τη­τα».
6. Ο πό­λε­μος στα­μα­τά από τη χώρα μας, στο βαθμό που μας ανα­λο­γεί, υπο­σκά­πτο­ντας τους πρω­τερ­γά­τες του: έξω οι βά­σεις από την Ελ­λά­δα, έξω η Ελ­λά­δα από το ΝΑΤΟ!

Για να ανα­τρέ­ψου­με τα μνη­μό­νια και την εξα­θλί­ω­ση, πρέ­πει να ανα­τρέ­ψου­με τα συ­στη­μι­κά σχέ­δια για μια κοι­νω­νία έρ­μαιο του φόβου και υπο­ταγ­μέ­νη.   

Για να πο­λε­μή­σου­με για τη λαϊκή κυ­ριαρ­χία ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό , πρέ­πει να νι­κή­σου­με όλους τους ντό­πιους εκ­προ­σώ­πους του.

Για να νι­κή­σου­με πρέ­πει να «χω­ρέσου­με» όλη την αλ­λη­λεγ­γύη μας για κάθε κομ­μά­τι της τάξης μας, ει­δι­κά για το πιο χτυ­πη­μέ­νο, τα ξε­ρι­ζω­μέ­να θύ­μα­τα του πο­λέ­μου.

Για να νι­κή­σου­με πρέ­πει να στε­ρή­σου­με το χώρο από τους φα­σί­στες της ΧΑ που ξα­να­βγαί­νουν από τις τρύ­πες τους (όπως το έκα­ναν οι δυ­νά­μεις του μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος στο Κε­ρα­τσί­νι) και μά­λι­στα σε μια πε­ρί­ο­δο που όλα τα «τέ­ρα­τα» ξύ­πνη­σαν και φι­λο­δο­ξούν να φτιά­ξουν κυ­ρι­λέ φα­σι­στι­κά κόμ­μα­τα (Μπαλ­τά­κος, Στ. Χίος, Σώρ­ρας....).

Για να νι­κή­σου­με πρέ­πει να πο­λε­μή­σου­με κάθε φο­βι­κό αντα­να­κλα­στι­κό του τύπου «Άμα βγού­με απο το ευρώ..., άμα βγού­με από την ΕΕ...,  άμα βγού­με από τη Σέ­γκεν... θα ...» . Ανοη­σί­ες!  

Να πι­στέ­ψου­με στις δυ­νά­μεις μας, να ξε­ση­κω­θού­με απέ­να­ντι στην εξα­θλί­ω­ση και την αδι­κία. Αντι­μνη­μο­νια­κή πάλη και αλ­λη­λεγ­γύη στους πρό­σφυ­γες πάνε μαζί. Ναι, θα πα­λέ­ψου­με «μο­νο­με­ρώς» για τα δί­καια των απλών αν­θρώ­πων, χωρίς δια­κρί­σεις, σε αντί­ξο­ες συν­θή­κες. Αλλά μόνο έτσι, πραγ­μα­τι­κά αρι­στε­ρά και ρι­ζο­σπα­στι­κά, υπάρ­χει ελ­πί­δα να αλ­λά­ξου­με τον κόσμο προς το κα­λύ­τε­ρο.