Αναπληρωτές-τριες: Συμμετοχή, συλλογική διεκδίκηση και αγώνας

Ποια είναι η εικόνα αυτή την στιγμή; Υποχρηματοδοτούμενα σχολεία με εξαντλημένους εκπαιδευτικούς χωρίς καμία προσπάθεια για εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση της παιδείας, τουναντίον εντατικοποίηση και φόρτωση του εκπαιδευτικού με ένα κάρο γραφειοκρατικές υποχρεώσεις στο όνομα της αξιολόγησης, χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη ως προς το εκπαιδευτικό έργο.  Αναπληρωτές και αναπληρώτριες με πλήρη ανασφάλεια για το τι ακολουθεί, να τρέχουν να συμπληρώσουν ωράριο σε διαφορετικά σχολεία, κάθε χρόνο σε διαφορετικές περιοχές, χωρίς να προλαβαίνουν να χτίσουν σχέσεις ούτε με τα παιδιά ούτε και με τους συναδέλφους. 

Ενδεικτική κίνηση της προσπάθειας τους για επιπλέον απαξίωση είναι η σύμπτυξη τμημάτων σε μια περίοδο υγειονομικής κρίσης!  Τα παιδιά ζουν σε μια κοινωνία χτυπημένη από την οικονομική κρίση, την ανασφάλεια και το σοκ από την περίοδο της πανδημίας και των  lockdown χωρίς μια χαραμάδα ελπίδας μέσα στο υπάρχον σχολείο, έτσι όπως το επιβάλλουν οι συγκεκριμένες πολιτικές.

Τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών καθώς και οι μισθολογικές απολαβές τους έχουν δεχθεί ισχυρό πλήγμα από την εποχή των μνημονίων και έπειτα και ο συνδυασμός με την κυβερνητική προπαγάνδα συντελεί στην πλήρη απαξίωση τους.

Η ΟΛΜΕ και οι εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια

Σε αυτήν την συγκυρία η στάση της ΟΛΜΕ όχι μόνο φαίνεται να αφήνει ακάλυπτο τον κλάδο αλλά με τις διάφορες μεθοδεύσεις ουσιαστικά περνάει κάτω από το χαλί την αποδοχή της αξιολόγησης και των υπόλοιπων πολιτικών του υπουργείου καθώς επίσης δεν ασχολείται ουσιαστικά με βασικά και πάγια ζητήματα του εκπαιδευτικού κινήματος όπως η μονιμοποίηση των αναπληρωτών, το προσοντολόγιο κλπ.  

Επιπρόσθετα, η απόφαση της κυβέρνησης να συνδέσει την μονιμοποίηση των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών με την αξιολόγησή τους, δείχνει ότι δεν υπάρχει καμμιά δυνατότητα επανάπαυσης. Το υπουργείο είναι αποφασισμένο να προωθήσει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και ξεκινά από το πιο αδύναμο κομμάτι του κλάδου που είναι οι νεοδιόριστοι συνάδελφοι. Μόνο η αποφασιστική απάντηση του εκπαιδευτικού κινήματος, με τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς στην πρώτη γραμμή μπορεί να κάμψει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης.

Στο δρόμο του αγώνα

Σε αυτήν την συγκυρία λοιπόν τα πρωτοβάθμια σωματεία καλούνται να αναλάβουν  την οργάνωση του αγώνα, την προσπάθεια συσπείρωσης όλων των συναδέλφων σε μια αγωνιστική συνέχεια, για την διεκδίκηση των εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων,  για την διεκδίκηση ενός δημόσιου σχολείου που θα  χωρά όλα τα παιδιά χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς διαφορετικές ταχύτητες.  Η δουλειά που πρέπει να γίνει δεν είναι εύκολη, μετά τα ξεπουλήματα της ΟΛΜΕ πολλοί εκπαιδευτικοί νιώθουν αδύναμοι και προδομένοι, οι αναπληρωτές που δεν είχαν εμπειρία προηγούμενων αγωνιστικών διαδικασιών ένα κομμάτι παραπάνω.  Παρ’ όλ’ αυτά, είναι μονόδρομος η συμμετοχή των αναπληρωτών/τριών αλλά και των νεοδιόριστων συναδέλφων,  στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και στις εκλογές που ακολουθούν. Η αποχή από τις συλλογικές λειτουργίες του συνδικαλιστικού κινήματος οδηγεί στην πλήρη αδυναμία να καθορίσουν τις αποφάσεις για τα ζητήματα που τους αφορούν. Η στάση τους στις επικείμενες εκλογές των ΕΛΜΕ μπορεί να καθορίσει και το αποτέλεσμα. Η ενίσχυση των σχημάτων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στο να διεκδικήσουν οι ΕΛΜΕ απαντήσεις στα  προβλήματα των αναπληρωτών μέσα από ένα δρόμο συλλογικής διεκδίκησης και αγώνα. Τις επόμενες μέρες λοιπόν, πρέπει να γίνει μια προσέγγιση σχολείο-σχολείο, ενημέρωση και συζήτηση σε κάθε συνάδελφο μόνιμο ή αναπληρωτή για την ανάγκη ανάδειξης σωματείων με αγωνιστικούς συσχετισμούς που θα πρωτοστατήσουν στους αγώνες του επόμενου διαστήματος. Βάζοντας σε πρώτη προτεραιότητα το ζήτημα των μαζικών διορισμών ώστε να πάψει το αίτημα να αξιοποιείται προεκλογικά από τη ΝΔ και να γίνει ρεαλιστικό επίδικο ενός ρωμαλέου εκπαιδευτικού κινήματος.

*Αναπληρώτρια εκπαιδευτικός

**Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά