Άλλο πλατεία Καραϊσκάκη, άλλο Μέγαρο Μαξίμου

Ανα­ρω­τή­θη­κα σε τι απο­σκο­πού­σε αυτή η ανα­φο­ρά, πέρα από τον προ­φα­νή στόχο να πλή­ξει το Μέ­τω­πο Τα­ξι­κής Ανα­τρο­πής (ΜΕΤΑ), που με συ­νέ­πεια αγω­νί­ζε­ται για την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών. Ανα­ρω­τή­θη­κα επί­σης αν άξιζε τον κόπο να ασχο­λη­θεί κά­ποιος με τέ­τοιες ανα­φο­ρές που στο­χεύ­ουν να δι­καιο­λο­γή­σουν τη συ­νέ­χι­ση των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών.

Παρ’ όλα αυτά, επει­δή κά­ποιοι ίσως να εκλά­βουν τη σιωπή ως αδυ­να­μία, θα προ­σπα­θή­σω να διευ­κρι­νί­σω κά­ποιες πτυ­χές που δεν θέλει να γνω­ρί­ζει ο κ. Ν. Παπ­πάς.

Ο κ. Ν. Παπ­πάς προ­φα­νώς δεν έχει αντι­λη­φθεί ότι η Πλα­τεία Κα­ραϊ­σκά­κη (γρ. ΜΕΤΑ) έχει δια­χρο­νι­κά ορ­γα­νω­τι­κή, οι­κο­νο­μι­κή και πο­λι­τι­κή αυ­το­νο­μία και δια­μορ­φώ­νει τις θέ­σεις της με βάσει τα τα­ξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Στο πλαί­σιο αυτό το ΜΕΤΑ κρί­νει τις κυ­βερ­νή­σεις και τις πο­λι­τι­κές από τα αν αυτές εξυ­πη­ρε­τούν ή όχι τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Ως εκ τού­του τέ­τοιου εί­δους πα­ραι­νέ­σεις ιδιαί­τε­ρα, όταν προ­έρ­χο­νται από κο­ρυ­φαία κυ­βερ­νη­τι­κά χείλη, που επι­χει­ρούν να εφαρ­μό­σουν το 3ο μνη­μό­νιο, να είναι σί­γου­ρος ότι δεν θα βρουν ευ­ή­κοα αυτιά.

Όμως ο κ. Ν. Παπ­πάς ανα­φέρ­θη­κε στην ανά­γκη υπε­ρά­σπι­σης των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων. Κατ’ αρχήν η υπε­ρά­σπι­ση των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων ερ­γα­σί­ας είναι υπό­θε­ση συ­σχε­τι­σμού δύ­να­μης και σκλη­ρών τα­ξι­κών συ­γκρού­σε­ων, που μόνο αυτοί που έχουν πε­ρά­σει από τις γραμ­μές των συν­δι­κά­των μπο­ρούν να το αντι­λη­φθούν.

Αυτό που όμως εντέ­χνως ξέ­χα­σε να ανα­φέ­ρει ο κ Ν. Παπ­πάς είναι ότι η κυ­βέρ­νη­ση «έθαψε» στα συρ­τά­ρια της το νο­μο­σχέ­διο που είχε ετοι­μα­στεί για την επα­να­φο­ρά των συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων ερ­γα­σί­ας οι οποί­ες κα­ταρ­γή­θη­καν την μνη­μο­νια­κή πε­ρί­ο­δο καθώς και την επα­να­φο­ρά του κα­τώ­τα­του μι­σθού στα 751 ευρώ. Για 5 μήνες, η κυ­βέρ­νη­ση και ο ίδιος, απο­δέ­χτη­καν ου­σια­στι­κά τη θέση των τροϊ­α­νών ότι η ψή­φι­ση αυτών των νόμων, που απο­τε­λού­σαν βα­σι­κή προ­ε­κλο­γι­κή της δέ­σμευ­ση, απο­τε­λού­σαν μο­νο­με­ρή ενέρ­γεια. Θα θέ­λα­με λοι­πόν να δούμε ποια θα είναι η στάση του, αν η τρόι­κα δεν εγκρί­νει ή απο­νευ­ρώ­σει πλή­ρως το σχε­τι­κό νο­μο­σχέ­διο, αφού πλέον η κα­τά­θε­ση και το πε­ριε­χό­με­νό του εξαρ­τά­ται από το οκ των τροϊ­κα­νών!

Όσο για την κι­νη­το­ποί­η­ση των ευ­ρω­παϊ­κών συν­δι­κά­των, μάλ­λον και σε αυτό τον τομέα έχει πλήρη άγνοια. Θα έπρε­πε να γνω­ρί­ζει ότι η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία από αυτά ανέ­χτη­καν, αν δεν συ­νήρ­γη­σαν στην εφαρ­μο­γή στις χώρες τους των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών. Παρ' όλα αυτά η κι­νη­το­ποί­η­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων σε όλη την Ευ­ρώ­πη για την ανα­τρο­πή των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων και μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών έχει ιδιαί­τε­ρη ση­μα­σία. Όμως τον πρώτο λόγο για την ανα­τρο­πή των πα­λιών και νέων μνη­μο­νί­ων έχει η ενερ­γο­ποί­η­ση και κι­νη­το­ποί­η­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων στη χώρα μας.  Στην κα­τεύ­θυν­ση αυτή το ΜΕΤΑ, τα τα­ξι­κά συν­δι­κά­τα, όπως έκα­ναν πάντα, θα κά­νουν και πάλι ότι μπο­ρούν για να μην πε­ρά­σουν και οι νέες μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές.

Σε αυτό προ­φα­νώς ο κ. Παπ­πάς, που έχει προ­σχω­ρή­σει στην ανά­γκη εφαρ­μο­γής τους, αντι­λαμ­βά­νο­μαι ότι θα έχει αντίρ­ρη­ση. Αλλά τι να κά­νου­με ο κα­θέ­νας δια­λέ­γει στρα­τό­πε­δο.

* Ο Χρή­στος Κό­νια­ρης είναι μέλος της εκτε­λε­στι­κής επι­τρο­πής ΜΕΤΑ