Η εταιρεία Πλαίσιο συνήθως αποφεύγει τις δημόσιες τοποθετήσεις και μάλλον καλά κάνει, καθώς όταν το κάνει δείχνει να μην έχει αίσθηση της πραγματικότητας. Την στιγμή που η χώρα βρίσκεται σε τρομερό αδιέξοδο, με την κατάσταση να είναι έκρυθμη και την κοινωνική αδικία να βρίσκεται στο ζενίθ, οι κερδισμένοι της κρίσης, αυτοί που πήραν τα μνημόνια χέρι-χέρι φαίνεται πως αδυνατούν να δουν πίσω απ' τα πολλά μηδενικά των κερδών τους.
Υιοθετούν την λογική του κοινωνικού αυτοματισμού, κατηγορώντας τους εκπροσώπους των εργαζομένων ενώ την ίδια ώρα απαξιώνουν θεσμούς που έχουν τον ρόλο να επιλύουν τις εργασιακές διαφορές, αρνούμενοι να προσέλθουν στην επιθεώρηση εργασίας για την άδικη απόλυση της Σοφίας, ζητώντας συνεχόμενες αναβολές. Κατηγορούν το πρωτοβάθμιο επιχειρησιακό σωματείο για επαγγελματικό συνδικαλισμό, δείχνοντας το πόσο στρεβλή αντίληψη έχουν για τα όργανα συλλογικής διεκδίκησης. Αξιώνουν υπεροπτικά, απ' τους εργαζόμενους να κλείνουν το στόμα τους, βλέποντας τους συναδέλφους τους να απολύονται άδικα και να καταπιέζονται καθημερινά.
Οι “εξαιρετικοί” και “περήφανοι” 1200 εργαζόμενοι της εταιρείας, αυτοί που παλεύουν και η προσπάθεια τους έχει κάνει το Πλαίσιο να τα καταφέρει στην περίοδο της κρίσης, όπως αναφέρεται στην πρόσφατη ανακοίνωση της εταιρείας, είναι άραγε οι ίδιοι με αυτούς τους 1200 που είχε η εταιρεία πριν 3 χρόνια ή αυτούς που θα έχει στα επόμενα 3; Πόσο “εξαιρετικοί” θα είναι τότε; Ή μήπως θα είναι “εξαιρετικοί” μέχρι η εταιρεία να τους διώξει με κυνισμό, επειδή ίσως να μην προσέρχονται χαμογελαστοί στην εργασία τους;
Φυσικά και δεν θα είναι ίδιοι, γιατί παρόλη την κερδοφορία της η εταιρεία τα τελευταία 5 χρόνια, έχει απολύσει πάνω από 400 εργαζόμενους, ενώ παράλληλα άλλοι τόσοι τουλάχιστον έχουν παραιτηθεί, αφήνοντας μια τόσο “ελκυστική πρόταση καριέρας” σαν αυτή που η διοίκηση του Πλαισίου θεωρεί πως προσφέρει. Αλήθεια σε αυτούς τους 1200 υπολογίζονται και οι ενοικιαζόμενοι συνάδελφοι που αντικαθιστούν σταδιακά τους εργαζόμενους των αποθηκών, έχοντας φυσικά μικρότερες απολαβές και δικαιώματα; Πιθανόν η εταιρεία να μας έδινε τα ακριβή στοιχεία, αν και όσες φορές χρειάστηκε να το κάνει, οι αριθμοί δεν την κολάκεψαν καθόλου.
Όσο η εταιρεία θα κωφεύει και θα προσπαθεί να σπιλώσει την φωνή των εργαζομένων μιλώντας για στείρα αντιπαράθεση, ίσως να μην μπορεί να δει πως η αυθαιρεσία των στελεχών της και οι τακτικές management που ακολουθεί, δεν την αφήνουν να δει πως η ανθρωπιά έχει εγκαταλείψει τις αποφάσεις τους.
Το αίτημα της ακύρωσης της απόλυσης της Σοφίας είναι αίτημα ολόκληρης της κοινωνίας που δεν υποκύπτει στον κανιβαλισμό της “ανάπτυξης” και στο καθεστώς εργασιακής γαλέρας που έχει επιβληθεί στη χώρα μας στο βωμό αυτής. Είναι ενάντια στην απανθρωπιά που αφήνει μια μητέρα μονογονεϊκής οικογένειας να παλεύει να ζήσει το παιδί της, παρόλο που για χρόνια αποδίδει και διακρίνεται με τα κριτήρια της εταιρείας, μόνο και μόνο για λόγους εργοδοτικής ιδεοληψίας. Τα χαμογελά μας σβήνουν μόνο όταν δεν αγωνιζόμαστε!
Καλούμε την Διοίκηση της εταιρείας να προσέλθει σε διάλογο με το Σωματείο μέχρι την Δευτέρα 22 Φεβρουάριου με θέμα την απόλυση της Σοφίας και τα εκκρεμή αιτήματα μας, διαφορετικά θα κλιμακώσουμε τις ενέργειές μας.
