Κυβέρνηση - υγειονομικός κίνδυνος
Η φετινή χρονιά που ξεκινά, μοιάζει με την τέλεια καταιγίδα. Υγειονομική, οικονομική και ελληνο-τουρκική κρίση φαίνεται όχι μόνο να συμπίπτουν αλλά και να επιταχύνονται. Όλες οι επιμέρους πτυχές της πολιτικής της κυβέρνησης συμπιέζονται από την κατάσταση που διαμορφώνεται. Η ΝΔ θέλει να επιμείνει στο νεοφιλελεύθερο σχέδιο της σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε. Αρνείται να θωρακίσει τη δημόσια υγεία και χρησιμοποιεί την υγειονομική κρίση για να επιβάλλει την βάρβαρα ταξική πολιτική της στην οικονομία, παρά την κατάσταση που διαμορφώνεται. Η εργοδοτική αυθαιρεσία και η εκτόξευση της ανεργίας, που ενισχύονται από τις κυβερνητικές πολιτικές, δείχνουν του λόγου το αληθές. Αυτοί που δεν μοιράστηκαν ποτέ τα κέρδη τους με τους εργαζόμενους, θέλουν να τους φορτώσουν τώρα το κόστος της κρίσης. Η ίδια στάση τηρείται και απέναντι στη δημόσια δωρεάν παιδεία!
Λεφτά υπάρχουν αλλά όχι για την παιδεία
Η κυβέρνηση των “αρίστων” καθόλου δεν ενδιαφέρεται για την άριστη υγεία ή την άριστη παιδεία που πρέπει να εξασφαλίζει και να παρέχει το δημόσιο σχολείο σε όλα τα παιδιά. Η συνέντευξη τύπου της υπουργού παιδείας έδειξε ότι ένα μόνο κριτήριο υπάρχει για τα μέτρα που σκέφτεται να πάρει για την προστασία των παιδιών κατά το άνοιγμα των σχολείων. Το ελάχιστο δυνατό κόστος για τον προϋπολογισμό. Τι άλλο να σκεφτεί κανείς βλέποντας την απροθυμία της να δώσει ακόμα και δωρεάν μάσκες σε παιδιά και εκπαιδευτικούς. Ή να εξασφαλίσει χώρους και προσωπικό ώστε οι μαθητές και μαθήτριες να μην ξεπερνούν τους 15 ανά τάξη, όπως έχουν κάνει πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ή να προχωρήσει σε μαζικά τεστ στην εκπαιδευτική κοινότητα και πρόσληψη του απαραίτητου μόνιμου προσωπικού καθαριστών και καθαριστριών στα σχολεία.
Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τα “Σκόιλ Ελικικού” τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν ειρωνικά σχόλια τόσο για τα δωρεάν παγουρίνο όσο και για τον ομολογουμένως πρωτότυπο τρόπο να αξιοποιείται ο μαθηματικός μέσος όρος των παιδιών ανά τάξη. Το να διαιρείς το σύνολο του μαθητικού πληθυσμού με τον αριθμό των τμημάτων ανά την επικράτεια και να βγάζεις μέσο όρο 17 παιδιά ανά τάξη, ενώ είναι γνωστό ότι περισσότερο από 1 εκατομμύριο μαθητές και μαθήτριες φοιτούν σε μεγαλύτερα τμήματα, δείχνει προσπάθεια χειραγώγησης όσων σε ακούν. Η αλήθεια αποκαλύφτηκε με μεταγενέστερες δηλώσεις της υπουργού όπου μας εξήγησε ότι τα τμήματα δε μπορούν να σπάσουν επειδή το κόστος για επιπλέον προσλήψεις προσωπικού και δημιουργία αιθουσών ξεπερνά τα 10 εκατομμύρια τη μέρα καθώς και ότι δεν υπάρχουν χώροι ενώ τα σχολεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε απογευματινή βάρδια αφού τότε χάνεται ο ρόλος τους ως παιδοφυλακτήρια!
Για τον ίδιο λόγο άλλωστε δε προκρίνεται και η εκ περιτροπής διδασκαλία. Χτυπητή αντίθεση σε σχέση με το τι είχε γίνει αμέσως μετά την καραντίνα, όταν δεν υπήρχε τμήμα με πάνω από 15 παιδιά. Σε πείσμα των καινοφανών απόψεων ότι ο αριθμός των παιδιών ανά τάξη δε παίζει ρόλο, ενώ περισσότεροι εκπαιδευτικοί θα αυξήσουν τη διασπορά του ιού. Η επιστήμη στην υπηρεσία της πολιτικής! Είναι προφανές ότι όλο το προηγούμενο διάστημα από την καραντίνα μέχρι σήμερα, δεν αξιοποιήθηκε στο ελάχιστο για να αναζητηθούν οι απαραίτητες υποδομές γιατί η κυβέρνηση δεν ήθελε να ξοδέψει χρήματα για τη δημόσια παιδεία. Ίσως μόνο για την τηλεκπαίδευση που προορίζεται να είναι ο τρόπος να αντιμετωπιστεί η παρουσία κρουσμάτων που θεωρείται δεδομένη. Τα χρήματα τα προορίζει κυρίως είτε για να εξαγοράζει την εύνοια των ΜΜΕ, είτε για να ενισχύει τις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις, είτε για να αγοράζει νέο εξοπλισμό για την αστυνομία και τα ΜΑΤ, είτε για να τα δίνει με το τσουβάλι για την αγορά φρεγατών και άλλων πολεμικών όπλων.
Αγώνας διαρκείας η μόνη απάντηση
Αν οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι να ακολουθήσει χωρίς παρέκκλιση τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα της, αυτό δε σημαίνει ότι θα μπορέσει να το κάνει. Ήδη κάτω από τις πιέσεις του εκπαιδευτικού κινήματος των περασμένων ετών έγιναν φέτος, μετά από πολλά χρόνια, 3.445 μόνιμοι διορισμοί στην ειδική αγωγή. Ακόμα διασώθηκε το 1/3 των μαθητών των ΕΠΑΛ το οποίο η κυβέρνηση θέλησε να εκδιώξει βάζοντας ηλικιακό όριο, ενώ τέλος οι “κάμερες στις τάξεις” δεν μπόρεσαν να επιβληθούν στην εκπαιδευτική κοινότητα μετά από το πλήθος και την ένταση των αντιδράσεων που αναπτύχθηκαν. Παρότι σίγουρα η κυβέρνηση θα επανέρθει, το δείχνουν άλλωστε σε πρώτη φάση οι 25 απαντήσεις της, ο τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι πολιτικές της είναι φανερός. Η εφαρμογή του νόμου για την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι άλλωστε και αυτή στις δηλωμένες προθέσεις της. Η ασφαλής λειτουργία του σχολείου είναι όμως το μεγάλο στοίχημα του επόμενου διαστήματος.
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε δυναμικά μια που εκπαιδευτικοί, μαθητές, μαθήτριες και γονείς με μαζικές συγκεντρώσεις απαίτησαν να ανοίξουν τα σχολεία με τον ασφαλέστερο δυνατό τρόπο, ενώ το αίτημα για 15 μαθητές ανά τάξη έχει αγκαλιαστεί από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Θα είναι σίγουρα μια δύσκολη χρονιά και θα την κάνει ακόμα δυσκολότερη η ύπαρξη μιας κυβέρνησης που κέντρο της έχει την διάσωση των κερδών των επιχειρήσεων και όχι των ανθρώπων. Η μαζική και με διάρκεια δράση του πανεκπαιδευτικού κινήματος είναι η μόνη που μπορεί να σώσει την παρτίδα!
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
