Στον αστικό τύπο και στα κανάλια η φετινή 6η Δεκέμβρη πέρασε, με λιγοστές εξαιρέσεις, στο περιθώριο.

Με σχεδόν μηχανικό-αδιάφορο τρόπο η “ενημέρωση” κατέληξε ότι πραγματοποιήθηκαν  374 προσαγωγές και 135 συλλήψεις, για να ακολουθήσουν γρήγορα  άλλα , λιγότερο “επικίνδυνα” νέα. Για αυτούς και αυτές όμως που προσπάθησαν να αμφισβητήσουν και να αναμετρηθούν με το σύγχρονο ολοκληρωτισμό, που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει  τις πρακτικές που εφάρμοζαν και εφαρμόζουν δικτατορίες, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.  Η κυβέρνηση “αποφάσισε και διέταξε” να κυκλοφορούν στην πόλη, μόνο οι δυνάμεις καταστολής. Τραγική και αποκρουστική εικόνα, να υπάρχουν στον τόπο δολοφονίας του 15χρονου αναρχικού μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου μόνο ο “στρατός κατοχής” από ΜΑΤ-ΔΡΑΣΗ-ΔΙΑΣ και να απαγορεύονται όχι μόνο οι συγκεντρώσεις σε αγωνιστές και αγωνίστριες του κινήματος αλλά και η πρόσβαση σε περαστικούς για να αφήσουν έστω ένα λουλούδι. Η χρησιμοποίηση της πανδημίας ως δικαιολογία  για το αντιδραστικό πογκρόμ μόνο οργή προκαλεί στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.  Αφού πρώτα η κυβέρνηση της ΝΔ διέλυσε τα νοσοκομεία με αποτέλεσμα καθημερινές εκατόμβες νεκρών, αφού  άφησε ανοχύρωτα τα σχολεία στην πανδημία εντείνοντας τους ταξικούς φραγμούς με το φιάσκο της τηλεκπαίδευσης στερώντας την δυνατότητα πρόσβασης στην εκπαιδευτική διαδικασία σε χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες από λαϊκές οικογένειες,  τώρα βάζει στο στόχαστρο στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες. Προσπαθούν να προλάβουν τις εκρήξεις που ήδη ξεσπούν  σε πολλές χώρες στο εξωτερικό. Οι συγκρούσεις στη Γαλλία ενάντια στην αστυνομική βία και στην νομοθετική νομιμοποίηση της από την κυβέρνηση Μακρόν, το μεγαλειώδες κίνημα στην Πολωνία ενάντια στην απαγόρευση των αμβλώσεων, οι μαχητικές κινητοποιήσεις διαρκείας του Black Lives Matter  στις Η.Π.Α δημιουργούν μεγάλη ανησυχία στις αστικές κυβερνήσεις.

Γι' αυτό και ο Δεκέμβρης σήμερα τους φοβίζει πολύ περισσότερο. Θέλουν να σβήσουν τη μνήμη της μεγάλης εξέγερσης του 2008. Γιατί ήταν η πρώτη εξέγερση στο έδαφος της κρίσης που λειτούργησε σαν θρυαλλίδα για ότι ακολούθησε μετά τόσο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες. Ο χαιρετισμός του υποδιοικητή Μάρκος των Ζαπατίστας ακόμα συγκλονίζει:

«Συντρόφισσα, σύντροφε. Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς οι πιο μικροί από αυτή τη γωνιά του κόσμου σε χαιρετάμε. Δέξου τον σεβασμό και τον θαυμασμό μας γι’ αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Ευχαριστούμε».

Ο Δεκέμβρης απέδειξε ότι απέναντι στην κρατική καταστολή και τις δολοφονίες αγωνιστών, η εξέγερση είναι η μόνη δυνατή απάντηση. Δεν είναι μόνο χρέος και υπόσχεση απέναντι στους νεκρούς αλλά αναγκαία συνθήκη για την διασφάλιση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων. Οι πολύμορφες συγκρουσιακές πρακτικές,  έγιναν επικίνδυνες και αποτελεσματικές γατί ήταν απαίτηση του κινήματος και αποτέλεσαν κτήμα του.  Οι καταλήψεις Πανεπιστημιακών χώρων και η μετατροπή τους σε κέντρα αγώνα (στην Αθήνα στο Πολυτεχνείο, στη Νομική και στην ΑΣΟΕΕ αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις) και οι καταλήψεις στα σχολεία όλης της χώρας τις επόμενες μέρες  έδρασαν καταλυτικά για την μαζικοποίηση και την διάρκεια του κινήματος. Η  αγωνιστική ενότητα ντόπιων και μεταναστών πρώτη φορά πήρε σάρκα και οστά και ανέδειξε τις πραγματικές δυνατότητες  να σπάσουν οι αποκλεισμοί . Η επίθεση των Ρομά στο Αστυνομικό Τμήμα Ζεφυρίου, οι συγκρούσεις στα γήπεδα, η μαζική συμμετοχή μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων στις διαδηλώσεις και στις καταλήψεις ήταν δείγματα του βάθους και της σημασίας των εξεγερτικών γεγονότων του Δεκέμβρη. Η λαϊκή αντιβία  διέλυσε στους δρόμους οποιαδήποτε προσπάθεια καταστολής  αναγκάζοντας τα ΜΑΤ σε άτακτη υποχώρηση.

  Οι πολιτικές παρακαταθήκες της εξέγερσης αναμφίβολα έχουν τεράστια σημασία, όπως και τα συμπεράσματα. Ο Δεκέμβρης αποκάλυψε την αποτυχία  της ρεφορμιστικής αριστεράς και την φοβικότητα της. Μπροστά  σε μεγάλης κλίμακας εξεγερτικά γεγονότα καταλήγει να δίνει πάντα δηλώσεις νομιμοφροσύνης.

Έδειξε όμως τα όρια και τις αδυναμίες  της επαναστατικής αριστεράς να συνειδητοποιήσει την σημασία και το μέγεθος της εξέγερσης και τον απόηχο της που έφτασε μέχρι τις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις του 2010-2012.

Μετά από 12 χρόνια η απελευθερωτική διέξοδος του Δεκέμβρη δίνει κουράγιο στους καταπιεσμένους, γίνεται έναυσμα για νέες μάχες, δημιουργώντας φόβο στους κυρίαρχους. Οι μέρες που έρχονται σίγουρα θα έχουν κάτι από την φωτιά του.

*Μέλος Αναμέτρησης, ομάδας κομμουνιστών -στριων

Ετικέτες