Οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου αποφασίσαμε να σταθούμε με το κεφάλι ψηλά, όχι μοιραίοι και άβουλοι. Θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, το ίδιο και καλύτερο Πολυτεχνείο από αυτό που μας παραδόθηκε.
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΠΡΩΤΟΕΤΕΙΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ
Αθήνα, 6 Σεπτεμβρίου 2013
Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες,
Εμείς, καθηγητές και εργαζόμενοι στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, σας καλωσορίζουμε στο μεγαλύτερο και αρχαιότερο τεχνολογικό ίδρυμα της χώρας. Σας συγχαίρουμε, φοιτητές, φοιτήτριες και τους γονείς που σας στήριξαν, καθώς γνωρίζουμε καλά, πόσο κοπιάσατε για να κάνετε πράξη το όνειρο σας, να σπουδάσετε σε ένα καλό δημόσιο, διεθνούς κύρους, ελληνικό πανεπιστήμιο. Σήμερα, την ώρα που στο Ίδρυμα μας ετοιμαζόμαστε να ξεκινήσουμε το ακαδημαϊκό έτος, να εγγράψουμε τους νεοεισαχθέντες προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές του, να αποχαιρετήσουμε τους επιτυχημένους διπλωματούχους του, να αρχίσουμε το νέο πρόγραμμα σπουδών, να ανοίξουμε τις αίθουσες διδασκαλίας και τα εργαστήρια, συνέβη κάτι περίεργο και δραματικό ταυτόχρονα.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως θέτει σε διαθεσιμότητα 550 εργαζόμενους μας διοικητικούς υπαλλήλους. Δηλαδή το 65% του διοικητικού προσωπικού. Την ίδια στιγμή προαναγγέλλει την διαθεσιμότητα του 40% των καθηγητών, στο επόμενο έτος. Με λίγα λόγια φαίνεται να θέλει να μειώσει το μέγεθος του Πολυτεχνείου στο μισό. Τις οικονομικές δυνατότητες μας τις έχει ήδη μειώσει κάτω από μισό. Τα κονδύλια για τα μαθήματα, για τα κτίρια, για τις βιβλιοθήκες, για τους μισθούς. Παράλληλα απέλυσε τους συμβασιούχους διδάσκοντες, αρνείται επί χρόνια να διορίσει τους νεοεκλεγμένους λέκτορες και καθηγητές, ενώ οι σχολές αιμορραγούν από τις συνταξιοδοτήσεις. Και κάτι χειρότερο από αυτό. Κατέσχεσε πριν λίγο καιρό 30 εκατομμύρια ευρώ, από τα αποθεματικά της έρευνας. Χρήματα που δεν μας είχε δώσει η κυβέρνηση, αλλά είχαμε εξασφαλίσει μόνοι μας • διδάσκοντες, νέοι ερευνητές και η διοίκηση μας, μέσω ευρωπαϊκών ή ελληνικών ερευνητικών προγραμμάτων, χρήματα δηλαδή, που εμείς είχαμε φέρει εδώ, και τα οποία ανακυκλώναμε στις σπουδές, στις υποτροφίες, στις εκπαιδευτικές και ερευνητικές υποδομές.
Και όμως η κυβέρνηση δεν θέλει να μειώσει το μέγεθος του Πολυτεχνείου στο μισό! Καθώς αύξησε τον αριθμό των εισακτέων του. Προγραμματίζει κάτι πολύ χειρότερο. Οι μισοί διοικητικοί, οι μισοί καθηγητές, με ελάχιστους προϋπολογισμούς θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες. Πως θα γίνει αυτό; Προφανώς θα μειωθούν τα μαθήματα, θα σταματήσουν τα δωρεάν συγγράμματα, θα κλείσουν οι βιβλιοθήκες (διαθέτουμε την καλύτερη τεχνική βιβλιοθήκη της χώρας), θα διαλυθούν οι γραμματείες, θα ρημάξουν κτίρια (διαθέτουμε μερικές από τις καλύτερες πανεπιστημιακές υποδομές των Βαλκανίων, στου Ζωγράφου, στην Πατησίων, ένα εξαιρετικό τεχνολογικό-πολιτιστικό πάρκο στο Λαύριο και ένα σημαντικό ερευνητικό κέντρο στο Μέτσοβο), θα διαλυθεί το πρωτοποριακό διαδικτυακό μας κέντρο, θα κλείσουν εργαστήρια και μεταπτυχιακά προγράμματα. Το Πολυτεχνείο εν ολίγοις ωθείται να μετατραπεί σε ένα ίδρυμα μεταλυκειακής κατάρτισης, σε ένα ΙΕΚ. Με εύκολα, γρήγορα πτυχία για ένα σίγουρο άνεργο μέλλον, με ελάχιστους εξαθλιωμένους εργαζόμενους και καθηγητές και που δεν θα νοιάζονται πως θα διδάξουν, αλλά πως θα επιβιώσουν. Τότε θα σας ζητήσουν και δίδακτρα επιπλέον, καθώς οι σπουδές δεν θα βγαίνουν. Αυτό δεν θα συμβεί στο μακρινό μέλλον, συμβαίνει τώρα.
Αγαπητοί γονείς, αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες,
Υπό αυτές τις συνθήκες, αποφασίσαμε ότι δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε άλλο, να υπομείνουμε άλλο τον κατήφορο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα απολυθεί και ο επόμενος διπλανός μας μέχρι να έλθει η σειρά μας, πότε θα πάψουμε να έχουμε υπολογιστή, γραφείο, αίθουσα διδασκαλίας, αμφιθέατρο, εργαστήριο έρευνας. Πότε θα καταργήσουμε τις έξι από τις εννιά ιστορικές σχολές του ΕΜΠ, πότε οι φοιτητές μας θα αναγκαστούν να πληρώνουν δίδακτρα για να διδάσκονται. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως είναι δυνατόν, συνάνθρωποι μας που στις 16 Σεπτεμβρίου θα βρίσκονται στον δρόμο, νέοι με παιδιά, με άλλους απολυμένους ή ανέργους στις οικογένειες τους, θα κάθονται λίγο πριν μαζέψουν τα πράγματα από το γραφείο τους, στις γραμματείες των σχολών, να εγγράφουν χαμογελαστοί τους φοιτητές μας, πως οι διδάσκοντες οι οποίοι θα γνωρίζουν ότι σε λίγους μήνες θα έχουν την ίδια τύχη, θα βρουν το κουράγιο να διδάξουν στα αμφιθέατρα, να σταθούν όρθιοι και αξιοπρεπείς σαν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι.
Μα θα μας πείτε: η Ελλάδα έχει ήδη ένα εκατομμύριο ανέργους, η Αθήνα σαράντα χιλιάδες αστέγους στα πεζοδρόμια της, το ένα τρίτο των νοικοκυριών βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, οι μισθοί όσων έχουν την τύχη ακόμη να πληρώνονται έχουν μειωθεί στο μισό ή στο ένα τρίτο. Ναι, έτσι είναι! Και εσείς βρίσκεστε στην ίδια κατάσταση, ο κάθε γονιός από εσάς μπορεί να είναι άνεργος, το κάθε σπίτι κινδυνεύει με πλειστηριασμό, το μηνιάτικο δεν βγαίνει, ούτε οι σπουδές των παιδιών σας. Δεν ξέρετε αν και πως θα καταφέρουν να πάρουν κάποτε το πτυχίο τους. Το γνωρίζουμε και εμείς, είμαστε άνθρωποι σαν και εσάς, με οικογένειες, με μικρά παιδιά ή με παιδιά που σπουδάζουν. Περάσαμε από τους ίδιους δρόμους, τα ίδια θρανία. Βρεθήκαμε να υπηρετούμε ένα σπουδαίο ακαδημαϊκό ίδρυμα με ιστορία, με κύρος. Παραλάβαμε από τους δασκάλους μας ένα Πολυτεχνείο γνώσης, επιστημονικής πρωτοπορίας καινοτομίας, έρευνας, δημοκρατίας και αξιοπρέπειας. Αν κλείσετε για λίγο τα αυτιά σας, στη χαμηλού επιπέδου εγχώρια ειδησεογραφία και αναζητήστε τις διεθνείς κατατάξεις θα δείτε πόσο ψηλά βρίσκεται το ΕΜΠ στον κόσμο. Θα δείτε πόσο σημαντικές είναι οι σπουδές του, πόσο αναγνωρίζονται οι καθηγητές του διεθνώς, πόσο διαπρέπουν οι μεταπτυχιακοί του φοιτητές στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και των ΗΠΑ, πόσο ψηλά βρίσκεται το επίπεδο των Ελλήνων μηχανικών μας. Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, αγαπητοί γονείς, αγαπητοί φοιτητές και φοιτήτριες,
Οι καθηγητές και οι εργαζόμενοι του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου αποφασίσαμε να σταθούμε με το κεφάλι ψηλά, όχι μοιραίοι και άβουλοι. Θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, το ίδιο και καλύτερο Πολυτεχνείο από αυτό που μας παραδόθηκε. Θυμόμαστε και κάτι άλλο: Σε δύο μεγάλες κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας - στον Πόλεμο και στη Δικτατορία - η φλόγα του εμβλήματος του Ιδρύματος, του Προμηθέα Πυρφόρου, έλαμψε σε σκοτάδια. Αυτή τη φλόγα πήρε ο Ελληνικός λαός στα χέρια του και νίκησε. Δεν το ξεχνάμε και σας ζητάμε να έλθετε εδώ, μαζί μας, να σταθείτε δίπλα μας στον ωραίο αγώνα που ξεκινάμε.
