Οι εκλογές της 4 Νοέμβρη για τα υπηρεσιακά συμβούλια έδειξαν με αρκετά γλαφυρό τρόπο τις τάσεις που διαμορφώνονται μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα καθώς και τις ευκαιρίες αλλά και τους κινδύνους της περιόδου. Ανέδειξαν για μια ακόμα φορά την αξία της ενότητας των δυνάμεων της αντίστασης που είναι ισχυρές και παρούσες.
Αναλυτικά:
Στο ΠΥΣΔΕ Ανατολικής Θεσσαλονίκης, το ενωτικό ψηφοδέλτιο της Αριστεράς «Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, Αλληλεγγύη, Αυτόνομη Ριζοσπαστική Κίνηση Δ΄ ΕΛΜΕ, Συνεργαζόμενοι» στο οποίο συμμετείχε η «Αλληλεγγύη, Αγωνιστική Ενότητα Καθηγητών» πήρε 631 ψήφους, κατέγραψε ποσοστό 22,76% και κατέλαβε τη δεύτερη θέση, συνεπώς εκλέγει τον ένα από τους δύο αιρετούς εκπροσώπους των εκπαιδευτικών στο ΠΥΣΔΕ Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Στις εκλογές για το ΑΠΥΣΔΕ Κεντρικής Μακεδονίας το ενωτικό ψηφοδέλτιο με ποσοστό 21,37% κατέλαβε και εκεί τη δεύτερη θέση. Η ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς που προσπαθούν να συνεισφέρουν στην οργάνωση της αντίστασης στα μνημόνια και τη λιτότητα, φέρνει αποτέλεσμα. Γιατί η ενότητα είναι ο μόνος δρόμος για να γίνει πειστική η Αριστερά όταν προτείνει τον εαυτό της ως αντίβαρο στην νεοφιλελεύθερη επέλαση.
Η ΔΑΚΕ στις εκλογές για ΠΥΣΔΕ Ανατολικής Θεσσαλονίκης, ΑΠΥΣΔΕ και ΚΥΣΔΕ σημείωσε μέτρια άνοδο σε ψήφους και ποσοστά κατακτώντας την πρώτη θέση και πλησιάζοντας τη δύναμη που είχε το 2010. Η αιτία της ανόδου της είναι η πιστή εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που δίνει συγχωροχάρτι στη Νέα Δημοκρατία για τα πεπραγμένα της όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είναι όμως και ειδικότερα η σύμπλευση της παράταξης των ΣΥΝΕΚ με τη ΔΑΚΕ που οδήγησε σε παράλυση την ΟΛΜΕ στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης του πρώην υπουργού παιδείας Φίλη να εφαρμόσει «μεταρρυθμίσεις» στην εκπαίδευση. Δεν είναι τυχαίο ότι τμήμα της κρίσης των ΣΥΝΕΚ πηγαίνει στη ΔΑΚΕ μια που ανάμεσα στο αντίγραφο και το πρωτότυπο, πολλοί συνάδελφοι προτιμούν το πρωτότυπο! Η ενίσχυση της ΔΑΚΕ δεν είναι καλό νέο γιατί δεν προκύπτει προφανώς λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης ή παρουσίας, αλλά δείχνει ότι ορισμένοι συνάδελφοι επηρεασμένοι από το κλίμα γενικής απογοήτευσης, παραίτησης και θυμηδίας των ημερών (ότι τίποτα πια δεν μπορεί να γίνει) δε ψηφίζουν με αγωνιστικές, αλλά άλλου είδους λογικές.
Οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις (ΣΥΝΕΚ) κατέγραψαν πτώση που έφτασε το 15,58% στο Ανατολικό ΠΥΣΔΕ ενώ ελάχιστα διαφορετική είναι η εικόνα στις εκλογές για ΑΠΥΣΔΕ και ΚΥΣΔΕ, πληρώνοντας για την κυβερνητική πολιτική και το ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου που έχουν υιοθετήσει. Η ακόμα πιο αποφασιστική εφαρμογή του μνημονίου στην εκπαίδευση που έρχεται να υλοποιήσει η νέα ηγεσία του υπουργείου παιδείας θα εντείνει την κρίση της κυβερνητικής παράταξης καθώς και τα αδιέξοδα των υποστηρικτών της.
Η «Ενωτική δράση» (πρώην ΠΑΣΚ), σκιά του παλιού εαυτού της, κατέγραψε και αυτή πτώση, μια που ως απλά συμπληρωματική μνημονιακή δύναμη δε μπορεί να πει κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό από τις ΣΥΝΕΚ ενώ την αντιπολιτευτική διαμαρτυρία προς τα δεξιά τη μαζεύει η ΔΑΚΕ.
Τέλος η Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΜΕ) παρουσιάζει και αυτή μικρή πτώση ακριβώς επειδή αρνούμενη την συμπόρευση με την υπόλοιπη Αριστερά δεν μπορεί να είναι πειστικό εργαλείο αντίστασης στη λιτότητα και τα μνημόνια. Είναι καιρός οι συνάδελφοι της Αγωνιστικής Συσπείρωσης να συμβάλλουν στη διαμόρφωση και να στηρίξουν ένα ενιαίο συνδικαλιστικό σχέδιο ματαίωσης της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.
Πιστεύουμε ότι η απάντηση στην επιτάχυνση των μνημονιακών πολιτικών στην εκπαίδευση και το νέο σχολείο της αγοράς, που μας αποκάλυψε το υπόμνημα Λιάκου, καθώς και σε όλες τις αντιδραστικές αλλαγές που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, θα έρθει μόνο με την κοινή δράση και συμπόρευση των δυνάμεων της Αριστεράς. Οι εκλογές των ΕΛΜΕ θα είναι μια ευκαιρία να ενισχυθεί μια τέτοια κατεύθυνση. Η ενδυνάμωση των ΕΛΜΕ και του ρόλου τους, ο αναντικατάστατος ρόλος των γενικών συνελεύσεων, οι πολύμορφες αγωνιστικές δράσεις, οι μαχητικές και προετοιμασμένες απεργιακές κινητοποιήσεις, ο αιρετός ως «εργαλείο» των ΕΛΜΕ στο να ελέγχει τις ενέργειες της διοίκησης, είναι οι σταθερές αξίες με τις οποίες πορευόμαστε. Αλλά και η υπεράσπιση ευρύτερα του κοινωνικού κράτους και των συμφερόντων των εργαζομένων, η αντίσταση στους πλειστηριασμούς και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, ο αγώνας ενάντια στο ρατσισμό και τον πόλεμο, η διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής για όλους και όλες μας. Όμως κυρίως η αλληλεγγύη ανάμεσα μας και η κατανόηση ότι μόνο συλλογικά μπορούμε να υπερασπίσουμε τα συμφέροντα μας και να υπερασπίσουμε τη δημόσια δωρεάν παιδεία την οποία και υπηρετούμε.
Όλοι και όλες στην πορεία του Πολυτεχνείου την Τετάρτη 17/11.
Όλοι και όλες στη γενική απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 24/11.
