Άλλη µια απεργία ή µια «άλλη» απεργία;

Ερ­γα­ζό­µε­νες κι ερ­γα­ζό­µε­νοι σε Δη­µό­σιο και Ιδιω­τι­κό τοµέα, έχο­ντας ξε­πε­ρά­σει προ πολ­λού το «µη πε­ραι­τέ­ρω» έχου­µε µπρο­στά µας την προ­κή­ρυ­ξη Γε­νι­κής Απερ­γί­ας (από ΑΔΕΔΥ & ΓΣΕΕ), στις 20 Νο­ε­µβρί­ου.

Μια απερ­γία που την έχου­µε ανά­γκη, µια απερ­γία για να αντι­δρά­σου­µε στην κο­ροϊ­δία όλης της ερ­γα­ζό­µε­νης κοι­νω­νί­ας που κα­τα­λη­στεύ­ε­ται την ώρα που (και για να) θη­σαυ­ρί­ζουν όλες οι µε­γά­λες επι­χει­ρή­σεις των ιδιω­τών.

Ενά­ντια σε λι­τό­τη­τα και ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις

Πώς να κρυ­φτεί η ακρί­βεια που φέρ­νει όλα αυτά τα κέρδη; Και πώς να κρυ­φτεί η µεί­ω­ση της αγο­ρα­στι­κής δύ­να­µης όλων των ερ­γα­ζο­µέ­νων, όταν οι µι­σθοί βρί­σκο­νται 40% κάτω από τα επί­πε­δα του 2010 και η άµεση κι έµµε­ση φο­ρο­λο­γία αυ­ξά­νε­ται για την ερ­γα­τι­κή τάξη ακα­τά­παυ­στα;

Και πώς να µη συ­νυ­πο­λο­γι­στεί στην κα­τάρ­ρευ­ση του βιο­τι­κού επι­πέ­δου των ερ­γα­ζο­µέ­νων η αύ­ξη­ση των ιδιω­τι­κών δα­πα­νών για υγεία και παι­δεία, για ρεύµα (προ­σε­χώς και για νερό!), καύ­σι­µα και ενοί­κια, την ώρα που ορ­γιά­ζουν οι πλει­στη­ρια­σµοί λαϊ­κών κα­τοι­κιών, έχο­ντας κα­λύ­ψει νο­µι­κά όλη την ασυ­δο­σία των funds από την εποχή του Τσί­πρα µέχρι το Μη­τσο­τα­κέι­κο, όλες οι κυ­βερ­νή­σεις;

Να γε­λά­σου­µε ή να κλά­ψου­µε µε την υπο­κρι­σία της κυ­βέρ­νη­σης και την ανοχή της «κυ­βερ­νώ­σας» κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς, που υπο­στη­ρί­ζει ότι δεν υπάρ­χει δη­µο­σιο­νο­µι­κός χώρος για πρα­γµα­τι­κές αυ­ξή­σεις στους µι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις, αλλά µπου­κώ­νει µε χρήµα, φο­ρο­α­παλ­λα­γές, ει­σφο­ρο­α­παλ­λα­γές και κάθε εί­δους επι­δο­τή­σεις τον ιδιω­τι­κό τοµέα και αγο­ρά­ζει πο­λε­µι­κούς εξο­πλι­σµούς µε εξω­φρε­νι­κούς ρυ­θµούς, συ­µµε­τέ­χο­ντας σε όλα τα κρί­σι­µα και µε­γά­λα πο­λε­µι­κά µέ­τω­πα;

Οι 6 δι­σε­κα­το­µµυ­ρί­ων ευρώ το χρόνο στρα­τιω­τι­κοί εξο­πλι­σµοί της Ελ­λά­δας, αφαι­ρούν ζωές στην Πα­λαι­στί­νη και σε άλλα µέ­τω­πα, αφαι­ρούν ζωές και στη χώρα µας, αφή­νο­ντας το σύ­στη­µα υγεί­ας και τις κοι­νω­νι­κές δοµές χωρίς φρά­γκο και χωρίς τις απαι­τού­µε­νες δω­ρε­άν και ποιο­τι­κές υπη­ρε­σί­ες προς τον επί­σης άφρα­γκο κόσµο της δου­λειάς. Αλλά µε µε­γά­λη άνεση και πο­λε­µο­χα­ρή στή­ρι­ξη των εφο­πλι­στι­κών συ­µφε­ρό­ντων, στέλ­νου­µε φρε­γά­τα στην Ερυ­θρά Θά­λασ­σα, 2.500 χλµ. µα­κριά, ξο­δεύ­ο­ντας 500.000€ κάθε µέρα!

Όσο για τις κα­τα­στρο­φές από πλη­µµύ­ρες, φω­τιές, χιό­νια, σει­σµούς η «λύση» που προ­τεί­νε­ται είναι η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των πά­ντων! Νο­µο­σχέ­δια, νόµοι και υπουρ­γι­κές απο­φά­σεις πα­ρα­δί­δουν νερά, δάση, θά­λασ­σες, σχο­λι­κά κτί­ρια και υπο­δο­µές στο δια­βό­η­το ιδιω­τι­κό τοµέα, σε µια χώρα που ενά­µι­ση χρόνο πριν θρή­νη­σε 57 νέους αν­θρώ­πους, στο σι­δη­ρο­δρο­µι­κό έγκλη­µα της ιδιω­τι­κής Hellenic Train και των ιδιω­τι­κο­ποι­η­µέ­νων υπη­ρε­σιών του πάλαι ποτέ ΟΣΕ, στα Τέµπη! Η φρο­ντί­δα για τα παι­διά εξα­ντλεί­ται στην αύ­ξη­ση των τι­µω­ριών και στη µεί­ω­ση κατά 70% της χρη­µα­το­δό­τη­σης της σχο­λι­κής στέ­γης για το 2024. Για τα νο­σο­κο­µεία, το σκάν­δα­λο είναι πολύ µε­γά­λο και πάρα πολύ επι­κίν­δυ­νο: όλα στους ιδιώ­τες, δι­πλές και τρι­πλές δου­λειές για να συ­µπλη­ρω­θεί ο πε­νι­χρός µι­σθός των για­τρών, από­συρ­ση από τα τα­κτι­κά (και δω­ρε­άν) ια­τρεία και µε­τα­τρο­πή τους σε νο­σο­κο­µεία µόνο για έκτα­κτα πε­ρι­στα­τι­κά, διαρ­κείς και υπο­βα­θµι­σµέ­νες εφη­µε­ρί­ες, βάρ­βα­ρη και αβά­στα­κτη δου­λειά για το νο­ση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό! Τρα­γι­κό για την κοι­νω­νία!

Αν η κα­τά­στα­ση αυτή δεν κρύ­βε­ται, καθώς απο­τε­λεί πλέον βίωµα της συ­ντρι­πτι­κής κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας, οι κοι­νω­νι­κές-ερ­γα­τι­κές αντι­δρά­σεις και διεκ­δι­κή­σεις για αντι­στρο­φή της ασφυ­κτι­κής κι εξορ­γι­στι­κής αυτής ζωής που µας έχουν κα­τα­δι­κά­σει, είναι σχε­δόν αυ­το­νό­η­τες και θα έπρε­πε να είναι και εύ­κο­λες.

Αυ­το­ορ­γά­νω­ση και συ­ντο­νι­σµός

Η ανά­γκη για απερ­για­κή απά­ντη­ση είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο από δε­δο­µέ­νη.

Η κή­ρυ­ξη απερ­γί­ας για τις 20 Νο­έ­µβρη, που, επι­τέ­λους, µετά τις περ­σι­νές πα­λι­νω­δί­ες ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ, βρέ­θη­κε µια κοινή απερ­για­κή µέρα, έχει δυ­να­τό­τη­τες για να γίνει η αρχή για µια σειρά αγώ­νων που θα βά­ζουν στόχο την ανα­τρο­πή της τα­ξι­κής αυτής αδι­κί­ας!

Για να πε­τύ­χει η απερ­γία και να θέσει τις βά­σεις για τη συ­νέ­χι­ση κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων είτε κλα­δι­κών, είτε ανά χώρο, µε πολ­λές µορ­φές και µε προ­σή­λω­ση στη συ­γκέ­ντρω­ση των αι­τη­µά­των και των ερ­γα­ζο­µέ­νων που τα διεκ­δι­κούν, δεν µπο­ρεί να υπο­τι­µά­ται, πριο­νί­ζο­ντας τη δυ­να­µι­κή της µε προ­βο­λή των πρα­γµα­τι­κών προ­βλη­µά­των των ηγε­σιών των συν­δι­κά­των και κα­ταγ­γε­λιο­λο­γία που σκε­πά­ζει την προ­τε­ραιό­τη­τα της ανά­γκης ενί­σχυ­σης της απερ­γί­ας. Δεν µπο­ρεί, επί­σης, να λει­τουρ­γή­σει συ­σπει­ρω­τι­κά και να βάλει πλώρη για συ­νέ­χεια, µε προ­ο­πτι­κή κά­ποιων κα­τα­κτή­σε­ων αυτό το διά­στη­µα κι όχι…κά­πο­τε, αν πε­ριο­ρί­ζο­νται τα αι­τή­µα­τα, αφαι­ρώ­ντας για πα­ρά­δει­γµα τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις από το στό­χα­στρο και µά­λι­στα, την ώρα που ορ­γα­νώ­νε­ται συ­ναυ­λία (11/10) για να µην ξε­χα­στεί το έγκλη­µα στα Τέµπη, να µην πρω­το­στα­τούν τα σω­µα­τεία για να θυ­µί­σουν την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των σι­δη­ρο­δρό­µων και τις ευ­θύ­νες των ιδιω­τών. Δεν γί­νε­ται η µόνη ανα­φο­ρά σε ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση να είναι η ΛΑΡΚΟ! Και επι­τέ­λους, η αυ­το­α­να­φο­ρι­κό­τη­τα µε­γά­λων τµη­µά­των της αρι­στε­ράς, µε κύρια υπαι­τιό­τη­τα του ΠΑΜΕ, δεν γί­νε­ται να συ­νε­χί­ζε­ται, απο­κλεί­ο­ντας την κοινή δράση για την ανα­τρο­πή των κα­τά­φω­ρα αντερ­γα­τι­κών πο­λι­τι­κών που δια­λύ­ουν τις ζωές µας, την κοι­νω­νία και ο,τι­δή­πο­τε έχει απο­µεί­νει ως δη­µό­σια και αξιο­πρε­πής δοµή! 

Οι συ­νε­λεύ­σεις στους χώ­ρους, οι πε­ριο­δεί­ες των συν­δι­κα­λι­στριών και συν­δι­κα­λι­στών για εν­δυ­νά­µω­ση κι επι­κοι­νω­νία µε όλο τον κόσµο της δου­λειάς, η κοινή δράση των αρι­στε­ρών συν­δι­κα­λι­στι­κών δυ­νά­µε­ων στα κοινά πεδία αι­τη­µά­των (πχ για Συλ­λο­γι­κές Συ­µβά­σεις Ερ­γα­σί­ας, για θέ­µα­τα υγιει­νής και ασφά­λειας, για απο­τρο­πή ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων κ.ά.), η συ­νά­ντη­ση κλά­δων που δί­νουν κλα­δι­κούς και κο­µβι­κούς αγώ­νες (πχ Παι­δεία-Υγεία), η συ­να­δελ­φι­κή και τα­ξι­κή αλ­λη­λεγ­γύη στο πο­γκρόµ διώ­ξε­ων, πει­θαρ­χι­κών, συλ­λή­ψε­ων που εξα­πο­λύ­ει κάθε λίγο η κυ­βέρ­νη­ση, σε µια άνευ προη­γου­µέ­νου (για τα δε­δο­µέ­να της µε­τα­πο­λί­τευ­σης) κλι­µά­κω­ση το αυ­ταρ­χι­σµού και της τρο­µο­κρά­τη­σης προς όποιο τµήµα της ερ­γα­τι­κής τάξης ορ­θώ­νει το αγω­νι­στι­κό του ανά­στη­µα, είναι από τα απα­ραί­τη­τα συ­στα­τι­κά για µια πε­τυ­χη­µέ­νη απερ­γία στις 20/11, που θα δη­µιουρ­γεί όρους απο­τε­λε­σµα­τι­κής συ­νέ­χειας.

Οι συν­δι­κα­λι­στι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες της αρι­στε­ράς στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας (οµά­δες, σχή­µα­τα, πα­ρα­τά­ξεις) είναι από­λυ­τη ανά­γκη να ενερ­γο­ποι­η­θούν, να συ­νερ­γα­στούν και να πιέ­σουν τη συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία των σω­µα­τεί­ων, οµο­σπον­διών, συν­δι­κά­των να «ξε­κου­νη­θεί» και να πάρει ου­σια­στι­κά µέτρα µα­ζι­κο­ποί­η­σης της απερ­γί­ας!

Δεν εµπι­στευό­µα­στε και δεν πε­ρι­µέ­νου­µε πολλά (µάλ­λον ούτε καν λίγα), από τις πλειο­ψη­φί­ες ΓΣΕΕ-ΑΔΕ­ΔΥ, αλλά σί­γου­ρα, έχου­µε να ορ­γα­νώ­σου­µε την πίεση, για να τους ανα­γκά­σου­µε να υπε­ρα­σπι­στούν µε πιο απο­τε­λε­σµα­τι­κούς και αγω­νι­στι­κούς τρό­πους τις συν­θή­κες ζωής και ερ­γα­σί­ας των µελών τους. Μπο­ρού­µε να το κά­νου­µε!

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά